AbstractOBJECTIVES:Previous reviews

Abstract
OBJECTIVES:
Previous reviews have concluded that interventions including psychoeducation are effective in preventing relapse in bipolar disorder, but the efficacy of psychoeducation itself has not been systematically reviewed. Our aim was to evaluate the efficacy of psychoeducation for bipolar disorder in preventing relapse and other outcomes, and to identify factors that relate to clinical outcomes.
METHODS:
We employed the systematic review of randomized controlled trials of psychoeducation in participants with bipolar disorder not in an acute illness episode, compared with treatment-as-usual, and placebo or active interventions. Pooled odds ratios (ORs) for non-relapse into any episode, mania/hypomania, and depression were calculated using an intent-to-treat (ITT) analysis, assigning dropouts to relapse, with a sensitivity analysis in which dropouts were assigned to non-relapse (optimistic ITT).
RESULTS:
Sixteen studies were included, eight of which provided data on relapse. Although heterogeneity in the data warrants caution, psychoeducation appeared to be effective in preventing any relapse [n = 7; OR: 1.98-2.75; number needed to treat (NNT): 5-7, depending on the method of analysis] and manic/hypomanic relapse (n = 8; OR: 1.68-2.52; NNT: 6-8), but not depressive relapse. Group, but not individually, delivered interventions were effective against both poles of relapse; the duration of follow-up and hours of therapy explained some of the heterogeneity. Psychoeducation improved medication adherence and short-term knowledge about medication. No consistent effects on mood symptoms, quality of life, or functioning were found.
CONCLUSIONS:
Group psychoeducation appears to be effective in preventing relapse in bipolar disorder, with less evidence for individually delivered interventions. Better understanding of mediating mechanisms is needed to optimize efficacy and personalize treatment.
© 2015 John Wiley & Sons A/S. Published by John Wiley & Sons Ltd.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อวัตถุประสงค์:รีวิวก่อนหน้านี้ได้สรุปว่า มาตรการได้แก่ psychoeducation มีประสิทธิภาพในการป้องกันการกลับไปเสพในโรค bipolar แต่ประสิทธิภาพของ psychoeducation เองไม่ได้รับการตรวจสอบอย่างเป็นระบบ จุดมุ่งหมายของเราคือ เพื่อประเมินประสิทธิภาพของ psychoeducation สำหรับโรค bipolar ในการป้องกันการกลับไปเสพและผลลัพธ์อื่น ๆ และ เพื่อระบุปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับผลทางคลินิกวิธีการ:เราจ้างทดลองควบคุม randomized ของ psychoeducation ในร่วมกับโรค bipolar ไม่ในตอนเจ็บป่วยเฉียบพลัน การทบทวนระบบเปรียบเทียบกับการรักษาเป็นปกติ และยาหลอกหรือใช้งาน อัตราส่วนราคารวม (ORs) สำหรับไม่ใช่การกลับไปเสพตอนใด ๆ บ้า/hypomania และภาวะซึมเศร้ามีคำนวณใช้การเจตนารักษา (มิ) วิเคราะห์ กำหนดตกกลับไปเสพ ด้วยการวิเคราะห์ความไวที่ตกถูกกำหนดให้ไม่กลับไปเสพ (มิในเชิงบวก)ผลลัพธ์:ศึกษาสิบหกได้รวม แปดที่ให้ข้อมูลในการกลับไปเสพ แม้ว่า heterogeneity ข้อมูลวอร์แรนต์ระวัง psychoeducation ปรากฏ ว่ามีประสิทธิภาพในการป้องกันการกลับไปเสพ [n = 7 หรือ: 1.98-2.75 หมายเลขที่จำเป็นในการรักษา (NNT): 5-7 ขึ้นอยู่กับวิธีการวิเคราะห์] และกลับไปเสพคลั่ง ไคล้/hypomanic (n = 8 หรือ: 1.68-2.52 NNT: 6-8), แต่การกลับไปเสพ depressive ไม่ กลุ่ม แต่ไม่แยก มาตราการจัดส่งมีประสิทธิภาพกับทั้งเสาของการกลับไปเสพ ระยะเวลาการติดตามผลและชั่วโมงการบำบัดอธิบายของ heterogeneity Psychoeducation ปรับปรุงระยะสั้นความรู้เกี่ยวกับยาและติดยา พบผลอาการอารมณ์ คุณภาพชีวิต หรือทำงานไม่สอดคล้องกันบทสรุป:กลุ่ม psychoeducation ให้มีประสิทธิภาพในการป้องกันการกลับไปเสพในโรค bipolar มีน้อยหลักฐานในการจัดส่งแต่ละงานแล้ว เข้าใจของกลไกการเป็นสื่อกลางที่จำเป็นสำหรับการปรับปรุงประสิทธิภาพ และทำให้การรักษา© 2015 จอห์น Wiley & Sons a/s. เผยแพร่ โดยจอห์น Wiley และบุตร จำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์:
ความคิดเห็นก่อนหน้านี้ได้ข้อสรุปว่าการแทรกแซงรวมถึงสุขภาพจิตที่มีประสิทธิภาพในการป้องกันการกำเริบของโรคในโรคสองขั้ว แต่ประสิทธิภาพของสุขภาพจิตตัวเองยังไม่ได้รับการตรวจสอบอย่างเป็นระบบ จุดมุ่งหมายของเราคือการประเมินประสิทธิภาพของสุขภาพจิตสำหรับโรคสองขั้วในการป้องกันการกำเริบของโรคและผลอื่น ๆ และเพื่อระบุปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับผลลัพธ์ทางคลินิก.
วิธีการ:
เรามีงานทำระบบตรวจสอบของการทดลองแบบสุ่มของสุขภาพจิตในผู้ที่มีโรคสองขั้วไม่ได้อยู่ใน ตอนเจ็บป่วยเฉียบพลันเมื่อเทียบกับการรักษาเป็นปกติและได้รับยาหลอกหรือแทรกแซงการใช้งาน อัตราส่วนราคาต่อรอง Pooled (ORs) ไม่ใช่การกำเริบของโรคเข้ามาในตอนใด ๆ บ้าคลั่ง / hypomania และภาวะซึมเศร้าได้รับการคำนวณโดยใช้ความตั้งใจต่อการรักษา (ITT) การวิเคราะห์กำหนด dropouts การกำเริบของโรคที่มีการวิเคราะห์ความไวในการที่ dropouts ได้รับมอบหมายให้ไม่ -relapse (ในแง่ดี ITT).
ผล
การศึกษาถูกรวมสิบหกแปดซึ่งให้ข้อมูลเกี่ยวกับการกำเริบของโรค แม้ว่าความแตกต่างในใบสำคัญแสดงข้อมูลเตือน, สุขภาพจิตที่ดูเหมือนจะมีประสิทธิภาพในการป้องกันการกำเริบของโรคใด ๆ [n = 7; หรือ: 1.98-2.75; จำนวนที่จำเป็นในการรักษา (NNT): 5-7 ขึ้นอยู่กับวิธีการของการวิเคราะห์] และคลั่งไคล้ / การกำเริบของโรค hypomanic (n = 8; หรือ: 1.68-2.52; NNT: 6-8) แต่การกำเริบของโรคซึมเศร้าไม่ได้ กลุ่ม แต่ไม่ได้เป็นรายบุคคลการแทรกแซงการจัดส่งได้ที่มีประสิทธิภาพต่อทั้งสองขั้วของการกำเริบของโรค; ระยะเวลาในการติดตามและเวลาของการรักษาด้วยการอธิบายบางส่วนของความแตกต่าง รับประทานยาอย่างสม่ำเสมอสุขภาพจิตที่ดีขึ้นและความรู้ในระยะสั้นเกี่ยวกับการใช้ยา ไม่มีผลสอดคล้องกับอาการอารมณ์คุณภาพชีวิตหรือการทำงานของเขาถูกพบ.
สรุป
สุขภาพจิตกลุ่มที่ดูเหมือนจะมีประสิทธิภาพในการป้องกันการกำเริบของโรคในโรคสองขั้วที่มีหลักฐานการแทรกแซงน้อยลงสำหรับการจัดส่งเป็นรายบุคคล ความเข้าใจที่ดีขึ้นของกลไกไกล่เกลี่ยเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเพิ่มประสิทธิภาพการรับรู้ความสามารถและปรับแต่งการรักษา.
© 2015 John Wiley & Sons A / S เผยแพร่โดย John Wiley & Sons Ltd.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์นามธรรม
:
ความคิดเห็นก่อนหน้านี้ได้ข้อสรุปว่ามีการแทรกแซง รวมถึงศึกษาประสิทธิภาพในการป้องกันการกำเริบของโรคในโรคสองขั้ว แต่ประสิทธิภาพของสุขภาพจิตตัวเองยังไม่ได้รับดู เป้าหมายของเราคือเพื่อประเมินประสิทธิภาพของสุขภาพจิตสำหรับโรคสองขั้วในการป้องกันการกำเริบของโรคและผลอื่น ๆและเพื่อศึกษาปัจจัยที่สัมพันธ์กับผลทางคลินิก

เราใช้วิธีการ : การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบเพื่อควบคุมการทดลองของสุขภาพจิตในผู้ที่มีโรคสองขั้วไม่ได้ในตอนเจ็บป่วยเฉียบพลัน เมื่อเทียบกับการรักษาตามปกติ ลอก หรือการแทรกแซงที่ใช้งานอยู่ รวมราคาอัตราส่วน ( ORS ) ไม่กลับไปสู่สภาพเดิมๆ / hypomania Mania , ตอนและภาวะซึมเศร้าได้ใช้ความตั้งใจในการรักษา ( ITT ) การวิเคราะห์ให้เรียนไม่จบสภาพเดิม มีความอ่อนไหว ซึ่งปรากฏว่า ได้รับไม่กำเริบ ( ในแง่ดี ITT )

16 ผลศึกษารวมแปดซึ่งให้ข้อมูลเกี่ยวกับการป่วยซ้ำ แม้ว่าความหลากหลายในใบสำคัญแสดงสิทธิข้อมูล ข้อควรระวังสุขภาพจิต ดูเหมือนจะมีประสิทธิภาพในการป้องกันการกำเริบของโรคใด ๆ [ n = 7 ; หรือ : 1.98-2.75 ; เลขที่ต้องการเยียวยา ( nnt ) : 5-7 , ขึ้นอยู่กับวิธีวิเคราะห์ ] และคลั่งไคล้ / hypomanic กำเริบ ( n = 8 ; หรือ : 1.68-2.52 ; nnt : 6-8 ) แต่ไม่ใช่โรคซึมเศร้ากำเริบได้อีก กลุ่ม แต่ไม่ใช่แบบ ส่งโดยมีผลกับทั้งเสากำเริบ ;ระยะเวลาของการติดตามและชั่วโมงของการบำบัดที่สามารถอธิบายบางส่วนของ . สุขภาพจิตดีขึ้น การใช้ยาตามเกณฑ์การรักษาระยะสั้น และความรู้เรื่องยา ไม่สอดคล้องต่ออาการอารมณ์ คุณภาพชีวิต หรือการทำงานกลุ่ม สรุป :

สอนสุขภาพจิตแบบกลุ่มจะปรากฏเป็นประสิทธิภาพในการป้องกันการกำเริบของโรคไบโพลาร์ใน ,น้อยกว่าหลักฐานแบบส่งคล้อย ความเข้าใจที่ดีขึ้นของการไกล่เกลี่ยกลไกต้องปรับประสิทธิภาพและปรับการรักษา .
สงวนลิขสิทธิ์ 2015 จอห์นนิ่ง&บุตรชาย A / S . เผยแพร่โดยบุตรชาย&จอห์นนิ่งจำกัด