The term pop has been used since th

The term pop has been used since the early twentieth century to refer to popular music in general, but from the mid-1950s it began to be used for a distinct genre, aimed at a youth market, often characterized as a softer alternative to rock and roll.[6][7] In the aftermath of the British Invasion, from about 1967, it was increasingly used in opposition to the term rock music, to describe a form that was more commercial, ephemeral and accessible.[8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการใช้คำว่าป๊อปตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ยี่สิบถึงเพลงทั่วไป แต่จากมิ เริ่มที่จะใช้สำหรับประเภทแตกต่างกัน มุ่งตลาดเยาวชน มักจะมีลักษณะเป็นทางเลือกนุ่มร็อกแอนด์โรล [6] [7] ผลพวงของการรุกรานอังกฤษ จากประมาณ 1967 จะถูกมากใช้ในดนตรีร็อคระยะ เพื่ออธิบายแบบฟอร์มที่พาณิชย์เพิ่มเติม ชั่วคราว และสามารถเข้าถึง [8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ป๊อปคำที่ถูกนำมาใช้ตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ยี่สิบเพื่อหมายถึงเพลงที่นิยมโดยทั่วไป แต่จากกลางทศวรรษ 1950 มันเริ่มที่จะใช้สำหรับประเภทที่แตกต่างมุ่งเป้าไปที่ตลาดเยาวชนที่มีลักษณะเป็นทางเลือกที่นุ่มร็อคและมักจะ ม้วน. [6] [7] ในผลพวงของการบุกรุกอังกฤษจากประมาณปี 1967 มันถูกใช้มากขึ้นในการต่อสู้กับเพลงร็อคระยะที่จะอธิบายถึงรูปแบบที่เป็นเชิงพาณิชย์มากขึ้น, ไม่จีรังและสามารถเข้าถึงได้. [8]