The Effects of Core Stabilization E

The Effects of Core Stabilization Exercise on Dynamic Balance and Gait Function in Stroke Patients
Eun-Jung Chung, PT, PhD, Jung-Hee Kim, PT, MSc, and Byoung-Hee Lee, PT, PhD

Additional article information

Abstract
[Purpose] The purpose of this study was to determine the effects of core stabilization exercise on dynamic balance and gait function in stroke patients. [Subjects] The subjects were 16 stroke patients, who were randomly divided into two groups: a core stabilization exercise group of eight subjects and control group of eight subjects. [Methods] Subjects in both groups received general training five times per week. Subjects in the core stabilization exercise group practiced an additional core stabilization exercise program, which was performed for 30 minutes, three times per week, during a period of four weeks. All subjects were evaluated for dynamic balance (Timed Up and Go test, TUG) and gait parameters (velocity, cadence, step length, and stride length). [Results] Following intervention, the core exercise group showed a significant change in TUG, velocity, and cadence. The only significant difference observed between the core group and control group was in velocity. [Conclusion] The results of this study suggest the feasibility and suitability of core stabilization exercise for stroke patients.

Key words: Stroke, Core stabilization, Gait
INTRODUCTION
A stroke is the rapidly developing loss of brain function due to a disturbance in the blood supply to the brain. This can be due to ischemia caused by blockage or due to a hemorrhage1). After a stroke, motor, sensory, perceptual, or cognitive deficits may occur, and these impairments can have various impacts on individual functioning through generation of disabilities and affect rehabilitation potential2).

Stroke survivors have difficulty in balance and postural control for standing upright because they are impaired by asymmetric posture, abnormal body imbalance, and deficit of weight transfer3). Asymmetric movement also decreases ability to stand upright, disorients the body midline and space, and hinders appropriate alignment between vertebrae, trunk rotation, selective movement between trunk and extremities, anterior-posterior tilt of the pelvis during weight transfer, protective reaction, and equilibrium reaction4). Previous studies have demonstrated the particular importance of trunk control in stable walking and decreasing falling risk in stroke patients5, 6).

Core strengthening has been rediscovered in rehabilitation. The term has come to connote lumbar stabilization and other therapeutic exercise regimens. In essence, it describes the muscular control required around the lumbar spine for maintenance of functional stability. The “core” has been described as a box, with the abdominals in the front, paraspinal and gluteal muscles in the back, the diaphragm as the roof, and the pelvic floor and hip girdle musculature as the bottom7). Particular attention has been paid to the core because it serves as a muscular corset that works as a unit to stabilize the body and spine, with and without limb movement. In short, the core serves as the center of the functional kinetic chain. In the world of alternative medicine, the core has been referred to as the “powerhouse”, the foundation or engine of all limb movement8). With regard to impaired trunk control and poor balance, previous studies have advocated efficient neuromuscular control for trunk stability and accurate trunk muscle recruitment patterns for control of spinal load in relation to a given task and posture9, 10).

Many recent studies have reported on core stability and its affect on athletes and patients with low back pain8), however, few studies on the relationship between core stability and balance ability and gait in patients with hemiplegia have been reported. Therefore, the purpose of this study was to examine the effect of core stabilization exercise on dynamic balance and gait functions in stroke patients.

SUBJECTS AND METHODS
A total of 16 stroke patients who voluntarily agreed to active participation were included in this study. The selection criteria were: 1) independent gait ability with or without walking aid for a minimum of 15 m; 2) a Mini-Mental State Examination score greater than 24/3011); 3) adequate vision and hearing for completion of the study protocol, as indicated by the ability to follow written and oral instructions during screening; and 4) the capacity to understand and follow instructions. Exclusion criteria were 1) a history of previous stroke or other neurologic diseases or disorders; 2) patients with pusher syndrome (defined as leaning to the hemiparetic side and giving resistance to any attempt at passive correction); 3) terminal illness; and 4) pain, limited motion, or weakness in the non-paretic lower extremity that affected performance of daily activities (by self-report). Each participant signed an informed consent prior to participation. The subjects were randomly divided into the core stabilization exercise group (eight subjects) and the control group (eight subjects). Subjects in both groups participated in a general training program for five sessions, 60 minutes per week, during a period of four weeks. Subjects in the core stabilization exercise group practiced additional core stabilization exercises for three sessions of 30 minutes per week, for a period of four weeks. General characteristics of the core stabilization exercise group and control group are shown in Table 1.

Table 1.
Table 1.
Characteristics of the subjects (N=16)
The core stabilization exercise consisted of three subparts, bed exercises, wedge exercises, and ball exercises using a Swiss ball. First, the bed exercises without devices consisted of bridge exercise, bridge exercise with legs crossed, bridge exercise with one leg, curl-ups with straight reaching, curl-ups with diagonal reaching, bird dog exercise, and side bridge exercise. Second, the wedge exercises consisted of curl-ups with straight reaching, curl-ups with diagonal reaching, and curl-ups with arms crossed. Finally, the ball exercises consisted of bridge exercise, bridge exercise to the side, bridge- ups, abdominal curl-ups, bird dog exercise, and push-ups.

Dynamic balance ability was measured using the Timed Up and Go test (TUG). Subjects were seated in a chair with armrests and then instructed to stand (using the armrests, if desired) and walk as quickly and as safely as possible for a distance of 3 m. Subjects then turned around, returned to the chair, and sat down. The time from the point at which their spine left the back of the chair until they returned to that same position was recorded using a stopwatch. A practice trial was provided, followed by three test trials. The average time of the test trials was calculated. High intrarater (ICC=0.99) and interrater (ICC=0.99) reliability have been demonstrated using this measure12).

Gait function was measured using a GAITRite system (GAITRite, CIR system Inc., Havertown, Pennsylvania, USA). The standard GAITRite walkway contained six sensor pads encapsulated in a rolled-up carpet with an active area of 3.66 m in length and 0.61 m in width. As the subject walked along the walkway, the sensors captured each footfall as a function of time and transferred the gathered information to a personal computer for processing of the raw data into footfall patterns. The GAITRite system was used to measure the spatiotemporal parameters, including gait velocity, cadence, step length, and stride length13).

The SPSS statistical package, version 18.0, was used in performance of all statistical analyses. The dependent variables were dynamic balance test and gait function. General characteristics of the subjects and variables followed a normal distribution. The Paired t-test was used to determine whether there were changes in balance and gait function between before and after the training. The independent t-test was used for analysis of changes between groups of dependent variables. Results were considered significant at p

The Effects of Core Stabilization Exercise on Dynamic Balance and Gait Function in Stroke Patients
Eun-Jung Chung, PT, PhD, Jung-Hee Kim, PT, MSc, and Byoung-Hee Lee, PT, PhD

Additional article information

Abstract
[Purpose] The purpose of this study was to determine the effects of core stabilization exercise on dynamic balance and gait function in stroke patients. [Subjects] The subjects were 16 stroke patients, who were randomly divided into two groups: a core stabilization exercise group of eight subjects and control group of eight subjects. [Methods] Subjects in both groups received general training five times per week. Subjects in the core stabilization exercise group practiced an additional core stabilization exercise program, which was performed for 30 minutes, three times per week, during a period of four weeks. All subjects were evaluated for dynamic balance (Timed Up and Go test, TUG) and gait parameters (velocity, cadence, step length, and stride length). [Results] Following intervention, the core exercise group showed a significant change in TUG, velocity, and cadence. The only significant difference observed between the core group and control group was in velocity. [Conclusion] The results of this study suggest the feasibility and suitability of core stabilization exercise for stroke patients.

Key words: Stroke, Core stabilization, Gait
INTRODUCTION
A stroke is the rapidly developing loss of brain function due to a disturbance in the blood supply to the brain. This can be due to ischemia caused by blockage or due to a hemorrhage1). After a stroke, motor, sensory, perceptual, or cognitive deficits may occur, and these impairments can have various impacts on individual functioning through generation of disabilities and affect rehabilitation potential2).

Stroke survivors have difficulty in balance and postural control for standing upright because they are impaired by asymmetric posture, abnormal body imbalance, and deficit of weight transfer3). Asymmetric movement also decreases ability to stand upright, disorients the body midline and space, and hinders appropriate alignment between vertebrae, trunk rotation, selective movement between trunk and extremities, anterior-posterior tilt of the pelvis during weight transfer, protective reaction, and equilibrium reaction4). Previous studies have demonstrated the particular importance of trunk control in stable walking and decreasing falling risk in stroke patients5, 6).

Core strengthening has been rediscovered in rehabilitation. The term has come to connote lumbar stabilization and other therapeutic exercise regimens. In essence, it describes the muscular control required around the lumbar spine for maintenance of functional stability. The “core” has been described as a box, with the abdominals in the front, paraspinal and gluteal muscles in the back, the diaphragm as the roof, and the pelvic floor and hip girdle musculature as the bottom7). Particular attention has been paid to the core because it serves as a muscular corset that works as a unit to stabilize the body and spine, with and without limb movement. In short, the core serves as the center of the functional kinetic chain. In the world of alternative medicine, the core has been referred to as the “powerhouse”, the foundation or engine of all limb movement8). With regard to impaired trunk control and poor balance, previous studies have advocated efficient neuromuscular control for trunk stability and accurate trunk muscle recruitment patterns for control of spinal load in relation to a given task and posture9, 10).

Many recent studies have reported on core stability and its affect on athletes and patients with low back pain8), however, few studies on the relationship between core stability and balance ability and gait in patients with hemiplegia have been reported. Therefore, the purpose of this study was to examine the effect of core stabilization exercise on dynamic balance and gait functions in stroke patients.

SUBJECTS AND METHODS
A total of 16 stroke patients who voluntarily agreed to active participation were included in this study. The selection criteria were: 1) independent gait ability with or without walking aid for a minimum of 15 m; 2) a Mini-Mental State Examination score greater than 24/3011); 3) adequate vision and hearing for completion of the study protocol, as indicated by the ability to follow written and oral instructions during screening; and 4) the capacity to understand and follow instructions. Exclusion criteria were 1) a history of previous stroke or other neurologic diseases or disorders; 2) patients with pusher syndrome (defined as leaning to the hemiparetic side and giving resistance to any attempt at passive correction); 3) terminal illness; and 4) pain, limited motion, or weakness in the non-paretic lower extremity that affected performance of daily activities (by self-report). Each participant signed an informed consent prior to participation. The subjects were randomly divided into the core stabilization exercise group (eight subjects) and the control group (eight subjects). Subjects in both groups participated in a general training program for five sessions, 60 minutes per week, during a period of four weeks. Subjects in the core stabilization exercise group practiced additional core stabilization exercises for three sessions of 30 minutes per week, for a period of four weeks. General characteristics of the core stabilization exercise group and control group are shown in Table 1.

Table 1. 
Table 1.
Characteristics of the subjects (N=16)
The core stabilization exercise consisted of three subparts, bed exercises, wedge exercises, and ball exercises using a Swiss ball. First, the bed exercises without devices consisted of bridge exercise, bridge exercise with legs crossed, bridge exercise with one leg, curl-ups with straight reaching, curl-ups with diagonal reaching, bird dog exercise, and side bridge exercise. Second, the wedge exercises consisted of curl-ups with straight reaching, curl-ups with diagonal reaching, and curl-ups with arms crossed. Finally, the ball exercises consisted of bridge exercise, bridge exercise to the side, bridge- ups, abdominal curl-ups, bird dog exercise, and push-ups.

Dynamic balance ability was measured using the Timed Up and Go test (TUG). Subjects were seated in a chair with armrests and then instructed to stand (using the armrests, if desired) and walk as quickly and as safely as possible for a distance of 3 m. Subjects then turned around, returned to the chair, and sat down. The time from the point at which their spine left the back of the chair until they returned to that same position was recorded using a stopwatch. A practice trial was provided, followed by three test trials. The average time of the test trials was calculated. High intrarater (ICC=0.99) and interrater (ICC=0.99) reliability have been demonstrated using this measure12).

Gait function was measured using a GAITRite system (GAITRite, CIR system Inc., Havertown, Pennsylvania, USA). The standard GAITRite walkway contained six sensor pads encapsulated in a rolled-up carpet with an active area of 3.66 m in length and 0.61 m in width. As the subject walked along the walkway, the sensors captured each footfall as a function of time and transferred the gathered information to a personal computer for processing of the raw data into footfall patterns. The GAITRite system was used to measure the spatiotemporal parameters, including gait velocity, cadence, step length, and stride length13).

The SPSS statistical package, version 18.0, was used in performance of all statistical analyses. The dependent variables were dynamic balance test and gait function. General characteristics of the subjects and variables followed a normal distribution. The Paired t-test was used to determine whether there were changes in balance and gait function between before and after the training. The independent t-test was used for analysis of changes between groups of dependent variables. Results were considered significant at p

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ผลกระทบของหลักเสถียรภาพกายสมดุลไดนามิกและฟังก์ชันการเดินในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองชุ Eun Jung, PT ปริญญาเอก คิมจุงฮี้ PT หลัก และสัง Byoung ลี PT ปริญญาเอกรายละเอียดเพิ่มเติมบทคัดย่อ[วัตถุประสงค์] วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ กำหนดผลกระทบของหลักเสถียรภาพออกกำลังกายกับการทำงานสมดุลและเดินในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองชั่วคราว [หัวข้อ] เรื่อง 16 โรคหลอดเลือดสมอง ผู้ป่วยถูกสุ่มแบ่งเป็นสองกลุ่ม: ออกกำลังกายกลุ่มเสถียรภาพหลักแปดวิชาและกลุ่มควบคุม 8 เรื่อง [วิธีการ] ในทั้งสองกลุ่มได้รับการฝึกอบรมทั่วไปห้าครั้งต่อสัปดาห์ ในกลุ่มออกกำลังกายเสถียรภาพหลักฝึกฝนเพิ่มเติมหลักเสถียรภาพการออกกำลังกายโปรแกรม ที่ทำการ 30 นาที 3 ครั้งต่อสัปดาห์ ช่วง 4 สัปดาห์ เรื่องทั้งหมดถูกประเมินสมดุลไดนามิก (เวลาขึ้นและไปทดสอบ TUG) และพารามิเตอร์ (ความเร็ว ลีลา ความยาวขั้นตอน และความยาวของก้าว) เดิน [ผลลัพธ์] ต่อแทรกแซง กลุ่มออกกำลังกายหลักแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญใน TUG ความเร็ว และลีลา ความแตกต่างสำคัญเท่าที่สังเกตระหว่างกลุ่มหลักและกลุ่มควบคุมในความเร็วได้ [สรุป] ผลการศึกษานี้แนะนำความเป็นไปได้และความเหมาะสมของหลักเสถียรภาพออกกำลังกายสำหรับผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองคำสำคัญ: โรคหลอดเลือดสมอง หลักเสถียรภาพ เดินแนะนำสมองจะสูญเสียฟังก์ชันสมองเนื่องจากไฟฟ้าในเลือดไปยังสมองเพื่อการพัฒนาอย่างรวดเร็ว นี้ได้เนื่อง จากขาดเลือดที่เกิดจากการอุดตัน หรือเนื่อง จากการ hemorrhage1) หลังจากส้ม รถยนต์ รับความรู้สึก perceptual หรือรับรู้ขาดดุลอาจเกิดขึ้น แล้วไหวสามารถเหล่านี้สามารถมีผลกระทบต่าง ๆ ในการทำงานแต่ละผ่านสร้างความพิการ และมีผลต่อการฟื้นฟู potential2)ผู้รอดชีวิตจังหวะได้ยากในความสมดุลและควบคุมเนื้อ postural สำหรับยืนตรงเนื่องจากพวกเขามีความบกพร่องทางด้าน โดย asymmetric ท่า ความไม่สมดุลของร่างกายผิดปกติ และดุลน้ำหนัก transfer3) Asymmetric เคลื่อนไหวยังลดความสามารถในการยืนตรง disorients midline ร่างกายและพื้นที่ และทำการจัดตำแหน่งที่เหมาะสมระหว่าง vertebrae ลำตัวหมุน ย้ายงานระหว่างลำตัวและกระสับกระส่าย แอนทีเรียร์หลังเอียงของเชิงกรานระหว่างการถ่ายโอนน้ำหนัก ปฏิกิริยาป้องกัน และสมดุล reaction4) การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงเฉพาะความสำคัญของการควบคุมลำตัวในการเดินที่มั่นคง และลดความเสี่ยงลดลงในจังหวะ patients5, 6)เสริมสร้างหลักได้ถูก rediscovered ในฟื้นฟู คำมีมา connote ช่องไขเสถียรภาพและ regimens กายบำบัดอื่น ๆ ในสาระสำคัญ อธิบายการควบคุมกล้ามเนื้อรอบช่องไขสันหลังสำหรับการรักษาความมั่นคงทำงานที่จำเป็น "หลัก" ได้ถูกอธิบายกล่อง abdominals หน้า paraspinal และกล้ามเนื้อกลูเตียลหลัง กะบังลมเป็น หลังคา และเชิงกรานและ musculature เปรี้ยวสะโพกเป็น bottom7 ที่มี) มีการชำระความสนใจเฉพาะหลักเนื่องจากเป็นรัดกล้ามเนื้อทำงานเป็นหน่วยเดียวอยู่ดีร่างกายและกระดูกสันหลัง มี และไม่ มีขาเคลื่อนไหว ในระยะสั้น หลักทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางของห่วงโซ่เดิม ๆ ทำงาน ในโลกของการแพทย์ทางเลือก หลักได้รับการเรียกว่า "โรงไฟฟ้า" มูลนิธิ หรือเครื่องยนต์ของ movement8 ขาทั้งหมด) มีสัมมาคารวะการควบคุมลำตัวความยอดแย่ ศึกษาก่อนหน้ามี advocated ควบคุมกล้ามมีประสิทธิภาพมั่นคงลำตัวและรูปแบบสรรหากล้ามเนื้อลำตัวที่ถูกต้องสำหรับการควบคุมโหลดสันหลังเกี่ยวกับกำหนดงานและ posture9, 10)ในการศึกษาล่าสุดมีรายงานบนหลักความมั่นคงและมีผลต่อตัวนักกีฬาและผู้ป่วยที่ มี pain8 ต่ำหลัง), อย่างไรก็ตาม มีรายงานการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความสามารถหลักความมั่นคงและสมดุลและเดินในผู้ป่วยที่มี hemiplegia ไม่กี่ ดังนั้น วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ตรวจสอบผลของการออกกำลังกายหลักเสถียรภาพฟังก์ชันแบบสมดุลและเดินในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองหัวเรื่องและวิธีการจำนวนผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง 16 ที่ตกลงด้วยความสมัครใจเพื่อร่วมงานถูกรวมในการศึกษานี้ เกณฑ์การเลือกได้: 1) สามารถเดินอิสระ หรือ ไม่ช่วยอย่างต่ำ 15 m เดิน คะแนน 2) การตรวจสอบสถานะมินิจิตมากกว่า 24/3011); 3) วิสัยทัศน์เพียงพอและการได้ยินสำหรับความสมบูรณ์ของการศึกษาโปรโตคอล ตามที่ระบุ โดยสามารถปฏิบัติตามคำแนะนำ เขียนคัดกรอง และ 4) ความสามารถในการเข้าใจ และทำตามคำแนะนำ เกณฑ์แยก 1) เป็นประวัติของจังหวะก่อนหน้า หรือ neurologic โรคอื่น หรือ โรค 2) ผู้ป่วยที่ มีอาการ pusher (กำหนดเป็นเอียงด้าน hemiparetic และให้ทนทานต่อความพยายามใด ๆ ที่แก้ไขแฝง); 3) เจ็บป่วยเทอร์มินัล และ 4) ปวด จำกัดการเคลื่อนไหว หรือจุดอ่อนในส่วนปลายด้านล่างไม่ใช่ paretic ผลกระทบประสิทธิภาพของกิจกรรมประจำวัน (จากรายงานด้วยตนเอง) แต่ละผู้เข้าร่วมลงนามการแจ้งความยินยอมก่อนที่จะมีส่วนร่วม หัวข้อถูกสุ่มแบ่งออกเป็นกลุ่มออกกำลังกายเสถียรภาพหลัก (8 เรื่อง) และกลุ่มควบคุม (8 เรื่อง) ในกลุ่มทั้งสองเข้าร่วมในโปรแกรมการฝึกอบรมทั่วไปสำหรับเซสชันห้า 60 นาทีต่อสัปดาห์ ช่วง 4 สัปดาห์ ในกลุ่มออกกำลังกายเสถียรภาพหลักฝึกฝนเพิ่มเติมหลักเสถียรภาพการออกกำลังกายสำหรับรอบสามเวลา 30 นาทีต่อสัปดาห์ เป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์ ลักษณะทั่วไปของหลักเสถียรภาพการออกกำลังกายกลุ่มและกลุ่มควบคุมจะแสดงในตารางที่ 1ตารางที่ 1 ตารางที่ 1ลักษณะของหัวข้อ (N = 16)ออกกำลังกายเสถียรภาพหลักประกอบด้วยสาม subparts เตียงออกกำลังกาย อุปกรณ์ออกกำลังกาย และฝึกลูกโดยใช้ลูกบอลสวิส ครั้งแรก ออกกำลังกายนอนไม่ มีอุปกรณ์ประกอบด้วยสะพานออกกำลังกาย ออกกำลังกายสะพานขาข้าม สะพานออกกำลังกายกับขาข้างหนึ่ง ม้วน-ups ด้วยถึงตรง ม้วน-ups ด้วยถึงเส้นทแยงมุม นกสุนัขออกกำลังกาย และด้านสะพานออกกำลังกาย สอง อุปกรณ์ออกกำลังกายประกอบด้วยขด-ups ด้วยถึงตรง ม้วน-ups ด้วยถึงเส้นทแยงมุม และม้วนผ่านข้ามแผ่นดิน สุดท้าย ลูกบอลออกกำลังกายประกอบด้วยสะพานออกกำลังกาย ออกกำลังกายสะพานด้าน สะพาน-ups, ups ม้วนท้อง นกสุนัขออกกำลังกาย และ push-upsความสมดุลแบบไดนามิกถูกวัดโดยใช้เวลาขึ้นและไปทดสอบ (TUG) เรื่องที่นั่งในเก้าอี้กับมีแล้วสั่งให้ยืน (ใช้มี ถ้าต้องการ) และเดินตามอย่างรวดเร็ว และปลอดภัยที่สุดในระยะทาง 3 เมตรแล้ว หันไปรอบ ๆ เรื่องคืนเก้าอี้ และนั่งลง เวลาจากจุดที่กระดูกสันหลังของพวกเขาซ้ายด้านหลังของเก้าอี้จนพวกเขากลับไปที่ ตำแหน่งเดียวกันถูกบันทึกโดยใช้การนาฬิกาจับ การทดลองปฏิบัติให้ ตาม ด้วยสามทดสอบทดลอง มีคำนวณเวลาเฉลี่ยของการทดลองทดสอบ Intrarater สูง (ICC = 0.99) และ interrater (ICC = 0.99) มีการแสดงความน่าเชื่อถือโดยใช้ measure12 นี้)ฟังก์ชันเดินถูกวัดโดยใช้ระบบ GAITRite (GAITRite, CIR ระบบ Inc., Havertown เพนซิลวาเนีย สหรัฐอเมริกา) ทางเดิน GAITRite มาตรฐานประกอบด้วย 6 แผ่นเซ็นเซอร์ที่นึ้ในพรมสะสมกับ 3.66 เมตร ในความยาว และความกว้าง 0.61 m พื้นที่ใช้งาน เป็นเรื่องที่เดินตามทาง เซนเซอร์จับแต่ละ footfall เป็นฟังก์ชันของเวลา และโอนย้ายข้อมูลรวบรวมกับคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลสำหรับการประมวลผลของข้อมูลดิบเป็นรูปแบบ footfall ระบบ GAITRite ใช้ในการวัดพารามิเตอร์ spatiotemporal เดินเร็ว ลีลา ความยาวขั้นตอน และ length13 ตอนค่ำ)ใช้โปรแกรมทางสถิติแพคเกจ รุ่น 18.0 ประสิทธิภาพการทำงานของสถิติวิเคราะห์ทั้งหมด ตัวแปรขึ้นอยู่กับสมดุลไดนามิกถูกทดสอบ และเดินฟังก์ชัน ลักษณะทั่วไปของเรื่องและตัวแปรตามการกระจายปกติ Paired t-ทดสอบถูกใช้เพื่อกำหนดว่า มีการเปลี่ยนแปลงในดุลและเดินฟังก์ชัน ระหว่างก่อน และ หลังการฝึก T-ทดสอบอิสระถูกใช้สำหรับการวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงระหว่างกลุ่มของตัวแปรขึ้นอยู่กับ ผลลัพธ์ที่ได้ถืออย่างมีนัยสำคัญที่ p < 0.05ผลลัพธ์ความแตกต่างในยอดดุลและเดินหลังจากออกกำลังกายที่จะแสดงในตารางที่ 2 ที่ก่อน และ หลัง TUG คะแนนสำหรับหัวข้อในการออกกำลังกายเสถียรภาพหลักกลุ่มพบว่าลดลงอย่างมีนัยสำคัญ จาก sec 33.06±18.39 เพื่อ 27.64±13.73 วินาที (p = 0.029); กลุ่มควบคุมพบว่าไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ, (จาก sec 30.33±12.58 เพื่อ 24.85±8.76 sec, p = 0.057)ตารางที่ 2 ตารางที่ 2เปรียบเทียบดุลและเดินมาตรการภาย ในกลุ่ม และ ระหว่างกลุ่ม (N = 16)พารามิเตอร์เดินในกลุ่มหลักเสถียรภาพการออกกำลังกายแสดงให้เห็นว่าความเร็วในการเดินเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (จาก 44.83± 18.83 cm/s ไปยัง 58.91±18.21 cm/s, p = 0.024) และลีลา (จากขั้นตอน 74.55±13.85/min การ 84.07±14.00 ขั้น ตอน/min, p = 0.041), ไร เพิ่มไม่ถูกตรวจสอบความยาวข้างได้รับผลกระทบ (จาก 35.98±12.95 ซม. 41.54±10.58 ซม. p = 0.160) และย่างกลความยาว (จาก 69.51±21.99 ซม. 87.71±18.89 ซม., p = 0.075) มีความแตกต่างสำคัญเท่าที่สังเกตระหว่างกลุ่มหลักและกลุ่มควบคุมในความเร็ว (p = 0.039) กลุ่มควบคุมไม่ได้แสดงการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการเดินเร็ว (จาก 37.69± 11.03 cm/s ไปยัง 37.39±10.11 cm/s) และลีลา (จาก 75.90±11.73 ขั้น ตอน/min การ 77.51±10.68 ขั้น ตอน/min), ความยาวข้างได้รับผลกระทบ (จาก 29.49±5.25 ซม. 30.92±8.05 ซม.), และก้าวยาว (จาก 53.77±16.59 ซม. 58.40±14.54 ซม.)สนทนาการศึกษานี้ตรวจสอบผลของการออกกำลังกายหลักเสถียรภาพแบบสมดุลและเดินหน้าที่ของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง ในการศึกษานี้ TUG ถูกใช้ในการประเมินสมดุลไดนามิก ช่วงของ TUG คะแนนมีการรายงานตัวอย่างต่าง ๆ ของผู้สูงอายุ ในการศึกษาก่อนหน้านี้ ผู้ชาย และผู้หญิงไม่รู้จักพยาธิ อายุ 70-84 ปี (หมายถึง = 75 ปี), มี TUG คะแนนเฉลี่ย 8.50 วินาที (ช่วง 7 – 10 =) 12) Geiger et al.14) รายงานว่า นำ biofeedback และโปรแกรมทั่วไปกายภาพบำบัดผลในการลดลงของ TUG จาก 23.08 ก่อน participat

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ผลการออกกำลังกายแบบสมดุลแบบไดนามิกและฟังก์ชันหลักในการเดินในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง
อึนจุง ชุง , PT , ปริญญาเอก , จุง ฮี คิม , PT , MSC และบิยอง ฮี ลี , PT , เอก

เพิ่มเติมบทความข้อมูล

[ มี ] บทคัดย่อการวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาผลของ แกนเสถียรภาพการออกกำลังกายในสมดุลแบบไดนามิกและการเดินการทำงานในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง .[ 2 ] จำนวน 16 คน โดยการสุ่มผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มหลัก กลุ่มของการออกกำลังกายและควบคุมกลุ่มแปดคนแปดคน [ 2 ] ในวิธีการทั้งสองกลุ่มได้รับการฝึกอาทิตย์ละ 5 ครั้ง ทั่วไป วิชาในหลักการฝึกออกกำลังกายกลุ่มเพิ่มเติมหลักการโปรแกรมการออกกำลังกาย ,ซึ่งดำเนินการใน 30 นาที 3 ครั้งต่อสัปดาห์ ในช่วงระยะเวลา 4 สัปดาห์ ได้แก่ การประเมินความสมดุลแบบไดนามิก ( หมดเวลาไปทดสอบ ง้าง ) และพารามิเตอร์การเดิน ( ความเร็วจังหวะ ก้าวยาว ก้าวและความยาว ) [ ผล ] ต่อไปนี้การแทรกแซงการออกกำลังกายกลุ่ม หลัก พบการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการความเร็วและจังหวะ .แต่ความแตกต่างระหว่าง 2 กลุ่มหลัก และกลุ่มควบคุมในความเร็ว [ สรุป ] พบความเป็นไปได้และความเหมาะสมของการใช้หลักสำหรับผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง .

คำสำคัญ : จังหวะการก้าวเดิน

แนะนำหลักจังหวะคือการพัฒนาอย่างรวดเร็วการสูญเสียของการทำงานของสมองเนื่องจากความวุ่นวายในเลือดไปหล่อเลี้ยงสมอง นี้ได้เนื่องจากขาดเลือดเกิดจากการอุดตัน หรือเนื่องจากการ hemorrhage1 ) หลังจากเป็นโรคหลอดเลือดสมอง , มอเตอร์ , การรับรู้ , การรับรู้ทางประสาทสัมผัสหรืออาจเกิดขึ้นได้และ ความบกพร่องเหล่านี้สามารถมีผลกระทบต่าง ๆ ในการทำงานแต่ละผ่านรุ่นของคนพิการ และส่งผลกระทบต่อ potential2 ฟื้นฟู )

โรคหลอดเลือดสมองผู้รอดชีวิตมีความยากในความสมดุลและการควบคุมท่าทางการยืนตรง เพราะจะทำให้ร่างกายผิดปกติ โดยท่าที่สมมาตร สมดุล และขาดน้ำหนัก transfer3 )การเคลื่อนไหวที่ไม่สมมาตรยังลดความสามารถในการยืนตัวตรง disorients ร่างกายของส่วนกลางและพื้นที่ และเป็นอุปสรรคต่อตำแหน่งที่เหมาะสมระหว่างกระดูกสันหลัง , รถหมุน , การเคลื่อนไหวเลือกระหว่างลำตัวและแขนขาด้านหน้าด้านหลังเอียงกระดูกเชิงกรานระหว่างการถ่ายโอนน้ำหนักปฏิกิริยาป้องกันและ reaction4 สมดุล )การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญ โดยเฉพาะการควบคุมรถในเสถียรภาพและลดความเสี่ยง ในการเดินสาย patients5 , 6 ) .

หลักการเพิ่มได้ถูกค้นพบในการฟื้นฟูสมรรถภาพ ระยะที่มีมาเพื่อแสดงความหมายทางเสถียรภาพระดับเอว และว่าอื่น ๆ ในสาระมันอธิบายกล้ามเนื้อควบคุมที่จำเป็นรอบกระดูกสันหลังระดับเอว เพื่อรักษาเสถียรภาพของการทํางาน " แก่น " ได้รับการอธิบายในฐานะที่เป็นกล่องมี abdominals ในด้านหน้า และ paraspinal ตะโพกกล้ามเนื้อในกลับ ไดอะแฟรมเป็นหลังคา และอุ้งเชิงกรานและกล้ามเนื้อสะโพก เอว พื้นเป็น bottom7 )ความสนใจโดยเฉพาะได้รับจ่ายให้กับหลักเพราะมันทำหน้าที่เป็นกล้ามเนื้อรัดตัว ทำงานเป็นหน่วยเพื่อรักษาเสถียรภาพของร่างกายและกระดูกสันหลัง และไม่มีการเคลื่อนไหวแขนขา ในสั้น , หลักเป็นศูนย์กลางของห่วงโซ่จากการทํางาน ในโลกของการแพทย์ทางเลือกหลักได้ถูกเรียกว่า " ไฟฟ้า " , มูลนิธิหรือเครื่องยนต์ทุกชิ้น movement8 )เกี่ยวกับการควบคุมและสมดุลที่มีลำต้นยากจน การศึกษาก่อนหน้านี้ได้สนับสนุนที่มีประสิทธิภาพและการควบคุมความมั่นคงและถูกต้องต้นลำต้นกล้ามเนื้อการสรรหารูปแบบการควบคุมของโหลดกระดูกสันหลังในความสัมพันธ์กับงาน และให้ posture9 , 10 ) .

หลายการศึกษาได้รายงานเกี่ยวกับความมั่นคง หลัก และยังส่งผลในนักกีฬาและผู้ป่วย pain8 กลับต่ำ ) , อย่างไรก็ตามการศึกษาน้อยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหลักความมั่นคงและความสามารถในการทรงตัวและการเดินในผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีกมีการรายงาน ดังนั้นวัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อศึกษาผลของการออกกำลังกายแบบหลักในการทรงตัวแบบไดนามิกและการเดินการทำงานในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง และวิธี

คนทั้งหมด 16 ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองที่สมัครใจตกลงที่จะมีส่วนร่วมได้ถูกรวมไว้ในการศึกษานี้ เกณฑ์การคัดเลือก ( 1 ) อิสระในการเดินมีหรือไม่มีช่วยเดินสำหรับอย่างน้อย 15 m ; 2 ) มิจิตสอบคะแนนมากกว่า 24 / 3011 ) ; 3 ) วิสัยทัศน์อย่างเพียงพอ และฟังจบการศึกษาพิธีสารตามที่ระบุโดยความสามารถในการปฏิบัติตามคำแนะนำในการเขียนและช่องปาก และ 4 ) ความสามารถในการเข้าใจ และทำตามขั้นตอน หลักเกณฑ์การยกเว้น ได้แก่ 1 ) ประวัติศาสตร์โดยก่อนหน้าหรืออื่น ๆทางประสาทวิทยาโรคหรือความผิดปกติ ; 2 ) ผู้ป่วยที่มีอาการ ( เช่นดันเอียงไปด้าน hemiparetic และให้ความต้านทานต่อความพยายามใด ๆที่แก้ไขเรื่อยๆ )3 ) และ 4 ) อาการเจ็บป่วยเทอร์มินัล จำกัด การเคลื่อนไหว หรือจุดอ่อนในส่วนปลายที่ไม่ต่ำกว่าผู้เป็นเหน็บชาส่งผลต่อการปฏิบัติกิจกรรมประจำวัน ( 5 ) ผู้เข้าร่วมแต่ละคนเซ็นยินยอมให้ก่อนที่จะเข้าร่วม กลุ่มตัวอย่างแบ่งออกเป็นแกนเสถียรภาพการออกกำลังกายแบบกลุ่ม ( 8 คน ) และกลุ่มควบคุม ( 8 คน )วิชาในกลุ่มมีส่วนร่วมในโปรแกรมการฝึกอบรมทั่วไป 5 ครั้งครั้งละ 60 นาที ต่อสัปดาห์ ในช่วงระยะเวลา 4 สัปดาห์ วิชาในหลักการฝึกการออกกำลังกายแบบกลุ่มหลักเพิ่มแบบฝึกหัด 30 นาที 3 ครั้งต่อสัปดาห์เป็นเวลา 4 สัปดาห์ลักษณะทั่วไปของแกนเสถียรภาพการออกกำลังกายแบบกลุ่มและกลุ่มควบคุมจะแสดงในตารางที่ 1

โต๊ะ 1

โต๊ะ 1 . คุณลักษณะของกลุ่มตัวอย่าง ( n = 16 )
แกนเสถียรภาพการออกกำลังกายแบ่งออกเป็นสามใช้เตียง , แบบฝึกหัด , แบบฝึกหัดลิ่ม และการออกกำลังกายโดยใช้ลูกบอลบอลสวิส ก่อน นอน โดยไม่มีอุปกรณ์การออกกำลังกายแบบฝึกหัด ประกอบด้วย สะพานการออกกำลังกายกับขาข้ามสะพาน , สะพานการออกกำลังกายกับขาขด UPS โดยตรงถึงขด UPS กับเส้นทแยงมุมถึงนกหมาออกกำลังกายและการออกกำลังกายสะพานข้าง ประการที่สอง ลิ่มแบบฝึกหัดประกอบด้วยขด UPS โดยตรงถึงขด UPS กับเส้นทแยงมุมถึงและม้วน UPS ที่มีแขนข้าม สุดท้ายลูกบอลแบบฝึกหัดประกอบด้วยการออกกำลังกายสะพานสะพานออกกำลังกายด้านข้างสะพาน - UPS , UPS การออกกำลังกายหน้าท้องเป็นลอน นก สุนัข และ ดัน

สมดุลแบบไดนามิกในการวัดเวลาที่ไปทดสอบ ( ลากจูง ) คนนั่งอยู่ในเก้าอี้ที่มีเท้าแขน แล้วสั่งให้ยืน ( ใช้ที่พักแขนถ้าต้องการ ) และเดินได้อย่างรวดเร็วและปลอดภัยที่สุดสำหรับระยะทาง 3 เมตร คนก็หันไปรอบๆกลับไปยังเก้าอี้ แล้วนั่งลง เวลาจากจุดที่กระดูกสันหลังของพวกเขาออกจากด้านหลังของเก้าอี้จนกว่าพวกเขาจะกลับไปที่ตำแหน่งเดียวกันจะถูกบันทึกโดยใช้นาฬิกาจับเวลา ปฏิบัติการทดลองให้ ตามด้วยสามการทดสอบการทดลอง เวลาเฉลี่ยของการทดสอบการทดสอบการคํานวณ intrarater สูง ( ICC = 0.99 ) และแบบอิง ( ICC = 099 ) ความน่าเชื่อถือได้รับการพิสูจน์โดยใช้ measure12 นี้ )

การเดินฟังก์ชันวัดการใช้ระบบ gaitrite ( gaitrite cir , ระบบอิงค์ havertown , Pennsylvania , สหรัฐอเมริกา ) ทางเดิน gaitrite มาตรฐานที่มีอยู่ 6 เซ็นเซอร์ แผ่น บรรจุในม้วนพรมมีพื้นที่ใช้งานของ 3.66 เมตรในความยาวและ 0.61 M กว้าง เป็นวิชาที่เดินไปตามทางเดิน ,เซ็นเซอร์จับแต่ละ footfall เป็นฟังก์ชันของเวลา และโอนย้ายข้อมูลไปยังคอมพิวเตอร์เพื่อการประมวลผลข้อมูลดิบให้เป็นรูปแบบ footfall . ระบบ gaitrite ถูกใช้เพื่อวัดพารามิเตอร์ spatiotemporal รวมทั้งความเร็วจังหวะการเดิน ก้าว และก้าว length13 ) .

โปรแกรมสำเร็จรูป SPSS / PC เวอร์ชั่น 18.0 , ,ถูกใช้ในการแสดงของการวิเคราะห์ทางสถิติทั้งหมด ตัวแปรตาม ได้แก่ แบบสอบความสมดุลแบบไดนามิกและฟังก์ชั่นการเดิน ลักษณะทั่วไปของกลุ่มตัวอย่าง และตัวแปรตามการแจกแจงแบบปกติ ใช้ t-test แบบจับคู่ เพื่อตรวจสอบว่ามีการเปลี่ยนแปลงในความสมดุลและการทำงานของการเดินระหว่างก่อนและหลังการฝึกIndependent t-test วิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงระหว่างกลุ่มของตัวแปร . ผลลัพธ์ที่ได้ถือว่ามีนัยสำคัญทางสถิติที่ p < 0.05 ผล

ความแตกต่างในความสมดุลและการทำงานของหลังการออกกำลังกาย แสดงในตารางที่ 2 ก่อนและหลังดึงคะแนนสำหรับวิชาในหลักการออกกำลังกายกลุ่มพบว่าลดลงอย่างเห็นได้ชัด จาก 33.06 ± 18.39 วินาที - ± 13.73 วินาที ( p = 0.029 )กลุ่มควบคุม พบว่าไม่มีความแตกต่างกัน ( จาก 30.33 ± 12.58 วินาที 24.85 ± 8.76 วินาที , p = 0.047 ) .

โต๊ะ 2

โต๊ะ 2 . การเปรียบเทียบการทรงตัวและการเดินมาตรการภายในกลุ่มและระหว่างกลุ่ม ( n = 16 )
การเดินพารามิเตอร์ในแกนเสถียรภาพการออกกำลังกายกลุ่ม พบเพิ่มขึ้นการเดินเร็ว ( จาก 44.83 ± 18.83 cm / s 58.91 ± 18.21 cm / s , p = 0.024 ) และจังหวะ ( จาก 74.55 ± 13 .85 ก้าว / นาทีความรอบรู้± 14.00 ขั้นตอน / นาที , p = 0.041 ) อย่างไรก็ตามไม่พบเพิ่ม พบว่าได้รับผลกระทบ บันไดข้าง ความยาวจากใช้เวลา 35.98 ± 12.95 cm 41.54 ± 10.58 ซม. , p = 0.160 ) และความยาวกางเกง ( จาก± 69.51% 21.99 cm 87.71 ± 18.89 ซม. P = 0.075 ) แต่ความแตกต่างระหว่าง 2 กลุ่มหลัก และกลุ่มควบคุมในความเร็ว ( p = 0.039 )ส่วนกลุ่มควบคุมไม่ได้แสดงผลการเพิ่มความเร็วในการเดิน ( จาก 37.69 ± 11.03 cm / s 37.39 ± 10.11 cm / s ) และจังหวะ ( จาก 75.90 ± 11.73 ก้าว / นาที 77.51 ± 10.68 ก้าว / นาที ) , ผลกระทบ บันไดข้าง ความยาวจาก 29.49 ± 5.25 cm ± 8.05 30.92 ซม. ) ความยาวกางเกง ( จาก 53.77 ± 16.59 cm 58.40 ± 14.54 ซม.

การอภิปรายงานวิจัยนี้มุ่งศึกษาผลของการออกกำลังกายแบบหลักในการทรงตัวแบบไดนามิกและการเดินการทำงานของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง ในการศึกษานี้ ง้างประเมินผลสมดุลแบบไดนามิก ช่วงของคะแนนลากจูงถูกรายงานว่ามีตัวอย่างต่าง ๆของผู้สูงอายุ ในการศึกษาก่อนหน้านี้ ชายและหญิง โดยไม่รู้จักโรค อายุ 70 ปี 84 ( ค่าเฉลี่ย = 75 ปี ) ก็หมายถึงดึงคะแนน 850 วินาที ( พิสัย = 7 - 10 ) 12 ) ไกเกอร์ et al . 14 ) รายงานว่าการ biofeedback และโปรแกรมกายภาพบำบัดตามปกติ ส่งผลให้เกิดการลดลง 23.08 ก่อน participat ดึงจาก

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.