These results demonstrate that the

These results demonstrate that the absence of agricultural chemicals,
especially herbicides, in organic farming systems can reduce soil erosion
for rowcrops due to the development of weeds in the furrows. However,
our results also show that a reduced crop yield associated with crop–
weed competition or herbivory outbalances the positive effects of
weeds, and can therefore produce higher erosion rates in organic farming
systems. Nevertheless, in both cases the difference in soil loss
between the farming systems were relatively small, and the effects
of weed coverage and crop yield were highly variable depending on
the timing of planting and harvest in relation to the occurrence of rainstorm
events, and the degree of soil disturbance. The simulated average
annual soil loss for both management systems exceeded, by far, any
tolerable soil loss rates. The OECD (2001) defined soil loss as tolerable
when it is less than 6.0 t ha−1 yr−1, and severe when it exceeds
33.0 t ha−1 yr−1. The average annual erosion rate for all four row
crops in this study was at least at the limit of severe erosion, and well
above in many cases. Our results also show that the maximum erosion
rates can be three to four times higher than the average values depending
on field topography.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลเหล่านี้แสดงให้เห็นที่ขาดสารเคมีเกษตร,
โดยเฉพาะสารเคมีกำจัดวัชพืช ในระบบเกษตรอินทรีย์สามารถลดการพังทลายของดิน
สำหรับ rowcrops เนื่องจากการพัฒนาของวัชพืชใน furrows อย่างไรก็ตาม,
ผลของเราแสดงว่า ผลผลิตพืชลดลงความสัมพันธ์กับ crop–
weed แข่งขัน หรือผลบวกของ outbalances herbivory
วัชพืช และดังนั้นจึงสามารถให้อัตราการกัดเซาะสูงในเกษตรอินทรีย์
ระบบการ อย่างไรก็ตาม ในทั้งสองกรณีแตกต่างสูญเสียดิน
ระหว่างระบบการทำฟาร์มก็ค่อนข้างเล็ก และผล
ของวัชพืชคลุมและพืชผลผลิตได้สูงที่ตัวแปรขึ้นอยู่กับ
ระยะเวลาปลูกและเก็บเกี่ยวเกี่ยวกับการเกิดขึ้นของ rainstorm
เหตุการณ์ และระดับของการรบกวนดิน เฉลี่ยจำลอง
การสูญเสียดินประจำปีสำหรับระบบการจัดการทั้งสองเกิน โดยไกล ใด ๆ
tolerable ดินราคาขาดทุน การสูญเสียดิน (2001) กำหนด OECD เป็น tolerable
เมื่อถึงน้อย กว่า 6.0 t ha−1 yr−1 และรุนแรง เมื่อเกิน
33.0 t ha−1 yr−1 อัตรากัดเซาะต่อปีเฉลี่ยสำหรับแถวทั้งหมด 4
พืชในการศึกษานี้ได้น้อยในจำนวนกัดเซาะรุนแรง และดี
ข้างบนในหลายกรณี ผลของเรายังแสดงว่าพังทลายสูงสุด
ราคาได้สามถึงสี่เท่าสูงกว่าค่าเฉลี่ยขึ้นอยู่
ในภูมิประเทศเขตข้อมูลได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าไม่มีการใช้สารเคมีการเกษตร
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสารเคมีกำจัดวัชพืชในระบบเกษตรอินทรีย์สามารถลดการพังทลายของดิน
ในการ rowcrops เนื่องจากการพัฒนาของวัชพืชในร่อง แต่
ผลของเรายังแสดงให้เห็นว่าผลผลิตลดลงที่เกี่ยวข้องกับพืช
การแข่งขันของวัชพืชหรือ herbivory outbalances ผลในเชิงบวกของ
วัชพืชและดังนั้นจึงสามารถผลิตอัตราการกัดเซาะสูงขึ้นในการทำการเกษตรอินทรีย์
ระบบ แต่ในทั้งสองกรณีแตกต่างในการสูญเสียดิน
ระหว่างระบบการทำฟาร์มที่มีขนาดค่อนข้างเล็กและผลกระทบ
ของความคุ้มครองวัชพืชและพืชผลผลิตสูงเป็นตัวแปรขึ้นอยู่กับ
ระยะเวลาของการปลูกและการเก็บเกี่ยวในความสัมพันธ์กับการเกิดขึ้นของพายุฝน
เหตุการณ์และระดับ ของการรบกวนดิน จำลองเฉลี่ย
การสูญเสียดินรายปีสำหรับทั้งระบบการจัดการเกินโดยไกลใด ๆ ที่
อัตราการสูญเสียดินพอประมาณ OECD (2001) ที่กำหนดไว้เช่นการสูญเสียดินพอประมาณ
เมื่อมันมีค่าน้อยกว่า 6.0 ตันต่อเฮกตาร์ 1 ปี-1, และรุนแรงเมื่อมันเกิน
33.0 ตันต่อเฮกตาร์ 1 ปี-1 อัตราการกัดเซาะเฉลี่ยต่อปีทั้งสี่แถว
พืชในการศึกษาครั้งนี้เป็นอย่างน้อยในขีด จำกัด ของการกัดเซาะที่รุนแรงและดี
กว่าในหลาย ๆ กรณี ผลของเรายังแสดงให้เห็นว่าการกัดเซาะสูงสุด
อัตราสามารถ 3-4 เท่าสูงกว่าค่าเฉลี่ยขึ้นอยู่
กับภูมิประเทศเขต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการขาดสารเคมีการเกษตร
โดยเฉพาะ สารกำจัดวัชพืช ในระบบเกษตรอินทรีย์สามารถลดการชะล้างพังทลายของดิน เพื่อ rowcrops
เนื่องจากการพัฒนาของวัชพืชในร่อง . อย่างไรก็ตาม
ผลของเรายังแสดงให้เห็นว่า การลดผลผลิตที่เกี่ยวข้องกับพืชและการแข่งขันของวัชพืช หรือ herbivory

outbalances ผลบวกของวัชพืชและดังนั้นจึงสามารถผลิตอัตราการชะล้างพังทลายสูงในระบบการทำฟาร์ม
อินทรีย์ แต่ในทั้งสองกรณี ความแตกต่างใน
การสูญเสียดินระหว่างระบบฟาร์มมีขนาดค่อนข้างเล็ก และผล
ครอบคลุมวัชพืชและผลผลิตมีตัวแปรขึ้นอยู่กับ
เวลาของการปลูกและเก็บเกี่ยวในความสัมพันธ์กับการเกิดเหตุการณ์พายุ
และระดับของการรบกวนดินโดยเฉลี่ย
ปีการสูญเสียดิน ทั้งการจัดการระบบเกิน , โดยไกล ,
อัตราการสูญเสียดินพอประมาณ OECD ( 2001 ) หมายถึงการสูญเสียดินเป็นพอดูได้
เมื่อไม่น้อยกว่า 6.0 T ฮา− 1 yr − 1 และรุนแรงเมื่อมันเกิน
T ฮา− 1 yr 33.0 − 1 เฉลี่ยทั้งปีอัตราการชะล้างพังทลายทั้งหมดสี่แถว
พืชในการศึกษาครั้งนี้ คือ อย่างน้อย ขีดจำกัดของการกัดเซาะที่รุนแรง และดี
ข้างบน ในหลายกรณีผลของเรายังแสดงให้เห็นว่า อัตราการกัดเซาะ
สูงสุดได้สามถึงสี่ครั้งสูงกว่าค่าเฉลี่ยขึ้นอยู่กับ
ในด้านสภาพภูมิประเทศ