Coral organisms, called polyps, can

Coral organisms, called polyps, can live on their own, but are primarily associated with the spectacularly diverse limestone communities, or reefs, they construct.

Coral polyps are tiny, soft-bodied organisms related to sea anemones and jellyfish. At their base is a hard, protective limestone skeleton called a calicle, which forms the structure of coral reefs. Reefs begin when a polyp attaches itself to a rock on the sea floor, then divides, or buds, into thousands of clones. The polyp calicles connect to one another, creating a colony that acts as a single organism. As colonies grow over hundreds and thousands of years, they join with other colonies and become reefs. Some of the coral reefs on the planet today began growing over 50 million years ago.

Coral polyps are actually translucent animals. Reefs get their wild hues from the billions of colorful zooxanthellae (ZOH-oh-ZAN-thell-ee) algae they host. When stressed by such things as temperature change or pollution, corals will evict their boarders, causing coral bleaching that can kill the colony if the stress is not mitigated.

Corals live in tropical waters throughout the world, generally close to the surface where the sun's rays can reach the algae. While corals get most of their nutrients from the byproducts of the algae's photosynthesis, they also have barbed, venomous tentacles they can stick out, usually at night, to grab zooplankton and even small fish.

Coral reefs teem with life, covering less than one percent of the ocean floor, but supporting about 25 percent of all marine creatures. However, threats to their existence abound, and scientists estimate that human factors—such as pollution, global warming, and sedimentation—could kill 30 percent of the existing reefs in the next 30 years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปะการังมีชีวิต เรียกว่าติ่ง สามารถอยู่ในตนเอง แต่ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับหินปูนที่งดงามหลากหลายชุมชน หรือแนวปะการัง พวกเขาสร้างปะการังมีชีวิตเล็ก ๆ ลำอ่อนเกี่ยวข้องกับดอกไม้ทะเลยักษ์ทะเลและแมงกะพรุน ที่ฐานของ กระดูกแข็ง ป้องกันหินปูนเรียกว่า calicle ซึ่งโครงสร้างของปะการัง แนวปะการังเริ่มเมื่อโปลิปทำแนบกับหินบน พื้นทะเล แล้วแบ่ง หรือ ตา เป็นพันของการโคลน Calicles โปลิปปากเชื่อมต่ออื่น สร้างอาณานิคมที่เป็นชีวิตเดียว เป็นอาณานิคมโตหลายร้อยและพันปี พวกเขาเข้าร่วมกับอาณานิคมอื่น ๆ และกลายเป็น แนวปะการัง ของปะการังในโลกวันนี้เริ่มเติบโตขึ้นกว่า 50 ล้านปีมาแล้วปะการังเป็นสัตว์โปร่งใสจริง แนวปะการังได้รับสีสันของป่าจากพันสีสัน zooxanthellae (ZOH-โอ้ แซน-thell-ee) สาหร่ายพวกเขาเป็นเจ้า เมื่อเครียดเป็นการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิหรือมลพิษ ปะการังจะขับไล่ผู้โดยสารของพวกเขา ทำให้ปะการังฟอกที่สามารถฆ่าฝูงถ้าไม่มีลดความเครียดปะการังที่อาศัยอยู่ในน่านน้ำเขตร้อนทั่วโลก โดยทั่วไปใกล้กับพื้นผิวที่รังสีของดวงอาทิตย์สามารถติดต่อที่สาหร่าย ในขณะที่ปะการังได้รับมากที่สุดของสารอาหารของพวกเขาจากบดสังเคราะห์ด้วยแสงของสาหร่าย พวกเขายังมีหนาม หนวดมีพิษพวกเขาสามารถติดออกมา ปกติในเวลากลางคืน แพลงตอนสัตว์และปลาขนาดเล็กแม้ปะการังทีมอีสกับชีวิต ครอบคลุมน้อยกว่าร้อยละหนึ่งของพื้นมหาสมุทร แต่สนับสนุนประมาณ 25 เปอร์เซ็นต์ของสัตว์ทะเลทั้งหมด อย่างไรก็ตาม คุกคามการดำรงอยู่ของพวกเขามากมาย และนักวิทยาศาสตร์ประเมินว่ามนุษย์ปัจจัย — เช่นมลพิษ โลกร้อน และตกตะกอนซึ่งสามารถฆ่า 30 เปอร์เซ็นต์ของแนวปะการังที่มีอยู่ในอีก 30 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชีวิตปะการังที่เรียกว่าติ่งสามารถมีชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเอง แต่จะมีความสัมพันธ์เกี่ยวเนื่องกับชุมชนหินปูนที่มีความหลากหลายไม่ยี่หระหรือแนวที่พวกเขาสร้าง. ปะการังมีขนาดเล็กมีชีวิตที่อ่อนนุ่มฉกรรจ์ที่เกี่ยวข้องกับทะเลดอกไม้ทะเลและแมงกะพรุน ที่ฐานของพวกเขาเป็นอย่างหนักโครงกระดูกหินปูนป้องกันที่เรียกว่า calicle ซึ่งรูปแบบโครงสร้างของแนวปะการัง แนวปะการังเริ่มต้นเมื่อมีติ่งเนื้อแนบตัวเองไปหินบนพื้นทะเลแล้วแบ่งหรือตาเป็นพันของโคลน calicles ปะการังเชื่อมต่อไปยังอีกคนหนึ่งสร้างอาณานิคมที่ทำหน้าที่เป็นสิ่งมีชีวิตเดียว ในฐานะที่เป็นอาณานิคมเติบโตมากกว่าร้อยและพัน ๆ ปีพวกเขาเข้าร่วมกับอาณานิคมอื่น ๆ และกลายเป็นแนว บางส่วนของแนวปะการังในโลกวันนี้เริ่มเติบโตขึ้นกว่า 50 ล้านปีที่ผ่านมา. ปะการังเป็นสัตว์โปร่งแสงจริง แนวรับของพวกเขาป่าเฉดสีจากพันล้าน zooxanthellae ที่มีสีสัน (Zoh-Oh-ZAN-thell-EE) สาหร่ายพวกเขาเป็นเจ้าภาพ เมื่อเครียดจากสิ่งต่างๆเช่นการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิหรือมลพิษปะการังจะขับไล่ผู้โดยสารของพวกเขาก่อให้เกิดปรากฏการณ์ปะการังฟอกขาวที่สามารถฆ่าอาณานิคมถ้าความเครียดที่ไม่ได้ลดลง. ปะการังอาศัยอยู่ในน่านน้ำเขตร้อนทั่วโลกโดยทั่วไปใกล้กับพื้นผิวที่รังสีของดวงอาทิตย์ สามารถเข้าถึงสาหร่าย ในขณะที่แนวปะการังที่ได้รับส่วนใหญ่ของสารอาหารของพวกเขาจากผลพลอยได้ของการสังเคราะห์สาหร่ายที่พวกเขายังมีหนามหนวดพิษพวกเขาสามารถติดออกมามักจะในเวลากลางคืนที่จะคว้าแพลงก์ตอนสัตว์และแม้แต่ปลาเล็กปลาน้อย. แนวปะการังอยู่เต็มกับชีวิตครอบคลุมน้อยกว่าร้อยละหนึ่ง ของพื้นมหาสมุทร แต่สนับสนุนประมาณร้อยละ 25 ของสิ่งมีชีวิตทางทะเลทั้งหมด แต่ภัยคุกคามต่อการดำรงอยู่ของพวกเขาที่อุดมสมบูรณ์และนักวิทยาศาสตร์คาดว่าปัจจัยดังกล่าวมนุษย์เช่นมลพิษภาวะโลกร้อนและการตกตะกอน-สามารถฆ่าร้อยละ 30 ของแนวปะการังที่มีอยู่ใน 30 ปีข้างหน้า