Meng Hao had almost reached the sno

Meng Hao had almost reached the snowy area past the mountain’s halfway point. He wore an excited expression as he sped forward with even greater speed. Down in the Demonic forest, more than half of the Violet Fate Sect disciples engaged in this trial of fire could see him up there on the mountain. Expressions of surprise and envy covered their faces, especially when he stooped over to pick up things from the ground. Each and every one of them wished they could be in his place.

Shangguan Xiu stood, fists clenched, jaw clenched, completely helpless. He did not dare to go up the mountain. He was already in enough danger in the Demonic forest. Furthermore, he had overheard some of the white-robed disciples’ conversations, and knew that this was a trial by fire for the disciples of the Violet Fate Sect from the Southern Domain. He felt conflict at heart, and seemed to have no other option than to give up. Only his intense hatred of Meng Hao caused him to reconsider.

As Eccentric Song watched Meng Hao injure the head of yet another of his precious Demonic beasts, he took out three Concentration Pills and swallowed them, continuing to pretend that he didn’t care.

“I carefully collected that snow from the tops of auspicious clouds,” he said slowly through his teeth. “It is the most suitable environment for my most treasured Spirit beasts. One of them, the Sky Rending Condor, is well known. Its talons can shatter metal and stone, its wings can kick up a violent wind. It is incredibly fierce, perhaps the most dangerous Spirit beast on the mountain. Even with that crappy spear, this kid is dead for sure when he enters its territory.”

Three hours later…

One talon was shattered, half a wing was gone, and the giant condor coughed up blood. Wailing mournfully, it hid itself in the snow, crying out endlessly.

Meng Hao was almost at the peak of the mountain. All of the Violet Fate Set disciples were staring at him. They didn’t care any more about fighting with the Demonic beasts. They stared in awe at his glittering, shining iron spear, and their eyes burned.

“Who is this person…”

“He intruded into our trial by fire and took away our rewards… it’s too cruel.”

“That iron spear is definitely a treasure from the Heavens! It’s so ferocious!”

Eccentric Song trembled in distress. He watched as Meng Hao, approaching the mountain’s peak, snatched up a black net. He could no longer feign calm. His stood up and took a step forward, ready to go teach Meng Hao a lesson.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมงเฮามีเกือบถึงพื้นที่ผ่านจุดกึ่งกลางของภูเขาหิมะ เขาสวมนิพจน์ตื่นเต้นเขารวดเร็วไปข้างหน้า ด้วยความเร็วมากยิ่งขึ้น ลงในป่าปีศาจ มากกว่าครึ่งหนึ่งของสาวกนิกายชะตากรรมสีม่วงที่มีส่วนร่วมในการทดลองการยิงเห็นเขา มีบนภูเขา นิพจน์ของความประหลาดใจและอิจฉาครอบคลุมใบหน้าของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขา stooped ผ่านการทำพื้น แต่ละคนของพวกเขาปรารถนาในสถานที่ของเขาซั่ง Xiu ยืน หมัดกัด ขากรรไกรกัด กำพร้าอย่างสมบูรณ์ เขาไม่กล้าขึ้นภูเขาไป เขาได้แล้วพออันตรายในป่าปีศาจ นอกจากนี้ เขาได้ overheard บางส่วนของ robed สีขาวของลูกศิษย์ และรู้ว่า นี้ทดลอง โดยไฟสำหรับพวกสาวกของม่วงชะตากรรมจากโดเมนภาคใต้ เขารู้สึกขัดใจ และดูเหมือนจะ ไม่มีทางเลือกให้ค่า เพียงเขาโกรธแค้นรุนแรงของเฮาเมงทำให้เขาพิจารณาเป็นเพลงประหลาดดูเมงเฮาทำร้ายหัวยังอีกสัตว์ปีศาจของเขามีค่า เขาเอาออก 3 ความเข้มข้นของยา และกลืนกินพวกเขา การแกล้งทำเป็นว่า เขาไม่ได้ดูแลอย่างต่อเนื่อง"ฉันระมัดระวังเก็บที่หิมะจากยอดเมฆมงคล เขากล่าวอย่างช้า ๆ ผ่านฟันของเขา "มันเป็นสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมที่สุดสำหรับสัตว์วิญญาณอันทรงคุณค่าของฉัน หนึ่งของพวกเขา ท้องฟ้า Rending แร้ง เป็นที่รู้จัก กรงเล็บสามารถแตกโลหะและหิน ปีกสามารถเตะขึ้นลมรุนแรง อย่างรุนแรง นี่อาจเป็นที่สุดอันตรายวิญญาณสัตว์บนภูเขา แม้กับหอกที่เส็งเคร็ง เด็กคนนี้ได้ตายแน่เมื่อเขาเข้าสู่ดินแดนของตน"สามชั่วโมง...หนึ่งบาร์เรลกรงเล็บไม่แตก ปีกครึ่งตัวก็หายไป และแร้งยักษ์ไอขึ้นมาเลือด Wailing mournfully มันซ่อนตัวเองในหิมะ ร้องไห้ออกมาไม่รู้จบเมงเฮาถูกเกือบที่จุดสูงสุดของภูเขา สาวกกำหนดชะตากรรมสีม่วงทั้งหมดถูกจ้องเขา พวกเขาไม่ได้ดูแลใด ๆ เพิ่มเติมเกี่ยวกับการต่อสู้กับสัตว์ปีศาจ พวกเขาจ้องมองในความกลัวที่เขาแวววาว ส่องแสงหอกเหล็ก และเขียนตา"ใครคือคนนี้...""เขา intruded เข้าทดลองใช้ของเรา โดยไฟ และเอารางวัลของเรา...ไปก็โหดร้ายเกินไป""หอกเหล็กที่เป็นสมบัติจากฟ้าสวรรค์ ก็ดุมาก"เพลงประหลาด trembled ในความทุกข์ เขาดูเป็นเมงเฮา ใกล้ยอดของเขา กระชากขึ้นตาข่ายสีดำ นอกจากนี้เขาไม่สามารถพวกมันแกล้งสงบ เขาลุกขึ้นยืน และก้าวไปข้างหน้า พร้อมที่จะไปสอนให้เมงเฮาเรียนอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้งเฮาได้เกือบจะถึงพื้นที่ที่เต็มไปด้วยหิมะที่ผ่านมาจุดกึ่งกลางของภูเขา เขาสวมสีหน้าตื่นเต้นในขณะที่เขาวิ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วมากยิ่งขึ้น ลงในป่าปีศาจมากกว่าครึ่งหนึ่งของสาวกนิกายม่วงโชคชะตามีส่วนร่วมในการพิจารณาคดีของไฟนี้จะได้เห็นเขามีขึ้นบนภูเขา การแสดงออกของความประหลาดใจและความอิจฉาปกคลุมใบหน้าของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาก้มลงไปหยิบสิ่งที่มาจากพื้นดิน แต่ละคนและทุกหนึ่งของพวกเขาปรารถนาที่พวกเขาอาจจะอยู่ในสถานที่ของเขา. ชางกวนซิ่วยืนหมัด clenched กรามแน่นกำพร้าสมบูรณ์ เขาไม่กล้าที่จะไปขึ้นไปบนภูเขา เขาก็ตกอยู่ในอันตรายมากพอในป่าปีศาจ นอกจากนี้เขาเคยได้ยินบางส่วนของการสนทนาสีขาวเสื้อคลุมสาวกและรู้ว่านี่คือการพิจารณาคดีด้วยไฟสำหรับสาวกของไวโอเล็ตโชคชะตานิกายจากโดเมนภาคใต้ เขารู้สึกว่าความขัดแย้งที่หัวใจและดูเหมือนจะไม่มีตัวเลือกอื่นนอกเหนือจากที่จะให้ขึ้น เพียง แต่ความเกลียดชังของเขาเม้งเฮาทำให้เขาต้องพิจารณา. ในฐานะที่เป็นแหกคอกเพลงดูเม้งเฮาได้รับบาดเจ็บหัวของอีกหนึ่งของสัตว์ปีศาจของเขามีค่าที่เขาเอาออกสามยาเข้มข้นและกลืนกินพวกเขาอย่างต่อเนื่องเพื่อหลอกว่าเขาไม่สนใจ"ฉันอย่างที่เก็บรวบรวมจากหิมะที่ท็อปส์ซูของเมฆมงคล" เขากล่าวอย่างช้า ๆ ผ่านฟันของเขา "มันเป็นสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมที่สุดสำหรับสัตว์วิญญาณที่รักที่สุดของฉัน หนึ่งในนั้นท้องฟ้าปวดร้าวแร้งเป็นที่รู้จักกันดี กรงเล็บของมันสามารถสลายโลหะและหินปีกของมันสามารถเตะขึ้นลมรุนแรง มันจะรุนแรงอย่างไม่น่าเชื่ออาจจะเป็นวิญญาณสัตว์ที่อันตรายที่สุดบนภูเขา ถึงแม้จะมีที่หอกเส็งเคร็งเด็กคนนี้จะตายเพื่อตรวจสอบว่าเมื่อเขาเข้ามาในดินแดนของตน. " สามชั่วโมงต่อมา ... หนึ่ง Talon ถูกทำลายครึ่งปีกก็หายไปและแร้งยักษ์ไอเป็นเลือด ร่ำไห้อย่างเศร้าโศกมันซ่อนตัวเองในหิมะร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด. เม้งเฮาก็เกือบที่จุดสูงสุดของภูเขา ทั้งหมดของสาวกม่วงชะตากรรมชุดถูกจ้องมองที่เขา พวกเขาไม่สนใจใด ๆ เพิ่มเติมเกี่ยวกับการต่อสู้กับสัตว์ปีศาจ พวกเขาจ้องมองในความหวาดกลัวที่แวววาวของเขาส่องแสงหอกเหล็กและสายตาของพวกเขาถูกเผา. "ใครคือคนนี้ ... " "เขาบุกรุกเข้ามาในการพิจารณาคดีของเราโดยไฟและเอาไปรับของรางวัลมากมาย ... มันโหดร้ายเกินไป." "นั่นหอกเหล็กแน่นอน สมบัติจากสวรรค์! มันดุร้ายมาก! " แหกคอกเพลงสะเทือนอยู่ในความทุกข์ เขาดูเป็นเม้งเฮาใกล้จุดสูงสุดของภูเขากระชากขึ้นสุทธิสีดำ เขาไม่สามารถที่จะแสร้งสงบ เขาลุกขึ้นยืนและก้าวไปข้างหน้าพร้อมที่จะไปสอนเม้งเฮาบทเรียน