Aphivan Saipradist writes in his an

Aphivan Saipradist writes in his analyses that the presiding Buddha images in the ubosot
and vihara were large-sized stone sculptures that existed before the establishment of
Ayutthaya. Also the stone Buddha images along the gallery he describes, as statues with
big and peculiar robes, stout bodies in the Bayon style with sharp chins, considered older
than Sukhothai period. He is although not clear about the origin of these statues and the
question remains open if they were once looted from Angkor or at least modeled from
Khmer war loot (See King Borommaracha II and Angkor above).

The northwestern prang of the temple is one of the few structures that still contain mural
paintings from the Early Ayutthaya period. The wall opposite the entrance shows a trace
of a bell jar which normally accompanies a Buddha image, which however is missing.
The left wall was adorned with the paintings of three rows of Buddhas, while the
paintings on the right wall are almost completely vanished. The colors used were black,
white and red.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Aphivan Saipradist เขียนในเขาวิเคราะห์ว่า การควบคุมภาพในพระอุโบสถ และวิหารมีประติมากรรมหินขนาดใหญ่ที่มีอยู่ก่อนการจัดตั้ง นครศรีอยุธยา หินพระพุทธรูปตามแกลลอรี่เขาอธิบาย เป็นรูปปั้นด้วย ใหญ่ และแปลกเสื้อคลุม ร่างกายอ้วนแบบปราสาทพร้อม chins คม ถือว่าเป็นรุ่นเก่า กว่าสุโขทัย เขาเป็นถึงแม้ว่าไม่ชัดเจนเกี่ยวกับมาของรูปปั้นเหล่านี้และ คำถามยังคงเปิดว่าจะโบราณครั้งจากอังกอร์ หรือน้อย จำลองจาก เขมรสงครามยกเค้า (ดูคิง Borommaracha II และอังกอร์ข้างต้น)ปรางตะวันตกเฉียงเหนือของวัดเป็นโครงสร้างน้อยที่ยังคง ประกอบด้วยภาพจิตรกรรมฝาผนังอย่างใดอย่างหนึ่ง ภาพวาดจากต้นอยุธยา ผนังตรงข้ามทางเข้าแสดงการสืบค้นกลับ ก้นระฆังซึ่งปกติมาพร้อมพระพุทธรูป ซึ่งอย่างไรก็ตามหายไป ผนังด้านซ้ายถูกประดับ ด้วยภาพวาดของแถวที่สามของพระ ในขณะ เกือบทั้งหมดจะไหลภาพวาดบนผนังด้านขวา สีที่ใช้มีสีดำ สีขาวและสีแดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Aphivan สายประดิษฐ์เขียนในการวิเคราะห์ของเขาว่าประธานพระพุทธรูปในพระอุโบสถ
และวิหารเป็นประติมากรรมหินขนาดใหญ่ที่มีอยู่ก่อนการจัดตั้ง
อยุธยา นอกจากนี้ยังมีภาพพระพุทธรูปหินพร้อมแกลเลอรี่ที่เขาอธิบายเป็นรูปปั้นที่มี
เสื้อคลุมขนาดใหญ่และแปลกร่างอ้วนในสไตล์ Bayon กับคางคมถือว่าเก่า
กว่าสมัยสุโขทัย เขาเป็นคนที่แม้จะไม่ชัดเจนเกี่ยวกับที่มาของรูปปั้นเหล่านี้และ
คำถามที่ยังคงเปิดอยู่ถ้าพวกเขาถูกปล้นครั้งเดียวจากนครหรืออย่างน้อยก็ถ่ายแบบมาจาก
เขมรสงครามยกเค้า (ดูคิง Borommaracha ครั้งที่สองและนครเหนือ). ปรางค์องค์ทิศตะวันตกเฉียงเหนือของวัดเป็นหนึ่งใน โครงสร้างไม่กี่แห่งที่ยังคงมีภาพจิตรกรรมฝาผนังภาพวาดจากช่วงแรกอยุธยา ผนังด้านตรงข้ามประตูทางเข้าที่แสดงให้เห็นร่องรอยของขวดระฆังซึ่งปกติจะมาพร้อมกับพระพุทธรูปซึ่ง แต่จะหายไป. ผนังด้านซ้ายถูกประดับไปด้วยภาพวาดสามแถวของพระพุทธรูปในขณะที่ภาพวาดบนผนังด้านขวาจะหายไปเกือบหมด สีที่ใช้เป็นสีดำ, สีขาวและสีแดง