ABSTRACTThe Northeastern part of Th

ABSTRACT
The Northeastern part of Thailand has been frequently subjected to drought as results of erratic distribution of
rainfall, dry spells in the rainy season and low water holding capacity of soil. The Standardized Precipitation index
(SPI) is an index based on the probability of recording a given amount of precipitation. Therefore the probability of
rainfall being less or more than a certain amount can be determined. Drought event means a particular rainfall event
gives a low probability on the cumulative probability function. Using this index, the severity and pattern of
droughts are examined. The objective of this study was to analyze Spatial Pattern of Drought in the Northeast of
Thailand using multi-temporal SPI. Daily rainfall data for the period 1976-2004 from 308 rainfall stations
distributed in the Northeast region were collected, analyzed and digitally encoded into GIS database. The Kriging
Method was applied for spatial interpolation of mean annual rainfall to obtain spatial mean annual rainfall for the
whole region. The spatial interpolation of SPI was also done using Kriging Method and the spatial pattern of
drought and its severity were assessed from SPI values at various durations. The result indicated that the pattern of
rainfall increased from southwest to northeast. Moderate and severe droughts were mostly found in the south and
the southwest of the region. The frequency, area extent and severity of drought assessed from SPI could be benefit
for sustainable water resources management and the development of mitigation strategies of drought events in the
region.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยได้ผ่านการภัยแล้งบ่อยครั้งเป็นผลของการกระจายที่ผิดปกติของฝน คาถาแห้งในช่วงฤดูฝนและความจุของน้ำต่ำ ดัชนีมาตรฐานฝน(SPI) เป็นดัชนีที่อิงความน่าเป็นการบันทึกจำนวนที่กำหนดของฝน ดังนั้นน่าเป็นของสามารถกำหนดปริมาณน้ำฝนน้อยกว่า หรือมากกว่าจำนวน เหตุการณ์ภัยแล้งหมายความว่า เหตุการณ์ฝนตกโดยเฉพาะให้ความน่าเป็นต่ำฟังก์ชันความน่าเป็นสะสม ใช้ดัชนีนี้ ความรุนแรง และรูปแบบของมีการตรวจสอบภัยแล้ง วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ วิเคราะห์รูปแบบ Spatial ของภัยแล้งในภาคอีสานของประเทศไทยใช้ SPI กาลหลาย ข้อมูลปริมาณน้ำฝนประจำวันช่วงปี 1976-2004 จากสถานีฝน 308กระจายในภูมิภาคตะวันออกเฉียงเหนือเก็บ วิเคราะห์ และเข้ารหัสแบบดิจิทัลเข้าสู่ฐานข้อมูล GIS แบบ Krigingวิธีใช้สำหรับวิธีการประมาณค่าเชิงพื้นที่ปริมาณน้ำฝนรายปีหมายถึงการรับปริมาณน้ำฝนประจำปีหมายถึงพื้นที่สำหรับการภูมิภาคทั้งหมด วิธีการประมาณค่าเชิงพื้นที่ของ SPI ได้ทำใช้วิธี Kriging และรูปแบบเชิงพื้นที่ของภัยแล้งและความรุนแรงที่ถูกประเมินจากค่า SPI ที่ระยะเวลาต่าง ๆ ผลระบุว่า รูปแบบของปริมาณน้ำฝนเพิ่มขึ้นจากตะวันตกเฉียงใต้ไปตะวันออกเฉียงเหนือ ภัยแล้งปานกลาง และรุนแรงส่วนใหญ่พบในภาคใต้ และตะวันตกเฉียงใต้ของภูมิภาค ความถี่ ตั้งขอบเขต และความรุนแรงของภัยแล้งที่ประเมินจาก SPI อาจเป็นประโยชน์สำหรับการจัดการทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืนและการพัฒนากลยุทธ์การบรรเทาภัยแล้งไว้ในการภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือส่วนหนึ่งของประเทศไทยได้รับภายใต้บ่อยภัยแล้งเป็นผลของการกระจายที่ผิดปกติของ
ปริมาณน้ำฝนแล้งในช่วงฤดูฝนและน้ำต่ำความจุของดินถือ ดัชนีมาตรฐานยุ
(SPI) คือดัชนีอยู่บนพื้นฐานของความน่าจะเป็นของการบันทึกจำนวนที่กำหนดของฝน ดังนั้นความน่าจะเป็นของ
ปริมาณน้ำฝนเป็นน้อยกว่าหรือมากกว่าจำนวนหนึ่งสามารถกำหนด เหตุการณ์ภัยแล้งหมายถึงเหตุการณ์ที่ปริมาณน้ำฝนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
จะช่วยให้ความน่าจะเป็นในระดับต่ำในฟังก์ชั่นความน่าจะเป็นที่สะสม โดยใช้ดัชนีนี้, ความรุนแรงและรูปแบบของ
ภัยแล้งที่มีการตรวจสอบ วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้ในการวิเคราะห์แบบเชิงพื้นที่ของภัยแล้งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของ
ประเทศไทยโดยใช้หลายชั่ว SPI ข้อมูลปริมาณน้ำฝนรายวันสำหรับรอบระยะเวลา 1976-2004 จาก 308 สถานีปริมาณน้ำฝน
กระจายในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ถูกเก็บรวบรวมวิเคราะห์และการเข้ารหัสแบบดิจิทัลลงในฐานข้อมูลระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ Kriging
วิธีที่ถูกนำมาใช้สำหรับการแก้ไขการกระจายตัวของปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยรายปีที่จะได้รับเชิงพื้นที่ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยรายปีสำหรับ
ทั้งภูมิภาค แก้ไขอวกาศ SPI ก็ยังทำได้โดยใช้วิธี Kriging และรูปแบบการกระจายตัวของ
ภัยแล้งและความรุนแรงของมันได้รับการประเมินจากค่า SPI ในระยะเวลาต่างๆ ผลการวิจัยพบว่ารูปแบบของ
ปริมาณน้ำฝนเพิ่มขึ้นจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศเหนือ ภัยแล้งปานกลางและรุนแรงส่วนใหญ่ถูกพบในภาคใต้และ
ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของภูมิภาค ความถี่ในขอบเขตพื้นที่และความรุนแรงของภัยแล้งจากการประเมิน SPI อาจจะเป็นประโยชน์
สำหรับการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืนและการพัฒนากลยุทธ์การบรรเทาผลกระทบของเหตุการณ์ภัยแล้งใน
ภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยได้รับผลกระทบจากความแห้งแล้ง เป็นบ่อย ผลลัพธ์ของการกระจายของรื่นน้ำแห้งคาถาในฤดูฝนและต่ำถือความจุของน้ำในดิน ดัชนีการตกตะกอนแบบมาตรฐาน( SPI ) เป็นดัชนีบนพื้นฐานของความน่าจะเป็นของการบันทึกให้ ปริมาณการตกตะกอน ดังนั้นความน่าจะเป็นของปริมาณน้ำฝนที่น้อยกว่าหรือมากกว่าจํานวนได้ เหตุการณ์ภัยแล้งหมายถึงเหตุการณ์ฝนโดยเฉพาะจะช่วยให้ความน่าจะเป็นต่ำในฟังก์ชันความน่าจะเป็นสะสม การใช้ดัชนีนี้ ความรุนแรง และรูปแบบของภัยแล้งจะตรวจ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์รูปแบบทางพื้นที่ของความแห้งแล้งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยใช้ multi ชั่วคราว SPI . ข้อมูลฝนรายวันในช่วง 1976-2004 จาก 308 สถานีฝนกระจายในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ศึกษา วิเคราะห์ และเซ็นชื่อแบบดิจิทัลเข้ารหัสในฐานข้อมูลระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ โดยคริกกิ้งวิธีที่ใช้ในพื้นที่หมายถึงปริมาณน้ำฝนเพื่อให้ได้พื้นที่หมายถึงปริมาณน้ำฝนสำหรับทั้งภูมิภาค แก้ไขพื้นที่ SPI ก็ทำโดยใช้วิธีคริกกิ้งและรูปแบบเชิงพื้นที่ความรุนแรงของภัยแล้งและถูกประเมินจากค่า SPI ที่ระยะเวลาต่าง ๆ ผลการศึกษาพบว่า รูปแบบของปริมาณน้ำฝนเพิ่มขึ้นจากตะวันตกเฉียงใต้ไปตะวันออกเฉียงเหนือ ความแห้งแล้งปานกลางและรุนแรง พบว่านักเรียนส่วนใหญ่ในภาคใต้และตะวันตกเฉียงใต้ของภูมิภาค ความถี่และความรุนแรงของภัยแล้งพื้นที่ขอบเขตการประเมินจาก SPI อาจเป็นประโยชน์เพื่อการจัดการและการพัฒนากลยุทธ์การบรรเทาภัยแล้ง เหตุการณ์ในแหล่งน้ำอย่างยั่งยืนภูมิภาค