6:07The triple aim of healthcare: o

6:07
The triple aim of healthcare: one, improve patient experience. Two, improve the population health. Three, decrease per capita expenditure across a continuum. Our group, palliative care, in 2012, working with the sickest of the sick -- cancer, heart disease, lung disease, renal disease, dementia -- how did we improve patient experience?
6:40
"I want to be at home, Doc."
6:41
"OK, we'll bring the care to you."
6:43
Quality of life, enhanced. Think about the human being.
6:48
Two: population health. How did we look at this population differently, and engage with them at a different level, a deeper level, and connect to a broader sense of the human condition than my own? How do we manage this group, so that of our outpatient population, 94 percent, in 2012, never had to go to the hospital? Not because they couldn't. But they didn't have to. We brought the care to them. We maintained their value, their quality.
7:24
Number three: per capita expenditures. For this population, that today is 2.3 trillion dollars and in 20 years is 60 percent of the GDP, we reduced health care expenditures by nearly 70 percent. They got more of what they wanted based on their values, lived better and are living longer, for two-thirds less money.
7:53
While Harold's time was limited, palliative care's is not. Palliative care is a paradigm from diagnosis through the end of life. The hours, weeks, months, years, across a continuum -- with treatment, without treatment.
8:14
Meet Christine. Stage III cervical cancer, so, metastatic cancer that started in her cervix, spread throughout her body. She's in her 50s and she is living. This is not about end of life, this is about life. This is not just about the elderly, this is about people.
8:36
This is Richard. End-stage lung disease.
8:41
"Richard, what is it that you hold sacred?"
8:44
"My kids, my wife and my Harley."
8:48
(Laughter)
8:49
"Alright! I can't drive you around on it because I can barely pedal a bicycle, but let's see what we can do."
8:57
Richard came to me, and he was in rough shape. He had this little voice telling him that maybe his time was weeks to months. And then we just talked. And I listened and tried to hear -- big difference. Use these in proportion to this.
9:19
I said, "Alright, let's take it one day at a time," like we do in every other chapter of our life. And we have met Richard where Richard's at day-to-day. And it's a phone call or two a week, but he's thriving in the context of end-stage lung disease.
9:42
Now, palliative medicine is not just for the elderly, it is not just for the middle-aged. It is for everyone.
9:50
Meet my friend Jonathan. We have the honor and pleasure of Jonathan and his father joining us here today. Jonathan is in his 20s, and I met him several years ago. He was dealing with metastatic testicular cancer, spread to his brain. He had a stroke, he had brain surgery, radiation, chemotherapy. Upon meeting him and his family, he was a couple of weeks away from a bone marrow transplant, and in listening and engaging, they said, "Help us understand -- what is cancer?"
10:26
How did we get this far without understanding what we're dealing with? How did we get this far without empowering somebody to know what it is they're dealing with, and then taking the next step and engaging in who they are as human beings to know if that is what we should do? Lord knows we can do any kind of thing to you. But should we?
10:52
And don't take my word for it. All the evidence that is related to palliative care these days demonstrates with absolute certainty people live better and live longer. There was a seminal article out of the New England Journal of Medicine in 2010. A study done at Harvard by friends of mine, colleagues. End-stage lung cancer: one group with palliative care, a similar group without. The group with palliative care reported less pain, less depression. They needed fewer hospitalizations. And, ladies and gentlemen, they lived three to six months longer. If palliative care were a cancer drug, every cancer doctor on the planet would write a prescription for it. Why don't they? Again, because we goofy, long white-coat physicians are trained and of the mantra of dealing with this, not with this.
12:01
This is a space that we will all come to at some point. But this conversation today is not about dying, it is about living. Living based on our values, what we find sacred and how we want to write the chapters of our lives, whether it's the last or the last five. What we know, what we have proven, is that this conversation needs to happen today -- not next week, not next year. What is at stake is our lives today and the lives of us as we get older and the lives of our children and our grandchildren. Not just in that hospital room or on the couch at home, but everywhere we go and everything we see. Palliative medicine is the answer to engage with human beings, to change the journey that we will all face,

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

6 : 07เป้าหมายสามของการดูแลสุขภาพ : หนึ่งในการปรับปรุงประสบการณ์ของผู้ป่วย สองการปรับปรุงประชากรสุขภาพ สาม ลดรายจ่ายต่อหัวตลอดต่อเนื่อง กลุ่มของเรา การดูแลแบบประคับประคองใน 2012 , ทํางานกับ sickest ป่วย - มะเร็ง โรคหัวใจ โรคปอด ไต โรค ความจำเสื่อม . . . ทำไมเราปรับปรุงประสบการณ์ของผู้ป่วย ?6 : 40" ผมต้องการที่จะอยู่ในบ้าน หมอ "6:41" โอเค พวกเราจะดูแลคุณ "6 : 43คุณภาพของชีวิตที่เพิ่มขึ้น คิดเกี่ยวกับการเป็นมนุษย์6 : 48สอง : สุขภาพประชากร ทำไมเราดูที่จำนวนประชากรแตกต่างกัน และต่อสู้กับพวกเขาในระดับที่แตกต่างกันระดับลึกและเชื่อมต่อกับความรู้สึกที่กว้างขึ้นของเงื่อนไขของมนุษย์มากกว่าของฉันเอง แล้วเราจะจัดการกลุ่มนี้ได้ ดังนั้น กลุ่มงานของเรา 94 เปอร์เซ็นต์ใน 2012 , ไม่ต้องไปโรงพยาบาล ? ไม่ใช่เพราะทำไม่ได้ แต่พวกเขาไม่ต้อง เรานำการดูแลสำหรับพวกเขา เราจะรักษาคุณค่าของพวกเขาที่มีคุณภาพของพวกเขา7 : 24หมายเลข 3 : ต่อค่าใช้จ่ายต่อหัว . สำหรับประชากรกลุ่มนี้ ที่วันนี้เป็น 2.3 ล้านล้านดอลลาร์ และ 20 ปีเป็น 60 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพี เราลดรายจ่ายการดูแลสุขภาพ โดยเกือบ 70% พวกเขาได้ในสิ่งที่พวกเขาต้องการ ขึ้นอยู่กับค่าของพวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้น และมีชีวิตยืนยาว สำหรับ สอง เงินน้อย7 : 53ขณะที่ฮาโรลด์ เวลามีจำกัด การดูแลไม่ การดูแลแบบประคับประคองคือกระบวนทัศน์จากการวินิจฉัยผ่านจุดสิ้นสุดของชีวิต ชั่วโมง , สัปดาห์ , เดือน , ปี , ข้ามวัฏฏะ . . . กับการรักษา โดยการรักษา8 : 14พบคริสติน ระยะที่ 3 มะเร็งปากมดลูก ดังนั้น ผู้ป่วยโรคมะเร็งที่เริ่มต้นในมดลูกของเธอกระจายไปทั่วร่างกายของเธอ เธออายุ 50 กว่า และเธอยังมีชีวิตอยู่ นี่ไม่ใช่จุดจบของชีวิต นี่มันเกี่ยวกับชีวิต นี้ไม่ได้เป็นเพียงเกี่ยวกับผู้สูงอายุนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับคน8 : 36นี้คือ ริชาร์ด ระยะสุดท้าย โรคปอด8:41" ริชาร์ด มันคืออะไรที่คุณถือศักดิ์สิทธิ์ ?8 : 44" เด็ก ๆของฉัน ภรรยาของฉันและ Harley ของฉัน " .8 : 48( เสียงหัวเราะ )8 : 49" เอาล่ะ ! ฉันไม่ขับรถให้คุณรอบ ๆมัน เพราะผมแทบจะถีบจักรยาน แต่เรามาดูสิ่งที่เราสามารถทำได้ "8 : 57 ขอริชาร์ด มาหาฉัน และเขาอยู่ในรูปร่างที่หยาบ เขามีเสียงเล็ก ๆบอกเขาว่าบางทีเขาสัปดาห์เพื่อเดือน แล้วเราก็คุยกัน และฉันก็พยายามจะได้ยินความแตกต่างใหญ่ ใช้เหล่านี้ในสัดส่วนนี้9 : 19ผมบอกว่า " ไม่เป็นไร เราใช้เวลาหนึ่งวันในเวลา , " เหมือนที่เราทำทุกบทอื่น ๆของชีวิตของเรา และเราได้พบกับริชาร์ด ที่ริชาร์ดเป็นแบบวันต่อวัน และก็โทรศัพท์ หรือสองสัปดาห์ แต่เขาเติบโตในบริบทของโรคปอดระยะสุดท้าย .9 : 42ตอนนี้ เวชศาสตร์ฟื้นฟูไม่ได้เป็นเพียงสำหรับผู้สูงอายุ , มันไม่ได้เป็นเพียงสำหรับวัยกลางคน มันมีไว้สำหรับทุกคน21 : 50เจอเพื่อน โจนาธาน เราได้รับเกียรติและความสุขของโจนาธานและพ่อของเขามาร่วมงานกับเราในวันนี้ โจนาธานเป็นในยุค 20 ของเขา ผมเจอเขาเมื่อหลายปีก่อน เขาเกี่ยวข้องกับอัณฑะมะเร็งระยะแพร่กระจายไปที่สมองของเขา เขามีจังหวะที่เขาต้องผ่าตัดสมอง , การฉายรังสี , เคมีบำบัด เมื่อเจอเขา และครอบครัวของเขา เขาเป็นคู่ของสัปดาห์ที่ผ่านมาจากการปลูกถ่ายไขกระดูกและในการฟังและการมีส่วนร่วม , พวกเขากล่าวว่า , " ช่วยให้เราเข้าใจ . . . อะไรคือมะเร็ง ?10 : 26ทำไมเราถึงมาไกลขนาดนี้โดยไม่มีความเข้าใจว่าเรากำลังเจอกับอะไร ? นี่เราได้ถึงขนาดนี้ โดยเสริมสร้างศักยภาพของคนรู้จักสิ่งที่พวกเขากำลังติดต่อกับวิธีการและใช้ขั้นตอนต่อไปและมีส่วนร่วมในที่พวกเขาเป็นมนุษย์ที่รู้ ถ้ามันเป็นสิ่งที่เราควรจะทำ พระเจ้ารู้ว่าเราสามารถทำแบบนั้นกับคุณ แต่เราควรจะ ?10 : 52อย่าใช้คำของฉันมัน หลักฐานทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการควงปากกาวันเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความเชื่อมั่นแน่นอนกับคนอาศัยอยู่ที่ดีขึ้นและอายุยืน มีการสร้างบทความในนิวอิงแลนด์วารสารการแพทย์ใน 2010 ศึกษาที่ฮาร์วาร์ด โดยเพื่อนของฉัน เพื่อนร่วมงาน ปอดมะเร็งระยะสุดท้าย : กลุ่มหนึ่งกับการควงปากกาเป็นคล้ายกลุ่มโดยไม่ต้อง กลุ่มมีการดูแลแบบประคับประคองมีความเจ็บปวดน้อยลง , ซึมเศร้าน้อยลง พวกเขาต้องการน้อยหัวใจ . และท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ พวกเขาอาศัยอยู่นานกว่าสามถึงหกเดือน ถ้าการดูแลแบบประคับประคองเป็นยารักษาโรคมะเร็ง หมอมะเร็ง ทุกคนบนโลกจะเขียนใบสั่งยาสำหรับมัน ทำไมพวกเขาไม่ ? อีก เพราะเราโง่ แพทย์ เสื้อยาวสีขาว มีการฝึกอบรม และมนต์ของการซื้อขายกับนี้ กับนี่12:01นี้คือพื้นที่ที่เราจะไปในบางจุด แต่การสนทนานี้ วันนี้ไม่ใช่เรื่องตายเลย มันเกี่ยวกับชีวิต ใช้ชีวิตตามค่านิยมของเรา สิ่งที่เราค้นหาศักดิ์สิทธิ์และวิธีการที่เราต้องการจะเขียนบทของชีวิตของเรา ไม่ว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อห้า สิ่งที่เรารู้ สิ่งที่เราต้องพิสูจน์ ว่าเรื่องนี้ต้องเกิดขึ้นในวันนี้ . . . ไม่ใช่สัปดาห์หน้า ไม่ใช่ปีหน้า สิ่งที่เดิมพันเป็นชีวิตของเราวันนี้ และชีวิตของเรา เมื่อเราได้รับเก่าและชีวิตของเด็กและลูกหลานของเรา ไม่ใช่แค่ในโรงพยาบาล ห้อง หรือบนโซฟาที่บ้าน แต่ทุกที่ที่เราจะไป และทุกอย่างที่เราเห็น เวชศาสตร์ฟื้นฟูเป็นคำตอบในการต่อสู้กับมนุษย์ เปลี่ยนแปลงการเดินทาง ที่เราทั้งหมดจะเผชิญ