Eight isonitrogenous (35% crude pro

Eight isonitrogenous (35% crude protein approximately) and isocaloric (4.2 kcal g
1 approximately) diets were formulated including
raw and fermented duckweed (Lemna polyrhiza) leaf meal at 10%, 20%, 30% and 40% levels. A particular bacterial strain
(Bacillus sp.) isolated from carp (Cyprinus carpio) intestine and having extracellular amylolytic, cellulolytic, proteolytic and lipolytic
activities was used for leaf meal fermentation for 15 days at 37
C. The fibre content of leaf meal reduced from 11.0% to 7.5% and
the antinutritional factors, tannin and phytic acid, were reduced from 1.0% to 0.02% and 1.23% to 0.09%, respectively after fermentation.
However, the available reducing sugars, free amino acids and fatty acids increased in the fermented leaf meal. The
response of rohu, Labeo rohita, fingerlings fed the experimental diets for 80 days was compared with fish fed a fish meal based
reference diet. On the basis of growth response, food conversion ratio and protein efficiency ratio, 30% fermented Lemna leaf meal
incorporated in the diet resulted in the best performance of rohu fingerlings. In general, growth and feed utilization efficiencies of
fish fed fermented leaf meal containing diets were superior to those fed diets containing raw leaf meal. The apparent protein digestibility
(APD) decreased with increasing levels of leaf meal irrespective of treatment. The APD for raw leaf meal was lower at all
levels of inclusion in comparison to those for the fermented meals. The highest carcass protein and lipid deposition was recorded in
fish fed the diet containing 30% fermented leaf meal. The results showed that fermented Lemna leaf meal can be incorporated into
carp diets up to 30% level compared to 10% level of raw meal.  2002 Elsevier Science Ltd. All rights reserved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Isonitrogenous แปด (35% โปรตีนประมาณ) และ isocaloric (4.2 กิโลแคลอรี g 1 ประมาณ) อาหารถูกผสมรวมทั้งวัตถุดิบ และหมักแหน (Lemna polyrhiza) ใบรับประทานอาหารที่ระดับ 10%, 20%, 30% และ 40% สายพันธุ์ของเชื้อแบคทีเรียโดยเฉพาะ(Bacillus sp) แยกออกจากลำไส้ปลาคาร์ฟ (ปลาไน) และมีสาร amylolytic, cellulolytic การย่อยโปรตีน และ lipolyticกิจกรรมที่ใช้สำหรับหมักอาหารใบ 15 วันที่ 37 c เนื้อเส้นใยของใบลดลงจาก 11.0% เป็น 7.5% และปัจจัย antinutritional แทนนิน และ กรดไฟติก ลดลงจาก 1.0% 0.02% และ 1.23-0.09% ตามลำดับหลังจากหมักอย่างไรก็ตาม มีลดน้ำตาล กรดอะมิโนอิสระ และกรดไขมันเพิ่มขึ้นในอาหารหมักใบไม้ การการตอบสนองของ rohu ปลา rohita ชนิดเลี้ยงด้วยอาหารทดลองสำหรับ 80 วันการเปรียบเทียบปลาเลี้ยงปลารับประทานอาหารตามอาหารอ้างอิง ตอบสนองการเจริญเติบโต อาหารอัตรา และอัตราส่วนประสิทธิภาพของโปรตีน 30% หมักอาหารใบ Lemnaรวมในอาหารส่งผลให้ประสิทธิภาพที่ดีที่สุดของชนิด rohu ในทั่วไป การเจริญเติบโต และการดึงข้อมูลประสิทธิภาพการใช้ประโยชน์ของปลาที่เลี้ยงด้วยอาหารหมักใบที่ประกอบด้วยอาหารมีเลี้ยงด้วยอาหารที่ประกอบด้วยอาหารดิบใบ ย่อยโปรตีนชัดเจน(APD) ลดลง ด้วยการเพิ่มระดับของอาหารใบโดยไม่คำนึงถึงการรักษา APD อาหารดิบใบถูกล่างทั้งหมดระดับของการรวมเปรียบเทียบกับผู้รับประทานอาหารหมักดอง บันทึกสูงสุดซากโปรตีนและไขมันสะสมในปลาที่เลี้ยงเป็นอาหารที่ประกอบด้วยอาหารใบ 30% หมัก ผลการศึกษาพบว่า สามารถประกอบอาหารใบ Lemna หมักเป็นปลาคาร์พอาหารถึง 30% เมื่อเทียบกับระดับ 10% ของอาหารดิบระดับ 2002 Elsevier วิทยาศาสตร์ จำกัด สงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แปดพลังงานใกล้เคียงกัน (35% โปรตีนโดยประมาณ) และ isocaloric (4.2 กิโลแคลอรีต่อกรัม 1 โดยประมาณ) อาหารสูตรรวมทั้ง
ดิบและหมักแหน (Lemna polyrhiza) อาหารใบที่ 10%, 20%, 30% และ 40% ระดับ โดยเฉพาะเชื้อแบคทีเรียสายพันธุ์
(Bacillus Sp.) ที่แยกได้จากปลาคาร์พ (Cyprinus คาร์พ) ลำไส้และมีเอนไซม์สารเซลลูโลส, โปรตีนและ lipolytic
กิจกรรมที่ใช้สำหรับการหมักอาหารใบ 15 วันที่ 37 องศาเซลเซียส ปริมาณเส้นใยของอาหารของใบลดลงจาก 11.0% มาอยู่ที่ 7.5% และ
ปัจจัย antinutritional แทนนินและกรดไฟติกถูกลดลงจาก 1.0% มาอยู่ที่ 0.02% และ 1.23% เป็น 0.09% ตามลำดับหลังจากการหมัก.
แต่น้ำตาลลดใช้ได้ฟรี กรดอะมิโนและกรดไขมันที่เพิ่มขึ้นในอาหารหมักใบ
ตอบสนองของ Rohu, Labeo rohita, ลูกปลากินอาหารทดลองสำหรับ 80 วันเปรียบเทียบกับปลาเลี้ยงปลาป่นตาม
อาหารอ้างอิง บนพื้นฐานของการตอบสนองต่อการเจริญเติบโตอัตราการเปลี่ยนอาหารและประสิทธิภาพการใช้โปรตีน 30% หมักอาหารใบ Lemna
นิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นในอาหารส่งผลให้ประสิทธิภาพการทำงานที่ดีที่สุดของลูกปลา Rohu โดยทั่วไปการเจริญเติบโตและการใช้ฟีประสิทธิภาพในการ
รับประทานอาหารที่มีปลาหมักใบอาหารได้ดีกว่าอาหารเลี้ยงผู้ที่มีใบอาหารดิบ โปรตีนที่ย่อยได้ชัดเจน
(APD) ลดลงด้วยการเพิ่มระดับของอาหารของใบโดยไม่คำนึงถึงการรักษา APD สำหรับการรับประทานอาหารดิบใบลดลงในทุก
ระดับของการรวมในการเปรียบเทียบกับผู้ที่ได้รับอาหารหมัก สูงสุดโปรตีนและไขมันซากทับถมถูกบันทึกไว้ใน
ปลาที่ได้รับอาหารที่มีอาหารหมักใบ 30% ผลการศึกษาพบว่าการหมักอาหาร Lemna ใบสามารถรวมอยู่ใน
อาหารปลาคาร์พขึ้นไปถึงระดับ 30% เมื่อเทียบกับระดับ 10% ของอาหารดิบ ? 2002 เอลส์วิทยาศาสตร์ Ltd. สงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แปดตัวเลี้ยงด้วย ( ประมาณ 35 เปอร์เซ็นต์โปรตีนหยาบ ) และพลังงาน ( 4.2 kcal G1 ประมาณ ) สูตรที่ 1 ได้แก่ดิบและหมักแหน ( บริการอาหาร polyrhiza ) ใบที่ 10% , 20% , 30% และ 40% ตามลำดับ โดยเฉพาะแบคทีเรียสายพันธุ์( Bacillus sp . ) ที่แยกได้จากปลาคาร์พ ( cyprinus Carpio ) ลำไส้และมีไมโลไลติกโปรตีนย่อยสลายเซลลูโลสและ , กับ , และกิจกรรมที่ใช้คือใบอาหารหมัก 15 วัน ที่อุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียส ปริมาณของเส้นใยอาหาร ใบ ลดลงจากร้อยละ 11.0 ถึง 7.5% และมะกิ้งและปัจจัยจากกรดไฟติก , ถูกลดจาก 1.0% ถึง 0.02% และ 1.23 ร้อยละ 0.09 ตามลำดับหลังจากการหมักอย่างไรก็ตาม พร้อมใช้งาน ลดน้ำตาล กรดอะมิโน และกรดไขมัน เพิ่มในใบหมักอาหาร ที่การตอบสนองของปลายี่สกเทศสมัยจาโคเบียน rohita , ลูกปลา , ได้รับอาหารทดลอง 80 วันเมื่อเทียบกับปลาที่เลี้ยงเป็นปลาอาหารตามอาหารอ้างอิง บนพื้นฐานของการตอบสนองการเจริญเติบโตอัตราส่วนการแปลงอาหารและอัตราส่วนประสิทธิภาพโปรตีน 30 % หมักใบบริการอาหารรวมอยู่ในอาหาร ส่งผลให้ประสิทธิภาพที่ดีที่สุดของปลายี่สกเทศลูกปลา . ทั่วไป การเจริญเติบโตและการใช้ประโยชน์ของประสิทธิภาพของปลาที่เลี้ยงด้วยอาหารผสมใบหมักอาหารเหนือกว่าพวกอาหารที่มีกากใบสด . ในการย่อยโปรตีน ปรากฏ( APD ) เพิ่มขึ้น เมื่อระดับของอาหารใบนึงของการรักษา ส่วนสองมื้อดิบ ใบล่างเลยระดับของการรวมในการเปรียบเทียบกับผู้ที่หมักอาหาร ซากโปรตีนและไขมันสะสมสูงสุด ถูกบันทึกในปลาที่ได้รับอาหารที่มี 30 % หมักกากใบ ผลการศึกษา พบว่า การหมักบริการอาหารจะรวมไว้ในใบปลาคาร์พอาหารถึงระดับ 30 % เมื่อเทียบกับ 10 ระดับของวัตถุดิบอาหาร 2002 Elsevier Science จำกัดสงวนลิขสิทธิ์