Morphology of astrocytes Morphology

Morphology of astrocytes

Morphology of astrocytes is highly heterogeneous. Some astrocytes do have a star-like appearance, with several primary (also called stem) processes originating from the soma, although many more morphological profiles exist. An archetypal morphological feature of astrocytes is their expression of intermediate filaments, which form the cytoskeleton. The main types of astroglial intermediate filament proteins are glial fibrillary acidic protein (GFAP) and vimentin; expression of GFAP is commonly used as a specific marker for the identification of astrocytes. It works well in cultured astrocytes, but in situ the levels of GFAP expression vary quite considerably: for example, GFAP is expressed by virtually every Bergmann glial cell in the cerebellum whereas only about 15–20 percent of astrocytes in the cortex of mature animals express GFAP.

Protoplasmic astrocytes are present in gray matter. They have many fine processes (approx ~50 µm long), which are extremely elaborate and complex. The processes of protoplasmic astrocytes contact blood vessels, forming so called ‘perivascular’ endfeet, and form multiple contacts with neurones. Some protoplasmic astrocytes also send processes to the pial surface, where they form ‘subpial’ endfeet. Protoplasmic astrocyte density in the cortex varies between 10 000 and 30 000 per mm3; the surface area of their processes (in rodents) may reach up to 60000 - 80 000 µm2, and cover most of neuronal membranes within their reach.

Fibrous astrocytes are present in white matter. Their processes are long (up to 300 µm), though much less elaborate as compared to protoplasmic astroglia. The processes of fibrous astrocytes establish several perivascular or subpial endfeet. Fibrous astrocyte processes also send numerous extensions (‘perinodal’ processes) that contact axons at nodes of Ranvier. The density of fibrous astrocytes is ~200 000 cell per mm3.

The second big group of astroglial cells are the radial glia, which are bipolar cells each with an ovoid cell body and elongated processes. Radial glia usually have two main processes, one of them forming endfeet at the ventricular wall and the other at the pial surface. Radial glia are a common feature of the developing brain, as they are the first cells to develop from neural progenitors; from very early embryonic stages radial glia also form a scaffold, which assist in neuronal migration. After maturation, radial glia disappear from many brain regions and transform into stellate astrocytes, although radial glial cells remain in the retina (Müller glia) and in lower vertebrates such as turtle.

The retina contains specialized radial glia called Müller cells, which make extensive contacts with retinal neurones. The majority of Müller glial cells have a characteristic morphology, extending longitudinal processes along the line of rods and cones. In humans, Müller glial cells occupy up to 20 percent of the overall volume of the retina, and the density of these cells approaches 25 000 per mm2 of retinal surface area. Each Müller cell forms contacts with a clearly defined group of neurons organized in a columnar fashion; a single Müller cell supports ~16 neurones in human retina, and up to 30 in rodents.

The cerebellum contains specialized semi-radial glia called Bergmann glia. They have relatively small cell bodies (~15 µm in diameter) and 3 - 6 processes that extend from the Purkinje cell layer to the pial surface. Early in development these cells have contacts to the ventricular surface and are true radial glial cells, but with the development of the granular layer, they acquire the classical morphology of Bergmann glial cells. Usually several (~8 in rodents) Bergmann glial cells surround a single Purkinje neuron and their processes form an ensheathment of the Purkinje cell dendrites. The processes of Bergmann glial cells are extremely elaborated, and they form close contacts with synapses formed by parallel fibres on Purkinje neuron dendrites; each Bergmann glial cell provides coverage for up to 8000 of such synapses.

Other regions of the CNS contain many different populations of astroglial cells. Velate astrocytes are found in the cerebellum, where they form a sheath surrounding granule neurones; each velate astrocyte enwraps a single granule neurone. A similar type of astrocyte is also present in the olfactory bulb. Interlaminar astrocytes are specific to the cerebral cortex of higher primates. Their characteristic peculiarity is a very long single process (up to 1 mm) that extends from the soma located within the supragranular layer to cortical layer IV. Tanycytes are specialized astrocytes found in the periventricular organs, the hypophysis and the raphe part of the spinal cord. Astroglial cells in the neuro-hypophysis are known as pituicytes; the processes of these cells surround neuro-secretory axons and axonal endings under resting conditions. Perivascular and marginal astrocytes are localized very

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัณฐานวิทยาของ astrocytes สัณฐานวิทยาของ astrocytes จะแตกต่างกันสูง Astrocytes บางอย่างมีลักษณะเหมือนดาว ด้วยหลัก (เรียกว่าก้าน) กระบวนการต่าง ๆ มาจากโสม แม้ว่าจะมีอยู่หลายโปรไฟล์สัณฐาน คุณลักษณะสัณฐานไร archetypal ของ astrocytes คือ การแสดงถึงเส้นใยปานกลาง แบบการประ ชนิดหลักของ astroglial เดียทโปรตีนจะเป็นกรดโปรตีน glial fibrillary (GFAP) และ vimentin ของ GFAP เป็นที่นิยมใช้เป็นเครื่องหมายเฉพาะสำหรับรหัสของ astrocytes ทำงานดีในอ่าง astrocytes แต่ในแหล่งกำเนิดระดับของ GFAP แตกต่างกันค่อนข้างมาก: เช่น GFAP แสดง โดยทุกเซลล์ glial Bergmann ในซีรีเบลลัมในขณะที่ GFAP ด่วนเพียงประมาณ 15 – 20 เปอร์เซ็นต์ของ astrocytes ในสมองของสัตว์ที่เป็นผู้ใหญ่ Protoplasmic astrocytes อยู่ในเรื่องสีเทา ปรับกระบวนการมาก (ประมาณ ~ 50 µm ยาว), ซึ่งจะละเอียดมาก และซับซ้อนได้ กระบวนการของ protoplasmic astrocytes ติดต่อเส้นเลือด การขึ้นรูปที่เรียกว่า 'perivascular' endfeet และแบบฟอร์มผู้ติดต่อหลายรายพร้อม neurones บาง astrocytes protoplasmic ส่งกระบวนการผิวถัง ที่พวกเขารูปแบบ 'subpial' endfeet ด้วย แอสโทรไซต์ protoplasmic ความหนาแน่นในสมองแตกต่างกันระหว่าง 10 000 และ 30 000 ต่อ mm3 พื้นที่ผิวของกระบวนการ (ในหนู) อาจถึง 60000-80 000 µm2 และครอบคลุมมากที่สุดของเยื่อหุ้มเส้นประสาทภายในมือของพวกเขา Astrocytes เส้นใยที่มีอยู่ในเรื่องขาว กระบวนการยาวนาน (ได้ถึง 300 ไมครอน) ว่า ที่ซับซ้อนน้อยมากเมื่อเทียบกับ protoplasmic astroglia กระบวนการของเส้นใย astrocytes สร้างหลาย perivascular หรือ subpial endfeet เส้นใยแอสโทรไซต์กระบวนการส่งส่วนขยายมากมาย (กระบวนการ 'perinodal') ที่ติดต่อนก็ที่โหนของ Ranvier ความหนาแน่นของเส้นใย astrocytes เป็น 000 ~ 200 เซลล์ต่อ mm3 กลุ่มใหญ่สองของเซลล์ astroglial จะ glia รัศมี ซึ่งเป็นสองขั้วเซลล์แต่ละเซลล์เป็นรูปไข่และกระบวนการยาว Glia รัศมีโดยมีกระบวนการหลักสอง หนึ่งของพวกเขาขึ้นรูป endfeet ที่ผนังหัวใจห้องล่างและอื่น ๆ ที่ผิวถัง Glia รัศมีจะลักษณะทั่วไปของสมองพัฒนา เป็นเซลล์แรกพัฒนาจาก progenitors ประสาท จากต้นมากของตัวอ่อนระยะรัศมี glia ตัวนั่งร้าน ซึ่งช่วยในการย้ายเส้นประสาท หลังจากการเจริญเติบโต glia รัศมีหายไปจากสมองหลายภูมิภาค และแปลง stellate astrocytes แม้ว่าเซลล์ glial รัศมีอยู่ ในเรตินา (Müller glia) และต่ำกว่าสัตว์มีกระดูกสันหลังเช่นเต่า ตาประกอบด้วย glia รัศมีเฉพาะที่เรียกว่าเซลล์ Müller ที่ทำการติดต่ออย่างละเอียดกับ neurones จอประสาทตา ส่วนใหญ่ของเซลล์ glial Müller มีสัณฐานวิทยาลักษณะ ขยายกระบวนการระยะยาวตามแนวของแท่งและ มนุษย์ เซลล์ glial Müller ครอบครองถึง 20 เปอร์เซ็นต์ของระดับเสียงโดยรวมของจอตา และความหนาแน่นของวิธีการเหล่านี้เซลล์ 25 000 ต่อ mm2 ของพื้นที่ผิวที่จอประสาทตา แต่ละเซลล์ Müller ฟอร์มติดต่อกับกลุ่มเซลล์ประสาทที่จัดในรูปแบบเรียงเป็นแนวตั้ง กำหนดอย่างชัดเจน เซลล์ Müller เดียวสนับสนุน neurones ~ 16 ในจอตามนุษย์ และ 30 ในหนู ซีรีเบลลัมประกอบด้วย glia รัศมีกึ่งเฉพาะทางที่เรียกว่า Bergmann glia พวกเขามีร่างกายเซลล์ค่อนข้างเล็ก (เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 15 µm) และกระบวนการ 3-6 ที่ขยายจากชั้นเซลล์เปอร์กินเจผิวถัง ในการพัฒนา เซลล์เหล่านี้มีการติดต่อกับพื้นผิวของหัวใจ และเซลล์ glial รัศมีจริง แต่ ด้วยการพัฒนาของชั้นเม็ด พวกเขาได้รับสัณฐานวิทยาคลาสสิกของ Bergmann เซลล์ glial มักหลาย (~ 8 ในหนู) Bergmann glial เซลล์รอบเซลล์ประสาทเปอร์กินเจเดียว และกระบวนการแบบมี ensheathment dendrites เซลล์เปอร์กินเจ กระบวนการของเซลล์ glial Bergmann มี elaborated มาก และทำให้ผู้ติดต่อใกล้ชิดกับประสาทที่เกิดขึ้น โดยเส้นใยขนานบน dendrites ประสาทเปอร์กินเจ แต่ละเซลล์ glial Bergmann ให้ครอบคลุมถึง 8000 ของประสาทดังกล่าว CNS ในภูมิภาคอื่น ๆ ประกอบด้วยประชากรหลายต่างกลุ่มของเซลล์ astroglial Velate astrocytes ที่พบในซีรีเบลลัม ที่พวกเขารูปแบบฝักโดยรอบเม็ด neurones แอสโทรไซต์แต่ละ velate enwraps การไฟฟ้า เซลล์เม็ดเดียว แอสโทรไซต์ชนิดคล้ายยังมีอยู่ในหลอดกลิ่น Interlaminar astrocytes มีเฉพาะเปลือกสมองของคอร์เทกซ์สูง ความผิดปกติของลักษณะเป็นกระบวนการหนึ่งนานมาก (เกิน 1 mm) ที่ขยายจากโสมตั้งอยู่ภายในชั้น supragranular ชั้นเนื้อแน่น IV Tanycytes จะ astrocytes เฉพาะอวัยวะ periventricular, hypophysis ที่ และส่วน raphe ของสันหลัง Astroglial เซลล์ในระบบประสาท-hypophysis จะเรียกว่า pituicytes กระบวนการของเซลล์เหล่านี้รอบประสาท secretory นก็และ endings ส่วนภายใต้เงื่อนไขอย่าง Perivascular และ astrocytes กำไรดีมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทางสัณฐานวิทยาของ astrocytes ทางสัณฐานวิทยาของ astrocytes ที่แตกต่างกันเป็นอย่างมาก บาง astrocytes จะมีลักษณะเหมือนดาวที่มีหลายหลัก (ที่เรียกว่าต้นกำเนิด) กระบวนการที่มาจากโสมแม้ว่าจะมีหลายรูปแบบมากขึ้นก้านอยู่ คุณลักษณะทางสัณฐานวิทยาแบบฉบับของ astrocytes คือการแสดงออกของพวกเขาจากเส้นใยกลางซึ่งรูปแบบโครงร่างของเซลล์ ประเภทหลักของโปรตีนกลางใย astroglial มี glial fibrillary โปรตีนที่เป็นกรด (GFAP) และ vimentin; การแสดงออกของ GFAP เป็นที่นิยมใช้เป็นเครื่องหมายที่เฉพาะเจาะจงสำหรับบัตรประจำตัวของ astrocytes มันทำงานได้ดีในการเพาะเลี้ยง astrocytes แต่ในแหล่งกำเนิดของการแสดงออกในระดับที่แตกต่างกันไป GFAP ค่อนข้างมากตัวอย่างเช่น GFAP จะแสดงโดยแทบทุกเซลล์ glial Bergmann ในสมองขณะที่มีเพียงประมาณร้อยละ 15-20 ของ astrocytes ในเยื่อหุ้มสมองของสัตว์ผู้ใหญ่ด่วน GFAP. astrocytes protoplasmic ที่มีอยู่ในเรื่องสีเทา พวกเขามีกระบวนการที่ดีมาก (ประมาณ ~ 50 ไมครอนยาว) ซึ่งเป็นที่ซับซ้อนมากและซับซ้อน กระบวนการของการ protoplasmic ติดต่อ astrocytes หลอดเลือดขึ้นรูปที่เรียกว่า 'perivascular' endfeet และรูปแบบที่มีการติดต่อหลาย neurones บาง protoplasmic astrocytes ส่งกระบวนการเพื่อผิว pial ที่พวกเขาในรูปแบบ 'subpial' endfeet ความหนาแน่น protoplasmic astrocyte ในเยื่อหุ้มสมองแตกต่างกันระหว่าง 10 และ 30 000 000 ต่อ mm3; บริเวณพื้นผิวของกระบวนการของพวกเขา (ในหนู) อาจเข้าถึงได้ถึง 60000-80 000 μm2และครอบคลุมมากที่สุดของเยื่อหุ้มเซลล์ประสาทในการเข้าถึงของพวกเขา. astrocytes เส้นใยที่มีอยู่ในสารสีขาว กระบวนการของพวกเขามีความยาว (สูงสุด 300 ไมครอน) แต่การทำอย่างละเอียดมากน้อยเมื่อเทียบกับ protoplasmic astroglia กระบวนการของการสร้างเส้นใย astrocytes หลาย perivascular หรือ subpial endfeet กระบวนการ astrocyte เส้นใยส่งนามสกุลจำนวนมาก (กระบวนการ 'perinodal') ที่ติดต่อซอนที่โหนดของ Ranvier ความหนาแน่นของเส้นใยเป็น astrocytes ~ 200 000 เซลล์ต่อ mm3. กลุ่มที่ใหญ่เป็นอันดับสองของเซลล์ astroglial เป็น glia รัศมีซึ่งเป็นเซลล์ที่มีสองขั้วแต่ละคนมีร่างกายที่เซลล์ไข่และกระบวนการยาว glia รัศมีมักจะมีสองกระบวนการหลักหนึ่งของพวกเขาสร้าง endfeet ผนังที่มีกระเป๋าหน้าท้องและอื่น ๆ ที่พื้นผิว pial glia รัศมีเป็นลักษณะทั่วไปของสมองพัฒนาที่พวกเขาเป็นเซลล์แรกที่พัฒนาจากบรรพบุรุษประสาท; จากขั้นตอนตัวอ่อนมากในช่วงต้น glia รัศมียังเป็นนั่งร้านซึ่งช่วยในการย้ายถิ่นของเซลล์ประสาท หลังจากที่การเจริญเติบโต, glia รัศมีหายไปจากบริเวณสมองจำนวนมากและกลายเป็น astrocytes stellate แม้ว่าเซลล์ glial รัศมียังคงอยู่ในจอประสาทตา (Müller glia) และสัตว์มีกระดูกสันหลังที่ต่ำกว่าเช่นเต่า. ม่านตามี glia รัศมีเฉพาะที่เรียกว่าเซลล์Müllerที่ทำให้ติดต่อกว้างขวาง กับ neurones จอประสาทตา ส่วนใหญ่ของMüllerเซลล์ glial มีลักษณะสัณฐานขยายกระบวนการตามแนวยาวของแท่งและกรวย ในมนุษย์Müllerเซลล์ glial ครอบครองได้ถึงร้อยละ 20 ของปริมาณโดยรวมของจอประสาทตาและความหนาแน่นของเซลล์เหล่านี้เข้าใกล้ 25 000 mm2 ต่อพื้นที่ผิวของจอประสาทตา แต่ละเซลล์Müllerรูปแบบการติดต่อกับกลุ่มที่กำหนดไว้อย่างชัดเจนของเซลล์ประสาทในการจัดแฟชั่นคอลัมน์; เซลล์เดียวMüllerสนับสนุน ~ 16 neurones ในเรตินาของมนุษย์และได้ถึง 30 ในหนู. สมองมี glia กึ่งรัศมีเฉพาะที่เรียกว่า Bergmann glia พวกเขามีร่างกายที่เซลล์มีขนาดค่อนข้างเล็ก (~ 15 ไมโครเมตรเส้นผ่าศูนย์กลาง) และ 3-6 กระบวนการที่ขยายจากชั้นเซลล์ Purkinje กับพื้นผิว pial ต้นในการพัฒนาเซลล์เหล่านี้มีการติดต่อไปยังพื้นผิวกระเป๋าหน้าท้องและมีเซลล์ glial รัศมีจริง แต่กับการพัฒนาของชั้นเม็ดที่พวกเขาได้รับการเปลี่ยนรูปร่างของคลาสสิกของ Bergmann เซลล์ glial โดยปกติหลาย (~ 8 ในหนู) Bergmann เซลล์ glial ล้อมรอบเซลล์ประสาท Purkinje เดียวและกระบวนการของพวกเขาในรูปแบบ ensheathment ของเซลล์ Purkinje dendrites กระบวนการของการ Bergmann เซลล์ glial ที่มีเนื้อหามากและพวกเขาฟอร์มติดต่อใกล้ชิดกับประสาทที่เกิดขึ้นจากเส้นใยแบบขนานบน Purkinje dendrites เซลล์ประสาท; แต่ละ Bergmann เซลล์ glial ให้ความคุ้มครองได้ถึง 8000 ของประสาทดังกล่าว. ภูมิภาคอื่น ๆ ของระบบประสาทส่วนกลางมีประชากรที่แตกต่างกันของเซลล์ astroglial astrocytes Velate ที่พบในสมองที่พวกเขาในรูปแบบฝักรอบ neurones เม็ดนั้น แต่ละ Velate astrocyte enwraps เซลล์ประสาทเม็ดเดียว ชนิดที่คล้ายกันของ astrocyte ยังอยู่ในจมูกหลอด astrocytes Interlaminar เฉพาะเปลือกสมองของบิชอพที่สูงขึ้น ลักษณะความผิดปกติของพวกเขาคือกระบวนการเดียวที่ยาวมาก (ไม่เกิน 1 มิลลิเมตร) ที่ยื่นออกมาจากโสมตั้งอยู่ภายในชั้น supragranular ชั้นเยื่อหุ้มสมอง IV Tanycytes เป็น astrocytes เฉพาะที่พบในอวัยวะ periventricular ที่ hypophysis และส่วน raphe ของเส้นประสาทไขสันหลัง Astroglial เซลล์ในระบบประสาท hypophysis เป็นที่รู้จักกัน pituicytes; กระบวนการของเซลล์เหล่านี้ล้อมรอบแกนของระบบประสาทหลั่งและตอนจบ axonal ภายใต้เงื่อนไขที่พักผ่อน astrocytes perivascular ร่อแร่และแปลเป็นภาษาท้องถิ่นมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับÊÉ muito ลินดา ดาบ ?