One of the most frequently document

One of the most frequently documented risk factors for psychotic symptoms is psychoactive substance use (Mathias et al. 2008). Young people with first episode psychosis report high rates of substance use (Lambert et al. 2005),and associations between substance use and sexual risk behavior have been frequently documented among young people with psychiatric disorders (Abrantes et al. 2006). Some have argued, however, that association reflects impulsive personality traits that lead someone to take risks rather than an intoxication syndrome per se (Hayaki et al. 2006; Winters et al. 2009).Indeed, impulsivity is common to those with psychiatric disorders and has been associated with sexual risk behavior (Black et al. 2009). Consequently, substance use and impulsivity should be examined as possible risk factors for unprotected sex.
A first episode of psychosis is typically a very distressing experience. Some researchers have argued that increased STI risk among people with psychiatric problems relates to the associated psychological distress rather than the disorder itself (Rsj and Verghes 2000). In line with this notion, greater psychological distress and psychiatric symptoms that do not meet clinical threshold predict sexual risk behavior among people with psychiatric problems (Brown et al.2006; Meade and sikkema 2005). The first episode also causes disruption to the development of identity, transitions to increased autonomy and independence, as well as vocational trajectories, and hinders socialization (Yung et al.2007).This disruption can have a significant impact on one’s self-concept, and it is no surprise that low self-esteem has been associated with psychiatric disorders in young people (Guillo et al.2003)as well as risky sexual behavior (Eaton et al.2003; Sterk et al.2004 ).As such, psychological distress and self-esteem may be important risk factors for unprotected sex.
Interference with socialization that often follows the onset of psychosis has important consequences for interpersonal and intimate relationships; it alters one’s peer network and relationship functioning. Young people’s behavior is particularly influenced by their peers (Donenberg et al.2001; Malatestinic et al. 2005),and peer norms have been consistently associated with sexual risk behavior (Capaldi et al. 2002; Cerwonka et al. 2000; Henry et al. 2007; Svenson et al. 2002). Peer influence may be a particularly pertinent risk factor for young people with psychiatric disorders as they often have greater attachment to their peers (Essau 2010), who often engage in high-risk behaviours (Donenberg et al. 2001). Less supportive peer and family networks have also been associated with increased likelihood of sexual risk behavior (henrisk et al. 2006), with condom use less likely if perceived to jeopardize social and economic support (Gordon et al. 1999).Therefore, peer influence and social support may be important determinants of unprotected sex.
The precise role of psychosocial factors and their relative importance in promoting STI risk in young people with early psychosis is yet to be determined. The goals of the current study were twofold. First, if aimed to examine the association between a number of psychosocial factors and inconsistent condom use in a group of young people with first episode psychosis and a matched control group. If was hypothesized that clinical status, greater psychological distress, poorer self-esteem, low perceived social support, the absence of peer support for condom use, regular alcohol and cannabis use, and impulsivity would be associated with inconsistent condom use. Second, if aimed to examine the relative importance of these psychosocial factors in the prediction of inconsistent condom use. Due to the paucity of research exploring multiple determinants of condom use, no specific hypotheses were formulated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งในเอกสารที่พบบ่อยที่สุดปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดอาการโรคจิตคือสารออกฤทธิ์ทางจิต (mathias, et al. 2008) คนหนุ่มสาวที่มีอาการทางจิตครั้งแรกแจ้งอัตราสูงของการใช้สารเสพติด (Lambert et al., 2005) และสมาคมระหว่างการใช้สารเสพติดและพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศได้รับการรับรองบ่อยในหมู่คนหนุ่มสาวที่มีความผิดปกติท​​างจิตเวช (Abrantes, et al. 2006)บางคนก็เป็นที่ถกเถียงกัน แต่ความสัมพันธ์ที่สะท้อนให้เห็นถึงลักษณะบุคลิกภาพห่ามที่นำคนที่จะรับความเสี่ยงมากกว่ากลุ่มอาการมึนเมาต่อ SE (hayaki et al, 2006;.. ฤดูหนาว et al, 2009). แท้จริง impulsivity เป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้ที่มีความผิดปกติท​​างจิตเวชและ มีความเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ (สีดำ et al, 2009.) ดังนั้นใช้สารเสพติดและ impulsivity ควรจะตรวจสอบว่าเป็นปัจจัยเสี่ยงที่เป็นไปได้สำหรับการมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่มีการป้องกัน.
ครั้งแรกของโรคจิตโดยปกติจะเป็นประสบการณ์ที่น่าวิตกมาก นักวิจัยบางคนแย้งว่ามีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นในหมู่ STI คนที่มีปัญหาทางจิตเวชที่เกี่ยวข้องกับความทุกข์ทางจิตวิทยาที่เกี่ยวข้องมากกว่าความผิดปกติของตัวเอง (RSJ และ verghes 2000) สอดคล้องกับความคิดนี้ความทุกข์ทางจิตวิทยามากขึ้นและอาการทางจิตที่ไม่ตรงตามเกณฑ์ทางคลินิกทำนายพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศในหมู่คนที่มีปัญหาทางจิตเวช (สีน้ำตาล et al.2006; มี้ดและ sikkema 2005) ตอนแรกยังทำให้เกิดการหยุดชะงักในการพัฒนาตัวตนที่เปลี่ยนไปความเป็นอิสระที่เพิ่มขึ้นและความเป็นอิสระเช่นเดียวกับไบร์ทอาชีวศึกษาและเป็นอุปสรรคต่อการขัดเกลาทางสังคม (ยูง et al.2007). หยุดชะงักนี้อาจมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญหนึ่งของอัตมโนทัศน์และมันก็ไม่แปลกใจที่ภาคภูมิใจในตนเองต่ำมีความเกี่ยวข้องกับความผิดปกติท​​างจิตเวชในคนหนุ่มสาว (Guillo et al.2003) เช่นเดียวกับพฤติกรรมทางเพศที่มีความเสี่ยง (Eaton et al.2003; Sterk et al.2004). เช่นนี้ความทุกข์ทางจิตใจและความนับถือตนเองอาจจะเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญสำหรับการมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่มีการป้องกันการแทรกแซง
กับการขัดเกลาทางสังคมที่มักจะดังต่อไปนี้การโจมตีของโรคจิตมีผลกระทบที่สำคัญสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและใกล้ชิด. มัน alters เครือข่ายเพียร์หนึ่งของความสัมพันธ์และการทำงาน พฤติกรรมของคนหนุ่มสาวโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับอิทธิพลจากเพื่อนร่วมงาน (donenberg et al.2001 ของพวกเขา;อัล malatestinic et 2005) และบรรทัดฐานเพียร์ได้รับการเชื่อมโยงสอดคล้องกับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ (Capaldi et al, 2002;. cerwonka et al, 2000;. henry et al, 2007;.. Svenson et al, 2002) อิทธิพลของเพียร์อาจจะเป็นปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนหนุ่มสาวที่มีความผิดปกติท​​างจิตเวชเช่นที่พวกเขามักจะมีสิ่งที่แนบมามากขึ้นให้กับเพื่อนของพวกเขา (essau 2010),ที่มักจะมีส่วนร่วมในพฤติกรรมที่มีความเสี่ยงสูง (donenberg et al, 2001.) เพียร์ที่สนับสนุนน้อยและเครือข่ายครอบครัวยังได้รับการที่เกี่ยวข้องกับความเป็นไปได้ที่เพิ่มขึ้นของพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ (henrisk, et al. 2006) มีถุงยางอนามัยใช้น่าจะน้อยลงหากเห็นว่าเป็นอันตรายต่อการสนับสนุนทางสังคมและเศรษฐกิจ (กอร์ดอน, et al. 1999). ดังนั้นอิทธิพลของเพื่อนและการสนับสนุนทางสังคมอาจจะเป็นปัจจัยที่สำคัญของการมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่มีการป้องกัน.
บทบาทที่แม่นยำของปัจจัยทางจิตสังคมและความสำคัญของญาติในการส่งเสริมความเสี่ยง STI ในคนหนุ่มสาวที่มีอาการทางจิตต้นคือยังไม่ได้กำหนด เป้าหมายของการศึกษาในปัจจุบันได้รับการทวีคูณ ครั้งแรก,หากมีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนของปัจจัยทางจิตสังคมและการใช้ถุงยางอนามัยที่ไม่สอดคล้องกันในกลุ่มของคนหนุ่มสาวที่มีอาการทางจิตครั้งแรกและกลุ่มควบคุมที่ตรงกับ ถ้าได้รับการตั้งสมมติฐานว่าสถานะทางคลินิกความทุกข์ทางจิตวิทยามากขึ้นยากจนภาคภูมิใจในตนเองต่ำการสนับสนุนทางสังคมการรับรู้การขาดการสนับสนุนจากเพียร์สำหรับการใช้ถุงยางอนามัยเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เป็นประจำและการใช้กัญชาและ impulsivity จะเกี่ยวข้องกับการใช้ถุงยางอนามัยที่ไม่สอดคล้องกัน ที่สองถ้ามีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบความสำคัญของปัจจัยทางจิตสังคมเหล่านี้ในการทำนายของการใช้ถุงยางอนามัยที่ไม่สอดคล้องกัน เนื่องจากความยากจนของการวิจัยสำรวจปัจจัยหลายใช้ถุงยางอนามัยที่ไม่มีสมมติฐานที่เฉพาะเจาะจงสูตร.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในปัจจัยเสี่ยงบ่อยเอกสารสำหรับอาการ psychotic คือใช้สารออก (Mathias et al. 2008) สาวคนแรกตอนหมอรายงานอัตราสูงจากสารใช้ (แลมเบิร์ท et al. 2005), และความสัมพันธ์ระหว่างการใช้สารและพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศมีการจัดบ่อยในหมู่คนหนุ่มสาวกับโรคทางจิตเวช (Abrantes et al. 2006) บางได้โต้เถียง อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์สะท้อนให้เห็นถึงลักษณะบุคลิกภาพที่ impulsive ที่นำผู้ที่รับความเสี่ยงแทนที่เป็นกลุ่มอาการ intoxication ต่อ se (Hayaki et al. 2006 หนาว et al. 2009)แน่นอน impulsivity ทั่วไปผู้ที่มีโรคทางจิตเวช และได้เชื่อมโยงกับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ (ดำร้อยเอ็ด al. 2009) ดังนั้น ใช้สารและ impulsivity ควรตรวจสอบเป็นปัจจัยเสี่ยงได้สำหรับป้องกันเพศ
ตอนแรกของหมอจะมีประสบการณ์มากเศร้า นักวิจัยบางส่วนได้โต้เถียงว่า STI ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นในหมู่คนที่มีปัญหาทางจิตเวชที่เกี่ยวข้องกับความทุกข์ทางจิตใจที่เชื่อมโยงแทนที่เป็นโรคตัวเอง (Rsj และ Verghes 2000) ตามความคิดนี้ ความทุกข์ทางจิตใจมากขึ้นและอาการทางจิตเวชที่ไม่ตรงกับขีดจำกัดคลินิกทำนายพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศผู้ที่มีปัญหาทางจิตเวช (สีน้ำตาลร้อยเอ็ด al.2006 เพื่อก sikkema 2005) ตอนแรกยังทำให้กระทบการพัฒนาเอกลักษณ์ เปลี่ยนเป็นเพิ่มอิสระ และความเป็นอิสระ ตลอดจน trajectories อาชีวศึกษา และทำการขัดเกลาทางสังคม (ยูง et al.2007)ทรัพยนี้สามารถมีผลกระทบสำคัญของ self-concept และก็ไม่แปลกใจที่ว่า ค่าได้เชื่อมโยงกับโรคทางจิตเวชในคนหนุ่มสาว (Guillo et al.2003)as รวมทั้งพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ (เอตัน et al.2003 Sterk et al.2004)เช่น ความกระตือรือล้นและความทุกข์ทางจิตใจอาจเป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญสำหรับป้องกันเพศได้
รบกวนสังคมที่ตามของหมอมักจะมีผลสำคัญสำหรับมนุษยสัมพันธ์ และใกล้ชิดความสัมพันธ์ เปลี่ยนแปลงของเครือข่ายเพียร์และการทำงานความสัมพันธ์ ลักษณะการทำงานของคนหนุ่มสาวโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับอิทธิพลจากเพื่อนของพวกเขา (Donenberg et al.2001 Malatestinic et al. 2005), และบรรทัดฐานเพียร์ได้อย่างต่อเนื่องสัมพันธ์กับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ (Capaldi et al. 2002 Cerwonka et al. 2000 เฮนรี่ et al. 2007 Svenson et al. 2002) อิทธิพลเพียร์อาจเป็นปัจจัยเสี่ยงเกี่ยวโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนหนุ่มสาวกับโรคทางจิตเวชมักจะมีมากกว่าที่แนบไปกับเพื่อน ๆ ของเขา (Essau 2010), ที่มักจะเข้าร่วมในพฤติกรรมอิก (Donenberg et al. 2001) น้อยสนับสนุนเพียร์และครอบครัวเครือข่ายยังได้เชื่อมโยงกับโอกาสที่เพิ่มขึ้นของพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ (henrisk et al. 2006), ด้วยการใช้ถุงยางอนามัยอาจน้อยถ้าการรับรู้การสนับสนุนทางสังคม และเศรษฐกิจ (กอร์ดอน et al. 1999) jeopardizeดังนั้น อิทธิพลเพื่อนและสนับสนุนทางสังคมอาจสำคัญดีเทอร์มิแนนต์ของป้องกันเพศ
บทบาทชัดเจนของ psychosocial ปัจจัยสำคัญที่เกี่ยวข้องในการส่งเสริม STI เสี่ยงในคนหนุ่มสาวกับหมอต้นจะยังสามารถกำหนดได้ เป้าหมายของการศึกษาปัจจุบันมีอยู่สองประการ ครั้งแรก ถ้ามีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนของ psychosocial ปัจจัยและถุงยางสอดคล้องใช้ในกลุ่มของคนหนุ่มสาวกับหมอตอนแรกและกลุ่มควบคุมที่ตรงกัน ถ้าถูกตั้งสมมติฐานว่าสถานะที่ทางคลินิก ความทุกข์ทางจิตใจมากขึ้น นับถือตนเองย่อม สนับสนุนสังคมรับรู้ต่ำ ขาดเพื่อนสนับสนุน การใช้ถุงยางอนามัย แอลกอฮอล์ปกติ ใช้กัญชา และ impulsivity จะเกี่ยวข้องกับการใช้ถุงยางอนามัยไม่สอดคล้องกัน ที่สอง ถ้ามีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบความสำคัญของปัจจัยเหล่านี้ psychosocial ในคำทำนายการใช้ถุงยางอนามัยไม่สอดคล้องกัน เนื่องจาก paucity วิจัยสำรวจหลายดีเทอร์มิแนนต์การใช้ถุงยางอนามัย สมมุติฐานที่ระบุไม่ถูกสูตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นหนึ่งในที่มีความเสี่ยงในเอกสารที่แสดงอาการถูกสร้างเป็นการใช้สาร psychoactive (และ Mathias Church . et al . 2008 ) คนหนุ่มคนสาวพร้อมด้วยจิตวิปลาสตอนแรกรายงานอัตราที่สูงของใช้สาร(สนามบินนานาชาติ Lambert et al . 2005 )และการเชื่อมโยงระหว่างการใช้สารและพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศได้รับคำถามที่ได้บันทึกลงเอกสารในหมู่คนหนุ่มคนสาวกับโรคทางจิตเวช( abrantes et al . 2006 )บางคนได้ให้เหตุผลว่าการเชื่อมโยงสะท้อนถึงความเป็นตัวตนขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วนคุณสมบัติที่นำไปสู่คนบางคนในรับความเสี่ยงมากกว่าโรคซาร์สทำให้มึนเมาที่ต่อ SE ( hayaki et al . ฤดูหนาว 2006 et al . 2009 )..จริงๆแล้วเป็นเรื่องปกติที่จะ impulsivity ที่มีความผิดปกติทางจิตเวชและมีการเชื่อมโยงกับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ(สีดำ et al . 2009 ) ดังนั้นจึงมีผลทำให้ผลimpulsivity และการใช้งานควรจะมีการตรวจสอบพิสูจน์วัตถุเป็นปัจจัยเสี่ยงที่เป็นไปได้สำหรับบริการทางเพศไม่มีการป้องกัน.
ตอนเป็นครั้งแรกของจิตวิปลาสโดยปกติแล้วจะเป็นประสบการณ์ที่น่าวิตกเป็นอย่างมาก นักวิจัยบางคนได้ให้เหตุผลว่าความเสี่ยงการส่งเสริมการขายแบบ STI เพิ่มขึ้นในกลุ่มผู้ที่มีปัญหาทางจิตเวชความเกี่ยวข้องกับความทุกข์ทางจิตวิทยาที่เกี่ยวข้องมากกว่าโรคเอง( rsj verghes และ 2000 ) ในสายที่พร้อมด้วยแนวคิดนี้อาการทางจิตเวชและความทุกข์ใจทางจิตวิทยามากกว่าที่ไม่ตรงกับเกณฑ์ขั้นต่ำทางการแพทย์คาดการณ์พฤติกรรมเสี่ยงทางเพศในหมู่ผู้ที่มีปัญหาทางจิตเวช(สีน้ำตาล et al . 2006 Meade และ NSA ได้ sikkema 2005 ) ฉากแรกที่ยังทำให้เกิดการหยุดชะงักในการพัฒนาของการเปลี่ยนรหัสประจำตัวเพื่อความเป็นอิสระและเพิ่มความเป็นอิสระและ trajectories อาชีวศึกษาและขัดขวางการทำให้เป็นสังคม(ยูง et al . 2007 )การหยุดชะงักนี้สามารถมีผลในตัวของตัวเองแบบแนวความคิดและไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจที่ต่ำตนเองมีความเกี่ยวข้องกับทางจิตเวชความผิดปกติในคนหนุ่มสาว( guillo et al . 2003 )และมีความเสี่ยงทางเพศพฤติกรรม( Eaton et al . 2003 ; sterk et al . 2004 )เป็นเช่น,ทางจิตวิทยาความทุกข์ใจและตนเองอาจมีปัจจัยความเสี่ยงที่สำคัญที่สุดสำหรับทางเพศไม่มีการป้องกัน.
การรบกวนด้วยการทำให้เป็นสังคมที่มักจะมีการเริ่มต้นของจิตวิปลาสมีผลสำคัญสำหรับความสัมพันธ์ส่วนตัวและในแบบที่เป็นกันเองและตอนนี้สถานการณ์ก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว"หนึ่งของการทำงานแบบ Peer เครือข่ายและความสัมพันธ์ ลักษณะการทำงานของผู้ที่มีอายุน้อยจะได้รับอิทธิพลจากเครื่องลูกข่าย( donenberg et al . 2001 โดยเฉพาะmalatestinic et al . 2005 )และเป็นบรรทัดฐาน peer ได้รับอย่างต่อเนื่องที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ( capaldi et al . 2002 cerwonka et al . 2000 เฮนรี et al . 2007 svenson et al . 2002 ) มีอิทธิพลต่อ peer อาจจะเป็นปัจจัยความเสี่ยงเกี่ยวข้องโดยเฉพาะสำหรับผู้ใช้บริการวัยหนุ่มสาวกับความผิดปกติทางจิตเวชที่มีเอกสารแนบไปยังเครื่องลูกข่ายของพวกเขามากขึ้น( essau 2010 )ซึ่งมักจะเข้าร่วมในการทำงานมีความเสี่ยงสูง( donenberg et al . 2001 ) น้อยกว่าเครือข่ายครอบครัวและแบบ Peer หนุนมีการเชื่อมโยงกับความเป็นไปของพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ( henrisk et al .ยัง 2006 )พร้อมด้วยการใช้ถุงยางอนามัยมีโอกาสที่จะเกิดขึ้นน้อยลงหากว่าจะเป็นอันตรายต่อการสนับสนุนทางสังคมและเศรษฐกิจ(กอร์ดอน et al . 1999 )ดังนั้นมีอิทธิพลต่อ Peer และการสนับสนุนทางสังคมอาจจะเป็นตัวกำหนดที่สำคัญไม่มีการป้องกันการมีเพศสัมพันธ์.
บทบาทได้อย่างแม่นยำของปัจจัย psychosocial และความสำคัญที่เกี่ยวข้องกับเรื่องของตนในการส่งเสริมให้มีความเสี่ยงในการส่งเสริมการขายแบบ STI คนหนุ่มคนสาวพร้อมด้วยจิตวิปลาสแต่ยังไม่ได้กำหนด เป้าหมายของการศึกษาในปัจจุบันได้เสื่อม ครั้งแรกหากมีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบการเชื่อมโยงระหว่างจำนวนหนึ่งของปัจจัย psychosocial และใช้ถุงยางอนามัยไม่สอดคล้องกันในกลุ่มของผู้ที่มีอายุน้อยพร้อมด้วยจิตวิปลาสตอนเป็นครั้งแรกและการควบคุมที่ตรงกัน หากมี hypothesized ว่าสถานะทางการแพทย์ในเชิงจิตวิทยาความทุกข์ใจมากขึ้นคนยากจนตนเองต่ำการรับรู้การสนับสนุนทางสังคมไม่มีการสนับสนุนแบบ Peer สำหรับถุงยางอนามัยใช้กัญชาและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ใช้เป็นประจำimpulsivity และจะมีการเชื่อมโยงกับการใช้ถุงยางอนามัยไม่สอดคล้องกัน ที่สองหากมีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบความสำคัญที่เกี่ยวข้องกับเรื่องของปัจจัย psychosocial เหล่านี้ในการทำนายของการใช้ถุงยางอนามัยไม่ตรงกัน เนื่องจากความขัดสนของการวิจัยเพื่อการสำรวจหลายตัวกำหนดของการใช้ถุงยางอนามัยไม่มีข้อสมมุติก็ระบุ.