Theory of Consumer PreferencesConsu

Theory of Consumer Preferences
Consumer preferences are defined as the subjective (individual) tastes, as measured by utility, of
various bundles of goods. They permit the consumer to rank these bundles of goods according to
the levels of utility they give the consumer. Note that preferences are independent of income and
prices. Ability to purchase goods does not determine a consumer’s likes or dislikes. One can
have a preference for Porsches over Fords but only have the financial means to drive a Ford.
These preferences can be modeled and mapped through the use of indifference curves. In order
to graphically portray consumer preferences, we need to define some terms. First, since we will
be working in two dimensions (2-d graphs), we assume a two good world. These could be any two goods. One common treatment is to define one good, say food, and let the other good be a
composite of all other goods. For expository simplicity (making things easier for me), let’s
define the two goods as Good X and Good Y. The axes of the graph then measure amounts of
Good X on the horizontal, and amounts of Good Y on the vertical. Each point in this Cartesian
space then defines some combination of goods X and Y. We call these combinations
commodity bundles.
The goal of the theory of preferences is for the consumer to be able to rank these commodity
bundles according to the amount of utility obtained from them. In other words, the consumer has
different preferences over the different combinations of goods defined by the set of commodity
bundles.
In order to develop a model we need to make some assumptions about the consumer’s
preferences . There are four assumptions. The first is decisiveness. Here, given any two
commodity bundles in commodity space, the consumer must be able to rank them. In Figure 1,
suppose we randomly chose two commodity bundles A and B. This assumption means that the
consumer must be able to say that they prefer commodity bundle A over B, or B over A, or that
bundles A and B provide the same level of utility

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีลักษณะผู้บริโภคมีกำหนดเป็นรสนิยม (ละ) ตามอัตวิสัย วัดโดยโปรแกรมอรรถประโยชน์ ลักษณะผู้บริโภคของรวมข้อมูลต่าง ๆ ของสินค้า พวกเขาอนุญาตให้ผู้บริโภคเหล่านี้รวมกลุ่มของสินค้าตามการระดับของยูทิลิตี้ที่พวกเขาให้ผู้บริโภค โปรดสังเกตว่า ลักษณะไม่ขึ้นอยู่กับรายได้ และราคา ไม่กำหนดความสามารถในการซื้อสินค้าของผู้บริโภคที่ชอบหรือไม่ชอบ ได้มีค่าสำหรับ Porsches ผ่านเข้า แต่จะหมายถึงการเงินขับฟอร์ดเป็นลักษณะเหล่านี้สามารถสร้างแบบจำลอง และแมปโดยใช้เส้นโค้งของท่าน ในใบสั่งเราต้องการกำหนดเงื่อนไขบางภาพวาดภาพลักษณะผู้บริโภค แรก เนื่องจากเราจะทำงานในสองมิติ (2 d กราฟ), เราสมมติโลกดีสอง เหล่านี้อาจจะมีสินค้า 2 หนึ่งในการรักษาทั่วไปจะกำหนดหนึ่งดี พูดอาหาร และให้อีกดีได้ส่วนประกอบของสินค้าอื่น ๆ Expository ราย (ทำสิ่งสำหรับฉัน), ลองกำหนดสินค้าสองดี X และ Y ดี แกนของกราฟแล้ววัดจำนวนX ดีบนแนว และจำนวน Y ดีในแนวตั้งจะ แต่ละจุดในนี้คาร์ทีเซียนพื้นที่แล้วกำหนดบางชุดของสินค้า X และ Y เราเรียกชุดข้อมูลเหล่านี้รวมข้อมูลสินค้าเป้าหมายของทฤษฎีของลักษณะคือผู้บริโภคสามารถจัดอันดับสินค้าเหล่านี้รวมกลุ่มตามจำนวนของโปรแกรมอรรถประโยชน์ที่ได้รับจากพวกเขา ในคำอื่น ๆ ผู้บริโภคมีลักษณะแตกต่างกว่ารวมกันกำหนด โดยชุดของชุดสินค้ารวมกลุ่มการพัฒนาแบบที่เราต้องทำให้สมมติฐานบางอย่างเกี่ยวกับของผู้บริโภคการกำหนดลักษณะ สมมติฐานที่ 4 ได้ แรกคือ decisiveness ที่นี่ ให้ข้อมูลสองรวมข้อมูลสินค้าในชุดอวกาศ ผู้บริโภคต้องสามารถเรียงลำดับตาม ในรูปที่ 1สมมติว่า เราสุ่มเลือกชุดรวมกลุ่ม 2 A และ b นี้หมายความ ว่า การผู้บริโภคต้องการพูดว่า พวกเขาต้องการสินค้ากลุ่ม A มากกว่า B หรือ B มากกว่า A หรือที่ยูทิลิตี้ระดับเดียวกันให้รวมกลุ่ม A และ B

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีของผู้บริโภคการตั้งค่าการตั้งค่าของผู้บริโภคจะถูกกำหนดเป็นอัตนัย (บุคคล) รสนิยมเป็นวัดโดยยูทิลิตี้ของการรวมกลุ่มของสินค้าต่างๆ พวกเขาอนุญาตให้ผู้บริโภคในการจัดอันดับการรวมกลุ่มของสินค้าเหล่านี้เป็นไปตามระดับของยูทิลิตี้ที่พวกเขาให้ผู้บริโภค โปรดทราบว่าการตั้งค่าความเป็นอิสระของรายได้และราคา ความสามารถในการซื้อสินค้าไม่ได้ตรวจสอบเช่นเดียวกับผู้บริโภคหรือไม่ชอบ หนึ่งสามารถมีการตั้งค่าสำหรับปอร์เชมากกว่าฟอร์ด แต่มีวิธีการทางการเงินที่จะขับรถฟอร์ด. การตั้งค่าเหล่านี้สามารถสร้างแบบจำลองและแมปที่ผ่านการใช้เส้นโค้งไม่แยแส เพื่อที่จะวาดภาพกราฟิกต้องการของผู้บริโภคเราต้องกำหนดเงื่อนไขบางอย่าง ครั้งแรกนับตั้งแต่ที่เราจะได้ร่วมงานในสองมิติ (2-d กราฟ) เราถือว่าสองโลกที่ดี เหล่านี้อาจเป็นสองสินค้า หนึ่งในการรักษาร่วมกันคือการกำหนดหนึ่งที่ดีกล่าวว่าอาหารและการให้เป็นสิ่งที่ดีอื่น ๆคอมโพสิตของสินค้าอื่น ๆ สำหรับความเรียบง่ายกับการชี้แจง (ทำให้สิ่งที่ง่ายสำหรับฉัน) ขอกำหนดสองสินค้าเป็นดี X และดีวายแกนของกราฟแล้ววัดปริมาณของ X ดีในแนวนอนและปริมาณของดี Y ในแนวตั้ง แต่ละจุดในคาร์ทีเซียนนี้พื้นที่กำหนดแล้วการรวมกันของบางสินค้า X และวายเราเรียกรวมกันเหล่านี้รวมกลุ่มสินค้าโภคภัณฑ์. เป้าหมายของทฤษฎีของการตั้งค่าสำหรับผู้บริโภคที่จะสามารถจัดอันดับสินค้าโภคภัณฑ์เหล่านี้รวมกลุ่มตามปริมาณของยูทิลิตี้ที่ได้รับจากพวกเขา ในคำอื่น ๆ ผู้บริโภคมีการตั้งค่าที่แตกต่างกันมากกว่าชุดที่แตกต่างของสินค้าที่กำหนดโดยชุดของสินค้าโภคภัณฑ์รวมกลุ่ม. เพื่อที่จะพัฒนารูปแบบที่เราต้องทำให้สมมติฐานบางอย่างเกี่ยวกับผู้บริโภคที่การตั้งค่า มีสี่สมมติฐาน ประการแรกคือความเด็ดขาด ที่นี่ได้รับสองการรวมกลุ่มสินค้าโภคภัณฑ์ในพื้นที่สินค้าที่ผู้บริโภคจะต้องสามารถที่จะจัดอันดับ ในรูปที่ 1 สมมติว่าเราสุ่มเลือกที่สองการรวมกลุ่มสินค้าโภคภัณฑ์ A และ B สมมติฐานซึ่งหมายความว่าผู้บริโภคจะต้องสามารถที่จะบอกว่าพวกเขาต้องการที่กำสินค้ากว่าB หรือ B มากกว่าหรือว่าการรวมกลุ่มA และ B ให้ระดับเดียวกัน ยูทิลิตี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีของการตั้งค่า
ผู้บริโภคลักษณะจะนิยามเป็นอัตนัย ( บุคคล ) รสชาติเป็นวัดโดยโปรแกรมอรรถประโยชน์ของ
มัดต่าง ๆ ของสินค้า พวกเขาอนุญาตให้ผู้บริโภคอันดับเหล่านี้รวมกลุ่มสินค้าตาม
ระดับยูทิลิตี้พวกเขาให้ผู้บริโภค สังเกตว่า การตั้งค่าเป็นอิสระรายได้
ราคาความสามารถในการซื้อสินค้าไม่ได้ระบุผู้บริโภคชอบ หรือ ไม่ชอบ หนึ่งสามารถมีการตั้งค่าสำหรับพอร์ช
กว่าฟอร์ด แต่จะหมายถึงการเงินที่จะขับรถฟอร์ด
ความชอบเหล่านี้สามารถจำลองและแมปผ่านการใช้งานของความไม่แยแสโค้ง เพื่อ
เพื่อกราฟิกวาดภาพความชอบของผู้บริโภค เราต้องกำหนดเงื่อนไขบางอย่าง . ก่อน เพราะเราจะ
จะทำงานในลักษณะสองมิติ ( 2-D กราฟ ) เราถือว่าเป็นสองโลกดี เหล่านี้อาจเป็นสองสินค้า หนึ่งที่พบบ่อย การรักษาคือการกำหนดหนึ่งดี บอกว่า อาหาร และปล่อยอื่น ๆดีเป็น
ส่วนประกอบของสินค้าอื่น ๆทั้งหมด สำหรับความเรียบง่ายแบบ ( ทำสิ่งที่ง่ายสำหรับผม ) ขอ
กำหนดสองสินค้า X และ Y ดีดีแกนของกราฟแล้ววัดปริมาณ
ดี x ในแนวนอนและปริมาณที่ดีและในแนวตั้ง แต่ละจุดใน Cartesian
พื้นที่แล้วกำหนดบางชุดของสินค้า X และ Y ที่เราเรียกเหล่านี้รวมกัน

รวมกลุ่มสินค้า เป้าหมายของทฤษฎีของการตั้งค่าสำหรับผู้บริโภคที่จะสามารถจัดอันดับการรวมกลุ่มสินค้า
เหล่านี้ตามปริมาณของประโยชน์ที่ได้รับจากพวกเขา ในคำอื่น ๆของผู้บริโภคได้
การตั้งค่าต่าง ๆที่แตกต่างกันของสินค้าที่กำหนดโดยชุดของการรวมกลุ่มสินค้า
.
เพื่อพัฒนารูปแบบ เราต้องสร้างสมมติฐานบางอย่างเกี่ยวกับการตั้งค่าของ
ผู้บริโภค มีอยู่สี่ข้อสมมติ อย่างแรกคือความแน่นอน ที่นี่ให้ใด ๆที่สอง
สินค้ารวมกลุ่มในพื้นที่สินค้าที่ผู้บริโภคต้องได้อันดับ ในรูปที่ 1
,สมมติว่าเราสุ่มเลือกกลุ่ม A และ B สองชุดนี้สมมุติหมายความว่า
ผู้บริโภคต้องสามารถพูดได้ว่าพวกเขาชอบชุดห่อกว่า B หรือ B มากกว่า หรือว่า
กลุ่ม A และ B ให้ในระดับเดียวกันของสาธารณูปโภค