Should University education be free

Should University education be free.

It goes without saying that government should aid excellent students who cannot pay their tuition because of poverty. In a sense, despite different family economic status, every one has the right to receive higher education for which he or she has already qualified. If all poor students cannot enter college for further study, even though they are talented, society is bound to lose promising talents in the future. On the other hand, without funds from government, wealthier students with poor performance may occupy vacancies that should be filled by those poor but gifted students. As a result, rich students are more likely to get promising jobs than poor ones. Therefore, in long term, it is detrimental to countries for further development since the social mobility will stagnate and country can hardly pick up genuine talents.

Admittedly, governments should fund university so as to provide opportunities for poor students, but from my perspective, offering a free university education to any student is a little bit infeasible. This action will put a heavy burden on governments’ budget because government may utilize revenues to carry out more urgent projects, such as amelioration of transportation system or construction of public libraries. Thus, a realistic way to handle this dilemma is that government ought to help poor students by paying off one third or half of tuition and let students pay the rest through part-time jobs.


Admittedly.

Some people may argue that the time spent on part-time jobs can be used in a more meaningful way by students as they can do experiments or read books during this time. It is true that they can get rich knowledge in these ways and consequently become more experienced in certain fields, but doing part-time jobs enable them to learn something they can never obtain from books. Humans are social creatures. Without proper skills of communication and cooperation, a talent is not able to make contributions to society. Therefore, doing part-time is a win-win situation in which poor students can not only earn money for tuition, but also gain some unique experiences.

In addition, government can motivate enterprise to donate to universities for the purpose of avoiding heavy pressure on budget. Or colleges can encourage eminent alumni to patronize qualified poor students. A large number of universities in China is an excellent example of this point. Local governments will spend some money for financial aid coupled with local prestigious corporations which patronize students annually. In this way, most impecunious students need not pay any tuition. So, instead of offering a free university education to any student alone, government can take great pains to motivate other enterprises to undertake responsibilities mutually.

In conclusion, government should not offer a free university education to any student who has been admitted to a university but who cannot afford the tuition. On one hand, government can pay some amount of tuition while students can pay the rest through part-time jobs. On the other hand, local enterprises can also patronize students voluntarily.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ควรศึกษามหาวิทยาลัยได้ฟรีมันไปโดยไม่บอกว่า รัฐบาลควรช่วยเหลือนักเรียนยอดเยี่ยมที่ไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนของพวกเขาเนื่องจากความยากจน ในความรู้สึก แม้มีสถานะครอบครัวเศรษฐกิจแตกต่างกัน ทุกคนมีสิทธิได้รับการศึกษาที่เขาหรือเธอได้แล้วมีคุณสมบัติ ถ้านักเรียนยากจนทั้งหมดไม่สามารถป้อนวิทยาลัยเพื่อการศึกษาต่อ แม้ว่าจะมีความสามารถ สังคมถูกผูกไว้กับการสูญเสียความสามารถแนวโน้มในอนาคต บนมืออื่น ๆ ไม่ มีเงินทุนจากรัฐบาล นักเรียน wealthier มีประสิทธิภาพต่ำอาจครอบครองตำแหน่งที่ควรเต็มไป ด้วยนักเรียนที่ยากจน แต่มีพรสวรรค์ ดัง นักเรียนรวยมีแนวโน้มที่จะได้รับงานสัญญามากกว่าคนยากจน ดังนั้น ในระยะยาว ได้ผลดีกับประเทศในเนื่องจากการเคลื่อนไหวทางสังคมจะ stagnate และประเทศแทบไม่สามารถเลือกค่าความสามารถที่แท้จริงเป็นที่ยอมรับ รัฐบาลควรกองทุนมหาวิทยาลัยเพื่อให้โอกาสสำหรับนักเรียนยากจน แต่จากมุมมองของฉัน เสนอฟรีมหาวิทยาลัยศึกษานักเรียนหน่อยถอด การกระทำนี้จะวางภาระหนักกับงบประมาณของรัฐบาลเนื่องจากรัฐบาลอาจใช้รายได้เพื่อดำเนินการโครงการเร่งด่วนมากขึ้น เช่น amelioration ของระบบขนส่งหรือการก่อสร้างห้องสมุดสาธารณะ ดังนั้น ทางจริงการจัดการลำบากใจนี้คือ ว่า รัฐบาลควรช่วยนักเรียนยากจน โดยจ่ายออกหนึ่งในสามหรือครึ่งหนึ่งของค่าเล่าเรียน และให้นักเรียนที่ชำระเงินส่วนเหลือผ่านงานชั่วคราว เป็นที่ยอมรับบางคนอาจโต้เถียงว่า เวลาที่ใช้งานชั่วคราวสามารถใช้ในความหมายมากกว่า โดยนักเรียนจะสามารถทำการทดลอง หรืออ่านหนังสือในช่วงเวลานี้ มันเป็นความจริงที่พวกเขาได้ความรู้หลากหลายวิธีเหล่านี้ และเพิ่มเติมประสบการณ์ในเขตข้อมูลบางอย่าง แต่ทำงานนอกเวลาจึง กลายเป็นทำให้สามารถเรียนรู้สิ่งที่พวกเขาไม่สามารถได้รับจากหนังสือ มนุษย์เป็นสัตว์สังคม ไม่ มีทักษะเหมาะสมของการสื่อสารและความร่วมมือ ช่างจะไม่สามารถจัดสรรให้สังคม ดังนั้น ทำพาร์ทไทม์เป็นสถานการณ์ชนะชนะซึ่งนักเรียนที่ยากจนสามารถไม่เพียงแต่ได้รับเงินสำหรับค่าเล่าเรียน แต่ยัง ได้รับประสบการณ์บางอย่างเฉพาะนอกจากนี้ รัฐบาลสามารถจูงใจองค์กรเพื่อบริจาคเงินให้มหาวิทยาลัยเพื่อหลีกเลี่ยงแรงกดดันหนักในงบประมาณ หรือวิทยาลัยสามารถส่งเสริมให้ศิษย์เก่าอีกอุปถัมภ์นักเรียนดีมีคุณภาพ จำนวนมหาวิทยาลัยในประเทศจีนเป็นตัวอย่างที่ดีของจุดนี้ รัฐบาลท้องถิ่นจะจ่ายเงินบางส่วนสำหรับความช่วยเหลือทางการเงินควบคู่ไปกับบริษัทเกียรติท้องถิ่นที่พร้อมนักเรียนเป็นรายปี ด้วยวิธีนี้ นักเรียน impecunious ไม่ต้องจ่ายค่าเล่าเรียนใด ๆ ดังนั้น แทนที่จะบริการฟรีมหาวิทยาลัยศึกษากับนักเรียนทุกคนเดียว รัฐบาลจะปวดมากจะกระตุ้นให้องค์กรอื่น ๆ ยังรับความรับผิดชอบร่วมกันเบียดเบียน รัฐบาลไม่ควรให้ฟรีมหาวิทยาลัยศึกษากับนักเรียนทุกคนได้รับชมมหาวิทยาลัย แต่ที่ไม่สามารถเรียน บนมือหนึ่ง รัฐบาลสามารถจ่ายค่าเล่าเรียนจำนวนบางในขณะที่นักเรียนสามารถชำระเงินส่วนเหลือผ่านงานชั่วคราว บนมืออื่น ๆ องค์กรท้องถิ่นสามารถยังพร้อมนักเรียนด้วยความสมัครใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ควรศึกษามหาวิทยาลัยเป็นอิสระ. มันไปโดยไม่บอกว่ารัฐบาลควรจะช่วยเหลือนักเรียนที่ยอดเยี่ยมที่ไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนของพวกเขาเพราะความยากจน ในความรู้สึกแม้จะมีฐานะทางเศรษฐกิจของครอบครัวที่แตกต่างกันทุกคนมีสิทธิที่จะได้รับการศึกษาที่สูงขึ้นสำหรับการที่เขาหรือเธอได้ผ่านการรับรองแล้ว หากนักเรียนยากจนทั้งหมดไม่สามารถเข้าเรียนที่วิทยาลัยการศึกษาต่อถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีความสามารถในสังคมที่ถูกผูกไว้ที่จะสูญเสียความสามารถที่มีแนวโน้มในอนาคต ในทางตรงกันข้ามโดยไม่มีเงินทุนจากรัฐบาลนักเรียนโพ้นทะเลที่มีประสิทธิภาพที่ดีอาจจะครองตำแหน่งงานว่างที่ควรจะเต็มไปด้วยบรรดานักเรียนยากจน แต่มีพรสวรรค์ เป็นผลให้นักเรียนที่อุดมไปด้วยมีแนวโน้มที่จะได้รับงานที่มีแนวโน้มกว่าคนที่ไม่ดี ดังนั้นในระยะยาวก็จะเป็นอันตรายต่อประเทศสำหรับการพัฒนาต่อเนื่องจากการเคลื่อนไหวทางสังคมจะทำให้เมื่อยล้าและประเทศแทบจะไม่สามารถรับความสามารถของแท้. เป็นที่ยอมรับ, รัฐบาลควรกองทุนมหาวิทยาลัยเพื่อที่จะให้โอกาสสำหรับนักเรียนยากจน แต่จากมุมมองของฉันที่นำเสนอ การศึกษาของมหาวิทยาลัยฟรีให้กับนักเรียนคนใดที่เป็นไปไม่ได้นิด ๆ หน่อย ๆ การดำเนินการนี้จะทำให้เป็นภาระกับงบประมาณของรัฐบาลเพราะรัฐบาลอาจใช้รายได้ที่จะดำเนินการโครงการเร่งด่วนมากขึ้นเช่นการเยียวยาของระบบขนส่งหรือการก่อสร้างห้องสมุดประชาชน ดังนั้นวิธีที่มีเหตุผลที่จะจัดการกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้คือการที่รัฐบาลควรจะช่วยให้นักเรียนที่ยากจนโดยการจ่ายเงินออกไปหนึ่งในสามหรือครึ่งหนึ่งของการเรียนการสอนและให้นักเรียนจ่ายเงินส่วนที่เหลือผ่านงาน part-time. เป็นที่ยอมรับ. บางคนอาจโต้แย้งว่าเวลาที่ใช้ในส่วนของ งาน -time สามารถนำมาใช้ในทางที่มีความหมายมากขึ้นโดยนักเรียนที่พวกเขาสามารถทำทดลองหรือการอ่านหนังสือในช่วงเวลานี้ มันเป็นความจริงที่ว่าพวกเขาจะได้รับความรู้ที่อุดมไปด้วยวิธีการเหล่านี้จึงกลายเป็นมีประสบการณ์มากขึ้นในบางสาขา แต่การทำงานนอกเวลาช่วยให้พวกเขาที่จะเรียนรู้สิ่งที่พวกเขาไม่เคยจะได้รับจากหนังสือ มนุษย์เป็นสัตว์สังคม โดยไม่ต้องมีทักษะที่เหมาะสมของการสื่อสารและความร่วมมือ, ความสามารถพิเศษคือไม่สามารถที่จะให้มีส่วนร่วมกับสังคม ดังนั้นการทำนอกเวลาเป็นสถานการณ์ที่ชนะในการที่นักเรียนยากจนสามารถไม่เพียง แต่ได้รับเงินสำหรับการเรียนการสอน แต่ยังได้รับประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำกันบางอย่าง. นอกจากนี้รัฐบาลสามารถกระตุ้นให้องค์กรที่จะบริจาคไปยังมหาวิทยาลัยเพื่อวัตถุประสงค์ในการหลีกเลี่ยงความกดดันหนักใน งบ หรือวิทยาลัยสามารถส่งเสริมให้ศิษย์เก่าที่ประสบความสำเร็จเพื่อสนับสนุนนักเรียนยากจนที่มีคุณสมบัติเหมาะสม จำนวนมากของมหาวิทยาลัยในประเทศจีนเป็นตัวอย่างที่ดีของจุดนี้ รัฐบาลท้องถิ่นจะใช้จ่ายเงินบางส่วนสำหรับความช่วยเหลือทางการเงินควบคู่ไปกับ บริษัท ที่มีชื่อเสียงในท้องถิ่นซึ่งสนับสนุนนักเรียนเป็นประจำทุกปี ด้วยวิธีนี้นักเรียนยากจนส่วนใหญ่ไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าเล่าเรียนใด ๆ ดังนั้นแทนที่จะนำเสนอการศึกษาของมหาวิทยาลัยฟรีให้กับนักเรียนคนเดียวใด ๆ ที่รัฐบาลจะใช้ความระมัดระวังที่ดีในการสร้างแรงจูงใจให้ผู้ประกอบการอื่น ๆ ที่จะดำเนินการรับผิดชอบร่วมกัน. สรุปได้ว่ารัฐบาลไม่ควรมีการศึกษาของมหาวิทยาลัยฟรีให้กับนักเรียนคนใดที่ได้รับการยอมรับว่ามหาวิทยาลัย แต่ ที่ไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียน หนึ่งในมือรัฐบาลสามารถจ่ายเงินค่าเล่าเรียนบางขณะที่นักเรียนสามารถชำระเงินส่วนที่เหลือผ่านงานนอกเวลา ในทางตรงกันข้ามผู้ประกอบการในท้องถิ่นนอกจากนี้ยังสามารถสนับสนุนนักเรียนสมัครใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ควรศึกษาระดับมหาวิทยาลัยเป็นอิสระ

มันจะไปโดยไม่บอกว่า รัฐบาลควรช่วยเหลือที่ดีเยี่ยมนักเรียนที่ไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนของตนเอง เพราะความยากจน ในความรู้สึก แม้ฐานะทางเศรษฐกิจของครอบครัวที่แตกต่างกัน ทุกคนมีสิทธิที่จะได้รับการศึกษาที่สูงขึ้นเพื่อที่เขาหรือเธอ ได้ผ่านการรับรอง ถ้านักเรียนไม่สามารถเข้าเรียนในการศึกษาต่อ ทั้งๆที่เขามีความสามารถสังคมที่ถูกผูกไว้จะสูญเสียความสามารถที่มีแนวโน้มในอนาคต บนมืออื่น ๆ , โดยไม่ต้องเงินจากรัฐบาล นักศึกษาซึ่งมีผลงานที่ไม่ดีอาจครอบครองงานที่ควรจะเต็มไปด้วยคนจน แต่นักเรียนที่มีความสามารถพิเศษ . เป็นผลให้นักเรียนคนรวยมีแนวโน้มที่จะได้รับงานสัญญากว่าจนคน ดังนั้น ในระยะยาวมันเป็นอันตรายต่อประเทศ เพื่อการพัฒนาต่อไป เนื่องจากการเคลื่อนไหวทางสังคมจะซบเซา และ ประเทศแทบจะไม่ได้รับความสามารถแท้

ยอมรับว่ารัฐบาลควรให้ทุนมหาวิทยาลัย เพื่อเปิดโอกาสให้นักเรียนยากจน แต่จากมุมมองของผม เสนอการศึกษาที่มหาวิทยาลัยฟรีใด ๆที่นักเรียนอยู่นิดหน่อยการกระทำนี้จะวางภาระหนักในงบประมาณของรัฐบาล เพราะรัฐบาลอาจใช้รายได้เพื่อดำเนินการโครงการเร่งด่วนเพิ่มเติม เช่น แก้ไขระบบการขนส่ง หรือก่อสร้างห้องสมุดประชาชน ดังนั้นวิธีที่จะจัดการกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้คือจริง รัฐบาลต้องช่วยนักเรียนยากจน โดยจ่ายปิดครึ่งที่สามหรือค่าเล่าเรียนและให้นักเรียนจ่ายส่วนที่เหลือผ่านงาน part-time


กัน

บางคนอาจเถียงว่า เวลาที่ใช้ในการทำงานพิเศษสามารถใช้ในทางที่มีความหมายมากขึ้น โดยนักเรียนที่พวกเขาสามารถทำการทดลอง หรืออ่านหนังสือในช่วงเวลานี้ It is true that they can get rich knowledge in these ways and consequently become more experienced in certain fields, but doing part-time jobs enable them to learn something they can never obtain from books. Humans are social creatures. Without proper skills of communication and cooperation, a talent is not able to make contributions to society. Therefore, doing part-time is a win-win situation in which poor students can not only earn money for tuition, but also gain some unique experiences.

In addition, government can motivate enterprise to donate to universities for the purpose of avoiding heavy pressure on budget. Or colleges can encourage eminent alumni to patronize qualified poor students. A large number of universities in China is an excellent example of this point. Local governments will spend some money for financial aid coupled with local prestigious corporations which patronize students annually. In this way, most impecunious students need not pay any tuition. So, instead of offering a free university education to any student alone,รัฐบาลสามารถนำความเจ็บปวดมากให้องค์กรอื่น ๆเพื่อแสดงความรับผิดชอบร่วมกัน

สรุป รัฐบาลควรมีการศึกษาที่มหาวิทยาลัยฟรีใด ๆ นักเรียนที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นมหาวิทยาลัย แต่ที่ไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนได้ หนึ่งในมือรัฐบาลสามารถจ่ายค่าเล่าเรียนในขณะที่จํานวนนักศึกษาสามารถจ่ายส่วนที่เหลือผ่านงาน part-time บนมืออื่น ๆองค์กรท้องถิ่นสามารถอุดหนุน
นักเรียนโดยสมัครใจ