Walkie-talkieA walkie-talkie (more

Walkie-talkie
A walkie-talkie (more formally known as a handheld transceiver, or HT) is a hand-held, portable, two-way radio transceiver. Its development during the Second World War has been variously credited to Donald L. Hings, radio engineer Alfred J. Gross, and engineering teams at Motorola. Similar designs were created for other armed forces, and after the war, walkie-talkies spread to public safety and eventually commercial and jobsite work. Major characteristics include a half-duplex channel (only one radio transmits at a time, though any number can listen) and a "push-to-talk" (PTT) switch that starts transmission. Typical walkie-talkies resemble a telephone handset, possibly slightly larger but still a single unit, with an antenna mounted on the top of the unit. Where a phone's earpiece is only loud enough to be heard by the user, a walkie-talkie's built-in speaker can be heard by the user and those in the user's immediate vicinity. Hand-held transceivers may be used to communicate between each other, or to vehicle-mounted or base stations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครื่องส่งรับวิทยุ
เครื่องส่งรับวิทยุ (ที่รู้จักมากขึ้นอย่างเป็นทางการเป็นตัวรับส่งสัญญาณมือถือหรือ HT) เป็นมือถือแบบพกพาสองทางรับส่งสัญญาณวิทยุ การพัฒนาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองได้รับการยกย่องนานัปการโดนัลด์ลิตร Hings, วิทยุวิศวกรอัลเฟรดเจขั้นต้นและทีมงานวิศวกรรมที่โมโตโรล่า การออกแบบที่คล้ายกันถูกสร้างขึ้นสำหรับกองกำลังติดอาวุธอื่น ๆ และหลังสงครามวิทยุสื่อสารกระจายไปความปลอดภัยของประชาชนและในที่สุดการทำงานในเชิงพาณิชย์และการปฏิบัติงาน ลักษณะที่สำคัญ ได้แก่ ช่องครึ่งเพล็กซ์ (เพียงหนึ่งวิทยุส่งได้ตลอดเวลา แต่จำนวนใด ๆ สามารถฟัง) และ "push-to-talk" (ปตท.) สวิทช์ที่จะเริ่มต้นการส่ง โดยทั่วไปวิทยุสื่อสารมีลักษณะคล้ายกับเครื่องโทรศัพท์อาจจะเป็นขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อย แต่ยังคงเป็นหน่วยเดียวกับเสาอากาศที่ติดตั้งอยู่ด้านบนของตัวเครื่อง ที่หูฟังโทรศัพท์มือถือเป็นเพียงดังพอที่จะได้ยินจากผู้ใช้เครื่องส่งรับวิทยุในตัวลำโพงสามารถได้ยินโดยผู้ใช้และผู้ที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงของผู้ใช้ทันที ส่งสัญญาณมือถืออาจจะถูกใช้ในการติดต่อสื่อสารระหว่างกันหรือรถติดหรือสถานีฐาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็น walkie talkie walkie talkie
( อย่างเป็นทางการที่รู้จักกันเป็น Transceiver , มือถือ หรือ ทร. ) เป็นมือถือ , พกพา , วิทยุสองทางวิทยุ การพัฒนาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองได้รับนานาเนกเครดิต Donald L . hings วิศวกรวิทยุ อัลเฟรด เจ ขยะแขยง และทีมงานวิศวกรรมที่โมโตโรล่า การออกแบบที่คล้ายกันสร้างขึ้นสำหรับกองกำลังอื่น ๆและหลังสงครามWalkie Talkies กระจายเพื่อความปลอดภัยสาธารณะและในที่สุดการค้าและไซต์งาน คุณลักษณะที่สำคัญรวมถึงครึ่งดูเพล็กซ์ ( เพียงหนึ่งช่องทางวิทยุส่งในเวลา แต่จำนวนใด ๆสามารถฟัง ) และ " สนทนา " ( ปตท. ) สลับที่เริ่มต้นการส่ง Talkies เครื่องโดยทั่วไปคล้ายกับโทรศัพท์ โทรศัพท์มือถือ อาจจะใหญ่กว่าเล็กน้อย แต่ยังคงเป็นหนึ่งหน่วยกับเสาอากาศที่ติดตั้งอยู่ด้านบนของหน่วย ที่โทรศัพท์หูฟังเท่านั้นดังพอที่จะได้ยินโดยผู้ใช้ , เครื่องส่งรับวิทยุในตัวลำโพงสามารถได้ยินโดยผู้ใช้และผู้ที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงของผู้ใช้ มือเป็นที่อาจจะถูกใช้เพื่อสื่อสารระหว่างกัน หรือยานพาหนะที่ติดตั้งหรือสถานีฐาน