The notion of a single Chinese lang

The notion of a single Chinese language is misleading. China has several major dialects (or regional languages) which may be related but are all highly distinctive. Mandarin is the official spoken language and is known as putonghua (common speech) within China. It is spoken by approximately 70% of the population, although it may always be their first language. It is the language that is spoken around Beijing.
Cantonese is the other major dialect and is spoken mainly in the south. It is also spoken by many members of China's overseas communities. Dialects spoken in the south-east and south-west are Wu, Min, Hakka, Gan and Xiang.
There are also non-Chinese based languages spoken in other parts of China. Uighur, a Turkish based language, is spoken in Xinjiang province. Tibetan, a language based on the ancient Indian Brahmi script, is the main language in Tibet. In Inner Mongolia the language is based on ancient Turkish.
Chinese has a large number of words that are pronounced the same but have different meanings. Tones are used to differentiate between the words; for example, ma can mean mother, hemp, horse or scold, depending on the tone used. In Mandarin there are four tones - flat, rising, falling-rising and falling. The Chinese language has no tenses or plurals so the pronunciation of words does not change. There are no definite (the) or indefinite (a) articles in the Chinese language either.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวคิดของภาษาจีนเดี่ยวเป็นระยะ ๆ จีนมีหลายสำเนียงหลัก (ภาษาภูมิภาค) ซึ่งอาจเกี่ยวข้อง แต่โดดเด่นทั้งหมดสูงขึ้น แมนดารินเป็นภาษาพูดเป็นทาง และเป็นที่รู้จักกันเป็น putonghua (การพูดทั่วไป) ในจีน มันจะพูด โดยประมาณ 70% ของประชากร แม้ว่ามันอาจเป็นภาษาแรกของพวกเขา มันเป็นภาษาที่พูดทั่วปักกิ่ง
กวางตุ้งเป็นภาษาสำคัญอื่น ๆ และพูดส่วนใหญ่ในภาคใต้ ยังพูด โดยสมาชิกในชุมชนต่างประเทศของจีน สำเนียงพูดในตะวันออกเฉียงใต้และตะวันตกเฉียงใต้มีอู่ Min ฮกเกี้ยน ย่าน และเซียง
ยังมีจีนไม่ใช้ภาษาพูดในส่วนอื่น ๆ ของจีน อุ้ยเหอ ภาษา ขึ้นอยู่กับตุรกี พูดใน Xinjiang ทิเบต ภาษาตามสคริปต์ Brahmi อินเดียโบราณ เป็นภาษาหลักในทิเบต ในมองโกเลีย ภาษาเป็นไปตามโบราณของตุรกี
จีนมีเป็นจำนวนมากของคำที่จะออกเสียงเหมือนกัน แต่มีความหมายแตกต่างกัน โทนสีที่ใช้ในการแยกความแตกต่างระหว่างคำ ม้าสามารถหมายความว่า ตัวอย่าง แม่ ป่าน ม้า หรือประชุม เพลิง ขึ้นอยู่กับโทนสีที่ใช้ ในภาษาจีนกลาง มี 4 เสียง - แบน เพิ่มขึ้น เพิ่ม ขึ้นลดลง และลดลง ภาษาจีนได้ไม่มีกาลหรือพหูพจน์ดังนั้นการออกเสียงคำไม่เปลี่ยนแปลง ไม่แน่นอน (ที่มี หรือไม่มีกำหนด (ก) บทความภาษาจีนอย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดของภาษาจีนเป็นหนึ่งเดียวเป็นความเข้าใจผิด ประเทศจีนมีภาษาถิ่นหลายที่สำคัญ (หรือภาษาภูมิภาค) ซึ่งอาจจะเกี่ยวข้อง แต่เป็นสิ่งที่โดดเด่นอย่างมาก แมนดารินเป็นภาษาพูดอย่างเป็นทางการและเป็นที่รู้จักกัน Putonghua (พูดทั่วไป) ภายในประเทศจีน มันเป็นเรื่องที่พูดโดยประมาณ 70% ของประชากรที่แม้ว่ามันจะเสมออาจจะเป็นภาษาแรกของพวกเขา มันเป็นภาษาที่พูดทั่วกรุงปักกิ่ง
กวางตุ้งเป็นภาษาอื่น ๆ ที่สำคัญและเป็นที่พูดส่วนใหญ่ในภาคใต้ มันเป็นเรื่องที่พูดโดยสมาชิกหลายคนของชุมชนในต่างประเทศของจีน ภาษาพูดในตะวันออกเฉียงใต้และทิศตะวันตกเป็นวูมินแคะกานและ Xiang
นอกจากนี้ยังไม่ใช่ภาษาจีนภาษาที่ใช้พูดในส่วนอื่น ๆ ของประเทศจีน อุ้ยเป็นภาษาตามตุรกี, พูดในจังหวัดซินเจียง ทิเบตภาษาตามสคริปต์อินเดีย Brahmi โบราณเป็นภาษาหลักในทิเบต ในมองโกเลียในภาษาที่เป็นไปตามโบราณตุรกี
จีนมีจำนวนมากของคำที่ออกเสียงเหมือนกัน แต่มีความหมายที่แตกต่างกัน โทนสีที่ใช้ในการแยกความแตกต่างระหว่างคำ; เช่นแม่อาจหมายถึงแม่ของป่านม้าหรือด่าว่าขึ้นอยู่กับโทนสีที่ใช้ ในภาษาจีนกลางมีสี่เสียงมี - แบนที่เพิ่มขึ้นลดลงเพิ่มขึ้นและลดลง ภาษาจีนไม่ได้เกร็งหรือพหูพจน์เพื่อให้การออกเสียงของคำไม่เปลี่ยนแปลง ไม่มี () หรือ () บทความที่แน่นอนไม่แน่นอนในภาษาจีนมีทั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดของซิงเกิ้ลภาษาจีนเป็นความเข้าใจผิด จีนมีผู้ใหญ่หลาย ๆ ( หรือภาษาภูมิภาค ) ซึ่งอาจเกี่ยวข้องแต่สูงทั้งหมดที่โดดเด่น ภาษาจีนกลางเป็นเจ้าหน้าที่พูดภาษา และเป็นที่รู้จักกันเป็นผู่ตงฮว่า ( ทั่วไป ) พูดในประเทศจีน มันเป็นภาษาพูดโดยประมาณ 70% ของประชากร แม้ว่ามันอาจเป็นภาษาแรกของพวกเขามันเป็นภาษาที่เป็นภาษาพูดทั่วปักกิ่ง
กวางตุ้งเป็นสำเนียงหลักอื่น ๆและเป็นที่พูดส่วนใหญ่ในภาคใต้ มันก็พูด โดยสมาชิกหลายคนของชุมชนในต่างประเทศของจีน ผู้ที่พูดในทิศตะวันออกและทิศตะวันตก - เป็น วู มิน จีนแคะ กัน และ เซียง
มียังไม่ตามภาษาจีน ภาษาต่างๆ ที่ใช้ในส่วนอื่น ๆของประเทศจีน ภาษาอุยกูร์ Name , ตุรกี ตามภาษาเป็นภาษาพูดในซินเจียงจังหวัด ทิเบต ซึ่งเป็นภาษาอินเดียโบราณ Brahmi ตามบท เป็นภาษาหลักในทิเบต ในมองโกเลียภาษาตามโบราณที่ตุรกี
จีนมีจำนวนมากของคำที่ออกเสียงเหมือนกันแต่ความหมายต่างกัน เสียงจะใช้ในการแยกความแตกต่างระหว่างคำ เช่น แม่หมายถึงแม่ป่าน หรือม้าดุ ,ขึ้นอยู่กับเสียงที่ใช้ ในภาษาจีนมี 4 โทน - แบน , เพิ่มขึ้น , ลดลงที่เพิ่มขึ้นและลดลง ภาษาจีนไม่มี กาล หรือพหูพจน์ดังนั้นการออกเสียงของคำไม่มีเปลี่ยน ไม่มีแน่นอน ( ) หรือที่ไม่แน่นอน ( ) บทความในภาษาจีนด้วย