Adding logic to the Web—the means t

Adding logic to the Web—the means to use rules to make inferences, choose courses of action and answer questions—is the task before the
Semantic Web community at the moment. A mixture of mathematical and engineering decisions complicate this task. The logic must be powerful
enough to describe complex properties of objects but not so powerful that agents can be tricked by being asked to consider a paradox. Fortunately,
a large majority of the information we want to express is along the lines of "a hex-head bolt is a type of machine bolt," which is readily written in
existing languages with a little extra vocabulary.
Two important technologies for developing the Semantic Web are already in place: eXtensible Markup Language (XML) and the Resource
Description Framework (RDF). XML lets everyone create their own tags—hidden labels such as or that annotate Web
pages or sections of text on a page. Scripts, or programs, can make use of these tags in sophisticated ways, but the script writer has to know what
the page writer uses each tag for. In short, XML allows users to add arbitrary structure to their documents but says nothing about what the
structures mean [see "XML and the Second-Generation Web," by Jon Bosak and Tim Bray; Scientific American, May 1999].
Meaning is expressed by RDF, which encodes it in sets of triples, each triple being rather like the
subject, verb and object of an elementary sentence. These triples can be written using XML tags. In
RDF, a document makes assertions that particular things (people, Web pages or whatever) have
properties (such as "is a sister of," "is the author of") with certain values (another person, another
Web page). This structure turns out to be a natural way to describe the vast majority of the data
processed by machines. Subject and object are each identified by a Universal Resource Identifier
(URI), just as used in a link on a Web page. (URLs, Uniform Resource Locators, are the most
common type of URI.) The verbs are also identified by URIs, which enables anyone to define a new
concept, a new verb, just by defining a URI for it somewhere on the Web.
Human language thrives when using the same term to mean somewhat different things, but
automation does not. Imagine that I hire a clown messenger service to deliver balloons to my
customers on their birthdays. Unfortunately, the service transfers the addresses from my database to
its database, not knowing that the "addresses" in mine are where bills are sent and that many of
them are post office boxes. My hired clowns end up entertaining a number of postal workers—not necessarily a bad thing but certainly not the
intended effect. Using a different URI for each specific concept solves that problem. An address that is a mailing address can be distinguished
from one that is a street address, and both can be distinguished from an address that is a speech.
The triples of RDF form webs of information about related things. Because RDF uses URIs to encode this information in a document, the URIs
ensure that concepts are not just words in a document but are tied to a unique definition that everyone can find on the Web. For example, imagine
that we have access to a variety of databases with information about people, including their addresses. If we want to find people living in a specific
zip code, we need to know which fields in each database represent names and which represent zip codes. RDF can specify that "(field 5 in database
A) (is a field of type) (zip code)," using URIs rather than phrases for each term.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Adding logic to the Web—the means to use rules to make inferences, choose courses of action and answer questions—is the task before theSemantic Web community at the moment. A mixture of mathematical and engineering decisions complicate this task. The logic must be powerfulenough to describe complex properties of objects but not so powerful that agents can be tricked by being asked to consider a paradox. Fortunately,a large majority of the information we want to express is along the lines of "a hex-head bolt is a type of machine bolt," which is readily written inexisting languages with a little extra vocabulary.Two important technologies for developing the Semantic Web are already in place: eXtensible Markup Language (XML) and the ResourceDescription Framework (RDF). XML lets everyone create their own tags—hidden labels such as or that annotate Webpages or sections of text on a page. Scripts, or programs, can make use of these tags in sophisticated ways, but the script writer has to know whatthe page writer uses each tag for. In short, XML allows users to add arbitrary structure to their documents but says nothing about what thestructures mean [see "XML and the Second-Generation Web," by Jon Bosak and Tim Bray; Scientific American, May 1999].Meaning is expressed by RDF, which encodes it in sets of triples, each triple being rather like thesubject, verb and object of an elementary sentence. These triples can be written using XML tags. InRDF, a document makes assertions that particular things (people, Web pages or whatever) haveproperties (such as "is a sister of," "is the author of") with certain values (another person, anotherWeb page). This structure turns out to be a natural way to describe the vast majority of the dataprocessed by machines. Subject and object are each identified by a Universal Resource Identifier(URI), just as used in a link on a Web page. (URLs, Uniform Resource Locators, are the mostcommon type of URI.) The verbs are also identified by URIs, which enables anyone to define a newconcept, a new verb, just by defining a URI for it somewhere on the Web.Human language thrives when using the same term to mean somewhat different things, butautomation does not. Imagine that I hire a clown messenger service to deliver balloons to mycustomers on their birthdays. Unfortunately, the service transfers the addresses from my database toits database, not knowing that the "addresses" in mine are where bills are sent and that many ofthem are post office boxes. My hired clowns end up entertaining a number of postal workers—not necessarily a bad thing but certainly not theintended effect. Using a different URI for each specific concept solves that problem. An address that is a mailing address can be distinguishedfrom one that is a street address, and both can be distinguished from an address that is a speech.Triples ของ RDF เว็บฟอร์มของข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่เกี่ยวข้อง เนื่องจาก RDF URIs ที่ใช้การเข้ารหัสข้อมูลนี้ในเอกสาร URIsให้แน่ใจว่า แนวคิดไม่ใช่แค่คำในเอกสาร แต่จะเชื่อมโยงกับคำนิยามเฉพาะที่ทุกคนสามารถค้นหาบนเว็บ ตัวอย่างเช่น จินตนาการที่เราสามารถเข้าถึงความหลากหลายของฐานข้อมูลที่มีข้อมูลเกี่ยวกับคน รวมถึงที่อยู่ของพวกเขา ถ้าเราต้องการหาคนที่อาศัยอยู่ในเฉพาะรหัสไปรษณีย์ เราต้องรู้ในฐานข้อมูลแต่ละฟิลด์ที่แสดงถึงชื่อและซึ่งแสดงถึงรหัสไปรษณีย์ RDF สามารถระบุว่า "(ฟิลด์ 5 ในฐานข้อมูลA) (เป็นฟิลด์ชนิด) (รหัสไปรษณีย์), "ใช้ URIs มากกว่าวลีแต่ละเทอม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มตรรกะเพื่อเว็บหมายถึงการใช้กฎเพื่อให้ใช้ เลือกหลักสูตรของการกระทำ และถามตอบงานก่อนซีแมนติกเว็บชุมชนในขณะนี้ ส่วนผสมของคณิตศาสตร์และวิศวกรรมศาสตร์การตัดสินใจที่ซับซ้อนงานนี้ ตรรกะต้องมีประสิทธิภาพพอที่จะอธิบายถึงคุณสมบัติที่ซับซ้อนของวัตถุ แต่ไม่ได้มีประสิทธิภาพที่ตัวแทนสามารถหลอกโดยการขอให้พิจารณาขัดแย้ง โชคดีขนาดใหญ่ส่วนใหญ่ของข้อมูลที่เราต้องการแสดงเป็นตามสายของ " hex หัวโบลท์เป็นชนิดของกลอนเครื่อง " ซึ่งพร้อมที่เขียนในภาษาที่มีอยู่กับตัวคำศัพท์สองเทคโนโลยีที่สำคัญสำหรับการพัฒนาเว็บความหมายอยู่แล้วในสถานที่ : Extensible Markup Language ( XML ) และทรัพยากรรายละเอียดกรอบ ( RDF ) XML ที่ช่วยให้ทุกคนสร้างแท็กของตัวเองซ่อนป้ายชื่อเช่น < รหัสไปรษณีย์ > หรือ < Alma Mater > คำอธิบายเว็บหน้าหรือส่วนของข้อความในหน้า สคริปต์ หรือ โปรแกรมสามารถใช้แท็กเหล่านี้ในวิธีที่ซับซ้อน แต่สคริปต์เขียนได้ว่าหน้าผู้ใช้แต่ละแท็กสำหรับ ในสั้น , XML ที่ช่วยให้ผู้ใช้เพื่อเพิ่มโครงสร้างโดยพลการไปยังเอกสารของพวกเขา แต่ไม่ได้บอกว่าเรื่องอะไรโครงสร้างหมายถึง [ ดู " XML และเว็บรุ่นที่สอง " โดยจอน bosak และ Tim Bray ; วิทยาศาสตร์อเมริกัน เดือนพฤษภาคม 2542 ]ความหมาย คือ แสดง โดยข้อมูลที่เข้ารหัสในชุดอเนกประสงค์แต่ละสามถูกค่อนข้างเหมือนประธาน กริยา กรรม ของประโยคประถม อเนกประสงค์นี้สามารถเขียนได้โดยใช้แท็ก XML ในขยะ , เอกสารทำให้ assertions ที่สิ่งที่เฉพาะเจาะจง ( บุคคลหน้าเว็บหรืออะไรก็ตาม ) มีคุณสมบัติ ( เช่น " เป็นน้องสาวของ " " ผู้เขียน " ) กับค่าบางอย่าง ( บุคคลอื่นอีกหน้าเว็บ ) โครงสร้างนี้กลับกลายเป็นวิธีธรรมชาติที่จะอธิบายส่วนใหญ่ของข้อมูลประมวลผลด้วยเครื่องจักร เรื่องวัตถุและแต่ละตัวระบุสากลทรัพยากร( ยูริ ) , เช่นเดียวกับที่ใช้ในการเชื่อมโยงในหน้าเว็บ ( URL locators , ทรัพยากรเครื่องแบบเป็นที่สุดชนิดที่พบบ่อยของ URI ) คำกริยาที่ยังระบุ URIs ซึ่งช่วยให้ทุกคนเพื่อนิยามใหม่แนวคิด , กริยาใหม่ เพียงแค่กำหนด URI สำหรับที่ใดที่หนึ่งบนเว็บภาษาของมนุษย์ thrives เมื่อใช้ในระยะเดียวกันจะหมายถึงสิ่งที่แตกต่างกันบ้าง แต่อัตโนมัติไม่ได้ สมมติว่าฉันจ้างตลก Messenger บริการจัดส่งบอลลูนของฉันลูกค้าในวันเกิด แต่น่าเสียดายที่บริการโอนที่อยู่จากฐานข้อมูลของฉันฐานข้อมูลของ ไม่รู้ว่า " ที่อยู่ " ในเหมืองที่ตั๋วจะถูกส่งและหลายมันเป็นกล่องโพสต์สำนักงาน ฉันจ้างคนจบสนุกสนานหมายเลขของพนักงานไปรษณีย์ไม่จำเป็นเป็นสิ่งไม่ดี แต่ก็ไม่ใช่ไว้ผล การใช้ชนิดที่แตกต่างกันสำหรับแต่ละแนวคิดเฉพาะแก้ปัญหาที่ ที่อยู่ที่อยู่ที่อยู่ทางไปรษณีย์สามารถโดดเด่นจากที่เป็นถนนที่อยู่ และทั้งสองจะแตกต่างจากที่อยู่ที่พูดที่อเนกประสงค์ของ RDF รูปแบบเว็บของข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่เกี่ยวข้อง เพราะข้อมูล URIs เพื่อใช้เข้ารหัสข้อมูลในเอกสาร , URIsให้แน่ใจว่า แนวคิดนี้ ไม่ใช่แค่คำพูดในเอกสาร แต่จะเชื่อมโยงกับความพิเศษที่ทุกคนสามารถค้นหาบนเว็บ ตัวอย่างเช่น , จินตนาการที่เราสามารถเข้าถึงความหลากหลายของฐานข้อมูลที่มีข้อมูลเกี่ยวกับบุคคล รวมถึงที่อยู่ของพวกเขา ถ้าเราต้องการหาคนที่อาศัยอยู่ในที่เฉพาะเจาะจงรหัสไปรษณีย์ เราต้องทราบว่าเขตข้อมูลในแต่ละฐานข้อมูลแสดงชื่อและที่เป็นตัวแทนของรหัสไปรษณีย์ ข้อมูลสามารถระบุว่า " ( เขต 5 ในฐานข้อมูล) ( เป็นสนามประเภท ) ( รหัสไปรษณีย์ ) " ใช้ URIs มากกว่าวลีสำหรับแต่ละเทอม