The Presumption of InnocenceUnder s

The Presumption of Innocence

Under section 11(d) of the Canadian Charter of Rights and Freedoms, any person detained and/or charged with an offence has “the right to be presumed innocent until proven guilty according to law in a fair and public hearing by an independent and impartial tribunal.”[1] With this in mind, nobody should be labelled a criminal until they’ve had their day in court, regardless of whether they’ve been accused of shoplifting, sexual assault or first-degree murder. Section 11(d) is an absolutely essential part of the Canadian constitution and of the Canadian criminal justice system. There is, perhaps, no greater injustice than deeming someone guilty before they’ve had a fair trial and this provision offers constitutional protection against exactly that.

The Charter, unfortunately, does not apply to public opinion. Convictions are often entered, in the public eye, when the initial charges are made public, or even when someone is named as a person of interest. For evidence of this, read the comments section of any online newspaper under an article speaking about a laid charge, or even where evidence has implicated someone in a crime. For example, in a controversial missing persons case in Alberta, the now accused – Douglas Garland – has received a tremendous amount of negative attention.

Garland has now been formally charged, but initially he was named only as a person of interest. At that time, he was detained and later released. The Calgary Sun posted an article on its website explaining his detainment and release.[2] In response to his constitutional release – despite the fact the authorities had clearly concluded that there was not enough evidence to detain him – one author commented:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์ภายใต้มาตรา 11 (ง) ของแคนาดากฎบัตรสิทธิและเสรีภาพของบุคคลที่ถูกคุมขังและ / หรือค่าใช้จ่ายที่มีการกระทำผิดกฎหมายมี "สิทธิที่จะได้รับการสันนิษฐานไว้ก่อนว่าบริสุทธิ์จนกว่าจะพิสูจน์ความผิดตามกฎหมายในการพิจารณาคดีที่เป็นธรรมและของประชาชนโดย ศาลที่เป็นอิสระและเป็นกลาง. "[1] กับในใจไม่มีใครควรจะตราหน้าว่าเป็นความผิดทางอาญาจนกว่าพวกเขาจะได้มีวันของพวกเขาในศาลโดยไม่คำนึงว่าพวกเขาได้รับการกล่าวหาว่าขโมยข่มขืนหรือฆาตกรรมครั้งแรกองศา มาตรา 11 (ง) เป็นส่วนสำคัญอย่างยิ่งของรัฐธรรมนูญของประเทศแคนาดาและระบบยุติธรรมทางอาญาของประเทศแคนาดา นอกจากนี้อาจจะไม่มีความอยุติธรรมมากกว่ากามารมณ์คนมีความผิดก่อนที่พวกเขาจะได้มีการพิจารณาคดีที่เป็นธรรมและบทบัญญัตินี้มีการป้องกันตามรัฐธรรมนูญกับตรงนั้น. กฎบัตรโชคไม่ดีที่ไม่ได้นำไปใช้กับความคิดเห็นของประชาชน ความเชื่อมั่นจะป้อนบ่อยในสายตาของสาธารณชนเมื่อค่าใช้จ่ายเริ่มต้นที่จะทำให้ประชาชนหรือแม้กระทั่งเมื่อมีคนมีชื่อเป็นคนที่น่าสนใจ สำหรับหลักฐานการนี้อ่านส่วนความเห็นของหนังสือพิมพ์ออนไลน์ใด ๆ ภายใต้บทความที่พูดเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายที่วางหรือแม้กระทั่งที่มีหลักฐานที่เกี่ยวข้องใครบางคนในความผิดทางอาญา ยกตัวอย่างเช่นในบุคคลที่ขาดหายไปขัดแย้งในกรณีที่อัลเบอร์ต้าที่ถูกกล่าวหาว่าตอนนี้ - ดักลาสการ์แลนด์ - ได้รับจำนวนมากของความสนใจเชิงลบ. การ์แลนด์ขณะนี้ได้รับข้อหาอย่างเป็นทางการ แต่ในตอนแรกเขาถูกเสนอชื่อเพียง แต่เป็นคนที่น่าสนใจ ในขณะที่เขาถูกคุมขังและปล่อยออกมา เดอะซันคาลการีโพสต์บทความในเว็บไซต์ของตนอธิบาย detainment และปล่อยเขา [2] ในการตอบสนองต่อการเปิดตัวรัฐธรรมนูญของเขา - แม้ว่าหน่วยงานที่มีข้อสรุปได้อย่างชัดเจนว่าไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะกักตัวเขาเขียน - หนึ่งแสดงความคิดเห็น.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสา

ตามมาตรา 11 ( D ) ของแคนาดากฎบัตรสิทธิ และเสรีภาพ ของบุคคลใด ๆ ตัว และ / หรือ ชาร์จกับคดีอาญามี " สิทธิที่จะสันนิษฐานว่าบริสุทธิ์จนกว่าจะพิสูจน์ได้ว่ามีความผิดตามกฎหมายในการพิจารณาที่เป็นธรรมและสาธารณะโดยอิสระและเป็นกลางศาล . " [ 1 ] กับ ในใจ ไม่มีใครควรจะเรียกว่า อาชญากร จนกระทั่งพวกเขาได้มีวันของพวกเขาในศาลไม่ว่าพวกเขาถูกกล่าวหาว่าขโมยของ ทำร้ายทางเพศหรือฆาตกรรม first-degree . มาตรา 11 ( D ) เป็นสิ่งจำเป็นเป็นส่วนหนึ่งของรัฐธรรมนูญของแคนาดาและกระบวนการยุติธรรมทางอาญาในประเทศแคนาดา มีบางทีไม่มีความอยุติธรรมมากกว่าการมองการณ์ไกล บางคนมีความผิดก่อนที่พวกเขาจะมีความยุติธรรมและการให้มีรัฐธรรมนูญป้องกันทุกประการ

กฎบัตร , แต่น่าเสียดายที่ใช้ไม่ได้กับมติมหาชน มันมักจะเข้ามาในสายตาของสังคม เมื่อค่าใช้จ่ายเบื้องต้น เผยแพร่สู่สาธารณะ หรือแม้แต่คนที่ชื่อว่าเป็นบุคคลที่น่าสนใจ สำหรับหลักฐานนี้ อ่านข้อคิดเห็นของหนังสือพิมพ์ออนไลน์ใด ๆภายใต้บทความพูดถึงวางค่าใช้จ่ายหรือแม้กระทั่งที่ได้พาดพิงถึงใคร หลักฐานในคดีอาชญากรรม ตัวอย่างเช่นในขัดแย้งกรณีคนหายใน Alberta , ตอนนี้กล่าวหา–ดักลาส พวงมาลัยและได้รับจำนวนมหาศาลของความสนใจเชิงลบ

มาลัยตอนนี้ถูกตั้งข้อหาอย่างเป็นทางการ แต่ตอนแรกเขาได้ชื่อว่าเป็นบุคคลที่น่าสนใจ ตอนนั้นเขาถูกกักตัว และภายหลังปล่อย ดวงอาทิตย์ คัลการี ได้โพสต์บทความในเว็บไซต์อธิบายของเขากักกันและปล่อย[ 2 ] ในการตอบสนองของเขารัฐธรรมนูญปล่อย–แม้จะมีข้อเท็จจริงเจ้าหน้าที่จึงสรุปได้อย่างชัดเจนว่า ยังไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะกักตัวเขา–ผู้เขียน ) :