While the global market for luxury

While the global market for luxury brands faced a temporary decline of 8% in sales revenues to 153 billion Euros in 2009 (Bain & Company, 2009), the recent downturn in economy did not affect the big names of the luxury brands industry. Brands such as Louis Vuitton, Hermès, and Chanel increased their sales despite the recession (Forbes, 2009). As compared to the general downturn of sales of up to 31% in 2009, the sales decline of luxury brands is comparably low (Handelsblatt, 2010). Analysts base their reasoning on the growing claim for luxury brands in emerging markets and on the crisis-proof demand in Western nations. Interestingly, the demand for prominent logos on products has remained stable or even increased during the recession (Nunes, Drèze, & Han, 2010).

Brand consumption, and specifically luxury brand consumption, allows consumers both to express themselves (i.e., value-expressive function) and to present themselves (i.e., social-adjustive function) in front of others (e.g., Dubois and Duquesne, 1993 and Wilcox et al., 2009). Grossman and Shapiro (1988) define luxury goods as goods that people use to show prestige and status while the difference in functional utility over other goods is largely negligible. A luxury brand can be thought of as “the most selective in its distribution; the most image-driven; … and the most expensive” (Kapferer and Bastien, 2009, p. 313). The perceived degree of luxury, however, varies with product category. A luxury brand may be, for instance, associated with the higher end of luxury in one product category, and with the lower end of luxury in another product category (Vigneron & Johnson, 2004). As an example, consumers might perceive Burberry more as a luxury brand for apparel and leather goods than for perfumes. Premium pricing strategies as well as strong quality cues are among the most important defining characteristics of luxury brands (Keller, 2009). Interestingly, prices for female luxury brands are in most cases significantly higher than for male luxury brands. As Table 1 shows, a Boss Black suit for men costs around 400 Euros (retail prices in the German market), while that for women costs around 510 Euros, a difference of more than 25%. Table 1 shows additional examples in the product domains of perfumes, leather goods, and watches that show a similar pattern. The market, however, also provides (a few) examples of brands (e.g., Rolex watches), where the male product is more expensive than the female product. Nevertheless, the question arises why prices for female luxury brands usually are significantly higher than prices for male luxury brands. Does a gender effect exist?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่ตลาดทั่วโลกสำหรับแบรนด์หรูต้องเผชิญกับการลดลงชั่วคราวของ 8% รายได้จากการขายให้กับ€ 153,000,000,000 ในปี 2009 (bain & บริษัท , 2009), การชะลอตัวของเศรษฐกิจในล่าสุดไม่ได้ส่งผลกระทบต่อชื่อใหญ่ของอุตสาหกรรมแบรนด์หรู แบรนด์เช่น Louis Vuitton, Hermès, ชาแนลและเพิ่มยอดขายของพวกเขาแม้จะมีภาวะเศรษฐกิจถดถอย (Forbes, 2009)เมื่อเทียบกับการชะลอตัวของยอดขายทั่วไปถึง 31% ในปี 2009 ลดลงจากการขายแบรนด์หรูอยู่ในระดับต่ำปาน (Handelsblatt, 2010) นักวิเคราะห์ฐานเหตุผลของพวกเขาในการเรียกร้องเพิ่มขึ้นสำหรับแบรนด์หรูในตลาดเกิดใหม่และความต้องการของวิกฤตหลักฐานในชาติตะวันตก ที่น่าสนใจความต้องการสำหรับโลโก้ที่โดดเด่นเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ได้คงที่หรือเพิ่มขึ้นแม้ในช่วงภาวะเศรษฐกิจถดถอย (Nunes, Drèze, &ฮัน, 2010).

บริโภคแบรนด์และโดยเฉพาะการบริโภคแบรนด์หรูผู้บริโภคช่วยให้ทั้งสองที่จะแสดงตัวเอง (เช่นค่าที่แสดงออก ฟังก์ชั่น) และนำเสนอตัวเอง (เช่นฟังก์ชั่นทางสังคม adjustive) ในด้านหน้าของคนอื่น ๆ (เช่นดูบัวส์และเควสน์ปี 1993 และวิลคอกซ์, et al., 2009) กรอสแมนและชาปิโรส์ (1988) กำหนดสินค้าหรูหราเป็นสินค้าที่คนใช้เพื่อแสดงศักดิ์ศรีและสถานะในขณะที่ความแตกต่างในยูทิลิตี้การทำงานกว่าสินค้าอื่น ๆ ส่วนใหญ่เป็นสำคัญ แบรนด์หรูอาจจะคิดว่าเป็น "ส่วนใหญ่เลือกในการกระจายตัวของมันที่สุดภาพที่ขับเคลื่อนด้วย; ... และมีราคาแพงที่สุด" (kapferer และ bastien, 2009, p 313.)ระดับการรับรู้ของความหรูหรา แต่ขึ้นอยู่กับประเภทของผลิตภัณฑ์ แบรนด์หรูอาจจะยกตัวอย่างเช่นที่เกี่ยวข้องกับปลายสูงขึ้นของความหรูหราในสินค้าประเภทหนึ่งและมีปลายล่างของความหรูหราในหมวดหมู่สินค้าอื่น (Vigneron &จอห์นสัน, 2004) เป็นตัวอย่างผู้บริโภคอาจเข้าใจ Burberry มากขึ้นเป็นแบรนด์หรูสำหรับสินค้าเครื่องแต่งกายและเครื่องหนังกว่าสำหรับน้ำหอมกลยุทธ์การกำหนดราคาพรีเมี่ยมเช่นเดียวกับความหมายที่มีคุณภาพแข็งแรงอยู่ในหมู่ผู้กำหนดลักษณะที่สำคัญที่สุดของแบรนด์หรู (เคลเลอร์, 2009) ที่น่าสนใจราคาสำหรับแบรนด์หรูหญิงในกรณีส่วนใหญ่อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าแบรนด์หรูชาย เป็นตารางที่ 1 แสดงเจ้านายชุดสูทสีดำสำหรับผู้ชายค่าใช้จ่ายประมาณ 400 ยูโร (ราคาขายปลีกในตลาดเยอรมัน),ในขณะที่สำหรับผู้หญิงที่ค่าใช้จ่ายประมาณ 510 €แตกต่างกันกว่า 25% ตารางที่ 1 แสดงตัวอย่างเพิ่มเติมในโดเมนของน้ำหอมผลิตภัณฑ์เครื่องหนังและนาฬิกาที่แสดงรูปแบบที่คล้ายกัน ตลาด แต่ยังมีตัวอย่างที่ (ไม่กี่) แบรนด์ (เช่นนาฬิกา Rolex) ซึ่งสินค้าที่เพศชายมีราคาแพงกว่าสินค้าที่หญิง แต่อย่างไรก็ตามคำถามที่เกิดขึ้นว่าทำไมราคาสำหรับแบรนด์หรูหญิงมักจะสูงกว่าราคาสำหรับแบรนด์หรูชาย ไม่มีผลกระทบต่อเพศอยู่?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ตลาดโลกสำหรับแบรนด์หรูประสบลดลงชั่วคราวของ 8% รายได้จากการขายกับ 153 พันล้านยูโรในปี 2009 (เบน&บริษัท 2009), ชะลอตัวล่าสุดในเศรษฐกิจไม่ส่งผลกระทบต่อชื่อใหญ่ของแบรนด์หรู แบรนด์เช่น Louis Vuitton, Hermès และชาแนลเพิ่มขายของพวกเขาแม้ มีการถดถอย (Forbes, 2009) เมื่อเทียบกับการชะลอตัวทั่วไปขายถึง 31% ในปี 2009 ปฏิเสธขายของแบรนด์หรูมีปานน้อย (Handelsblatt, 2010) นักวิเคราะห์พื้นฐานของเหตุผลที่อ้างเติบโตสำหรับแบรนด์หรูในตลาดเกิดใหม่ และความต้องการหลักฐานวิกฤตในชาติตะวันตก เป็นเรื่องน่าสนใจ ความต้องการใช้โลโก้ที่โดดเด่นในผลิตภัณฑ์ได้ยังคงมีเสถียรภาพ หรือเพิ่มขึ้นแม้ในช่วงภาวะถดถอย (Nunes, Drèze &หาน 2010) .

แบรนด์ใช้ และโดยเฉพาะหรูหราแบรนด์ใช้ ช่วยให้ผู้บริโภคทั้ง express ด้วยตนเอง (เช่น แสดงออกค่าฟังก์ชัน) และนำเสนอตัวเอง (เช่น สังคม adjustive ฟังก์ชัน) ต่อหน้าผู้อื่น (เช่น Dubois และก๊อ 1993 และวิลค็อกซ์ et al., 2009) Grossman และ Shapiro (1988) กำหนดฟุ่มเฟือยเป็นสินค้าที่คนใช้เพื่อแสดงสถานะและศักดิ์ศรีในขณะที่ความแตกต่างของโปรแกรมอรรถประโยชน์การทำงานมากกว่าสินค้าอื่น ๆ ส่วนใหญ่ระยะ แบรนด์หรูสามารถคิดเป็น "ที่สุดใช้ในการกระจาย สุดรูปขับ ... และแพงที่สุด " (Kapferer และ Bastien ปี 2009, p. 313) อย่างไรก็ตาม รับรู้ระดับของความหรูหรา ไปจนกับประเภทผลิตภัณฑ์ แบรนด์หรูอาจ เช่น เกี่ยวข้อง กับสิ้นสุดหรูในประเภทผลิตภัณฑ์สูง และต่ำสุดของความหรูหราในผลิตภัณฑ์ประเภทอื่น (Vigneron &จอห์นสัน 2004) ได้ เป็นตัวอย่าง ผู้บริโภคอาจสังเกต Burberry ขึ้นเป็นแบรนด์หรูสำหรับเครื่องนุ่งห่มและเครื่องหนังสินค้ากว่าน้ำหอม พรีเมี่ยมราคากลยุทธ์ตลอดจนสัญลักษณ์คุณภาพแข็งแรงมีการกำหนดลักษณะสำคัญของแบรนด์หรู (เคลเลอร์ 2009) เป็นเรื่องน่าสนใจ ราคาสำหรับแบรนด์หรูผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าสำหรับแบรนด์หรูชาย เป็นตารางที่ 1 แสดง สูทสีดำบอสสำหรับคนต้นทุนประมาณ 400 ยูโร (ราคาขายปลีกในตลาดเยอรมัน), ในขณะที่ผู้หญิงต้นทุนที่ประมาณ 510 ยูโร ความแตกต่างมากกว่า 25% ตารางที่ 1 แสดงตัวอย่างเพิ่มเติมในโดเมนผลิตภัณฑ์ของน้ำหอม หนัง และนาฬิกาที่แสดงรูปแบบคล้ายกัน ตลาด อย่างไรก็ตาม ยังให้ตัวอย่าง (ไม่กี่) ของแบรนด์ (เช่น นาฬิกา Rolex), แพงกว่าผลิตภัณฑ์หญิงชายผลิตภัณฑ์ อย่างไรก็ตาม คำถามที่เกิดเหตุสำหรับแบรนด์หรูหญิงมักจะมีราคาอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าราคาสำหรับแบรนด์หรูชาย ผลของเพศมีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่ตลาดโลกที่ต้องเผชิญกับความหรูหราสำหรับแบรนด์ลดลงชั่วคราวของ 8% ในรายได้จากการขายไปยัง 153 ล้านยูโรในปี 2009 (มิสเตอร์วิษณุ&บริษัท 2009 )ขาลงในช่วงที่ผ่านมาเศรษฐกิจไม่ได้ส่งผลกระทบกับชื่อขนาดใหญ่ของอุตสาหกรรมแบรนด์ที่หรูหรา แบรนด์เช่น Louis Vuitton , hermès , Chanel ,และเพิ่มยอดขายของตนแม้ว่า ภาวะ เศรษฐกิจถดถอยได้( 2009 )เมื่อเทียบกับ ภาวะ เศรษฐกิจทั่วไปที่ได้จากการขายของได้ถึง 31% ในปี 2009 ลดลงการขายของแบรนด์ที่หรูหรามีระดับต่ำเป็นราคา( handelsblatt 2010 ) นักวิเคราะห์ฐานการใช้เหตุผลในการเรียกร้องให้แบรนด์ที่หรูหราในตลาดที่กำลังเติบโตและความต้องการในวิกฤติ - การตรวจสอบความถูกต้องที่ในประเทศตะวันตก ที่น่าสนใจความต้องการที่โดดเด่นสำหรับโลโก้ ผลิตภัณฑ์ ที่มีอยู่ใน ภาวะ ทรงตัวหรือแม้แต่เพิ่มขึ้นในช่วงที่ ภาวะ เศรษฐกิจถดถอย( nunes , drèze ,&หาญ, 2010 )

แบรนด์การ บริโภค ,และโดยเฉพาะที่หรูหราแบรนด์การ บริโภค ทำให้ ผู้บริโภค ทั้งในการแสดงด้วยตนเอง(เช่นความคุ้มค่า - ลึกซึ้งฟังก์ชัน)และเป็นปัจจุบันด้วยตนเอง(เช่น,สังคม - adjustive ฟังก์ชัน)ไว้ที่ด้านหน้าของผู้อื่น(เช่น,ร้านเนยแข็ง Dubois และ duquesne ,1993 และ ATS คือบริษัท et al . 2009 ) grossman และ shapiro ( 1988 )กำหนดสินค้าที่หรูหราเป็นสินค้าที่ผู้ใช้ใช้ในการแสดงสถานะและมีชื่อเสียงในขณะที่ความแตกต่างในยูทิลิตีเต็มไปด้วยประโยชน์ใช้สอยมากกว่าสินค้าอื่นๆมีเพียงเล็กน้อยส่วนใหญ่ แบรนด์ที่หรูหราแห่งนี้สามารถได้รับการคิดว่าเป็น"มากที่สุดที่มีทางเลือกในการจัดจำหน่ายของตนมากที่สุด ภาพ ที่ขับรถ...และแพงที่สุด"( kapferer และ bastien 2009 P 313 )ระดับการรับรู้ของความหรูหราแต่ถึงอย่างไรก็ตามจะแตกต่างกันไปตาม ประเภท ผลิตภัณฑ์ แบรนด์ที่หรูหราอาจเป็นตัวอย่างเช่นที่เกี่ยวข้องกับด้านที่สูงในแบบที่หรูหราในหนึ่ง ประเภท ผลิตภัณฑ์ และพร้อมด้วยปลายด้านล่างของที่หรูหราใน ประเภท ผลิตภัณฑ์ อื่น( Johnson vigneron & 2004 ) เป็นตัวอย่างที่ ผู้บริโภค อาจรู้สึก, Burberry เพิ่มเติมเป็นแบรนด์ที่หรูหราสำหรับสินค้าเครื่องหนังและเสื้อผ้ามากกว่าสำหรับน้ำหอมกลยุทธ์การตั้งราคาแบบพรีเมียมและแนะนำวิธีการทำงานด้วย คุณภาพ จะมีมากที่สุดในลักษณะการกำหนดที่สำคัญของแบรนด์ที่หรูหรา( Keller 2009 ) ที่น่าสนใจก็คือราคาที่หรูหราสำหรับแบรนด์ผู้หญิงอยู่ในกรณีส่วนใหญ่สูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดกว่าสำหรับแบรนด์ตัวผู้ที่หรูหรา เป็นตารางที่ 1 แสดงความเหมาะสมสำหรับหัวหน้าสีดำสำหรับคนค่าใช้จ่ายประมาณ 400 ยูโร(ราคาขายปลีกในตลาดเยอรมัน)ในขณะที่สำหรับผู้หญิงค่าใช้จ่ายประมาณ 510 ยูโรความแตกต่างของมากกว่า 25% ตารางที่ 1 แสดงตัวอย่างเพิ่มเติมในโดเมนของน้ำหอมสินค้าเครื่องหนังและนาฬิกาข้อมือที่แสดงรูปแบบคล้ายๆกัน ตลาดที่แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังจัดให้บริการ(จำนวนไม่มากนัก)ตัวอย่างของแบรนด์(เช่นนาฬิกา Rolex )เป็นที่ซึ่ง ผลิตภัณฑ์ ตัวผู้ที่มีราคาแพงมากกว่าผู้หญิงที่ไม่ใช่ ผลิตภัณฑ์ อย่างไรก็ตามคำถามที่เกิดขึ้นว่าทำไมราคาสำหรับแบรนด์ที่หรูหราโดยปกติแล้วผู้หญิงมีราคาสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดมากกว่าสำหรับแบรนด์ตัวผู้ที่หรูหรา ไม่มีผลต่อเรื่องเพศที่มีอยู่