Inside the prison was gloomy and th

Inside the prison was gloomy and the coldness was trembling. All year round unlit by the sunlight. Spread all over this place was the smell of moldy odor.

The guards at the prison gate bowed down, carefully and cautiously said: “Your Majesty is highly respected, it’s really unsuitable and inadvisable to enter.”

His Majesty made a heavy expression, said with a lowered voice: “Lead the way!”

One of the guards grabbed the torch, led the Emperor to enter the prison. They walked down a section of damp and slippery steps, down to the prison cells.

Inside the prison was moist and dirty. The bad smell of moldy odor offended the nose and caused people to feel sick as if overcome by nausea. This group of people walked down the long and narrow path like an alley. After making a turn on a curved end, they caught a glimpse of two bodies piling up while lying prone from the space between the cells.

The Emperor couldn’t help but wrinkle his brows: “What has happened here?”

Upon hearing the sound of a voice, Xiao Bao struggled to prop his body up from the ground. From all over his whole body, droplets of water were dripping following suit of each and every one of his movements. When he saw the one who’s coming was The Emperor, he was unable to restrain his anxious howl : “Your Majesty, Master fainted again!!!”

The Emperor’s heart skipped a beat, “How can that be?”

Xiao Bao explained with his hoarse voice: “Master was being punished, right now he is enduring this hardship. *When a wall is about to collapse, everybody gives it a shove. The Court Official, in order to gain Your Majesty’s favor, was pouring icy cold water on him. Not after pouring ten pails of water did they finally stop. How could my Master stand that!!”
*(t/n : meaning : Everybody hits a person who is already down.)

After hearing this, the Emperor was in a great wrath: “I haven’t ordered the Judicial Officers to do anything. There were actually people who were brave enough to perform this kind of illegal punishment?!”

The surrounding guards all fell down on their knees. Loudly shouted and begged for forgiveness while kneeling.

The Emperor strode to enter the prison cell; from the straw mat he took the Blind Concubine into his embrace.

The Blind Concubine’s pair of eyes tightly shut. Lips were of a purple color. From head to toe drenched through and through. It was like he was just being pulled out from the river. The Emperor stretched out his hand to examine him, his cheek was freezing cold, like an ice cube. The nose had ceased to breathe.

Rui Ze’s words suddenly filled his mind at that moment: “If by any chance the person really has gone for good. I would like to see what Big Brother will do!!” Sharp and loud, like a knife cut and pierced his ears.

The Emperor’s heart abruptly filled with fear and shook him, “Quick! Summon the Imperial Physician!!”

His voice unwittingly had a thread of detectable quivering.

The Blind Concubine was brought back all the way to the serving quarter in his embrace. The Palace’s servants hurriedly prepared things all around. Boiled the water. Fetched the quilts and bed clothes. Got the Imperial Physician. All together in a rush of confusion.

The Blind Concubine was limply reclined on the Emperor’s bosom. Unmoving. His body was cold to the extreme. Xiao Bao anxiously said: “In this condition, even washing him in a bath is impossible. Want to put him in a barrel of hot water, but I’m afraid that he might lose his life!”

The Emperor ordered: “Make haste and bring me some towels. The more the better.”

Immediately, the Palace’s Servants holding the tray of towels walked in the room in a line. Xiao Bao grabbed a towel and soaked it in the warm water, twisting to dry it before he handed it over to the Emperor. The Emperor took off the Blind Concubine’s clothes, using the warm towel, he wiped and cleaned the Blind Concubine’s entire body. The towel changed from one piece to the other, one by one, after a long while, that freezing cold body gradually regained its temperature.

When the night fell, The Emperor immediately rushed back to the serving quarter from the Front Palace after finishing his discussion regarding government affairs.

Entered only a step into the quarter, he already saw Xiao Bao carrying a porcelain bowl out from the room. His face had such a worried expression.

Stepped forward, he asked while glaring at him: “What happened?”

Xiao Bao answered: “With difficulty, he finally regained his consciousness, so I fed him to eat a small bowl of porridge. He vomited all of it. I fed him again. In the end, he vomited again. Even a mouthful of food he was not able to eat.”

The Emperor raised the curtain and entered the bedroom. The Blind Concubine was clinging on the edge of the bed coughing, his face became red because of the cough, his back was undulating fiercely, like a small boat that rose and fell in the middle of a storm. His cough was so bad to the point as if he was about to cough out his heart and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภายในคุกมืดมน และความหนาวเย็นได้สั่น ทาบตลอดทั้งปี โดยแสงแดด กระจายทั่วทุกสถานที่แห่งนี้มีกลิ่นของกลิ่นขึ้นรายามที่ประตูคุกโค้งคำนับลง รอบคอบ และระมัดระวังกล่าวว่า: "มหาบพิตรจะได้รับ จริง ๆ ไม่เหมาะสม และไม่สมควรที่จะใส่"พระผู้แสดงออกหนัก พูด ด้วยเสียงต่ำ: "นำทาง"หนึ่งยามคว้าไฟฉาย led จักรพรรดิไปใส่คุก พวกเขาเดินลงส่วนของชื้น และลื่นขั้น ลงไปเซลล์คุกภายในคุกถูกชื้น และสกปรก กลิ่นของกลิ่นขึ้นราเคืองจมูกมือ และสบายใจว่าเอาชนะ ด้วยความเกลียดชัง คนกลุ่มนี้เดินลงเส้นทางยาว และแคบเช่นซอย หลังจากทำการเลี้ยวแบบปลายโค้ง พวกเขาจับความสองศพกองพะเนินขณะนอนบนโอกาสจากช่องว่างระหว่างเซลล์จักรพรรดิไม่ช่วย แต่ริ้วรอยคิ้วของเขา: "มีอะไรที่นี่"เมื่อได้ยินเสียงของเสียง เสี่ยวเปาพยายามพยุงร่างกายของเขาจากพื้นดิน จากทั่วทั้งตัว หยดน้ำถูกแหมะต่อชุดของแต่ละคนความเคลื่อนไหวของเขา เมื่อเขาเห็นคนมาจักรพรรดิ เขาไม่สามารถยับยั้งเขาหอนกังวล: "มหาบพิตร มาสเตอร์เป็นอีก!!! "หัวใจของจักรพรรดิข้ามการเต้น "ที่ จะได้อย่างไร"Xiao Bao explained with his hoarse voice: “Master was being punished, right now he is enduring this hardship. *When a wall is about to collapse, everybody gives it a shove. The Court Official, in order to gain Your Majesty’s favor, was pouring icy cold water on him. Not after pouring ten pails of water did they finally stop. How could my Master stand that!!”*(t/n : meaning : Everybody hits a person who is already down.)After hearing this, the Emperor was in a great wrath: “I haven’t ordered the Judicial Officers to do anything. There were actually people who were brave enough to perform this kind of illegal punishment?!”The surrounding guards all fell down on their knees. Loudly shouted and begged for forgiveness while kneeling.The Emperor strode to enter the prison cell; from the straw mat he took the Blind Concubine into his embrace.The Blind Concubine’s pair of eyes tightly shut. Lips were of a purple color. From head to toe drenched through and through. It was like he was just being pulled out from the river. The Emperor stretched out his hand to examine him, his cheek was freezing cold, like an ice cube. The nose had ceased to breathe.Rui Ze’s words suddenly filled his mind at that moment: “If by any chance the person really has gone for good. I would like to see what Big Brother will do!!” Sharp and loud, like a knife cut and pierced his ears.The Emperor’s heart abruptly filled with fear and shook him, “Quick! Summon the Imperial Physician!!”
His voice unwittingly had a thread of detectable quivering.

The Blind Concubine was brought back all the way to the serving quarter in his embrace. The Palace’s servants hurriedly prepared things all around. Boiled the water. Fetched the quilts and bed clothes. Got the Imperial Physician. All together in a rush of confusion.

The Blind Concubine was limply reclined on the Emperor’s bosom. Unmoving. His body was cold to the extreme. Xiao Bao anxiously said: “In this condition, even washing him in a bath is impossible. Want to put him in a barrel of hot water, but I’m afraid that he might lose his life!”

The Emperor ordered: “Make haste and bring me some towels. The more the better.”

Immediately, the Palace’s Servants holding the tray of towels walked in the room in a line. Xiao Bao grabbed a towel and soaked it in the warm water, twisting to dry it before he handed it over to the Emperor. The Emperor took off the Blind Concubine’s clothes, using the warm towel, he wiped and cleaned the Blind Concubine’s entire body. The towel changed from one piece to the other, one by one, after a long while, that freezing cold body gradually regained its temperature.

When the night fell, The Emperor immediately rushed back to the serving quarter from the Front Palace after finishing his discussion regarding government affairs.

Entered only a step into the quarter, he already saw Xiao Bao carrying a porcelain bowl out from the room. His face had such a worried expression.

Stepped forward, he asked while glaring at him: “What happened?”

Xiao Bao answered: “With difficulty, he finally regained his consciousness, so I fed him to eat a small bowl of porridge. He vomited all of it. I fed him again. In the end, he vomited again. Even a mouthful of food he was not able to eat.”

The Emperor raised the curtain and entered the bedroom. The Blind Concubine was clinging on the edge of the bed coughing, his face became red because of the cough, his back was undulating fiercely, like a small boat that rose and fell in the middle of a storm. His cough was so bad to the point as if he was about to cough out his heart and

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายในเรือนจำเป็นมืดมนและความหนาวเย็นสั่น ตลอดทั้งปีไม่สว่างรอบโดยแสงแดด กระจายไปทั่วสถานที่แห่งนี้เป็นกลิ่นของกลิ่นราได้. ยามที่ประตูคุกก็ก้มลงอย่างรอบคอบและระมัดระวังกล่าวว่า: ". พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณเป็นที่นับถือก็จริงๆที่ไม่เหมาะสมและไม่สมควรที่จะเข้าสู่" พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงทำแสดงออกหนักกล่าวว่า ด้วยเสียงลดลง: "นำไปสู่ทาง" หนึ่งในยามที่คว้าไฟฉายนำจักรพรรดิที่จะเข้าไปในคุก พวกเขาเดินลงส่วนหนึ่งของขั้นตอนชื้นและลื่นลงไปเซลล์คุก. ภายในเรือนจำเป็นที่ชื้นและสกปรก กลิ่นเหม็นกลิ่นราโกรธเคืองจมูกและก่อให้เกิดคนที่จะรู้สึกไม่สบายเช่นถ้าเอาชนะโดยอาการคลื่นไส้ กลุ่มคนนี้เดินลงเส้นทางที่ยาวและแคบเช่นซอย หลังจากการเปิดในปลายโค้งที่พวกเขาจับเหลือบของสองร่างซ้อนขึ้นขณะนอนคว่ำจากช่องว่างระหว่างเซลล์. จักรพรรดิไม่สามารถช่วย แต่ริ้วรอยคิ้วของเขา: "สิ่งที่ได้เกิดขึ้นที่นี่" เมื่อได้ยินเสียง ของเสียงเสี่ยวเปาพยายามที่จะประคับประคองร่างกายของเขาขึ้นมาจากพื้นดิน จากทั่วทั้งร่างกายของเขาหยดน้ำหยดชุดต่อไปของแต่ละคนและทุกคนของการเคลื่อนไหวของเขา เมื่อเขาเห็นคนที่มาเป็นจักรพรรดิเขาไม่สามารถที่จะยับยั้งหอนกังวลของเขาว่า "มหาบพิตรโทเป็นลมอีกครั้ง !!!" หัวใจของจักรพรรดิข้ามจังหวะ "วิธีที่สามารถ" เสี่ยวเปาอธิบายกับเขา เสียงแหบแห้ง "โทถูกลงโทษตอนนี้เขาจะทนความยากลำบากนี้ * เมื่อผนังเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่จะยุบทุกคนให้มันซุก ศาลอย่างเป็นทางการในการสั่งซื้อที่จะได้รับความโปรดปรานของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณได้รับการเทน้ำเย็นน้ำแข็งบนเขา ไม่ได้หลังจากเทสิบถังน้ำไม่พวกเขาก็หยุด วิธีปริญญาโทของฉันสามารถยืนว่า !! " * (T / N: ความหมาย:. ทุกคนฮิตคนที่มีอยู่แล้วลง) หลังจากที่ได้ยินเรื่องนี้จักรพรรดิอยู่ในความโกรธยิ่ง:" ฉันไม่ได้มีคำสั่งให้พิจารณาคดีเจ้าหน้าที่จะทำอย่างไร สิ่งใด จริงๆแล้วมีคนที่กล้าพอที่จะดำเนินการชนิดของการลงโทษที่ผิดกฎหมาย ?! "นี้ยามโดยรอบทั้งหมดล้มลงบนหัวเข่าของพวกเขา เสียงดังตะโกนและขอร้องให้อภัยในขณะคุกเข่า. จักรพรรดิก้าวเพื่อเข้าสู่ห้องขังนั้น จากเสื่อฟางที่เขาเอาคนตาบอดเมียน้อยเข้ามาในอ้อมกอดของเขา. คู่คนตาบอดนางสนมของดวงตาปิดแน่น ริมฝีปากเป็นสีม่วง ตั้งแต่หัวจรดเท้าเปียกโชกผ่านและผ่าน มันเป็นเหมือนที่เขาเพิ่งจะถูกดึงออกมาจากแม่น้ำ จักรพรรดิยื่นมือออกมาเพื่อตรวจสอบเขาแก้มของเขาถูกแช่แข็งเย็นเหมือนก้อนน้ำแข็ง จมูกได้หยุดหายใจ. คำรุษของจู่ ๆ ก็เต็มไปด้วยความคิดของเขาในขณะนั้น: "ถ้ามีโอกาสคนใดคนจริงๆได้ไปให้ดี ผมอยากจะเห็นสิ่งที่บิ๊กบราเธอจะทำ !! "ชาร์ปและดังเช่นการตัดมีดและแทงหูของเขา. หัวใจของจักรพรรดิเต็มไปทันทีด้วยความกลัวและสั่นสะเทือนเขา" ด่วน! เรียกแพทย์อิมพีเรียล !! " เสียงของเขาโดยไม่เจตนามีด้ายสั่นตรวจพบได้. คนตาบอดเมียน้อยถูกนำตัวกลับไปตลอดทางจนถึงไตรมาสที่ให้บริการในอ้อมกอดของเขา ข้าราชการของพระราชวังรีบเตรียมทุกสิ่งรอบ ๆ ต้มน้ำ ลึกซึ้งผ้าห่มและเสื้อผ้าเตียง มีแพทย์อิมพีเรียล ทั้งหมดเข้าด้วยกันในการวิ่งของความสับสน. คนตาบอดถูกเมียน้อยเอนแผละบนของจักรพรรดิอก unmoving ร่างของเขาถูกเย็นไปมาก เสี่ยวเปาใจจดใจจ่อกล่าวว่า "ในสภาพเช่นนี้แม้กระทั่งล้างเขาในการอาบน้ำเป็นไปไม่ได้ ต้องการที่จะทำให้เขาอยู่ในถังน้ำร้อน แต่ฉันกลัวว่าเขาอาจสูญเสียชีวิตของเขา! " จักรพรรดิสั่งซื้อ" ให้รีบนำมาให้ฉันและผ้าขนหนูบาง มากขึ้นดีกว่า. " ทันทีข้าราชการพระราชวังถือครองถาดผ้าขนหนูเดินเข้ามาในห้องพักในสาย เสี่ยวเปาคว้าผ้าขนหนูและแช่ในน้ำอุ่นบิดให้แห้งมันก่อนที่เขาจะส่งมันไปยังสมเด็จพระจักรพรรดิ จักรพรรดิถอดเสื้อผ้าคนตาบอดเมียน้อยโดยใช้ผ้าขนหนูอุ่นเขาเช็ดและทำความสะอาดร่างกายทั้งหมดของคนตาบอดของนางสนม ผ้าขนหนูเปลี่ยนจากชิ้นหนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งโดยหนึ่งหลังจากที่ในขณะยาวที่แช่แข็งร่างกายเย็นค่อยๆฟื้นอุณหภูมิของมัน. เมื่อคืนลดลงจักรพรรดิรีบวิ่งกลับไปที่ไตรมาสที่ให้บริการจากพระราชวังด้านหน้าหลังจากจบการอภิปรายของเขา เกี่ยวกับกิจการของรัฐบาล. ป้อนเฉพาะขั้นตอนที่ลงในไตรมาสที่เขาได้เห็นเสี่ยวเปาแบกชามพอร์ซเลนออกมาจากห้องพัก . ใบหน้าของเขาได้เช่นการแสดงออกกังวลก้าวไปข้างหน้าเขาถามในขณะที่จ้องมองเขา: "เกิดอะไรขึ้น?" เสี่ยวเปาตอบ: "ด้วยความยากลำบากในที่สุดเขาก็ฟื้นคืนสติของเขาเพื่อให้ผมเลี้ยงเขาจะกินชามเล็ก ๆ ของโจ๊ก เขาอาเจียนออกทั้งหมดของมัน ผมเลี้ยงเขาอีกครั้ง ในท้ายที่สุดเขาอาเจียนออกมาอีกครั้ง แม้จะเป็นคำหนึ่งของอาหารที่เขาไม่สามารถที่จะกิน. " จักรพรรดิยกผ้าม่านและเข้าไปในห้องนอน นางสนมคนตาบอดได้รับการยึดมั่นอยู่บนขอบของไอเตียงใบหน้าของเขากลายเป็นสีแดงเพราะไอกลับมาของเขาถูกคลื่นอย่างรุนแรงเหมือนเรือขนาดเล็กที่เพิ่มขึ้นและลดลงในช่วงกลางของพายุ ไอของเขาจึงไม่ดีไปยังจุดที่ราวกับว่าเขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการไอออกหัวใจของเขาและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภายในคุกมืดและความหนาวเย็นก็สั่น ทั้งปีไม่สว่างด้วยแสงแดด กระจายไปทั่วสถานที่นี้คือกลิ่นของรา กลิ่นยามที่ประตูคุกกราบลง รอบคอบ และระมัดระวัง กล่าวว่า " พระองค์เป็นที่เคารพอย่างสูง มันไม่เหมาะสมและไม่สมควรที่จะระบุ .ฝ่าบาททำสีหน้าหนัก พูดด้วยเสียงเบา " เป็นผู้นำทาง ! "หนึ่งในองครักษ์คว้าไฟฉาย , LED จักรพรรดิเข้าคุก พวกเขาเดินผ่านส่วนของชื้นและขั้นตอนลื่นลงไปในเซลล์คุกคุกคือชื้นและสกปรก กลิ่นของราเคืองจมูกและกลิ่น ทำให้คนรู้สึกป่วยหากเอาชนะด้วยการคลื่นไส้ กลุ่มคนกลุ่มนี้เดินยาว และเส้นทางแคบ เช่น ตรอก หลังจากตัดสินใจเปิดปลายโค้ง พวกเขาจับเหลือบของสองศพซ้อนขึ้นในขณะที่โกหกได้ง่ายจากช่องว่างระหว่างเซลล์จักรพรรดิไม่สามารถช่วยอะไรได้แต่ย่นคิ้วของเขา : " เกิดอะไรขึ้นที่นี่ ? "เมื่อได้ยินเสียงเสียง เสี่ยวเปาพยายามยันตัวขึ้นจากพื้น จากทั่วทั้งร่างกายของเขา หยดน้ำหยดตามความเหมาะสมของแต่ละคนและทุกการเคลื่อนไหวของเขา เมื่อเห็นคนที่มาเป็นจักรพรรดิ เขาไม่สามารถที่จะยับยั้งการหอนกังวลของเขา : " ฝ่าบาท ท่านเป็นลมอีก ! ! ! ! ! ! ! "หัวใจจักรพรรดิข้ามชนะ , " ได้ยังไง ? "เสี่ยวเปาอธิบายด้วยเสียงที่แหบแห้งของเขา : " อาจารย์ถูกลงโทษ ตอนนี้เขาจะทนความยากลำบาก * เมื่อกำแพงกำลังจะพังลงมา ทุกคนให้มันดัน . ศาลอย่างเป็นทางการ เพื่อให้ได้ผลประโยชน์ของฝ่าบาท คือเทน้ำเย็นน้ำแข็งบนเขา หลังจากเทน้ำ 10 ถังของพวกเขาในที่สุดก็หยุด ทำไมอาจารย์ยืน ! ! "* ( T / N : ความหมาย : ทุกคนฮิตคนที่ลงไปแล้ว )หลังจากได้ฟังเรื่องนี้ จักรพรรดิอยู่ในความโกรธที่ดี : " ผมไม่ได้สั่งให้ข้าราชการ ตุลาการที่จะทำอะไร มีจริงคนที่กล้าหาญเพียงพอที่จะดำเนินการชนิดของการลงโทษที่ผิดกฎหมาย ? ! "รอบๆยามล้มลงบนเข่าของพวกเขา เสียงดังตะโกนและร้องขอการให้อภัยในขณะที่คุกเข่าจักรพรรดิสโทร์ดี้เข้าคุก จากเสื่อฟางเขาเอาเมียน้อยตาบอดในอ้อมกอดของเขาคนตาบอดนางสนมของคู่ของตาแน่นสนิท ปากเป็นสีม่วง ตั้งแต่หัวจรดเท้าเปียกตลอด มันเหมือนกับว่าเขากำลังถูกดึงออกมาจากแม่น้ำ จักรพรรดิชูมือขึ้นเพื่อตรวจสอบเขา แก้มของเขาเย็นยะเยือกเหมือนน้ำแข็งก้อน จมูกได้หยุดหายใจคำพูดของรุยซีก็เต็มใจของเขาในช่วงเวลานั้น " ถ้าคนคนนั้นได้หายไปเลย ฉันต้องการจะเห็นสิ่งที่พี่จะทำ ! " คมชัดและเสียงเหมือนมีดตัดและเจาะหูของเขาจักรพรรดิของหัวใจเขาเต็มไปด้วยความกลัวและเขย่าตัวเขา " ด่วน ! ตามหมอหลวงมา ! "เสียงของเขาโดยมีหัวข้อได้สั่นนางสนมตาบอดกลับมาทุกวิธีเพื่อให้บริการไตรมาสในอ้อมกอดของเขา คนรับใช้ในวัง ก็รีบเตรียมสิ่งที่อยู่รอบๆ ต้มน้ำ นำผ้าห่มและเสื้อผ้าที่เตียง มีแพทย์หลวง ทั้งหมดเข้าด้วยกันในการเร่งของความสับสนนางสนมตาบอดเป็นแผละ reclined บนตักของจักรพรรดิ ไม่เคลื่อนไหว . ร่างกายของเขาเย็นมาก เสี่ยวเปาอย่างใจจดใจจ่อ กล่าวว่า " ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้ซักตัวในอ่าง มันเป็นไปไม่ได้ อยากให้เขาในถังใส่น้ำร้อน แต่ผมกลัวว่า เขาอาจจะสูญเสียชีวิตของเขา "จักรพรรดิสั่ง " ให้รีบเอาผ้ามาเช็ดผม ให้มากขึ้นกว่าเดิม "ทันทีของนางกำนัลถือถาดใส่ผ้าขนหนูเดินเข้ามาในห้องพักในบรรทัด เสี่ยวเปาคว้าผ้าเช็ดตัว และแช่ไว้ในน้ำอุ่น บิดให้แห้ง ก่อนที่จะส่งไปให้กับจักรพรรดิ จักรพรรดิถอดเสื้อคนตาบอดของเจ้าจอม โดยใช้ผ้าขนหนูอุ่น เขาเช็ดและทำความสะอาดคนตาบอดนางสนมของทั้งร่างกาย ผ้าเปลี่ยนจากหนึ่งชิ้นอื่น ๆ หนึ่งโดยหนึ่ง หลังจากนั้น มันหนาว ร่างกายค่อยๆ ฟื้น อุณหภูมิของเมื่อคืนล้มฮ่องเต้ทันที รีบกลับไปให้บริการไตรมาสจากหน้าพระราชวังหลังจากเสร็จสิ้นการสนทนาของเขาเกี่ยวกับกิจการของรัฐบาลใส่เพียงก้าวเข้าสู่ไตรมาสที่เขาได้เห็นเสี่ยวเปาแบก Porcelain ชามออกมาจากห้อง ใบหน้าของเขามีสีหน้ากังวลก้าวออกมา เขาถามขณะที่จ้องเขา : " เกิดอะไรขึ้น ? "เสี่ยวเปาตอบ : " ด้วยความยากลำบาก ในที่สุดเขาก็รู้สึกตัว ก็เลยให้อาหารมันกินชามเล็ก ๆของโจ๊ก เขาอาเจียนออกมาหมด ฉันเลี้ยงเขาอีก ในที่สุด เขาก็อาเจียนอีก แม้แต่อาหารหนึ่งคำ เขาไม่สามารถที่จะกิน . "จักรพรรดิยกม่านและเข้าห้องนอน นางสนมตาบอดกำลังเกาะบนขอบเตียง ไอ หน้าของเขาเริ่มแดงเพราะไอหลังของเขากระเพื่อมอย่างรุนแรง เหมือนเรือเล็กที่เพิ่มขึ้นและลดลงในช่วงกลางของพายุ