The crisp, sometimes pungent radish

The crisp, sometimes pungent radish is a different species, Raphanus sativus, a native of western Asia, and had reached the Mediterranean by the time of the ancient Egyptians and Greeks. Like the turnip it’s mainly a swollen lower stem, and has been shaped by human selection into many distinctive forms and striking colors (forexample, green at the surface and red inside). Most familiar in the United States are small, early-maturing spring varieties, usually with a bright red skin, which take only a few weeks to grow, and become harsh and woody in summer heat. These are usually eaten raw in salads. But there are also large Spanish and German varieties, some with black skins and some white, that reach several inches in diameter and mature over several months for harvest in the autumn. These types are firm and dry, and take well to braising and roasting. And there are the large, long white Asian radishes, best known by the Japanese term daikon, which can be more than a foot/25 cm long and weigh 6 lb/3 kg. They are relatively mild and used both raw and cooked, sometimes almost as a crisp pear might be. Radish pungency is created by an enzyme reaction that forms a volatile mustard oil
(p. 321). Much of that enzyme is found inthe skin, so peeling will moderate the pepperiness. Though most often eaten raw or pickled, radishes can be cooked like turnips, a treatment that minimizes their pungency (the enzyme is inactivated) and brings out their sweetness.
An unusual radish species, R. caudatus, is known as the “rat-tailed radish” because it bears long edible seedpods.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรอบหัวไชเท้าฉุนบางครั้งสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน Raphanus sativus ชาวเอเชียตะวันตกและมาถึงทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตามเวลาของชาวอียิปต์โบราณและกรีก เช่นหัวผักกาดก็ส่วนใหญ่บวมต้นกำเนิดที่ต่ำกว่าและรูปโดยได้รับการเลือกของมนุษย์ในรูปแบบที่โดดเด่นจำนวนมากและสีที่โดดเด่น (ตามตัวอย่างสีเขียวที่พื้นผิวและภายในสีแดง) ส่วนใหญ่คุ้นเคยในประเทศสหรัฐอเมริกามีขนาดเล็กต้นสุกพันธุ์ฤดูใบไม้ผลิมักจะมีผิวสีแดงสดใสซึ่งจะใช้เวลาเพียงไม่กี่สัปดาห์ที่จะเติบโตและกลายเป็นที่รุนแรงและไม้ในฤดูร้อน เหล่านี้มักจะกินดิบในสลัด แต่ยังมีสายพันธุ์ที่มีขนาดใหญ่สเปนและเยอรมันบางคนที่มีผิวหนังสีดำและขาวบางที่เข้าถึงหลายนิ้วในเส้นผ่าศูนย์กลางและผู้ใหญ่ในช่วงหลายเดือนสำหรับการเก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ร่วง ประเภทนี้เป็น บริษัท และแห้งและใช้เวลาที่ดีที่จะเคี่ยวและอบ และมีขนาดใหญ่ยาวสีขาวหัวไชเท้าเอเชียที่รู้จักกันดีโดย daikon คำในภาษาญี่ปุ่นซึ่งได้มากกว่าเท้า / 25 เซนติเมตรยาวและชั่งน้ำหนัก£ 6/3 กิโลกรัม พวกเขาจะค่อนข้างอ่อนและใช้ทั้งดิบและสุกบางครั้งเกือบจะเป็นลูกแพร์คมชัดอาจจะ หัวไชเท้าแหลมคมถูกสร้างขึ้นโดยปฏิกิริยาเอนไซม์ที่เป็นน้ำมันมัสตาร์ดระเหย
(พี. 321) มากของเอนไซม์ที่พบ inthe ผิวดังนั้นการปอกเปลือกจะปานกลาง pepperiness แต่ส่วนใหญ่มักจะรับประทานดิบหรือดอง, หัวไชเท้าสามารถปรุงสุกเช่นผักกาด, การรักษาที่ช่วยลดความรุนแรงของพวกเขา (เอนไซม์ที่มีการใช้งาน) และนำออกมาจากความหวานของพวกเขา.
ชนิดหัวไชเท้าที่ผิดปกติ caudatus อาร์เป็นที่รู้จักกันว่า "หนูเทลด์ หัวไชเท้า "เพราะหมีกินฝักยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สดชื่น บางครั้งมีหัวไชเท้าที่แตกต่างกันชนิด , ผักกาดหัว , พื้นเมืองทางตะวันตกของเอเชีย และได้ถึงทะเลเมดิเตอร์เรเนียน โดยเวลาของชาวอียิปต์โบราณ และกรีก เหมือนหัวผักกาดมันส่วนใหญ่ก้านลดบวมและได้รับรูปโดยการเลือกของมนุษย์ในรูปแบบและสีที่โดดเด่นโดดเด่นมาก ( เช่น สีเขียวที่ผิวและสีแดงข้างใน )ที่คุ้นเคยมากที่สุดในสหรัฐอเมริกามีขนาดเล็ก อายุสั้นพันธุ์ฤดูใบไม้ผลิ มักจะ มีผิวสีแดง ซึ่งใช้เวลาเพียงไม่กี่สัปดาห์ ที่จะเติบโตและกลายเป็นแข็งกร้าว และไม้ยืนต้นในความร้อนของฤดูร้อน เหล่านี้มักจะรับประทานดิบในสลัด แต่ก็มีพันธุ์สเปนและเยอรมันขนาดใหญ่บาง กับหนังสีดำและสีขาวบางที่เข้าถึงหลายนิ้วในเส้นผ่าศูนย์กลางและเป็นผู้ใหญ่กว่าหลายเดือนสำหรับการเก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ร่วง ประเภท นี้เป็น บริษัท และบริการและดูแลอย่างดี เคี่ยวและปิ้ง และมีขนาดใหญ่สีขาวยาวเอเชียที่ดีที่สุดที่รู้จักกันโดยหัวไชเท้า หัวไชเท้าญี่ปุ่นระยะยาว ซึ่งอาจจะมากกว่าเท้า / 25 ซม. และหนัก 6 ปอนด์ / 3 กิโลกรัม พวกเขาจะค่อนข้างอ่อน และใช้ทั้งดิบและสุกบางครั้งเกือบจะเป็นลูกแพร์กรอบอาจจะ ความฉุนหัวไชเท้าที่ถูกสร้างขึ้นโดยเอนไซม์ปฏิกิริยาที่รูปแบบระเหยมัสตาร์ดน้ำมัน
( หน้า 321 ) ของเอนไซม์ที่พบในผิวหนัง ดังนั้นการจะบรรเทา pepperiness . แต่ส่วนใหญ่มักจะรับประทานดิบ หรือดองหัวไชเท้าสามารถต้มผักกาด , การรักษาที่ช่วยลดความฉุนของ ( เอนไซม์เป็น inactivated ) และนำออก
ความหวานของพวกเขาหัวผักกาดชนิดที่ผิดปกติ , R caudatus เรียกว่า " หนูหางหัวผักกาด " เพราะมันหมียาวกิน seedpods .