observed that soy bread had alower

observed that soy bread had a
lower amylopectin recrystallization with respect to wheat bread
samples when taking into account the lower amylopectin content
in the soy bread. Similarly, in this study, the formulations studied
contained nearly the identical amylopectin contents, yet the rate
and extent of amylopectin crystallization differed. Zeleznak and
Hoseney (1987) reported that starch crystallinity is controlled by
the water present during retrogradation, with maximum crystal
formation at moisture contents of 40–50%. Moisture contents of
the soy bread samples were in this range and it is possible that
the high affinity of soy components for water (higher water holding
capacity) resulted in less water available for the starch component
to recrystallize. In this respect the addition of soy soluble fibre
and soy protein isolate samples may have increased the water
holding capacities and decreased retrogradation to some extent
with respect to the control soy bread, whereas insoluble fibre addition
had an opposing effect. According to Ryan et al. (2002), hydrated
soy fractions in bread interacted strongly with starch,
interfering with the ability of the soy protein to form complexes
with the gluten fraction. This finding suggests that the soy protein/
starch interactions precluded starch/starch interactions hindering
amylopectin recrystallization during storage.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งข้อสังเกตว่าขนมปังถั่วเหลืองมี
recrystallization amylopectin
ต่ำที่เกี่ยวกับขนมปังโฮลวีตัวอย่างเมื่อคำนึงถึงเนื้อหาamylopectin
ลดลงในขนมปังถั่วเหลือง ในทำนองเดียวกันในการศึกษาครั้งนี้สูตรการศึกษาที่มีอยู่เกือบเนื้อหา amylopectin เหมือนกัน แต่อัตราและขอบเขตของการตกผลึกamylopectin แตกต่างกัน Zeleznak และHoseney (1987) รายงานว่าผลึกแป้งจะถูกควบคุมโดยปัจจุบันน้ำในช่วงretrogradation ด้วยคริสตัลสูงสุดก่อตัวที่ความชื้น40-50% ปริมาณความชื้นของตัวอย่างขนมปังถั่วเหลืองอยู่ในช่วงนี้และมันก็เป็นไปได้ว่าความสัมพันธ์กันสูงขององค์ประกอบถั่วเหลืองน้ำ(น้ำถือหุ้นสูงกว่ากำลังการผลิต) ส่งผลให้น้ำน้อยสามารถใช้ได้สำหรับองค์ประกอบแป้งที่จะเกิดการตกผลึก ในแง่นี้การเพิ่มขึ้นของเส้นใยที่ละลายน้ำถั่วเหลืองและโปรตีนถั่วเหลืองตัวอย่างอาจจะเพิ่มขึ้นน้ำความจุถือครองและลดลงretrogradation บางส่วนที่เกี่ยวกับการควบคุมขนมปังถั่วเหลืองในขณะที่เส้นใยที่ไม่ละลายน้ำนอกจากนี้ยังมีผลตรงข้าม ตามที่ไรอัน et al, (2002), ไฮเดรทเศษส่วนถั่วเหลืองในขนมปังมีความสัมพันธ์อย่างมากกับแป้งเข้าไปยุ่งกับความสามารถของโปรตีนจากถั่วเหลืองในรูปแบบคอมเพล็กซ์ที่มีส่วนตัง การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าโปรตีนถั่วเหลือง / ปฏิสัมพันธ์จรรยาบรรณแป้งแป้ง / แป้งปฏิสัมพันธ์ขัดขวางrecrystallization amylopectin ระหว่างการเก็บรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สังเกตว่าขนมปังถั่วเหลืองได้ลดลงมหาภัยการตกผลึกเกี่ยวกับตัวอย่างขนมปัง
ข้าวสาลีเมื่อพิจารณาปริมาณอะไมโลเพกตินในราคา
ขนมปังถั่วเหลือง ในทำนองเดียวกัน ในการศึกษานี้ สูตรที่เรียน
มีเกือบเนื้อหามหาภัยที่เหมือนกัน แต่คะแนน
และขอบเขตของอะไมโลเพคตินผลึกต่างกัน zeleznak และ
hoseney ( 1987 ) ได้รายงานว่า ผลึก แป้งจะถูกควบคุมโดย
น้ำเสนอระหว่างรี กับคริสตัล
เกิดความชื้นสูงสุดที่ 40 - 50 % ความชื้นของ
ขนมปังถั่วเหลืองจำนวนในช่วงนี้ และเป็นไปได้ว่า
6 ส่วนประกอบของถั่วเหลือง น้ำสูง ( สูงกว่าน้ำถือ
ความจุ ) ให้น้อยลง น้ำใช้ได้สำหรับส่วนประกอบ
แป้งเพื่อ recrystallize . ในส่วนนี้เพิ่มปริมาณถั่วเหลืองไฟเบอร์ และโปรตีนถั่วเหลืองสกัดตัวอย่าง

ถือน้ำอาจเพิ่มความจุและรีโทรเกรเดชันลดลงบ้าง
ที่มีต่อการควบคุมซอยขนมปัง ส่วนที่ไม่ละลายน้ำและเส้นใย
มีฝ่ายผล ตามไรอัน et al . ( 2002 ) , hydrated
เศษส่วนถั่วเหลืองในอาหารมากกว่า
อย่างมากกับแป้งรบกวนความสามารถของโปรตีนถั่วเหลืองในรูปแบบคอมเพล็กซ์
กับตังเศษส่วน การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าโปรตีนถั่วเหลือง /
แป้งแป้งแป้งการโต้ตอบปฏิสัมพันธ์ลบขัดขวาง
อะไมโลเพคตินเกิดการตกผลึกใหม่ในระหว่างการเก็บรักษา