The Frankfurt School and Critical T

The Frankfurt School and Critical Theory
The Frankfurt School, also known as the Institute of Social Research (Institut für Sozialforschung), is a social and political philosophical movement of thought located in Frankfurt am Main, Germany. It is the original source of what is known as Critical Theory. The Institute was founded, thanks to a donation by Felix Weil in 1923, with the aim of developing Marxist studies in Germany. The Institute eventually generated a specific school of thought after 1933 when the Nazis forced it to close and move to the United States, where it found hospitality at Columbia University, New York.

The academic influence of the “critical” method is far reaching in terms of educational institutions in which such tradition is taught and in terms of the problems it addresses. Some of its core issues involve the critique of modernities and of capitalist society, the definition of social emancipation and the perceived pathologies of society. Critical theory provides a specific interpretation of Marxist philosophy and reinterprets some of its central economic and political notions such as commodification, reification, fetishization and critique of mass culture.


Some of the most prominent figures of the first generation of Critical Theorists are Max Horkheimer (1895-1973), Theodor Adorno (1903-1969), Herbert Marcuse (1898-1979), Walter Benjamin (1892-1940), Friedrich Pollock (1894-1970), Leo Lowenthal (1900-1993), Eric Fromm (1900-1980). Since the 1970s, the second generation has been led by Jürgen Habermas who has greatly contributed to fostering the dialogue between the so called “continental” and “analytical” tradition. This phase has also been substantiated by the works of Klaus Günther, Hauke Brunkhorst, Ralf Dahrendorf, Gerhard Brandt, Alfred Schmidt, Claus Offe, Oskar Negt, Albrecht Wellmer and Ludwig von Friedeburg, Lutz Wingert, Josef Früchtl, Lutz-Bachman. More generally, it is possible to speak of a “third generation” of critical theorists, symbolically represented in Germany by the influential work of Axel Honneth. The philosophical impact of the school has been worldwide. Early in the first decade of the twenty-first century, a fourth generation of critical theory scholars emerged and coalesced around Rainer Forst.

The “first generation” of critical theorists was largely occupied with the functional and conceptual re-qualification of Hegel’s dialectics. After Habermas, preference has been assigned to the understanding of the conditions of action coordination through the underpinning of the conditions of validity for speech-acts. The third generation, then, following the works of Honneth, turned back to Hegel’s philosophy and in particular to Hegel’s notion of “recognition” as a cognitive and pre-linguistic sphere grounding intersubjectivity.

Table of Contents

Critical Theory: Historical and Philosophical Background
What is Critical Theory?
Traditional and Critical Theory: Ideology and Critique
The Theory/Practice Problem
The Idea of Rationality: Critical Theory and its Discontents
Concluding Thoughts
References and Further Reading
1. Critical Theory: Historical and Philosophical Background

Felix Weil’s father Herman made his fortune exporting grain from Argentina to Europe. In 1923 Felix convinced him to spend some of it financing an institute devoted to the study of society in the light of the Marxist tradition. At this point, Felix could not have foreseen that in the 1960s the University of Frankfurt, to which the institute was attached, would receive the epithet “Karl Marx University”. The initial idea of an independently founded institute was conceived to provide for studies on the labor movement and the origins of anti-Semitism, which at the time were being ignored in German intellectual and academic life

Not long after its inception, the Institute for Social Research was formally recognized by the Ministry of Education as an entity attached to Frankfurt University. The first official appointed director was Carl Grünberg (1923-9), a Marxist legal and political professor at the University of Vienna. His contribution to the Institute was the creation of an historical archive mainly oriented to the study of the labor movement (also known as the Grünberg Archiv).

In 1930, Max Horkheimer succeeded Grünberg. While continuing the Marxist inspiration, Horkheimer interpreted the Institute’s mission to be more directed towards an interdisciplinary integration of the social sciences. Additionally, the Grünberg Archiv ceased to publish, and instead a different official organ was launched which was to have a much greater impact: the Zeitschrift für Sozialforschung. While never officially supporting any party, the Institute entertained intensive research exchanges with the Soviet Union.

It was under Horkheimer’s leadership that members of the Institute were able to address a wide variety of economic, social, political and aesthetic topics, ranging from empirical analysis to p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงเรียนแฟรงค์เฟิร์ตและทฤษฎีที่สำคัญโรงเรียนแฟรงค์เฟิร์ต เรียกว่าเป็นสถาบันของสังคมวิจัย (สถาบันภัณฑ์ Sozialforschung), เป็นเคลื่อนไหวทางปรัชญาสังคม และการเมืองของความคิดที่อยู่ในแฟรงค์เฟิร์ตอัมไมน์ เยอรมนี มันเป็นแหล่งที่เรียกว่าทฤษฎีสำคัญ สถาบันก่อตั้ง ด้วยการบริจาคโดยเฟลิกซ์ Weil ใน 1923 มีจุดมุ่งหมายของการพัฒนาศึกษา Marxist ในเยอรมนี สถาบันในที่สุดก็สร้างโรงเรียนคิดเฉพาะหลังจากปี 1933 เมื่อ Nazis ถูกบังคับให้ปิด และย้ายไปสหรัฐอเมริกา ที่จะพบบริการที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย นิวยอร์ก สหรัฐศึกษาอิทธิพลของวิธีการ "สำคัญ" อยู่ไกลถึงในแง่ ของสถาบันการศึกษาในซึ่งประเพณีดังกล่าวจะสอน และในแง่ ของปัญหามันอยู่ บางส่วนของปัญหาหลักเกี่ยวข้องกับคำวิจารณ์ ของ modernities และสังคมทุนนิยม คำจำกัดความของการปลดแอกสังคม และโรคที่รับรู้ของสังคม ทฤษฎีที่สำคัญมีการตีความเฉพาะของ Marxist ปรัชญา และ reinterprets คิดทางเศรษฐกิจ และการเมืองเช่นเป็นสินค้า reification, fetishization และคำวิจารณ์ของวัฒนธรรมมวลชนของกลางอย่างใดอย่างหนึ่งบางตัวเลขที่โดดเด่นที่สุดของรุ่นแรกของทฤษฎีที่สำคัญมี Max Horkheimer (ปีค.ศ. 1895 เพื่อ-1973), เธโอดอร์ เว Theodor (1903-1969), เฮอร์เบิร์ต Marcuse (1898-1979), Walter Benjamin (1892-1940), Friedrich Pollock (1894-1970), Leo Lowenthal (1900-1993) Eric Fromm (1900-1980) ตั้งแต่ปี 1970 มีการนำ โดย Jürgen Habermas ที่อยางรุ่นที่สองเพื่ออุปถัมภ์ระหว่างที่เรียกว่า "ทวีป" และ "วิเคราะห์" ประเพณี ขั้นตอนนี้มียังได้พิสูจน์ โดยงานของ Klaus Günther, Hauke Brunkhorst เครดิต Dahrendorf แบ รนต์อัน อัลเฟรด Schmidt ซานตาคลอสห Oskar Negt, Albrecht Wellmer และลุดวิกฟอน Friedeburg, Wingert:ราย เซฟ Früchtl, Bachman:ราย ขึ้นโดยทั่วไป เป็นไปได้ที่จะพูดถึงการ "รุ่นสาม" ของทฤษฎีสำคัญ สัญลักษณ์แสดงในเยอรมนี โดยการทำงานที่มีอิทธิพลของณัฐพล Honneth ผลกระทบต่อปรัชญาของโรงเรียนได้รับทั่วโลก ในทศวรรษแรกของศตวรรษที่ยี่สิบ ทฤษฎีสำคัญนักวิชาการรุ่นสี่มา และ coalesced รอบ Rainer Forst"รุ่นแรก" ของทฤษฎีที่สำคัญส่วนใหญ่ได้ถูกยึดครอง ด้วยคุณสมบัติการทำงาน และแนวคิดของเผยเหตุของ Hegel หลัง Habermas ต้องมีการกำหนดให้การทำความเข้าใจเงื่อนไขของการดำเนินการประสานงานผ่านชื่อของเงื่อนไขมีผลบังคับใช้สำหรับคำพูดการกระทำ รุ่นที่สาม จากนั้น ต่อไปนี้ของ Honneth หันกลับ ไปปรัชญาของ Hegel และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับความคิดของ Hegel "รับรู้" เป็นรูปทรงกลมความรู้ความเข้าใจ และภาษาก่อนดิน intersubjectivityตารางของเนื้อหาทฤษฎีสำคัญ: พื้นหลังทางประวัติศาสตร์ และปรัชญาทฤษฎีที่สำคัญคืออะไรทฤษฎีดั้งเดิม และที่สำคัญ: อุดมการณ์และวิจารณ์ปัญหาทฤษฎีและการปฏิบัติความคิดของเหตุผล: ทฤษฎีสำคัญและ Discontents ของสรุปความคิดอ้างอิงและอ่านเพิ่มเติม1 ทฤษฎีสำคัญ: พื้นหลังทางประวัติศาสตร์ และปรัชญาพ่อเฟลิกซ์ Weil Herman ทำชะตาของเขาส่งออกข้าวจากอาร์เจนตินาไปยุโรป พี่ เฟลิกซ์เชื่อต้องใช้เวลาบางอย่างเงินสถาบันการศึกษาของสังคมความรู้ความเข้าใจวัฒนธรรม Marxist ที่จุดนี้ เฟลิกซ์อาจไม่มี foreseen ว่า ในทศวรรษ 1960 ที่มหาวิทยาลัยของแฟรงค์เฟิร์ต ที่สถาบันแนบ จะได้รับ epithet "คาร์ลมาร์กซ์มหาวิทยาลัย" รู้สึกความคิดเริ่มต้นของสถาบันก่อตั้งโดยอิสระเพื่อให้การศึกษาการเคลื่อนย้ายแรงงานและต้นกำเนิดของ Semitism ป้องกัน ซึ่งในเวลาถูกละเว้นในเยอรมันทางปัญญา และศึกษาชีวิตไม่นานหลังจากเริ่ม สถาบันวิจัยสังคมอย่างเป็นทางถูกรับรู้ โดยกระทรวงศึกษาธิการเป็นเอนทิตีที่แนบกับมหาวิทยาลัย Frankfurt กรรมการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการครั้งแรกคือ Carl กรุนเบอร์ก (1923-9), อาจารย์ Marxist กฎหมาย และการเมืองที่มหาวิทยาลัยเวียนนา สนับสนุนให้สถาบันของเขาคือการ สร้างของการเก็บประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่มุ่งเน้นในการศึกษาการเคลื่อนย้ายแรงงาน (เรียกว่า Archiv กรุนเบอร์ก)ใน 1930, Max Horkheimer สำเร็จกรุนเบอร์ก ขณะที่ยังคงได้แรงบันดาลใจของ Marxist, Horkheimer ตีความภารกิจของสถาบันมากขึ้นนำไปสู่การบูรณาการสหวิทยาการสังคมศาสตร์ นอกจากนี้ Archiv กรุนเบอร์กหยุดการเผยแพร่ และแทน อวัยวะอย่างเป็นทางการอื่นเปิดตัวซึ่งจะมีผลกระทบมาก: ภัณฑ์ Zeitschrift Sozialforschung อย่างเป็นทางการไม่สนับสนุนบุคคล สถาบันความบันเทิงแลกเปลี่ยนวิจัยกับสหภาพโซเวียตมันเป็นภายใต้การนำของ Horkheimer ที่สมาชิกของสถาบันสามารถหลากหลายของการหัวข้อทางเศรษฐกิจ สังคม การเมือง และความงาม การวิเคราะห์เชิงประจักษ์ถึง p

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรงเรียนแฟรงค์เฟิร์ตและทฤษฎีการวิจารณ์
แฟรงค์เฟิร์ตของโรงเรียนยังเป็นที่รู้จักในฐานะสถาบันการวิจัยทางสังคม (Institut für Sozialforschung) คือการเคลื่อนไหวของนักปรัชญาสังคมและการเมืองของความคิดอยู่ในแฟรงค์เฟิร์ตเยอรมนี มันเป็นต้นฉบับของสิ่งที่เรียกว่าทฤษฎีวิพากษ์ สถาบันก่อตั้งขึ้นขอบคุณที่บริจาคโดยเฟลิกซ์ไวล์ในปี 1923 โดยมีจุดมุ่งหมายในการพัฒนาการศึกษามาร์กซ์ในประเทศเยอรมนี สถาบันในที่สุดก็สร้างโรงเรียนที่เฉพาะเจาะจงของความคิดหลังจากที่ 1933 เมื่อพวกนาซีบังคับมันจะปิดและย้ายไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาซึ่งจะพบการต้อนรับที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียนิวยอร์ก. อิทธิพลทางวิชาการของวิธีการ "ที่สำคัญ" อยู่ไกลถึงในแง่ สถาบันการศึกษาซึ่งในประเพณีเช่นการเรียนการสอนและในแง่ของปัญหามันอยู่ที่ บางส่วนของปัญหาหลักที่เกี่ยวข้องกับการวิจารณ์ Modernities และของสังคมทุนนิยมความหมายของการปลดปล่อยทางสังคมและการรับรู้โรคของสังคม ทฤษฎีที่สำคัญยังมีการตีความที่เฉพาะเจาะจงของปรัชญามาร์กซ์และ reinterprets บางส่วนของความคิดทางเศรษฐกิจและการเมืองของกลางเช่นเป็นสินค้า, ทำให้เป็นจริง, fetishization และบทวิจารณ์ของวัฒนธรรมมวลชน. บางส่วนของตัวเลขที่โดดเด่นที่สุดของรุ่นแรกของทฤษฎีที่สำคัญแม็กซ์ Horkheimer (1895 -1973) เทโอดอร์ดอร์โน่ (1903-1969), เฮอร์เบิร์มาร์คัส (1898-1979), วอลเตอร์เบนจามิน (1892-1940), ฟรีดริช Pollock (1894-1970), ราศีสิงห์ Lowenthal (1900-1993), เอริคฟรอมม์ (1900-1980 ) ตั้งแต่ปี 1970, รุ่นที่สองได้รับนำโดยJürgenฮาเบอร์ผู้ที่มีส่วนอย่างมากในการสนับสนุนให้เกิดการเจรจาระหว่างที่เรียกว่า "คอนติเนน" และ "วิเคราะห์" ประเพณี ช่วงนี้ยังได้รับการยืนยันจากผลงานของเคลาส์Günther, Hauke ​​Brunkhorst ราล์ฟ Dahrendorf แกร์ฮาร์ดแบรนด์อัลเฟรด Schmidt ซานตาคลอส offe ออสการ์ Negt, Albrecht Wellmer และลุดวิกฟอน Friedeburg ลัทซ์ Wingert โจเซฟFrüchtlลัทซ์-ลัง โดยทั่วไปก็เป็นไปได้ที่จะพูดของ "รุ่นที่สาม" ของทฤษฎีที่สำคัญเป็นตัวแทนของสัญลักษณ์ในเยอรมนีโดยการทำงานที่มีอิทธิพลของแอ็กเซิล Honneth ผลกระทบปรัชญาของโรงเรียนที่ได้รับการทั่วโลก ในช่วงต้นทศวรรษแรกของศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดเป็นรุ่นที่สี่ของนักวิชาการทฤษฎีวิพากษ์และโผล่ออกมารวมตัวกันรอบเรนเนอร์ Forst. "รุ่นแรก" ของทฤษฎีที่สำคัญถูกครอบครองส่วนใหญ่กับการทำงานและแนวคิดใหม่คุณสมบัติของเหตุของ Hegel หลังจากที่ฮาเบอร์, การตั้งค่าได้รับมอบหมายในการทำความเข้าใจในเงื่อนไขของการประสานงานการดำเนินการที่ผ่านการหนุนจากเงื่อนไขของความถูกต้องสำหรับการพูดการกระทำที่ รุ่นที่สามแล้วต่อไปนี้การทำงานของ Honneth หันกลับไปปรัชญาของ Hegel และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในความคิดของ Hegel ของ "การรับรู้" เป็นรูปทรงกลมดิน intersubjectivity ความรู้ความเข้าใจและ pre-ภาษา. สารบัญทฤษฎีวิพากษ์: ประวัติศาสตร์และปรัชญาพื้นหลังอะไรคือสิ่งที่ ทฤษฎีวิพากษ์? ทฤษฎีดั้งเดิมและสำคัญ: อุดมการณ์และวิจารณ์ทฤษฎี / ปัญหาการปฏิบัติความคิดของความมีเหตุผล: ทฤษฎีวิพากษ์และ Discontents ของมันสรุปความคิดการอ้างอิงและอ่านเพิ่มเติม1 ทฤษฎีวิพากษ์: ประวัติศาสตร์และปรัชญาพื้นหลังพ่อของเฟลิกซ์ Weil ของเฮอร์แมนทำให้มีโชคลาภข้าวส่งออกของเขาจากอาร์เจนตินาไปยังยุโรป เฟลิกซ์ในปี 1923 เชื่อว่าเขาจะใช้จ่ายบางส่วนของมันการจัดหาเงินทุนสถาบันการอุทิศเพื่อการศึกษาของสังคมในแง่ของประเพณีมาร์กซ์ ณ จุดนี้เฟลิกซ์อาจจะไม่ได้คาดการณ์ว่าในปี 1960 มหาวิทยาลัยแฟรงค์เฟิร์ตที่สถาบันได้รับการติดจะได้รับฉายา "Karl Marx มหาวิทยาลัย" ความคิดเริ่มต้นของสถาบันก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นอิสระได้รู้สึกเพื่อให้การศึกษาเกี่ยวกับขบวนการแรงงานและต้นกำเนิดของการต่อต้านชาวยิวซึ่งในช่วงเวลาที่ถูกละเลยในชีวิตทางปัญญาและนักวิชาการเยอรมันไม่นานหลังจากก่อตั้งสถาบันเพื่อการวิจัยสังคม ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการโดยกระทรวงศึกษาธิการเป็นนิติบุคคลที่แนบมากับมหาวิทยาลัยแฟรงค์เฟิร์ต ครั้งแรกที่ได้รับการแต่งตั้งผู้อำนวยการอย่างเป็นทางการคาร์ลGrünberg (1923-9) ศาสตราจารย์ด้านกฎหมายและการเมืองมาร์กซ์ที่มหาวิทยาลัยเวียนนา มีส่วนร่วมของสถาบันคือการสร้างที่เก็บประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปยังการศึกษาของขบวนการแรงงาน (ยังเป็นที่รู้จักในฐานะGrünbergไค) ได้. ในปี 1930 แม็กซ์ Horkheimer ประสบความสำเร็จGrünberg ขณะที่ยังคงแรงบันดาลใจที่มาร์กซ์ Horkheimer ตีความภารกิจของสถาบันที่จะถูกนำขึ้นต่อการบูรณาการสหวิทยาการสังคมศาสตร์ นอกจากนี้Grünbergไคหยุดที่จะเผยแพร่และแทนที่จะเป็นอวัยวะที่แตกต่างกันอย่างเป็นทางการเปิดตัวซึ่งจะมีผลกระทบมากขึ้น: Zeitschrift ขน Sozialforschung ในขณะที่ไม่เคยสนับสนุนอย่างเป็นทางการใด ๆ ของบุคคลสถาบันความบันเทิงการแลกเปลี่ยนการวิจัยอย่างเข้มข้นกับสหภาพโซเวียต. มันเป็นภายใต้การนำ Horkheimer ว่าสมาชิกของสถาบันก็สามารถที่จะรับมือกับความหลากหลายของเศรษฐกิจสังคมการเมืองและความงามหัวข้อตั้งแต่การวิเคราะห์เชิงประจักษ์เพื่อ P