Plato concludes that there must be

Plato concludes that there must be something perfect beyond this imperfect world by
reasoning that if the impermanent and imperfect here and now was all there is and if
knowledge derives only from what one perceives through the senses, how would one have
any conception of perfection? It stands to reason, for example, that even though at best we
can only act on Earth in ways that approximate perfect virtue, we yet have a sense of what
perfect virtue is. Where does that ideal come from if our senses are our sole source of
knowledge and what they reveal is only imperfection? Hence, his logical conclusion (note the
process of reasoned deduction at work) that there is a world of Ideal Forms or essences (a
world of pure thought or spirit) of which this world is an imperfect imitation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพลโตสรุปว่า ต้องมีสิ่งที่สมบูรณ์แบบเหนือโลกนี้ไม่สมบูรณ์โดยถ้าไม่ และไม่สมบูรณ์ ที่นี่ และตอนนี้ ทั้งหมด ว่ามีการใช้เหตุผล และถ้าความรู้มาจากสิ่งหนึ่งเดือยผ่านความรู้สึก วิธีหนึ่งจะมีการคิดความสมบูรณ์แบบหรือไม่ มันยืนเพื่อเหตุผล เช่น ที่แม้แต่ที่ดีที่สุดเราสามารถดำเนินการเฉพาะบนโลกในทางคุณธรรมที่สมบูรณ์โดยประมาณ เรายังมีความรู้สึกอะไรประเสริฐสมบูรณ์แบบได้ ที่ไม่เหมาะที่มาจากถ้าความรู้สึกของเราเป็นแหล่งของเราแต่เพียงผู้เดียวความรู้และการเปิดเผยของพวกเขาจะไม่สมบูรณ์เท่านั้น ด้วยเหตุนี้ สรุปตรรกะของเขา (หมายเหตุกระบวนการของการหักและที่ทำงาน) ว่า มีโลกของแบบฟอร์มเหมาะหรือแก่น (โลกของความคิดที่บริสุทธิ์หรือวิญญาณ) ซึ่งโลกนี้เป็น การเลียนแบบที่ไม่สมบูรณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพลโตสรุปว่าต้องมีบางอย่างที่สมบูรณ์แบบนอกเหนือจากโลกที่ไม่สมบูรณ์นี้โดย
ให้เหตุผลว่าหากอนิจจังและไม่สมบูรณ์นี่และตอนนี้ก็คือทั้งหมดที่มีและถ้า
มีความรู้มาจากสิ่งที่เรารับรู้ผ่านทางประสาทสัมผัส, วิธีการหนึ่งที่จะมี
ความคิดของความสมบูรณ์แบบหรือไม่? มันยืนเพื่อเหตุผลยกตัวอย่างเช่นว่าแม้ว่าที่ดีที่สุดที่เรา
สามารถทำหน้าที่บนโลกในรูปแบบที่ประมาณคุณธรรมที่สมบูรณ์แบบเรายังมีความรู้สึกของสิ่งที่
คุณงามความดีที่สมบูรณ์แบบ สถานที่ที่ไม่เหมาะที่มาจากความรู้สึกของเราถ้ามีแหล่งที่มาของเรา แต่เพียงผู้เดียวของ
ความรู้และสิ่งที่พวกเขาแสดงให้เห็นเป็นเพียงความไม่สมบูรณ์? ดังนั้นข้อสรุปเชิงตรรกะของเขา (หมายเหตุ
กระบวนการของการหักเหตุผลที่ทำงาน) ว่ามีโลกของรูปแบบที่เหมาะหรือสาระสําคัญ (เป็น
โลกของความคิดบริสุทธิ์หรือวิญญาณ) ซึ่งโลกนี้คือการเลียนแบบที่ไม่สมบูรณ์