Relation in Time described a static

Relation in Time described a static relation, the artist couple are sitting back to back, and their hair is firmly tied together, symbolising the bond between them. For the first 16 hours in Bologna’s Studio G7 (October 1977), they sat there without an audience. In the 17th hour, the public were admitted, and Abramovic/Ulay continued to sit motionless for another hour. Each hour, a photograph was taken. There are few visible changes – sometimes Ulay sits with his eyes closed, sometimes Marina, or both have them open and look into the void. Their shared plait, their external connection, their umbilical cord, works loose as the hours pass. There is a contrast to the outward connectedness in their inward separateness, their different feelings. Again, as with the previous ones, this is an experience that the viewer can only follow visually, but cannot experience himself. Therefore Abramovic/Ulay’s Performances live primarily on the intensity of their own experience and then in their visibility for the observer who, of course, may perceive both as role models. As in Relation in Movement, these Performances expose the principle of the individual as they progress, although they begin in a synchronised way, like two alarm clocks that were set at the same time, then gradually follow their own pattern.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสัมพันธ์ในเวลาที่อธิบายความสัมพันธ์คง นั่งคู่ศิลปินไว้ และผมของพวกเขาอย่างเชื่อมโยงกัน symbolising พันธะระหว่าง สำหรับ 16 ชั่วโมงแรกในจี 7 สตูดิโอของโลน่า (1977 ตุลาคม), พวกเขานั่ง โดยผู้ชม ในชั่วโมง 17 ประชาชนไม่ยอมรับ และ Abramovic/Ulay ต่อนั่งนิ่งอีกชั่วโมง แต่ละชั่วโมง ถูกนำรูปถ่าย มีการเปลี่ยนแปลงที่มองเห็นได้น้อย– บางครั้ง Ulay อยู่กับตาของเขาปิด บางครั้งมาริน่า หรือทั้งสองให้เปิด และดูเป็นโมฆะ ของพวกเขาร่วม plait เชื่อมต่อภายนอกของพวกเขา พวกเขาสายสะดือ ทำงาน loose เป็นผ่านชั่วโมง มีความคมชัดการ connectedness ภายนอกในการ separateness ขาเข้า ความรู้สึกของพวกเขาแตกต่างกัน อีกครั้ง กับคนก่อนหน้านี้ นี้ได้ประสบการณ์ที่ตัวแสดงสามารถทำตามเท่านั้นมองเห็นได้ แต่ไม่พบตัวเอง ดังนั้น Abramovic/Ulay แสดงสดเป็นหลักในความเข้ม ของประสบการณ์ของตนเอง แล้ว ในความเห็นสำหรับนักการที่ แน่นอน อาจสังเกตทั้งสองเป็นรูปแบบบทบาท เป็นสัมพันธ์เคลื่อนไหว ประทับแสดงหลักของแต่ละบุคคลเป็นผู้ดำเนินการ แม้ว่าพวกเขาเริ่มต้นด้วยวิธี synchronised ชอบนาฬิกาปลุกสองที่ได้ตั้งค่าในเวลาเดียวกัน แล้วค่อย ๆ ทำตามรูปแบบของตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสัมพันธ์ในเวลาที่อธิบายความสัมพันธ์คงที่คู่ศิลปินจะนั่งกลับไปกลับและผมของพวกเขาจะเชื่อมโยงเข้าด้วยกันอย่างมั่นคงสัญลักษณ์ความผูกพันระหว่างพวกเขา สำหรับครั้งแรกเป็นเวลา 16 ชั่วโมงใน G7 สตูดิโอของโบโลญญา (ตุลาคม 1977) ที่พวกเขานั่งโดยไม่ต้องมีผู้ชม ในชั่วโมงที่ 17 ประชาชนเข้ารับการรักษาและ Abramovic / Ulay ยังคงนั่งนิ่งชั่วโมงอื่น แต่ละชั่วโมง, ถ่ายภาพถูกถ่าย มีไม่กี่เปลี่ยนแปลงที่มองเห็น - บางครั้ง Ulay นั่งปิดตาของเขาบางครั้ง Marina หรือทั้งสองอย่างมีพวกเขาเปิดและมีลักษณะเป็นโมฆะ ถักที่ใช้ร่วมกันของพวกเขาเชื่อมต่อภายนอกของพวกเขา, สายสะดือของพวกเขาทำงานหลวมเป็นชั่วโมงผ่าน มีความคมชัดในการเชื่อมโยงออกไปด้านนอกในแยกต่างหากภายในของพวกเขาเป็นความรู้สึกที่แตกต่างกันของพวกเขา อีกครั้งเช่นเดียวกับคนที่ก่อนหน้านี้เป็นประสบการณ์ที่ผู้ชมสามารถทำตามสายตา แต่ไม่สามารถสัมผัสกับตัวเอง ดังนั้น Abramovic / การแสดง Ulay อาศัยอยู่ส่วนใหญ่อยู่กับความรุนแรงของประสบการณ์ของตัวเองและจากนั้นในการมองเห็นของพวกเขาสำหรับผู้สังเกตการณ์ที่แน่นอนจะรับรู้ทั้งเป็นแบบอย่าง ในขณะที่ความสัมพันธ์ในการเคลื่อนไหวการแสดงเหล่านี้เปิดเผยหลักการของแต่ละบุคคลที่พวกเขามีความคืบหน้าถึงแม้ว่าพวกเขาจะเริ่มต้นในทางตรงกันเหมือนสองนาฬิกาปลุกที่ได้รับการตั้งค่าในเวลาเดียวกันแล้วค่อยๆทำตามรูปแบบของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสัมพันธ์ในเวลาบรรยายความสัมพันธ์แบบคงที่ , ศิลปินคู่จะนั่งกลับ และผมของพวกเขาแน่นผูกด้วยกัน สัญลักษณ์แห่งความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา สำหรับ 16 ชั่วโมงแรกในโบโลญญาสตูดิโอ G7 ( ตุลาคม 1977 ) พวกเขานั่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่มีคนดู ในชั่วโมง 17 ประชาชนเข้ารับการรักษา และราโมวิช / ulay ยังคงนั่งนิ่งอีกชั่วโมงนึง ในแต่ละชั่วโมงภาพถ่ายที่ถูกถ่าย มีการเปลี่ยนแปลงที่มองเห็นได้ไม่กี่ที บางครั้ง ulay นั่งหลับตา บางครั้ง Marina , หรือมีพวกเขาเปิดและมองเข้าไปในช่องว่าง ของพวกเขาที่ใช้ร่วมกันถักเปีย , การเชื่อมต่อภายนอกของสายสะดือของพวกเขา ทำงานหลวมเป็นชั่วโมงผ่าน มีความแตกต่างกับการเชื่อมโยงภายนอกใน separateness ขาเข้าของพวกเขา ความรู้สึกที่แตกต่างกันของพวกเขา อีกครั้งเช่นเดียวกับคนก่อนหน้านี้ นี่เป็นประสบการณ์ที่ผู้ชมสามารถติดตามการมองเห็น แต่สามารถสัมผัสได้เอง ดังนั้นการแสดงราโมวิช / ulay อยู่เป็นหลักในความเข้มของประสบการณ์ของพวกเขาเองและจากนั้นในการมองเห็นของพวกเขาสำหรับผู้สังเกตการณ์ที่ แน่นอน อาจจะรับรู้เป็นทั้งแบบอย่าง . เช่น ความสัมพันธ์ในการเคลื่อนไหวการแสดงเหล่านี้แสดงหลักการของบุคคลตามที่พวกเขาความคืบหน้า แม้ว่าพวกเขาจะเริ่มต้นในทางตรง เหมือนสองนาฬิกาปลุกที่กำหนดในเวลาเดียวกัน แล้วค่อย ๆ ตามรูปแบบของตนเอง