One fine evening a young princess p

One fine evening a young princess put on her bonnet and clogs, and went out to take a
walk by herself in a wood; and when she came to a cool spring of water with a rose in the
middle of it, she sat herself down to rest a while. Now she had a golden ball in her hand,
which was her favourite plaything; and she was always tossing it up into the air, and catching
it again as it fell.
After a time she threw it up so high that she missed catching it as it fell; and the ball
bounded away, and rolled along on the ground, until at last it fell down into the spring. The
princess looked into the spring after her ball, but it was very deep, so deep that she could not
see the bottom of it. She began to cry, and said, 'Alas! if I could only get my ball again, I
would give all my fine clothes and jewels, and everything that I have in the world.'
Whilst she was speaking, a frog put its head out of the water, and said, 'Princess, why
do you weep so bitterly?'
'Alas!' said she, 'what can you do for me, you
nasty frog? My golden ball has fallen into the spring.'
The frog said, 'I do not want your pearls, and
jewels, and fine clothes; but if you will love me, and let
me live with you and eat from off your golden plate,
and sleep on your bed, I will bring you your ball again.'
'What nonsense,' thought the princess, 'this silly
frog is talking! He can never even get out of the spring to visit me, though he may be able to
get my ball for me, and therefore I will tell him he shall have what he asks.'
So she said to the frog, 'Well, if you will bring me my ball, I will do all you ask.'
Then the frog put his head down, and dived deep under the water; and after a little
while he came up again, with the ball in his mouth, and threw it on the edge of the spring.
As soon as the young princess saw her ball, she ran to pick it up; and she was so overjoyed
to have it in her hand again, that she never thought of the frog, but ran home with it as fast as
she could.
The frog called after her, 'Stay, princess, and take me with you as you said,' But she did
not stop to hear a word.
The next day, just as the princess had sat down to dinner, she heard a strange noise - tap,
tap - plash, plash - as if something was coming up the marble staircase, and soon afterwards
there was a gentle knock at the door, and a little voice cried out and said:
'Open the door, my princess dear,
Open the door to thy true love here!
And mind the words that thou and I said
By the fountain cool, in the greenwood shade.'
Then the princess ran to the door and opened it, and there she saw the frog, whom she
had quite forgotten. At this sight she was sadly frightened, and shutting the door as fast as she
could came back to her seat.
The king, her father, seeing that something had frightened her, asked her what was the
matter.
'There is a nasty frog,' said she, 'at the door, that lifted my ball for me out of the spring this
morning. I told him that he should live with me here, thinking that he could never get out of
the spring; but there he is at the door, and he wants to come in.'
While she was speaking the frog knocked again at the door, and said:
'Open the door, my princess dear,
Open the door to thy true love here!
And mind the words that thou and I said
By the fountain cool, in the greenwood shade.'
Then the king said to the young princess, 'As you have given your word you must keep it;
so go and let him in.'
She did so, and the frog hopped into the room, and then straight on - tap, tap - plash, plash
- from the bottom of the room to the top, till he came up close to the table where the princess
sat.
'Pray lift me upon chair,' said he to the princess, 'and let me
sit next to you.'
As soon as she had done this, the frog said, 'Put your plate
nearer to me, that I may eat out of it.'
This she did, and when he had eaten as much as he could,
he said, 'Now I am tired; carry me upstairs, and put me into
your bed.' And the princess, though very unwilling, took him
up in her hand, and put him upon the pillow of her own bed, where he slept all night long.
As soon as it was light the frog jumped up, hopped downstairs, and went out of the house.
'Now, then,' thought the princess, 'at last he is gone, and I shall be troubled with him no
more.'
But she was mistaken; for when night came again she heard the same tapping at the door;
and the frog came once more, and said:
'Open the door, my princess dear,
Open the door to thy true love here!
And mind the words that thou and I said
By the fountain cool, in the greenwood shade.'
And when the princess opened the door the frog came in, and slept upon her pillow as
before, till the morning broke. And the third night he did the same. But when the princess
awoke on the following morning she was astonished to see, instead of the frog, a handsome
prince, gazing on her with the most beautiful eyes she had ever seen and standing at the head
of her bed.
He told her that he had been enchanted by a spiteful fairy, who had changed him into a
frog; and that he had been fated so to abide till some princess should take him out of the
spring, and let him eat from her plate, and sleep upon her bed for three nights.
'You,' said the prince, 'have broken his cruel charm, and now I have nothing to wish for
but that you should go with me into my father's kingdom, where I will marry you, and love
you as long as you live.'
The young princess, you may be sure, was not long in saying 'Yes' to all this; and as they
spoke a brightly coloured coach drove up, with eight beautiful horses, decked with plumes of
feathers and a golden harness; and behind the coach rode the prince's servant, faithful
Heinrich, who had bewailed the misfortunes of his dear master during his enchantment so
long and so bitterly, that his heart had well-nigh burst.
They then took leave of the king, and got into the coach with eight horses, and all set out,
full of joy and merriment, for the prince's kingdom, which they reached safely; and there they
lived happily a great many years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งตอนเย็นหญิงสาวใส่บาสเตียบอนเนต์และอุดตันของเธอ และก็ใช้เป็น เดินทาง ด้วยตนเองในไม้ และเมื่อเธอมาถึงน้ำพุเย็นน้ำกับกุหลาบในการ กลางของมัน เธอนั่งตัวเองลงพักไว้ ตอนนี้ เธอมีลูกบอลทองคำในมือของเธอ ซึ่งเป็น plaything ของเธอชื่นชอบ; และเธอเสมอ tossing ขึ้นไปในอากาศ และจับ มันอีกเพราะตกงานหลังจากเวลาเธอโยนมันขึ้นสูงมากที่เธอพลาดจับเป็นมันตก และลูก ล้อมรอบไป และสะสมตามบนพื้นดิน จนในที่สุด ก็ล้มลงในฤดูใบไม้ผลิ ที่ เจ้าหญิงมองเข้าไปในฤดูใบไม้ผลิหลังจากลูกของเธอ แต่ก็ลึกมาก ลึกดังนั้นเธออาจไม่ ดูด้านล่างของมัน เธอเริ่มร้องไห้ และ ว่า, ' พักสามารถ ถ้าฉันเพียงสามารถรับลูกของฉันอีกครั้ง ฉัน จะให้ซื้อของดี และอัญมณี และทุกอย่างที่มีในโลก 'ในขณะที่เธอถูกพูด กบใส่หัวจากน้ำ ความ ว่า, ' เจ้าหญิง ทำไม ทำคุณร้องได้พิรี้พิไร?''อนิจจา ' กล่าวว่า เธอ, ' อย่างไรสำหรับฉัน คุณ กบน่ารังเกียจ ลูกของฉันทองตกในฤดูใบไม้ผลิ 'กบกล่าวว่า, "ฉันไม่ต้องการไข่มุก และ รัตนากร และเสื้อผ้าที่ดี แต่ ถ้าคุณจะรักฉัน และให้ ฉันอาศัยอยู่กับคุณ และกินเสียของแผ่นทอง และนอนบนเตียงของคุณ ฉันจะนำคุณลูกของคุณอีกด้วย 'เจ้าหญิง คิดว่า 'อะไรเหลวไหล ' นี้โง่ พูดคุยกบ เขาไม่เคยแม้แต่ได้จากฤดูใบไม้ผลิชมฉัน แม้ว่าเขาอาจจะสามารถ รับลูกของฉันสำหรับฉัน และดังนั้น ฉันจะบอกเขาจะได้สิ่งที่เขาถาม 'เธอว่าต้องกบ 'ดี ถ้าคุณจะให้ฉันลูกของฉัน ฉันจะทำทั้งหมดที่คุณถามนั้นแล้วกบใส่หัวของเขาลง และดำลึกใต้น้ำ และ หลังน้อย ในขณะที่เขามาอีกครั้ง กับลูกในปาก และโยนในฤดูใบไม้ผลิทันทีที่หญิงสาวเห็นลูกของเธอ เธอวิ่งไปรับค่า และเธอปลื้มมาก มีในมือของเธอ อีก ว่า เธอไม่เคยคิดกบ แต่วิ่งบ้านด้วยเป็นอย่างรวดเร็ว เธอไม่กบที่เรียกว่าเธอ 'พัก หญิง และพาฉันกับคุณ ตามที่คุณกล่าวว่า แต่เธอไม่ได้ หยุดไม่ฟังคำนั้นในวันถัดไป เช่นเดียวกับที่เจ้าหญิงได้นั่งลงไปทานอาหารค่ำ เธอได้ยินเสียงประหลาด - เคาะ เคาะ - plash, plash - ว่าบางสิ่งบางอย่างมาถึงทางหินอ่อน และมิช้ามินาน มีเคาะเบา ๆ ที่ประตู และเสียงเล็ก ๆ ร้อง และกล่าวว่า:' เปิดประตู รักเจ้าหญิงของฉัน เปิดประตูสู่ความรักพระองค์จริงที่นี่ และจิตใจคำว่าพระองค์และ โดยเย็นน้ำพุ ในร่ม greenwood 'แล้วเจ้าหญิงวิ่งไปประตู และเปิด และมีเธอเห็นกบ ที่เธอ ค่อนข้างลืม ที่นี้สายตา เธอเศร้ากลัว และปิดประตูอย่างรวดเร็วเป็นของเธอ สามารถกลับมานั่งพระมหากษัตริย์ พ่อ เห็นว่าบางสิ่งบางอย่างได้กลัวเธอ ถามอะไรเธอได้ เรื่อง'มีกบน่ารังเกียจ กล่าวว่า เธอ, ' ที่ประตู ที่ยกลูกของฉันสำหรับฉันจากฤดูใบไม้ผลินี้ ตอนเช้า ฉันบอกเขาว่า เขาควรอยู่กับฉัน คิดว่า เขาอาจไม่เคยได้รับจาก ฤดูใบไม้ผลิ แต่มีเขาที่ประตู และเขาต้องการมา 'ในขณะที่เธอถูกพูดกบโบว์ลิ่งที่ประตูอีกครั้ง และกล่าวว่า:' เปิดประตู รักเจ้าหญิงของฉัน เปิดประตูสู่ความรักพระองค์จริงที่นี่และจิตใจคำว่าพระองค์และ โดยเย็นน้ำพุ ในร่ม greenwood 'แล้วพระกล่าวว่า เจ้าหญิงน้อย, ' เป็นคุณให้คุณคำที่คุณต้องให้มัน ดังนั้นไป และให้เขา ' เธอไม่ได้ และกบ hopped ในห้อง แล้วตรงบน - ประปา ประปา - plash, plash -จากด้านล่างของห้องด้านบนสุด จนถึงเขามาค่าปิดตารางที่เจ้าหญิง วันเสาร์'อธิษฐานยกฉันขึ้นเก้าอี้ กล่าวว่า เขากับเจ้าหญิง, ' และผม นั่งคุณ 'ทันทีที่เธอได้กระทำเช่นนี้ กบกล่าวว่า, ' ใส่จานของคุณ คำแนะนำเกี่ยวกับฉัน ที่ฉันจะกินจากนั้น 'นี้เธอไม่ได้ และเมื่อเขาได้กินมากเท่าที่เขาสามารถ เขากล่าวว่า, ' ตอนนี้ฉันเหนื่อย มีฉันอยู่ชั้นบน และวางฉันลง เตียงนอนของคุณ ' และเจ้าหญิง ว่าไม่ยอมมาก เขาใช้ ในมือของเธอ และใส่เขาตามหมอนเตียงของเธอเอง ที่เขานอนหลับตลอดทั้งคืนทันทีที่มีแสง กบไปค่า hopped ชั้นล่าง แล้วก็ออกจากบ้าน' ตอนนี้ แล้ว คิดว่า เจ้าหญิง, ' ในที่สุด เขาได้หายไป และฉันจะมีปัญหากับเขาไม่ เพิ่มเติม.'แต่เธอคือดาว ตามปกติ สำหรับเมื่อคืนมาอีกครั้ง เธอได้ยินเสียงกรีดเดียวกันที่ประตู และกบมาอีกครั้ง กล่าวว่า:' เปิดประตู รักเจ้าหญิงของฉัน เปิดประตูสู่ความรักพระองค์จริงที่นี่ และจิตใจคำว่าพระองค์และ โดยเย็นน้ำพุ ในร่ม greenwood 'และเมื่อเจ้าหญิงเปิดประตู กบมา และนอนตามหมอนของเธอเป็น จนถึงตอนเช้าก่อน ยากจน และคืนที่สามเขาได้เหมือนกัน แต่เมื่อเจ้าหญิง ตื่นขึ้นในตอนเช้าต่อไปนี้เธอตะลึงงันเพื่อดู แทนกบ แบบหล่อ เจ้าชาย พร้อมกับเธอ ด้วยเธอเคยเห็นตาสวยที่สุด และยืนอยู่ที่หัว เตียงของเธอเขาบอกเธอว่า เขาได้ถูกทำ โดยการ spiteful นางฟ้า ที่มีการเปลี่ยนแปลงเขาเป็นการ กบ และที่เคย fated เพื่อปฏิบัติจนเจ้าหญิงบางควรพาเขาออกจากการ ฤดูใบไม้ผลิ และให้เขากินจากจานของเธอ และนอนสามคืนตามเตียงของเธอ'คุณ กล่าวว่า เจ้าชาย, ' ได้เสียเสน่ห์ของเขาโหดร้าย และตอนนี้ ไม่มีอะไรที่ต้องการ แต่ว่าคุณควรไปกับฉันในราชอาณาจักรของพ่อ ที่ฉันจะแต่งงานกับคุณ และรัก คุณตราบเท่าที่คุณมีชีวิตอยู่ 'เจ้าหญิงน้อย คุณอาจไม่แน่ใจ ไม่นานในการพูดว่า 'ใช่' ทั้งหมดนี้ และพวกเขา พูดโค้ชสีสันขับรถ มีแปดม้าสวยงาม มีเบิ้ลพลูมของ ขนนกและเทียมทอง และด้านหลังรถขี่คนใช้ของเจ้าชาย ซื่อสัตย์ ไฮน์ริช ที่มี bewailed misfortunes ของนายรักในมนต์เสน่ห์ของเขาดังนั้น ยาวและดังนั้นพิรี้พิไร ที่มีระเบิดหัวใจแห่งชุมชนพวกเขาจึงลาพระ แล้วได้เป็นโค้ชแปดม้า และทั้งหมดออก เต็มไปด้วยความสุขและ merriment สำหรับราชอาณาจักรของเจ้าชาย ซึ่งพวกเขามาถึงอย่างปลอดภัย และมีพวกเขา อาศัยอยู่อย่างมีความสุขดีหลายปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดีตอนเย็นเป็นหญิงสาวหยิบหมวกและรองเท้าไม้และออกไปใช้
เดินคนเดียวในป่า และเมื่อเธอมาถึงฤดูใบไม้ผลิเย็นของน้ำกุหลาบใน
คนกลาง เธอนั่งตัวลงเพื่อพักผ่อน ตอนนี้เธอมีลูกบอลสีทองในมือของเธอ
ซึ่งเป็นของเล่นที่ชื่นชอบของเธอ เธอมักจะโยนมันขึ้นไปในอากาศ แล้วจับมันอีกครั้ง เมื่อมันล้ม

.หลังจากเวลาที่เธอโยนมันขึ้นไปสูงมากที่เธอพลาดจับมันล้ม และลูก
มุ่งหน้าไป แล้วกลิ้งไปบนพื้น จนในที่สุดมันก็ล้มลงในฤดูใบไม้ผลิ
เจ้าหญิงมองเข้าไปในฤดูใบไม้ผลิหลังจากที่ลูกของเธอ แต่มันอยู่ลึกมาก ลึกๆ ที่เธอไม่อาจ
ดูด้านล่าง เธอเริ่มร้องไห้ และกล่าวว่า " อนิจจาเอ๋ย ถ้าผมจะเอาลูกของฉันอีกครั้ง ฉัน
จะให้เสื้อผ้าดีหมด และพลอย และทุกอย่างที่ผมมีในโลก '
ในขณะที่เธอพูด กบใส่หัวของมันออกจากน้ำและกล่าวว่า ' เจ้าหญิง ทำไม
คุณร่ำไห้อย่างขมขื่นดังนั้น ?
'alas ! เธอบอกว่า " คุณสามารถทำอะไรสำหรับฉัน คุณ
กบน่ารังเกียจ ? ลูกบอลสีทองของฉันได้ลดลงในฤดูใบไม้ผลิ '
กบกล่าวว่า ' ฉันไม่ต้องการไข่มุก และอัญมณีและเสื้อผ้าที่ดี ;
,แต่ถ้าคุณจะรักฉัน และให้
ฉันอยู่กับเธอ และกินจากจานทองของคุณ
และนอนอยู่บนเตียง ผมจะพาคุณลูกของคุณอีก '
'what ไร้สาระ ' คิดว่าเจ้าหญิง ' กบโง่
นี่มันพูด ! เขาจะไม่เคยออกไปของฤดูใบไม้ผลิมา แม้ว่าเขาอาจจะ
รับลูกของฉัน ดังนั้น ฉัน จะ บอก เขา เขาจะได้อะไร เขาถามว่า '
ดังนั้นเธอบอกให้กบดีถ้าคุณจะเอาลูกของฉัน ฉันจะทำทุกอย่างที่คุณขอ '
แล้วกบใส่หัวของเขาลง และดำน้ำลึกอยู่ใต้น้ำ และหลังเล็กน้อย
ในขณะที่เขาขึ้นมาอีกครั้ง กับลูกบอลในปากของเขาและโยนมันบนขอบของฤดูใบไม้ผลิ
ทันทีที่เจ้าหญิง เห็นลูกของเธอ เธอวิ่งไปหยิบมันขึ้นมา เธอจึงดีใจมาก
จะมีในมือเธออีกครั้ง ว่าเธอเคยคิดว่า กบแต่วิ่งกลับบ้านด้วยความเร็วเท่าที่เธอได้
.
กบโทรมาหลังจากเธอ ' อยู่ เจ้าหญิง และพาฉันกับคุณ อย่างที่คุณว่า แต่เธอไม่ได้หยุดฟัง
.
วันถัดไปเช่นเดียวกับเจ้าหญิงนั่งลงทานข้าว เธอได้ยินเสียง - แปลกแตะแตะ --
plash plash , - ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา หินอ่อน บันได และหลังจากนั้น
มีเคาะเบาๆ ที่ประตูและเสียงเล็กร้องออกมาและกล่าวว่า :
'open ประตู เจ้าหญิงที่รักของฉัน
เปิดประตูของความรักที่แท้จริงที่นี่
ใจคำที่ท่านและผมพูด
โดยน้ำพุเย็น ใน Greenwood เงา '
แล้วเจ้าหญิงวิ่งไปที่ประตูและเปิดมัน และที่นั่นเธอเห็นกบที่เธอ
มีค่อนข้างลืม ที่เห็นนี่ก็น่าเศร้าใจ และปิดประตูให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอ
สามารถกลับมาที่ที่นั่งของเธอ
กษัตริย์ พ่อของเธอ เห็นว่ามีเรื่องตกใจของเธอ ถามเธอว่าเป็น

เรื่องนี้ มันอาจเป็นกบที่น่ารังเกียจ ' เธอ ' ที่ประตู ที่ยกบอลมาหาตอนเช้าฤดูใบไม้ผลินี้

ฉันบอกเขาว่าเขาควรอยู่กับผมที่นี่ คิดว่าเขาอาจไม่เคยออกจาก
ฤดูใบไม้ผลิ แต่เขาอยู่ที่ประตู และเขาอยากจะเข้ามา '
.ขณะที่เธอกำลังพูดกบเคาะอีกครั้งที่ประตูและพูด :
'open ประตู เจ้าหญิงที่รักของฉัน
เปิดประตูของความรักที่แท้จริงที่นี่
ใจคำที่ท่านและผมพูด
โดยน้ำพุเย็น ใน Greenwood เงา '
แล้วกษัตริย์จึงตรัสกับเจ้าหญิง ' อย่างที่คุณมีให้ คำพูด คุณ ต้อง ให้ มัน ไปให้เขา
'
เธอทำเช่นนั้น และกบกระโดดเข้าไป ห้องแล้วตรงไป - แตะแตะ - plash plash
, - จากด้านล่างของห้องด้านบน จนกระทั่งเขามาใกล้โต๊ะที่เจ้าหญิง

'pray ยกฉันขึ้นนั่งเก้าอี้ ' เขากล่าวกับเจ้าหญิง ' และให้ฉันนั่งข้างๆเธอ

เป็น’ ทันทีที่เธอทำนี้ กบ บอกว่า ใส่
จานใกล้ๆฉัน ฉันอาจจะกินมัน . '
นี้เธอได้ และเมื่อเขาได้กินมากที่สุดเท่าที่เขาสามารถ
เขากล่าวว่า " ตอนนี้ผมเหนื่อย พาฉันขึ้นไปข้างบน แล้วเอาผมเข้า
เตียงของคุณ และเจ้าหญิง แม้ว่าความไม่เต็มใจ พาเขา
ขึ้นในมือของเธอ และทำให้เขาอยู่บนหมอนที่เตียงของเธอเอง ที่เขานอนทั้งคืน
ทันทีที่ถูกแสง กบกระโดดขึ้น กระโดดลงไปข้างล่าง และเดินออกจากบ้าน
ตอนนี้แล้วคิดว่าเจ้าหญิง ' ' ที่ล่าสุดเขาได้หายไปแล้ว และผมจะต้องมีปัญหากับเขาไม่
เพิ่มเติม '
แต่เธอก็คิดผิด เพราะเมื่อคืนมาอีกครั้ง เธอได้ยินเสียงเหมือนเคาะที่ประตู ;
และกบมาอีกครั้งหนึ่ง และกล่าวว่า :
'open ประตู เจ้าหญิงที่รักของฉัน
เปิดประตูของความรักที่แท้จริงที่นี่
ใจคำที่ท่านและผมพูด
โดยน้ำพุเย็น ใน Greenwood เงา '
เมื่อเจ้าหญิงเปิดประตูกบมา และนอนหนุนหมอนของเธอ
มาก่อนจนเช้าเลยพัง และคืนที่สามเขาก็เหมือนกัน แต่เมื่อเจ้าหญิง
ตื่นขึ้นในตอนเช้า เธอตกใจมากที่เห็นต่อไปนี้แทนกบ เจ้าชายสุดหล่อ
, จ้องเธอด้วยดวงตาที่สวยที่สุดที่เธอเคยเห็นและยืนที่หัวเตียงของเธอ
.
เขาบอกเธอว่าเขาได้รับหลงเสน่ห์นางฟ้าทั้งๆ ที่ ที่ ได้ เปลี่ยนเขาให้กลายเป็นกบ
;และที่เขาได้รับการกำหนดให้อยู่จนถึงเจ้าหญิงควรพาเขาออกจาก
ฤดูใบไม้ผลิ และให้เค้ากินจากจานของเธอ และนอนอยู่บนเตียงของเธอเป็นเวลาสามคืน .
' คุณ ' เจ้าชาย ' หักเสน่ห์ร้ายของเขา และตอนนี้ฉันก็ไม่มีอะไรที่จะหวัง
แต่ คุณควรไปกับฉัน เป็นอาณาจักรของพ่อ ที่ผมจะแต่งงานกับคุณ และความรัก
คุณตราบเท่าที่คุณอาศัยอยู่ . '
เจ้าหญิงเด็กคุณอาจจะได้ไม่ยาว บอกว่า ' ใช่ ' ทั้งหมดนี้ และขณะที่พวกเขา
พูดโค้ชสีแจ๊ดขับรถขึ้น มีม้าแปดสวยงาม , ประดับด้วยขนนกของ
ขนเทียมทอง และหลังโค้ชขี่คนรับใช้ของเจ้าชาย ซื่อสัตย์
ไฮน์ริชที่บีเวลดที่โชคร้าย ของเจ้านายที่รักของเขาในระหว่างการลุ่มหลงของเขาดังนั้น
นานและที่ดังนั้นหัวใจของเขาก็ใกล้ระเบิด .
จากนั้นพวกเขาจากไปกษัตริย์ และได้เป็นโค้ชกับม้าแปด และตั้งค่าทั้งหมดออก
เต็มความสุขและความสนุกสนานสำหรับอาณาจักรของเจ้าชายที่พวกเขามาถึงอย่างปลอดภัยและมีพวกเขา
มีความสุขมากหลายปี