A particle accelerator is a device

A particle accelerator is a device that uses electromagnetic fields to propel charged particles to high speeds and to contain them in well-defined beams.[1] Large accelerators are best known for their use in particle physics as colliders (e.g. the LHC at CERN, RHIC at Brookhaven National Laboratory, and Tevatron at Fermilab). Other kinds of particle accelerators are used in a large variety of applications, including particle therapy for oncological purposes, and as synchrotron light sources for the study of condensed matter physics. There are currently more than 30,000 accelerators in operation around the world.[2]

There are two basic classes of accelerators: electrostatic and oscillating field accelerators. Electrostatic accelerators use static electric fields to accelerate particles. A small-scale example of this class is the cathode ray tube in an ordinary old television set. Other examples are the Cockcroft–Walton generator and the Van de Graaff generator. The achievable kinetic energy for particles in these devices is limited by electrical breakdown. Oscillating field accelerators, on the other hand, use radio frequency electromagnetic fields to accelerate particles, and circumvent the breakdown problem. This class, which was first developed in the 1920s, is the basis for all modern accelerator concepts and large-scale facilities.

Rolf Widerøe, Gustav Ising, Leó Szilárd, Donald Kerst, and Ernest Lawrence are considered pioneers of this field, conceiving and building the first operational linear particle accelerator,[3] the betatron, and the cyclotron.

Because colliders can give evidence of the structure of the subatomic world, accelerators were commonly referred to as atom smashers in the 20th century.[4] Despite the fact that most accelerators (but not ion facilities) actually propel subatomic particles, the term persists in popular usage when referring to particle accelerators in general.[5][6][7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเครื่องเร่งอนุภาคเป็นอุปกรณ์ที่ใช้สนามแม่เหล็กไฟฟ้า เพื่อขับเคลื่อนอนุภาค charged ให้ความเร็วสูง และประกอบด้วยคานโดย [1] ส่วนช่วยดำเนินการมีขนาดใหญ่รู้จักกันดีสำหรับการใช้ในฟิสิกส์อนุภาคเป็น colliders (เช่น LHC ที่องค์การวิจัยนิวเคลียร์ยุโรป) RHIC ที่ Brookhaven ห้องปฏิบัติการแห่งชาติ และ Tevatron ที่แฟร์มีแล็บ เครื่องเร่งอนุภาคชนิดอื่น ๆ ใช้ในหลากหลายโปรแกรมประยุกต์ รวมถึงการบำบัดอนุภาควัตถุประสงค์ oncological และ เป็นแหล่งแสง synchrotron ในวิชาฟิสิกส์เรื่องแบบบีบ ขณะนี้มีกว่า 30000 ช่วยในการดำเนินการทั่วโลก [2]มีสองประเภทพื้นฐานช่วย: ฟิลด์สถิต และสั่นได้ช่วย ช่วยงานใช้ไฟฟ้าคงฟิลด์เพื่อเร่งอนุภาค ตัวอย่างที่ระบุระดับนี้คือ หลอดรังสีแคโทดในชุดโทรทัศน์เก่าเป็นธรรมดา อื่น ๆ อย่าง Van de Graaff เครื่องกำเนิดไฟฟ้าและเครื่องกำเนิดไฟฟ้า Cockcroft – วัลตัน พลังงานจลน์ที่ทำได้สำหรับอนุภาคในอุปกรณ์เหล่านี้ถูกจำกัด โดยแบ่งไฟฟ้า ขาช่วยฟิลด์ คง ใช้คลื่นความถี่วิทยุสนามแม่เหล็กไฟฟ้าเพื่อเร่งอนุภาค และหลีกเลี่ยงปัญหาแบ่ง เรียน ที่แรกถูกพัฒนาขึ้นในปี 1920 เป็นพื้นฐานของแนวคิดลัดที่ทันสมัยและสิ่งอำนวยความสะดวกขนาดใหญ่ทั้งหมดRolf Widerøe กุสตาฟ Ising, Leó Szilárd โดนัลด์ Kerst และเออร์เนสต์ลอว์เรนซ์ถือเป็นผู้บุกเบิกของฟิลด์นี้ ตั้งครรภ์ และอาคารที่แรกในการดำเนินงานเชิงเส้นเครื่องเร่งอนุภาค, [3] betatron และ cyclotronเนื่องจาก colliders สามารถให้หลักฐานของโครงสร้างของโลก subatomic ช่วยได้โดยทั่วไปเรียกว่า smashers อะตอมในศตวรรษ 20 [4] ถึงแม้ว่า ส่วนใหญ่เร่ง (แต่ไม่อำนวยความสะดวกของไอออน) จริงขับเคลื่อนอนุภาค subatomic คำยังคงอยู่ในนิยมใช้เมื่ออ้างอิงถึงเครื่องเร่งอนุภาคโดยทั่วไป [5] [6] [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เร่งอนุภาคเป็นอุปกรณ์ที่ใช้สนามแม่เหล็กไฟฟ้าเพื่อขับเคลื่อนอนุภาคที่มีประจุความเร็วสูงและจะมีพวกเขาในคานดีที่กำหนด. [1] เร่งขนาดใหญ่เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการใช้งานของพวกเขาในฟิสิกส์อนุภาคเป็น colliders (เช่น LHC ที่เซิร์น, RHIC ที่ Brookhaven ห้องปฏิบัติการแห่งชาติและ Tevatron ที่ Fermilab) ชนิดอื่น ๆ ของเครื่องเร่งอนุภาคที่ใช้ในความหลากหลายของการใช้งานรวมทั้งการรักษาด้วยอนุภาคเพื่อวัตถุประสงค์มะเร็งและเป็นแหล่งกำเนิดแสงซินโครการศึกษาฟิสิกส์เรื่องย่อ ขณะนี้มีมากกว่า 30,000 ตัวเร่งในการดำเนินงานทั่วโลก [2]. มีสองชั้นเรียนขั้นพื้นฐานของเครื่องเร่งอนุภาค: เร่งสนามไฟฟ้าสถิตและสั่น เร่งไฟฟ้าสถิตใช้สนามไฟฟ้าคงที่จะเร่งอนุภาค ตัวอย่างขนาดเล็กของชั้นนี้เป็นหลอดภาพในโทรทัศน์ชุดเก่าสามัญ ตัวอย่างอื่น ๆ ที่มีเครื่องกำเนิดไฟฟ้า Cockcroft-วอลตันและเครื่องกำเนิดไฟฟ้าแวนเดอ Graaff พลังงานจลน์ทำได้สำหรับอนุภาคในอุปกรณ์เหล่านี้จะถูก จำกัด โดยการสลายไฟฟ้า เร่งสนามสั่นในมืออื่น ๆ ให้ใช้สนามแม่เหล็กไฟฟ้าคลื่นความถี่วิทยุในการเร่งอนุภาคและหลีกเลี่ยงปัญหาการสลาย ระดับนี้ซึ่งได้รับการพัฒนาครั้งแรกในปี ค.ศ. 1920 เป็นพื้นฐานสำหรับการเร่งแนวคิดที่ทันสมัยและสิ่งอำนวยความสะดวกขนาดใหญ่. Rolf Widerøeกุสตาฟ Ising, ราศีสิงห์Szilárdโดนัลด์ Kerst และเออร์เนสอเรนซ์ได้รับการพิจารณาผู้บุกเบิกด้านนี้การตั้งครรภ์และการสร้าง ครั้งแรกของการดำเนินงานเร่งอนุภาคเชิงเส้น [3] betatron และไซโคล. เพราะ colliders สามารถให้หลักฐานของโครงสร้างของโลก subatomic เร่งถูกเรียกกันทั่วไปว่า Smashers อะตอมในศตวรรษที่ 20. [4] แม้จะมีความจริงที่ว่า เร่งมากที่สุด (แต่สิ่งอำนวยความสะดวกไม่ไอออน) จริงขับเคลื่อนอนุภาคคำว่ายังคงอยู่ในการใช้งานที่เป็นที่นิยมเมื่อพูดถึงเครื่องเร่งอนุภาคในทั่วไป. [5] [6] [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องเร่งอนุภาค คือ อุปกรณ์ที่ใช้สนามแม่เหล็กไฟฟ้าเพื่อขับเคลื่อนอนุภาคประจุไฟฟ้าที่ความเร็วสูงและมีพวกเขาในคานไว้ [ 1 ] เครื่องขนาดใหญ่ที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการใช้ในฟิสิกส์ของอนุภาคเป็น colliders ( เช่นเครื่องเร่งอนุภาคของเซิร์นที่ห้องปฏิบัติการแห่งชาติ , และการ , Brookhaven เทวาตรอนที่เฟอร์มิแล็บ )ชนิดอื่น ๆของเครื่องเร่งอนุภาคที่ใช้ในหลากหลายของการใช้งานรวมถึงอนุภาคบำบัดเพื่อวัตถุประสงค์ oncological และเป็นแหล่งแสงซินโครตรอน เพื่อการศึกษาฟิสิกส์เรื่องย่อ . ขณะนี้มีกว่า 30 , 000 ตัว ในการดำเนินงานทั่วโลก [ 2 ]

มีพื้นฐาน 2 ชั้นของเครื่องเร่งอนุภาค : ไฟฟ้าสถิตและสั่นฟิลด์ accelerators .ไฟฟ้าสถิตสนามไฟฟ้าสถิตที่ใช้เครื่องเร่งอนุภาค ตัวอย่างขนาดเล็กของคลาสนี้คือหลอดรังสีแคโทดในโทรทัศน์ชุดเก่าธรรมดา ตัวอย่างอื่น ๆมีคอกครอฟต์ และ วอลตัน แวนเดอแกรฟฟ์เครื่องกำเนิดไฟฟ้าและเครื่องกำเนิดไฟฟ้า พลังงานจลน์ของอนุภาคที่ได้ในอุปกรณ์เหล่านี้จะถูก จำกัด โดยไฟฟ้าล้มเหลว ฟิลด์ accelerators สั่น ,บนมืออื่น ๆที่ใช้คลื่นความถี่สนามแม่เหล็กไฟฟ้า เพื่อเร่งอนุภาค และหลีกเลี่ยงการเกิดปัญหา ชั้นนี้ซึ่งถูกพัฒนาขึ้นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1920 เป็นพื้นฐานทั้งหมดที่ทันสมัยเร่งแนวคิดและเครื่องขนาดใหญ่ กว้าง

รขึ้นอี กุสตาฟ ไอ , เลอó . kgm szil Rd , โดนัลด์ เคิสต์และเออร์เนสต์ลอว์เรนซ์ถือว่าเป็นผู้บุกเบิกในฟิลด์นี้ตั้งครรภ์และอาคารแรกปฏิบัติการเชิงเส้นเร่งอนุภาค , [ 3 ] รองเท้าทำมือ และไซโคลตรอน

เพราะ colliders สามารถให้หลักฐานของโครงสร้างของโลก โมเลกุล accelerators เป็นปกติจะเรียกว่าอะตอมการในศตวรรษที่ 20 [ 4 ] แม้จะมีความจริงที่ว่าเร่งมากที่สุด ( แต่ไม่ใช่รายละเอียดเครื่อง ) จริงๆ ขับเคลื่อนนิวเคลียสระยะยาวยังคงอยู่ในการใช้งานที่นิยมเมื่อกล่าวถึงอนุภาค accelerators ในทั่วไป . [ 5 ] [ 6 ] [ 7 ]