After reading up to here, Meixiang

After reading up to here, Meixiang and Lanxiang both jested the young royal prince was so filial that he didn’t even forget to bring some good things back for the princess consort. Feeling very happy, Princess Consort Jing ordered, “At noon, make a soup with the shark fin that my son personally caught. It will definitely be thousands of times better than the ones on the market.” The two handmaids agreed one after another.Zhu Junyang also said, “By the time Mother receives this letter, this child should have almost arrived at the southern seas [3]. I heard that the local customs and practices are quite different from the Central Plains. There’s no winter there, so one wouldn’t be able to see snow. The people there have dark skin, high foreheads and broad noses. So, they look slightly different than the people of the Central Plains [4]. ***Some people may be uncomfortable with the next sentence, so please skip to the next paragraph if it might offend you.*** I heard that, on the other side of the boundless sea, there is a race of people who have glistening black skin and looks like a chimpanzee. If there’s a chance, this child really wants to go take a look and personally draw some portraits for Mother to see.”And lastly, he said, “With parents around, one shouldn’t travel faraway. Please forgive this child for being unfilial and unable to stay with you and Father. Mother, in the Great Ming Dynasty, there are still many people who are dressed in rags and have little food to eat. The emperor said that there is an easily grown and high-yielding crop in the West—corn—that can be eaten as a staple food. This time, my task is to bring back the corn seeds and try to plant them. I believe that the introduction and cultivation of corn will certainly benefit the common folks. At that time, there won’t be famine in the Great Ming Dynasty anymore, and everyone will be able to live a prosperous and contented life…”Princess Consort Jing started weeping as she read the letter, “It has been nearly half a year, yet he had just reached the southern seas. Moreover, he also wants to go to the West… When will my Yang’er come back ah?!”Lanxiang quickly comforted her, “Princess Consort, don’t be like this. Young Royal Prince wrote this letter back because he wants you to rest assured. If he knew that his letter has caused you to be sad, with how filial the young prince is, he will surely blame himself. Think about it, the young prince has already reached the southern seas, so it definitely won’t be long before he reaches the West. Perhaps, within a few months, the young royal prince will appear in front of you and give you a surprise!”Princess Consort Jing gently wiped the tears from the corner of her eyes with her handkerchief, nodded, and said, “Yes, my son will definitely come back as soon as possible. After finding corn, no matter what, I won’t let him travel so far anymore. I miss him so much!”“Your Highness, the wife of Zhaoyong General has arrived with her daughter.” The senior servant, who was in charge of the outer courtyard, hurriedly came over to report.Princess Consort Jing finally remembered that she had invited Lady Fang over, so she hastily said, “Quickly bring her in.”The gifts that Lady Fang and Xiaocao brought over weren’t rare and precious goods, but instead, they had brought over a gift box set of Zhenxiu Restaurant’s limited roasted chicken and osmanthus duck. This was Yu Xiaocao’s idea.In Xiaocao’s opinion, what valuable goods had the princess consort not seen before? When sending a gift, it was better to choose the right one rather than the expensive one. Last time, when they ate together, the princess consort seemed to have a special liking for the osmanthus duck. So there definitely wouldn’t be anything wrong with gifting this! Besides, not everyone could purchase Zhenxiu Restaurant’s gift box set. The gift box was beautifully designed, so it was quite presentable as a gift.Sure enough, when Princess Consort Jing received the gift, she was extremely pleased and said that she was very lucky to be able to eat good food today. Upon knowing that it was chosen by Xiaocao, Princess Consort Jing highly commended the little girl.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากที่ได้อ่านถึงที่นี่ Meixiang และ Lanxiang ทั้ง jested หนุ่มเจ้าชายจึงกตัญญูว่าเขาไม่ได้ลืมที่จะนำบางสิ่งบางอย่างที่ดีกลับมเหสีเจ้าหญิง รู้สึกมีความสุขมากที่เจ้าหญิงพระราชสวามี Jing สั่ง“ตอนเที่ยงทำให้น้ำซุปที่มีปลาฉลามครีบว่าลูกชายของฉันจับเอง แน่นอนมันจะเป็นพันครั้งดีกว่าคนในตลาด.” ทั้งสองสาวที่ตกลงกันอีกหลังหนึ่ง

จู้ Junyang ยังกล่าวว่า“เมื่อถึงเวลาที่แม่ได้รับจดหมายฉบับนี้เด็กคนนี้ควรจะมาถึงเกือบจะในทะเลภาคใต้ [3] ผมได้ยินมาว่าประเพณีท้องถิ่นและการปฏิบัติที่ค่อนข้างแตกต่างจากที่ราบลุ่มภาคกลาง มีฤดูหนาวที่ไม่ได้มีดังนั้นหนึ่งจะไม่สามารถที่จะเห็นหิมะ คนที่มีมีผิวคล้ำหน้าผากสูงและจมูกกว้าง ดังนั้นพวกเขามีลักษณะที่แตกต่างจากผู้คนในที่ราบลุ่มภาคกลางเล็กน้อย [4] *** บางคนอาจจะอึดอัดกับประโยคต่อไปดังนั้นโปรดข้ามไปย่อหน้าถัดไปถ้ามันอาจทำให้คุณไม่ชอบใจ. *** ผมได้ยินมาว่าในด้านอื่น ๆ ของทะเลไม่มีที่สิ้นสุดที่มีการแข่งขันของผู้ที่มี วาววับผิวดำและรูปลักษณ์ที่เหมือนลิงชิมแปนซี หากมีโอกาสที่เด็กคนนี้จริงๆอยากจะไปใช้เวลาดูและส่วนตัววาดภาพวาดบางอย่างสำหรับแม่เห็น.”

และสุดท้ายเขากล่าวว่า“กับผู้ปกครองรอบหนึ่งไม่ควรเดินทางไกลออกไป โปรดยกโทษให้เด็กคนนี้สำหรับการ unfilial และไม่สามารถที่จะอยู่กับคุณและพระบิดา แม่ใหญ่ในราชวงศ์หมิงยังคงมีหลายคนที่จะสวมใส่ในผ้าขี้ริ้วและมีอาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะกิน จักรพรรดิกล่าวว่ามีการเติบโตได้อย่างง่ายดายและให้ผลผลิตสูงพืชในเวสต์ข้าวโพดที่สามารถนำมารับประทานเป็นอาหารหลัก เวลานี้งานของฉันคือการนำกลับเมล็ดข้าวโพดและพยายามที่จะปลูกไว้ ผมเชื่อว่าการเปิดตัวและการเพาะปลูกข้าวโพดอย่างแน่นอนจะเป็นประโยชน์ต่อคนทั่วไป ในเวลานั้นจะไม่มีความอดอยากในราชวงศ์หมิงที่ดีอีกต่อไปและทุกคนจะสามารถที่จะมีชีวิตที่เจริญรุ่งเรืองและเป็นที่พึงพอใจ ...”

ปริ๊นเซมเหสี Jing เริ่มร้องไห้ขณะที่เธออ่านตัวอักษร“จะได้รับเกือบครึ่งปี แต่เขาก็มาถึงเพียงแค่ทะเลภาคใต้ นอกจากนี้เขายังต้องการที่จะไปที่เวสต์ ... เมื่อ Yang'er ของฉันจะกลับมา ah ?!”

Lanxiang สบายใจได้อย่างรวดเร็วของเธอ“ปริ๊นเซมเหสีไม่เป็นเช่นนี้ หนุ่มเจ้าชายเขียนกลับจดหมายฉบับนี้เพราะเขาต้องการให้คุณมั่นใจได้ ถ้าเขารู้ว่าหนังสือของเขาได้ทำให้คุณต้องเสียใจกับวิธีการกตัญญูเจ้าชายหนุ่มคือเขาก็จะตำหนิตัวเอง คิดเกี่ยวกับมันเจ้าชายหนุ่มมีอยู่แล้วถึงทะเลภาคใต้จึงแน่นอนจะไม่นานก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปทางทิศตะวันตก บางทีอาจจะเป็นภายในไม่กี่เดือนหนุ่มเจ้าชายจะปรากฏในหน้าของคุณและทำให้คุณประหลาดใจ!”

ปริ๊นเซมเหสี Jing เช็ดเบา ๆ น้ำตาจากมุมของตาของเธอด้วยผ้าเช็ดหน้าของเธอพยักหน้าและกล่าวว่า“ใช่ฉัน ลูกชายแน่นอนจะกลับมาให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ หลังจากพบข้าวโพดไม่ว่าสิ่งที่ผมจะไม่ปล่อยให้เขาเดินทางไปเพื่อให้ห่างไกลอีกต่อไป ฉันคิดถึงเขามาก!”

‘คุณสมเด็จภรรยาของ Zhaoyong ทั่วไปได้มากับลูกสาวของเธอ.’ ข้าราชการระดับสูงที่อยู่ในความดูแลของลานด้านนอกรีบมารายงาน

ปริ๊นเซมเหสีจิงในที่สุดก็จำได้ว่าเธอได้รับเชิญเลดี้ฝางมากกว่าดังนั้นเธอจึงรีบบอกว่า“ได้อย่างรวดเร็วนำเธอใน.”

ของขวัญที่เลดี้ฝางและ Xiaocao นำมาไม่ได้สินค้าที่หายากและมีค่า แต่แทนพวกเขาได้นำกว่า ของขวัญกล่องของ Zhenxiu ร้านอาหาร จำกัด คั่วไก่และเป็ด osmanthus นี่คือความคิดของ Yu Xiaocao

ในความคิดของ Xiaocao สิ่งที่สินค้าที่มีคุณค่าได้สวามีเจ้าหญิงไม่ได้เห็นมาก่อนหรือไม่ เมื่อส่งของขวัญก็ยังดีกว่าที่จะเลือกหนึ่งที่เหมาะสมมากกว่าที่มีราคาแพงอย่างใดอย่างหนึ่ง ครั้งสุดท้ายเมื่อพวกเขากินด้วยกันมเหสีเจ้าหญิงดูเหมือนจะมีความชื่นชอบเป็นพิเศษสำหรับเป็ด osmanthus ดังนั้นมีแน่นอนจะไม่ผิดอะไรกับ gifting นี้! นอกจากนี้ทุกคนไม่สามารถซื้อ Zhenxiu ร้านอาหารของที่ระลึกชุดกล่อง กล่องของขวัญที่ได้รับการออกแบบอย่างสวยงามดังนั้นมันก็ค่อนข้างเรียบร้อยเป็นของขวัญ

พอแน่ใจว่าเมื่อเจ้าหญิงพระราชสวามีจิงได้รับของขวัญเธอก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งและบอกว่าเธอเป็นคนที่โชคดีมากที่จะสามารถที่จะกินอาหารที่ดีในวันนี้ เมื่อรู้ว่ามันได้รับเลือกจาก Xiaocao เจ้าหญิงพระราชสวามี Jing ชื่นชมสาวน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่ได้อ่านขึ้นไปที่นี่ Meixiang และลาเซียงทั้งสองคนเจ้าชายหนุ่มสาวที่เขาไม่ได้ลืมที่จะนำสิ่งที่ดีบางอย่างกลับมาสำหรับความรักเจ้าหญิง รู้สึกมีความสุขมาก, เจ้าหญิงคอนสอร์ทจิงสั่ง, "ตอนเที่ยง, ทำให้น้ำซุปกับครีบปลาฉลามที่ลูกชายของฉันเองจับ. แน่นอนมันจะเป็นพันๆครั้งดีกว่าคนในตลาด ." เจ้าสาวสองคนที่ตกลงกันอีกครั้ง

จู Junyang กล่าวว่า "ตามเวลาที่คุณแม่ได้รับจดหมายนี้, เด็กคนนี้ควรมีเกือบจะมาถึงในทะเลใต้ [3]. ฉันได้ยินว่าประเพณีท้องถิ่นและการปฏิบัติจะแตกต่างจากที่ราบกลาง ไม่มีฤดูหนาวที่นั่นดังนั้นหนึ่งจะไม่สามารถที่จะเห็นหิมะ ผู้คนมีผิวคล้ำ, หัวสูงและจมูกกว้าง. ดังนั้น, พวกเขาดูแตกต่างกันเล็กน้อยกว่าคนของที่ราบส่วนกลาง [4]. บางคนอาจจะอึดอัดกับประโยคถัดไปดังนั้นโปรดข้ามไปที่ย่อหน้าถัดไปถ้ามันอาจจะทำให้คุณขุ่นเคือง *** ผมได้ยินมาว่าในอีกด้านหนึ่งของทะเลที่ไม่มีขอบเขตมีการแข่งขันของคนที่มีการส่องประกายผิวสีดำและมีลักษณะเหมือนชิมแปนซี หากมีโอกาสที่เด็กคนนี้ต้องการที่จะไปดูและวาดภาพบุคคลบางอย่างสำหรับแม่ที่จะเห็น "

และสุดท้ายเขากล่าวว่า "กับพ่อแม่รอบข้างหนึ่งไม่ควรเดินทางไกล ขอทรงโปรดยกโทษให้เด็กคนนี้ไม่สามารถอยู่กับท่านและพระบิดาได้ แม่, ในราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่, ยังคงมีคนจำนวนมากที่มีการแต่งตัวในเศษผ้าและมีอาหารน้อยที่จะกิน. จักรพรรดิกล่าวว่ามีพืชที่ปลูกได้อย่างง่ายดายและมีผลผลิตสูงในภาคตะวันตก—ข้าวโพด—ที่สามารถรับประทานเป็นอาหารหลัก. เวลานี้, งานของฉันคือการนำกลับเมล็ดข้าวโพดและพยายามที่จะปลูกพวกเขา. ผมเชื่อว่าการแนะนำและการเพาะปลูกข้าวโพดจะเป็นประโยชน์อย่างแน่นอนคนทั่วไป. ในเวลานั้น, จะไม่มีความอดอยากในราชวงศ์หมิงใหม่อีกต่อไป, และทุกคนจะสามารถที่จะมีชีวิตที่เจริญรุ่งเรืองและพึงพอใจ. "

เจ้าหญิงคอนสอร์ทจิงเริ่มร้องไห้ขณะอ่านจดหมายว่า "มันได้รับเกือบครึ่งปีแต่เขาเพิ่งมาถึงทะเลใต้ นอกจากนี้เขายังต้องการที่จะไปทิศตะวันตก ... เมื่อไหร่ที่ฉันจะกลับมาที่นี่

จงปลอบโยนเธออย่างรวดเร็ว, "เจ้าหญิงคอนสอร์ท, ไม่เป็นเช่นนี้. หนุ่มรอยัลพรินซ์เขียนจดหมายนี้กลับมาเพราะเขาต้องการให้คุณมั่นใจ ถ้าเขารู้ว่าจดหมายของเขาได้ทำให้คุณเสียใจกับวิธีการที่เจ้าชายหนุ่มสาวก็จะตำหนิตัวเอง คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เจ้าชายหนุ่มได้ถึงทะเลทางใต้แล้วดังนั้นจึงแน่นอนจะไม่นานก่อนที่เขาจะถึงตะวันตก บางทีภายในไม่กี่เดือนพระราชเจ้าชายหนุ่มจะปรากฏในหน้าของคุณและให้คุณประหลาดใจ!"

เจ้าหญิงคอนสอร์ทจิงเบาๆเช็ดน้ำตาจากมุมของตาเธอกับผ้าเช็ดหน้าของเธอพยักหน้าและกล่าวว่า "ใช่ลูกชายของฉันจะกลับมาโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ หลังจากพบข้าวโพดไม่ว่าสิ่งที่ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาเดินทางเพื่อให้ห่างไกลอีกต่อไป ฉันคิดถึงเขามาก!"

"ของคุณ, ภรรยาของจ้าวหยงนายพลได้มาถึงกับลูกสาวของเธอ ." ผู้รับใช้อาวุโสที่อยู่ในความดูแลของลานด้านนอก

ปริ๊นเซสนมจิงในที่สุดก็จำได้ว่าเธอได้เชิญเลดี้ฝางมากกว่าดังนั้นเธอรีบกล่าวว่า "นำเธอได้อย่างรวดเร็ว"

ของขวัญที่ Lady Fang และ Xiaocao นำมาซึ่งเป็นสินค้าที่หายากและมีค่าแต่แทนที่พวกเขาได้นำชุดของขวัญของไก่คั่วร้านอาหาร Zhenxiu และเป็ด osmanthus นี่คือความคิดของยูเซียวโอชะ

ในความเห็นของ Xiaocao สิ่งที่มีคุณค่าสินค้าที่มีเจ้าหญิงที่ไม่เคยเห็นมาก่อน? เมื่อส่งของขวัญมันก็ดีกว่าที่จะเลือกที่เหมาะสมมากกว่าหนึ่งที่มีราคาแพง ครั้งสุดท้ายเมื่อพวกเขากินร่วมกันเจ้าหญิงที่ดูเหมือนจะมีความชื่นชอบเป็นพิเศษสำหรับเป็ด osmanthus ข้อมูลไม่หายไปไหนแน่นอน นอกจากนี้ทุกคนไม่ได้ซื้อกล่องของขวัญของ Zhenxiu ร้านอาหาร กล่องของขวัญได้รับการออกแบบอย่างสวยงามดังนั้นจึงเป็นของขวัญที่ค่อนข้างเรียบร้อย

แน่นอน, เมื่อปริ๊นเซคอนสอร์ทจิงได้รับของขวัญ, เธอมีความยินดีมากและบอกว่าเธอเป็นโชคดีมากที่จะสามารถกินอาหารที่ดีวันนี้. เมื่อรู้ว่ามันถูกเลือกโดย Xiaocao เจ้าหญิงคอนสอร์ทจิงได้รับการยกย่องสูงสาวน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อ่านที่นี่เมย์เซียงและกล้วยไม้ล้อเล่นว่าเจ้าชายหนุ่มก็กตัญญูเขาไม่ได้ลืมที่จะนำสิ่งดีๆกลับมาให้เจ้าหญิง เจ้าหญิงจิงรู้สึกมีความสุขมากและสั่งให้ทำอาหารซุปกับหูฉลามที่ลูกชายของฉันจับ มันต้องเป็นพันๆครั้งดีกว่าในตลาดสองแม่บ้านตกลงหนึ่งหลังจากที่อื่น
จูจุนยังกล่าวว่าเมื่อแม่ได้รับจดหมายฉบับนี้เด็กควรจะมาถึงในทะเลจีนใต้ ฉันได้ยินว่าประเพณีท้องถิ่นแตกต่างจากภาคกลาง ไม่มีฤดูหนาวที่นั่นดังนั้นผู้คนจึงไม่สามารถมองเห็นหิมะ ผู้คนที่นั่นมีผิวเข้มหน้าผากสูงและจมูกกว้าง ดังนั้นพวกเขาดูเหมือนจะแตกต่างกันเล็กน้อยจากคนภาคกลาง บางคนอาจจะรู้สึกอึดอัดกับประโยคต่อไปดังนั้นถ้ามันอาจจะทำให้คุณไม่พอใจกระโดดลงไปยังส่วนถัดไป ถ้ามีโอกาสเด็กจริงๆต้องการที่จะเห็นและวาดรูปให้แม่ของเขาเอง
ในที่สุดเขาก็พูดว่าพ่อแม่อยู่ใกล้ๆคนที่ไม่ควรไปไกล ได้โปรดยกโทษให้เด็กคนนี้ที่ไม่กตัญญูและไม่สามารถอยู่กับพ่อและลูกได้ แม่ในราชวงศ์หมิงยังมีคนมากมายในผ้าขี้ริ้วและแทบจะไม่มีอาหารให้กิน จักรพรรดิกล่าวว่ามันเป็นเรื่องง่ายที่จะเติบโตผลผลิตสูงพืชข้าวโพดในตะวันตกที่สามารถใช้เป็นอาหารหลัก คราวนี้งานของฉันคือการเอาเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดกลับมาและพยายามที่จะเติบโตพวกเขา ผมเชื่อว่าการแนะนำและการปลูกข้าวโพดจะเป็นประโยชน์ต่อประชาชน แล้วราชวงศ์หมิงจะไม่มีความอดอยากและทุกคนสามารถมีชีวิตที่ร่ำรวย
เจ้าหญิงจิงร้องไห้เมื่อเธออ่านจดหมายเกือบครึ่งปีเขาเพิ่งมาถึงในทะเลจีนใต้ และเขาต้องการที่จะไปทางตะวันตกเมื่อแกะของฉันกลับมา ชื่อเสียง
หลันเซียงรีบปลอบเธอเจ้าหญิงอย่าทำแบบนี้ องค์ชายยองโพเขียนจดหมายฉบับนี้กลับมาเพราะเขาต้องการให้ท่านวางใจ ถ้าเขารู้ว่าจดหมายของเขาทำให้คุณเสียใจและวิธีการที่ลูกกตัญญูเจ้าชายหนุ่มเขาจะต้องโทษตัวเอง คิดเกี่ยวกับมันเจ้าชายหนุ่มได้ถึงทะเลใต้ดังนั้นเขาจะต้องไปทางตะวันตก บางทีในอีกไม่กี่เดือนเจ้าชายหนุ่มจะปรากฏต่อหน้าคุณและให้คุณประหลาดใจ ”
เจ้าหญิงจิงเช็ดน้ำตาออกจากตาของเธอด้วยผ้าเช็ดหน้าและพยักหน้าครับลูกชายของฉันจะต้องกลับมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หลังจากที่ฉันได้พบข้าวโพดผมจะไม่ปล่อยให้เขาวิ่งมาไกลขนาดนี้ ฉันคิดถึงเขามาก ”
ท่านหญิงจ้าวยองทั่วไปมาด้วยลูกสาวของเขาและข้าราชการเก่าที่รับผิดชอบกิจการของบ้านภายนอกรีบรายงาน
ในที่สุดเธอก็นึกถึงเชิญคุณนายฟางและรีบว่าพาเธอเข้ามา
ปัจจุบันคุณนายฟางและเสี่ยวเฉาไม่ได้หายากหรือมีค่าแต่ไก่ย่างทั้งสองชนิดเป็ดกล่องที่จำกัดในร้านอาหารจินซู นี่เป็นความคิดของยูเสี่ยวหย่า
เจ้าหญิงไม่เคยเห็นอะไรที่มีคุณค่ามาก่อน เมื่อส่งของขวัญมันจะดีกว่าที่จะเลือกหนึ่งที่ถูกต้องมากกว่าราคาแพง ครั้งสุดท้ายที่พวกเขากินด้วยกันคู่สมรสของเจ้าหญิงดูเหมือนจะชอบเป็ดแมนดาริน ดังนั้นการส่งสิ่งนี้จะไม่เป็นปัญหา และไม่ใช่ทุกคนที่สามารถซื้อชุดกล่องของขวัญที่ร้านอาหารจินซู กล่องของขวัญถูกออกแบบมาอย่างสวยงามดังนั้นมันจึงดูดีเป็นของขวัญ
พอแน่ใจว่าเมื่อเจ้าหญิงจิงได้รับของขวัญเธอมีความสุขมากที่ได้กินอาหารที่ดีในวันนี้เธอโชคดีมาก เมื่อเจ้าหญิงจิงรู้ว่าเธอได้รับการเลือกตั้งโดยโจโฉหนุ่มเธอชื่นชมเด็ก