PARAPHRASING:1st stanza:-The poet t

PARAPHRASING:
1st stanza:-
The poet tells us that he went through a mowing field of hay. The winter had began arriving at that time of the year. Because of the cold the hay that had been standing upright was now laying smoothly on the ground with the heavy dew. It had half blocked the path of the garden with its death.
2nd stanza:-
The poet reaches the garden ground and the simple birds that had been whirring happily in the warmer months but now their whirring seemed sadder than anything. They had lost their innocence and now it was all about business and survival.
3rd stanza:-
The poet looks at a naked tree that has lost all is leaves. The last leaf had become brown in color and as it softly fell on the ground the poet thought that his thoughts were the cause of its falling. The tree had now become bare and naked for the harshest time of the year.
4th stanza:-
The poet ends his walk as he picks the last aster flower which has now faded but it had been once colorful and in its prime. Te poet uses this remaining flower to bring joy to someone for whom he cared as we see that he takes the flower for someone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การถอดความ:บทที่ 1: -กวีบอกเราว่า เขาก็ผ่านเขตหลักคือการตัดฟาง ฤดูหนาวก็เริ่มมาถึงในเวลานั้นของปี เนื่องจากความเย็น เฮย์ที่มีการยืนตัวตรงคือตอนนี้วางได้อย่างราบรื่นบนพื้นดินที่มีน้ำค้างหนัก นอกจากนี้มันครึ่งเข้าปิดกั้นเส้นทางที่สวนกับความตายของบทที่ 2: -กวีถึงพื้นสวนและนกอย่างง่าย ๆ ที่มีการพัดอย่างมีความสุขในเดือนที่อากาศอบอุ่น แต่ตอนนี้ พัดของพวกเขาดูเหมือนแม่ของยุนแจกว่าอะไร พวกเขาได้สูญเสียความไร้เดียงสาของพวกเขา และตอนนี้ ก็เกี่ยวกับธุรกิจและความอยู่รอดบทที่ 3: -ดูกวีที่ต้นไม้เปลือยที่มีการสูญเสียทั้งหมดเป็นใบ ใบสุดท้ายได้กลายเป็นสีน้ำตาล และขณะล้มลงบนพื้นเบาๆ กวีคิดว่า ความคิดของเขาเป็นสาเหตุของการตก ต้นไม้ตอนนี้กลายเป็นเปลือย และเปลือยครั้งเลวร้ายของปีบทที่ 4: -กวีจบเขาเดินเขาหยิบดอกแอสเตอร์ดอกสุดท้ายที่มีตอนนี้จางหายไป แต่ได้ครั้งเดียวมีสีสัน และใน Te กวีใช้ดอกที่เหลือจะนำความสุขให้คนที่เขาดูแลเราเห็นว่า เขาใช้ดอกไม้สำหรับคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถอดความ:
บทที่ 1: -
กวีบอกเราว่าเขาเดินผ่านการตัดหญ้าสนามหญ้าแห้ง ในช่วงฤดูหนาวได้เริ่มเข้ามาในเวลาของปีที่ เพราะความหนาวเย็นฟางที่ได้รับการยืนตรงตอนนี้วางได้อย่างราบรื่นบนพื้นดินที่มีน้ำค้างหนัก มันได้ถูกปิดกั้นเส้นทางครึ่งหนึ่งของสวนกับความตายของตน.
บทที่ 2: -
กวีถึงพื้นดินสวนและนกที่เรียบง่ายที่ได้รับการหึ่งอย่างมีความสุขในเดือนที่อากาศอบอุ่น แต่ตอนนี้พวกเขาดูเหมือนหึ่งเศร้ากว่าอะไร พวกเขาได้สูญเสียความบริสุทธิ์ของพวกเขาและตอนนี้มันคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับธุรกิจและการอยู่รอด.
บทที่ 3: -
กวีลักษณะที่ต้นไม้เปลือยที่ได้หายไปทั้งหมดเป็นใบ ใบสุดท้ายได้กลายเป็นสีน้ำตาลและเป็นมันเบา ๆ ลงบนพื้นดินกวีคิดว่าความคิดของเขาเป็นสาเหตุของการล้มของตน ต้นไม้ที่ได้ตอนนี้กลายเป็นเปลือยและเปลือยกายเป็นครั้งที่เลวร้ายของปี.
บทที่ 4: -
กวีจบลงเดินเท้าของเขาในขณะที่เขาหยิบดอกไม้ดอกแอสเตอร์ที่ผ่านมาซึ่งได้จางหายไป แต่ตอนนี้มันเป็นสีสันในครั้งเดียวและนายก Te กวีใช้ดอกไม้ที่เหลือนี้จะนำความสุขให้กับคนที่เขาได้รับการดูแลเท่าที่เราเห็นว่าเขาใช้เวลาดอกไม้สำหรับใครบางคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถอดความ :บาท : - 1กวีบอกเราว่า เขาผ่านการตัดหญ้า ทุ่งหญ้าแห้ง ฤดูหนาวได้เริ่มเดินทางมาถึงในเวลาของปีนี้ เพราะอากาศเย็นแห้งที่เคยตั้งตรงแล้ววางได้อย่างราบรื่นบนพื้นดินน้ำค้างหนัก มันมีครึ่งปิดกั้นทางสวนกับความตายบาท : - 2กวีถึงสวนดินและง่ายนกว่าได้ทำงานอย่างมีความสุขในเดือนที่อากาศอบอุ่น แต่ตอนนี้พวกเขา . ดูเศร้ายิ่งกว่าอะไร พวกเขาได้สูญเสียความบริสุทธิ์ของพวกเขา และตอนนี้มันคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับธุรกิจและความอยู่รอดบาท : - 3กวีมองต้นไม้เปลือยที่ไม่มีใบ . ใบสุดท้ายได้กลายเป็นสีน้ำตาลและมันค่อยๆล้มลงบนพื้น กวีคิดว่า ความคิดของเขาคือ สาเหตุของการล้ม ต้นไม้มีตอนนี้กลายเป็นเปลือยเปลือยสำหรับเวลาที่รุนแรงของปีบาท : - 4กวีสิ้นสุดการเดินของเขาในขณะที่เขาหยิบ Aster ดอกสุดท้ายซึ่งตอนนี้ จาง ๆแต่ก็มีครั้งหนึ่งที่มีสีสันและของนายก เต้ กวีใช้นี้เหลือดอกไม้นำความสุขมาให้กับบางคนที่เขาสนใจ เช่น เราเห็นว่าเค้าเอาดอกไม้ให้ใครบางคน