AbstractIndia has 18% of the world’

Abstract
India has 18% of the world’s population, 1.15 billion people, but access to only 4% of world’s fresh water resources. In
the recent past, the dependency of Indian agriculture on ground water resources has increased upto an enormous extent
due to several factors including increased demand of food, erratic behavior of monsoon, developmental pressure of
various allied sectors etc. Currently, the available 70% of water resources in India being used to fulfill the water demand
for agriculture and the 80% of domestic water supplies come from groundwater which led to rapidly declining
groundwater tables in most of the states in India and has found no longer sustainable. Present study has primarily
highlights the need of the Indian conditions for treatment and reuse of wastewater which happens to be the main cause for
pollution of water resources in India. In this study efforts were made for assessment the potential of model sewage fed
aquaculture system of capacity 8 MLD in Karnal, India for wastewater treatment, reuse and resource recovery during the
treatment process. The in-depth evaluation study were conducted for integrated assessment of STP in association with
health, environment, society, and institutions aspects as well as quality of treated effluent subjected for reuse in irrigation.
The Economic analysis of the model sewage-fed aquaculture system shows that there was an annual profit of INR 8-10
lakhs through selling of fish in local market as well as ample amount of revenue generated through selling of treated
effluent to the farmers. Also, the irrigation with treated wastewater able to save the fertilizer upto 50kg of Urea and 50kg
of diammonium phosphate during cultivation of one acre of crop annually. The system was found good for removal of
physic-chemical pollutants and also found very effective in removal of bacteriological pollutants. The reported removals
for total coliform, fecal coliform and fecal streptococci were found 99.988, 99.965 and 99.9567, respectively.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่ออินเดียมี 18% ของประชากรโลกที่ 1.15 พันล้านคน แต่เข้าถึงเพียง 4% ของโลกของแหล่งน้ำจืด ในอดีตที่ผ่านมาการพึ่งพาการเกษตรอินเดียเกี่ยวกับทรัพยากรน้ำบาดาลได้เพิ่มขึ้นเกินขอบเขตอย่างมากเนื่องจากปัจจัยหลายประการรวมถึงความต้องการที่เพิ่มขึ้นของอาหารพฤติกรรมที่ผิดปกติของมรสุมดันการพัฒนาของภาคพันธมิตรต่างๆฯลฯ ปัจจุบันที่มีอยู่ 70% ของ แหล่งน้ำในอินเดียถูกใช้ในการตอบสนองความต้องการน้ำเพื่อการเกษตรและ80% ของแหล่งน้ำในประเทศมาจากน้ำใต้ดินซึ่งนำไปสู่การลดลงอย่างรวดเร็วตารางน้ำใต้ดินในส่วนของรัฐในประเทศอินเดียและได้พบว่าไม่มีอีกต่อไปอย่างยั่งยืน การศึกษาครั้งนี้ได้ส่วนใหญ่เน้นความจำเป็นในการมีเงื่อนไขอินเดียสำหรับการรักษาและนำมาใช้น้ำเสียที่เกิดขึ้นจะเป็นสาเหตุหลักของมลพิษของแหล่งน้ำในประเทศอินเดีย ในความพยายามศึกษานี้ถูกสร้างขึ้นมาสำหรับการประเมินศักยภาพของน้ำเสียรูปแบบการเลี้ยงระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำของกำลังการผลิต 8 MLD กรนาลในอินเดียสำหรับบำบัดน้ำเสีย, นำมาใช้ใหม่และการกู้คืนทรัพยากรในระหว่างขั้นตอนการรักษา ในเชิงลึกการประเมินผลการศึกษาได้ดำเนินการประเมินบูรณาการของเอสทีพีร่วมกับสุขภาพสิ่งแวดล้อมสังคมและสถาบันด้านเช่นเดียวกับคุณภาพของน้ำเสียได้รับการรักษาภายใต้เพื่อนำมาใช้ในการชลประทาน. การวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจของรูปแบบการบำบัดน้ำเสียที่เลี้ยงแสดงให้เห็นว่าระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ว่ามีกำไรสุทธิประจำปีของ INR 8-10 lakhs ผ่านการขายปลาในตลาดท้องถิ่นเช่นเดียวกับปริมาณเพียงพอของรายได้ที่เกิดผ่านการขายของได้รับการรักษาน้ำเสียให้กับเกษตรกร นอกจากนี้ยังมีการชลประทานที่มีน้ำเสียได้รับการรักษาสามารถประหยัดปุ๋ยไม่เกิน 50kg ของยูเรียและ 50kg ฟอสเฟต diammonium ในช่วงการเพาะปลูกของหนึ่งเอเคอร์ของพืชเป็นประจำทุกปี ระบบถูกพบที่ดีสำหรับการกำจัดของมลพิษทางฟิสิกส์เคมีและยังพบว่ามีประสิทธิภาพมากในการกำจัดสารพิษแบคทีเรีย ลบรายงานสำหรับโคลิฟอร์มทั้งหมดอุจจาระโคลิฟอร์มและเชื้ออุจจาระที่พบ 99.988, 99.965 และ 99.9567 ตามลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
อินเดีย 18% ของประชากรของโลก , 1.15 ล้านคน แต่การเข้าถึงเพียง 4 % ของโลกสดน้ำทรัพยากร ใน
ผ่านมาล่าสุด โดยแหล่งน้ำดินเกษตรอินเดียได้เพิ่มขึ้นมหาศาลเกินขอบเขต
เนื่องจากปัจจัยหลายอย่าง รวมทั้งความต้องการที่เพิ่มขึ้นของอาหารความประพฤติของลมมรสุม ความดันของพัฒนาการ
พันธมิตรภาคต่าง ๆฯลฯขณะนี้มี 70% ของทรัพยากรน้ำในอินเดียถูกใช้เพื่อตอบสนองความต้องการใช้น้ำ
สำหรับการเกษตร และ 80% ของวัสดุที่น้ำมาจากน้ำใต้ดิน ซึ่งนำไปสู่การลดลงอย่างรวดเร็ว
น้ำใต้ดินตารางในส่วนใหญ่ของรัฐในอินเดียและได้พบไม่ยั่งยืน ปัจจุบันการศึกษามีหลัก
เน้นความต้องการของเงื่อนไขที่อินเดียสำหรับการรักษาและใช้น้ำเสียที่เกิดขึ้นเป็นสาเหตุหลักสำหรับ
มลพิษของแหล่งน้ำในอินเดีย ในการศึกษานี้ ความพยายามทำเพื่อการประเมินศักยภาพของกากอาหาร
เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำแบบระบบความจุ 8 MLD ในการ์นาล , ประเทศอินเดีย สำหรับบำบัดน้ำเสียกลับมาใช้ใหม่และการฟื้นฟูทรัพยากรในระหว่างกระบวนการ
รักษาการศึกษาการประเมินผลเชิงลึก มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมิน STP ร่วมกับ
สุขภาพ สิ่งแวดล้อม สังคมแบบบูรณาการ และสถาบันด้านรวมทั้งคุณภาพสูงสำหรับใช้ในการบำบัดน้ำ .
การวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจของการเลี้ยงสัตว์น้ำแบบสิ่งปฏิกูลระบบแสดงให้เห็นว่ามีกำไรปีละ 8-10
,lakhs ผ่านการขายปลาในตลาดท้องถิ่น รวมทั้งเพียงพอของรายได้ที่สร้างขึ้นผ่านการบำบัดรักษา
เพื่อเกษตรกร นอกจากนี้ ชลประทาน ด้วยถือว่าน้ำเสียสามารถประหยัดปุ๋ย ยูเรีย และไม่เกิน 50 kg 50kg
ของ diammonium ฟอสเฟตในการเพาะปลูกหนึ่งเอเคอร์ของผลผลิตต่อปี ระบบพบที่ดีสำหรับการกำจัด
ฟิสิกส์เคมีมลพิษและยังพบว่ามีประสิทธิภาพในการกำจัดสารพิษจากแบคทีเรีย รายงานการลบ
สำหรับโคลิฟอร์มทั้งหมด , fecal coliform และ fecal ครั้ง พบ 99.988 99.965 99.9567 , และ ตามลำดับ