Appendix 4: Brazil - Sugarcane Best

Appendix 4: Brazil - Sugarcane Best Cultivation Practices
The Brazilian sugarcane industry employs modern agronomic management practices to enhance productivity and protect the environment. Key features of Brazil’s sustainable approach to cultivation and processing include:
Low Soil Erosion
Brazilian sugarcane fields have relatively low levels of soil loss, due in part to the semi-perennial nature of sugarcane. The same plant will grow back many times after it is cut and its cane juice is extracted. In fact, sugarcane is typically only replanted every six or seven years.
The Brazilian industry also emphasizes farming techniques that preserve soil stability while yielding approximately 85 tons of sugarcane per hectare. Strategies include:
 No-till production systems
 Crop rotation with soybeans or peanuts
 Green fertilization by planting cover crops such as Crotalaria juncea or using leftover sugarcane straw after mechanized harvesting as ground cover
Thanks to these responsible agricultural practices, soil erosion in sugarcane fields is minimal when compared to many other crops such as rice and soybeans (For more read the “Environmental sustainability of sugarcane ethanol in Brazil” study). In some regions of the country, sugarcane has been produced on the same soil for more than 200 years with continuous yield and soil carbon increases.
Minimum Water Use
Thanks to abundant and reliable rainfall, sugarcane is usually not irrigated in South-Central Brazil, where most of the country’s crop is grown. Water accounts for more than two-thirds of sugarcane’s weight, so a significant amount of water actually comes to the mill inside the cane itself.
Brazilian mills emphasize efficiency and have reduced the water used during industrial processing by more than 70% (to 1.4 m³ per ton) during the past two decades. New technologies will soon allow for a more efficient use of the water contained in the cane, and water withdrawal could be reduced to 0.5 m3/ton. Today, nearly 95% of the water consumed by a typical mill is later treated and re-used in the industrial process, with the objective to eliminate water discharge.
Reduced Use of Agrochemicals
Application of pesticides on Brazilian sugarcane fields are negligible and use of fungicides practically nonexistent. Major diseases that threaten sugarcane are fought through biological control, introducing natural enemies to fight pests and advanced genetic enhancement programs.
Brazilian sugarcane growers also apply relatively few industrialized fertilizers, using on average 75 kilograms per hectare. That’s 50% less than the amount typically applied to corn in the United States and 30% less than what’s used for beet sugar in Europe.
Brazilian sugarcane needs fewer chemicals due to the innovative use of organic fertilizers created during sugarcane processing. For instance, sugarcane mills recover residues called filter cake (which is rich in phosphorus) and vinasse (loaded with potassium, organic matter and other nutrients), which they use in place of traditional fertilizers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาคผนวก 4: บราซิล - วิธีปลูกอ้อย
อุตสาหกรรมอ้อยบราซิลใช้วิธีบริหารจัดการลักษณะทางที่ทันสมัยเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ และรักษาสิ่งแวดล้อม คุณสมบัติที่สำคัญของบราซิลอย่างยั่งยืนวิธีการเพาะปลูกและการประมวลผลรวม:
กัดเซาะดินต่ำ
ฟิลด์อ้อยบราซิลได้ระดับค่อนข้างต่ำของดินสูญหาย ลักษณะกึ่งยืนต้นอ้อยครบบางส่วน โรงงานเดียวกันจะเติบโตกลับหลายครั้งหลังจากถูกตัด และสกัดน้ำของเท้า ในความเป็นจริง อ้อยจะเท่า replanted ทุกหก หรือเจ็ดปี.
อุตสาหกรรมบราซิลยังเน้นเทคนิคการทำการเกษตรที่รักษาความมั่นคงของดินในขณะที่ผลผลิตประมาณ 85 ตันอ้อยต่อ hectare กลยุทธ์รวม:
ระบบการผลิตไม่มีลิ้นชักเก็บเงินคล้าย
คล้ายปลูกพืชหมุนเวียนกับถั่วเหลืองหรือถั่วลิสง
คล้ายเขียวปฏิสนธิ โดยปลูกพืชครอบคลุมเช่น Crotalaria juncea หรือใช้ฟางเหลืออ้อยหลังจาก mechanized เก็บเกี่ยวเป็นดินปะ
ด้วยการปฏิบัติทางการเกษตรเหล่านี้รับผิดชอบ พังทลายของดินในอ้อยมีน้อยเมื่อเทียบกับพืชอื่น ๆ เช่นข้าวและถั่วเหลือง (สำหรับศึกษาอ่าน "สิ่งแวดล้อมยั่งยืนของเอทานอลอ้อยในบราซิล" เพิ่มเติม) ในบางภูมิภาคของประเทศ อ้อยได้ถูกผลิตในดินเดียวกันกับต่อเนื่องผลผลิตและดินคาร์บอนเพิ่มขึ้นกว่า 200 ปี
ใช้น้ำน้อย
ขอบคุณฝนที่อุดมสมบูรณ์ และเชื่อถือได้ อ้อยเป็นปกติไม่ชลประทานกลางใต้บราซิล ที่ปลูกส่วนใหญ่ของพืช น้ำมากกว่าสองในสามของน้ำหนักของอ้อย บัญชีดังนั้นยอดเงินสำคัญของน้ำจริงมาโม่ภายในเท้าตัวเองด้วย
โรงงานผลิตที่บราซิลเน้นประสิทธิภาพ และลดน้ำที่ใช้ในระหว่างการประมวลผลอุตสาหกรรมมากกว่า 70% (m³ 1.4 ต่อตัน) ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา เทคโนโลยีใหม่จะเร็วให้ใช้มากของน้ำที่อยู่ในเท้า และถอนน้ำอาจลดลงเป็น 0.5 m3 / ตัน วันนี้ เกือบ 95% ของน้ำที่ใช้ตามโรงงานทั่วไปในภายหลังถือว่า และใช้ใหม่ในกระบวนการอุตสาหกรรม มีวัตถุประสงค์เพื่อกำจัดน้ำปล่อย
ลดใช้ของสูบ
ของสารกำจัดศัตรูพืชในอ้อยบราซิลฟิลด์เป็นระยะและใช้ของไม่มีอยู่จริงซึ่งเกิดจากเชื้อ โรคสำคัญว่าอ้อยจะสู้ผ่านควบคุม แนะนำศัตรูธรรมชาติเพื่อต่อสู้ศัตรูพืชและปรับปรุงพันธุกรรมขั้นสูงโปรแกรมการ
บราซิลอ้อยเกษตรกรยังใช้ปุ๋ยอุตสาหกรรมค่อนข้างน้อย ใช้ 75 กิโลกรัมโดยเฉลี่ยต่อ hectare เป็น 50% น้อยกว่ายอดเงินจะใช้กับข้าวโพดในสหรัฐอเมริกาและ 30% น้อยกว่าสิ่งที่ใช้สำหรับบันไดในยุโรป
อ้อยบราซิลต้องน้อยกว่าสารเคมีเนื่องจากปุ๋ยอินทรีย์ที่สร้างขึ้นในระหว่างการประมวลผลอ้อยการใช้นวัตกรรม ตัวอย่าง อ้อยโรงงานกู้คืนตกเรียกเค้กกรอง (ซึ่งเป็นอุดมไปด้วยฟอสฟอรัส) และ vinasse (โหลด ด้วยโพแทสเซียม อินทรีย์ และสารอาหารอื่น ๆ), ซึ่งใช้แทนปุ๋ยแบบดั้งเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาคผนวก 4: ประเทศบราซิล - การเพาะปลูกอ้อยการปฏิบัติที่ดีที่สุด
ในอุตสาหกรรมอ้อยบราซิลมีพนักงานการจัดการทางการเกษตรที่ทันสมัยเพื่อเพิ่มผลผลิตและปกป้องสิ่งแวดล้อม คุณสมบัติที่สำคัญของแนวทางการพัฒนาอย่างยั่งยืนของบราซิลที่จะเพาะปลูกและการประมวลผลรวมถึงการ
พังทลายของดินต่ำ
ฟิลด์อ้อยบราซิลมีระดับที่ค่อนข้างต่ำของการสูญเสียดินเนื่องจากในส่วนที่ธรรมชาติกึ่งยืนต้นอ้อย โรงงานเดียวกันจะเติบโตไปหลายครั้งหลังจากที่มีการตัดและน้ำผลไม้อ้อยที่ถูกสกัด ในความเป็นจริงอ้อยโดยทั่วไปจะปลูกเท่านั้นทุกหกหรือเจ็ดปี
อุตสาหกรรมบราซิลยังเน้นเทคนิคการเลี้ยงที่รักษาความมั่นคงดินในขณะที่ผลผลิตประมาณ 85 ตันอ้อยต่อเฮกตาร์ กลยุทธ์ ได้แก่
ไม่มีจนถึงระบบการผลิต
พืชการหมุนด้วยถั่วเหลืองหรือถั่วลิสง
การปฏิสนธิสีเขียวโดยการปลูกพืชคลุมเช่น Crotalaria juncea หรือใช้ฟางอ้อยที่เหลือหลังการเก็บเกี่ยวยานยนต์เป็นพืชคลุมดิน
ขอบคุณการปฏิบัติทางการเกษตรเหล่านี้รับผิดชอบพังทลายของดินในทุ่งอ้อย มีน้อยเมื่อเทียบกับพืชอื่น ๆ อีกมากมายเช่นข้าวและถั่วเหลือง (สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมอ่าน "ความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมของอ้อยเอทานอลในประเทศบราซิล" การศึกษา) ในบางภูมิภาคของประเทศอ้อยได้รับการผลิตบนพื้นดินเดียวกันมานานกว่า 200 ปีที่มีผลตอบแทนอย่างต่อเนื่องและเพิ่มขึ้นในดินคาร์บอน
ต่ำใช้น้ำ
ขอบคุณที่อุดมสมบูรณ์และน่าเชื่อถือฝนอ้อยมักจะไม่ชลประทานในภาคใต้ภาคกลางบราซิลที่ ส่วนใหญ่ของการเพาะปลูกของประเทศที่มีการเติบโต บัญชีน้ำมานานกว่าสองในสามของน้ำหนักอ้อยเพื่อให้เป็นจำนวนมากของน้ำจริงมาถึงโรงสีที่อยู่ภายในตัวเองอ้อย
โรงงานบราซิลเน้นประสิทธิภาพและมีการลดน้ำที่ใช้ระหว่างการประมวลผลอุตสาหกรรมโดยกว่า 70% (ที่ 1.4 ลบ.ม. ต่อตัน) ช่วงที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมา เทคโนโลยีใหม่ในเร็ว ๆ นี้จะช่วยให้การใช้งานมีประสิทธิภาพมากขึ้นของน้ำที่มีอยู่ในอ้อยและถอนน้ำอาจจะลดลงถึง 0.5 m3/ton วันนี้เกือบ 95% ของน้ำบริโภคโดยทั่วไปโรงสีได้รับการปฏิบัติในภายหลังและอีกครั้งที่ใช้ในกระบวนการอุตสาหกรรมโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อลดการปล่อยน้ำ
ใช้ลดเคมีการเกษตร
การประยุกต์ใช้สารกำจัดศัตรูพืชในเขตอ้อยบราซิลเล็กน้อยและการใช้สารฆ่าเชื้อรา ไม่มีตัวตนจริง โรคที่สำคัญที่คุกคามอ้อยจะต่อสู้ผ่านการควบคุมทางชีวภาพแนะนำศัตรูธรรมชาติในการต่อสู้กับศัตรูพืชและโปรแกรมการเพิ่มประสิทธิภาพทางพันธุกรรมสูง
ปลูกอ้อยของบราซิลยังใช้ปุ๋ยอุตสาหกรรมค่อนข้างน้อยโดยใช้ค่าเฉลี่ย 75 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์ นั่นคือ 50% น้อยกว่าจำนวนเงินที่มักจะนำไปใช้กับข้าวโพดในประเทศสหรัฐอเมริกาและ 30% น้อยกว่าสิ่งที่ใช้สำหรับน้ำตาลหัวบีทในยุโรป
อ้อยบราซิลต้องใช้สารเคมีน้อยลงเนื่องจากการใช้นวัตกรรมของปุ๋ยอินทรีย์ที่สร้างขึ้นระหว่างการประมวลผลอ้อย ตัวอย่างเช่นโรงงานอ้อยตกค้างกู้คืนที่เรียกว่าเค้กกรอง (ซึ่งอุดมไปด้วยฟอสฟอรัส) และ vinasse (เต็มไปด้วยโพแทสเซียมสารอินทรีย์และสารอาหารอื่น ๆ ) ที่พวกเขาใช้ในสถานที่ของการใช้ปุ๋ยแบบดั้งเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาคผนวก 4 : บราซิล - ปลูกอ้อยที่ดีที่สุดการปฏิบัติ
อุตสาหกรรมอ้อยบราซิลใช้แนวทางการจัดการสมัยใหม่ทางการเกษตร เพื่อเพิ่มผลผลิตและรักษาสิ่งแวดล้อม คุณลักษณะที่สำคัญของบราซิล ที่ยั่งยืน แนวทางการพัฒนาและการประมวลผลรวม :

บราซิลต่ำ การชะล้างพังทลายของดิน ตัดอ้อยได้ค่อนข้างต่ำระดับการสูญเสียดินเนื่องจากในส่วนของกึ่งยืนต้นลักษณะของอ้อย โรงงานเดียวกันจะเติบโตกลับหลายครั้ง หลังถูกตัด และน้ำอ้อย ของมันจะแยก ในความเป็นจริง โดยเฉพาะอ้อยปลูกทุกหกหรือเจ็ดปี .
อุตสาหกรรมบราซิลยังเน้นรักษาเสถียรภาพดินโดยเทคนิคที่ให้ผลผลิตได้ประมาณ 85 ตัน อ้อยต่อไร่ ฟาร์ม กลยุทธ์รวมถึง :
ไม่จนกว่าระบบ
การผลิตพืชหมุนเวียนกับถั่วเหลืองหรือถั่วลิสง
สีเขียว โดยการปลูกพืชคลุมดิน เช่น การใช้อ้อย crotalaria จันเซียหรือฟางหลังการเก็บเกี่ยวที่มีเหลือเป็น
ครอบคลุมพื้นดินขอบคุณเหล่านี้รับผิดชอบการเกษตรปฏิบัติการพังทลายของดินในไร่อ้อยน้อยที่สุดเมื่อเทียบกับพืชอื่น ๆอีกมากมาย เช่น ข้าว และ ถั่วเหลือง ( สำหรับอ่าน " สิ่งแวดล้อมศึกษาความยั่งยืนของอ้อยเอทานอลในบราซิล " ) ในบางภูมิภาคของประเทศ ได้ผลิตอ้อยในดินเดียวกันมานานกว่า 200 ปี ที่มีผลผลิตอย่างต่อเนื่อง และดินเพิ่มขึ้น

ใช้น้ำขั้นต่ำคาร์บอนขอบคุณมากมายและความน่าเชื่อถือ ปริมาณน้ำฝน อ้อย มักจะไม่ได้เป็นหลักในใต้บราซิล ซึ่งส่วนใหญ่ของพืชของประเทศ โตแล้ว บัญชีน้ำมากกว่าสองในสามของน้ำหนักอ้อย ดังนั้น ปริมาณน้ำจริงมาถึงโรงสีภายใน
อ้อยเองบราซิลโรงงานเน้นประสิทธิภาพและลดการใช้น้ำในอุตสาหกรรมแปรรูป โดยมากกว่า 70% ( 1.4 เมตร ³ต่อตัน ) ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา เทคโนโลยีใหม่จะช่วยให้การใช้งานมีประสิทธิภาพมากขึ้นของน้ำที่มีอยู่ในอ้อยและน้ําถอนอาจจะลดลง 0.5 ลบ . ม. / ตัน วันนี้เกือบ 95% ของการใช้น้ำ โดยโรงสีทั่วไปภายหลังปฏิบัติและใช้ในกระบวนการอุตสาหกรรม โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อลดการระบายน้ำ ลดการใช้สารเคมีเกษตร .

การใช้สารเคมีในนาอ้อยบราซิลเป็นเล็กน้อยและการใช้สารเคมีแทบจะไม่มีเลย โรคร้ายแรงที่คุกคามอ้อยต่อสู้ผ่านการควบคุมทางชีวภาพแนะนำศัตรูธรรมชาติในการต่อสู้กับศัตรูและโปรแกรมทางพันธุกรรมการเพิ่มประสิทธิภาพขั้นสูง ผู้ปลูกอ้อย
บราซิลยังใช้ค่อนข้างน้อยอุตสาหกรรมปุ๋ย , การใช้เฉลี่ย 75 กิโลกรัมต่อเฮกแตร์ ที่ 50% น้อยกว่าจำนวนเงินที่มักจะใช้กับข้าวโพดในสหรัฐอเมริกาและ 30% น้อยกว่าสิ่งที่ใช้บีทน้ำตาล
ในยุโรปบราซิลอ้อยต้องการสารเคมีน้อยลงเนื่องจากการใช้นวัตกรรมของปุ๋ยอินทรีย์ที่สร้างขึ้นในระหว่างการประมวลผลอ้อย เช่น อ้อยโรงงานกู้ตกค้างเรียกว่าเค้กกรอง ( ซึ่งอุดมไปด้วยฟอสฟอรัส และ vinasse ( เต็มไปด้วยโพแทสเซียม อินทรีย์วัตถุ และธาตุอาหารอื่น ๆ ) ซึ่งจะใช้ในสถานที่ของปุ๋ยแบบดั้งเดิม