Perhaps we can understand what this

Perhaps we can understand what this means, if we consider that we only experience emptiness by relying upon the appearance of these dependently co-originated things, that is, we cannot look directly for emptiness itself, we cannot set out to find it.

Rather paradoxically, one can only find emptiness by looking for the svabhāva of some
object, and not finding it. This is, after all, what emptiness means, it is the lack of
svabhāva of some phenomenon, and therefore, it is always the emptiness of this or that,
that we find, and never emptiness as an isolated, independently existent phenomenon.
Garfield points out that "understanding the ultimate nature of things is completely
dependent upon understanding conventional truth...[it] just is understanding that their
conventional nature is merely conventional" (1995, 299).

Consequently, this means that, ultimate truth, emptiness, is conventional too, since it cannot be found to exist independently. Therefore, although Nāgārjuna introduces the Two Truths as distinct, he eventually comes to identify them, and in fact, every dualism is ultimately collapsed in the Mahāyāna. Most important among these is the
identification of saṃsāra and nirvana, yet, it is important to understand exactly what is meant by this. Garfield suggests that conventional truth and ultimate truth are the same entity characterized, conceived, or perceived in different ways. Given that saṃsāra is our conventional reality, and nirvana is reached when we have insight into ultimate truth,then the very same world is nirvana or saṃsāra, depending on our perspective (Garfield 1995,324–328).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางทีเราสามารถเข้าใจสิ่งนี้หมายถึง ถ้าเราพิจารณาว่า เราเพียงพบความว่างเปล่า โดยอาศัยตามลักษณะของสิ่งเหล่านี้มาร่วม dependently นั่นคือ เราไม่สามารถหาได้โดยตรงเปล่าตัวเอง เราไม่ได้ออกเพื่อค้นหาแทนที่จะ paradoxically หนึ่งสามารถค้นหาความว่างเปล่า โดยมองหา svabhāva ของบางวัตถุ และหาไม่ นี้ คือ หลังจากทั้งหมด หมายความว่า ความว่างเปล่า มันเป็นการขาดsvabhāva ของปรากฏการณ์บางอย่าง ดังนั้น มันเป็นสิ่งที่ว่างเปล่านี้หรือที่ที่เราค้นหา และไม่มีความว่างเปล่าเป็นปรากฏการณ์มีอยู่อย่างอิสระ แยกการ์ฟิลด์จุดออก "เข้าใจธรรมชาติที่ดีที่สุดของสิ่งนั้นอย่างสมบูรณ์ขึ้นอยู่กับตามความเข้าใจความจริงทั่วไป...[มัน] เพียงเป็นความเข้าใจที่ตนลักษณะทั่วไปเป็นเพียงธรรมดา" (1995, 299) ดังนั้น ความหมาย ความจริงที่ดีที่สุด ที่เปล่า ธรรมดาเกินไป เนื่องจากไม่พบอยู่เป็นอิสระ ดังนั้น Nāgārjuna แนะนำเว็บสองเป็นทั้งหมด ในที่สุดมาเพื่อหาพวกเขา และในความเป็นจริง dualism ทุกสุดยุบในมหายานมีร่วมกัน สำคัญที่สุดในหมู่เหล่านี้เป็นการรหัสของวัฏสงสารและนิพพาน ยัง มันก็เข้าใจว่าเป็นความหมายตาม การ์ฟิลด์แนะนำความจริงทั่วไปและความจริงที่ดีที่สุดใช้เอนทิตีเดียวกันลักษณะ รู้สึก หรือการมองเห็นในลักษณะต่าง ๆ ระบุว่าวัฏสงสารเป็นจริงทั่วไปของเรา และถึงนิพพานเมื่อเรามีความเข้าใจถึงความจริงที่ดีที่สุด แล้วโลกเดียวกันมากเป็นนิพพานหรือวัฏสงสาร ขึ้นอยู่กับมุมมองของเรา (การ์ฟิลด์ 1995,324-328)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางทีเราสามารถเข้าใจสิ่งนี้หมายความว่าถ้าเราพิจารณาว่าเราจะได้สัมผัสกับความว่างเปล่าโดยอาศัยลักษณะของสิ่งเหล่านี้พึ่งร่วมต้นตอนั่นคือเราไม่สามารถมองโดยตรงเพื่อความว่างเปล่าของตัวเองเราไม่สามารถตั้งค่าออกไปหามันแต่ขัดแย้ง หนึ่งสามารถพบความว่างเปล่าโดยการมองหา ā VA วัตถุและไม่หามัน นี่คือหลังจากที่ทุกสิ่งที่ว่างเปล่าหมายความว่ามันคือการขาดการsvabh ā VA ที่เราพบและไม่เคยว่างเปล่าเป็นแยกปรากฏการณ์ที่มีอยู่ได้อย่างอิสระการ์ฟิลด์ชี้ให้เห็นว่า ขึ้นอยู่กับการทำความเข้าใจความจริงธรรมดา เป็นธรรมชาติธรรมดาทั่วไปเพียง ดังนั้นนี้หมายความว่าเป็นความจริงที่ดีที่สุด ความว่างเปล่าเป็นธรรมดาเกินไปเพราะมันไม่สามารถพบได้ที่จะอยู่ได้อย่างอิสระ ดังนั้นถึงแม้ว่ายังไม่มีā กรัมā rjuna ā และā na สิ่งที่สำคัญที่สุดในหมู่เหล่านี้คือบัตรประจำตัวของสาM S ā RA การ์ฟิลด์แสดงให้เห็นว่าความจริงธรรมดาและปรมัตถ์เป็นนิติบุคคลเดียวกันลักษณะการตั้งครรภ์หรือการรับรู้ในรูปแบบที่แตกต่างกัน ระบุว่าสาM S ā RA M S ā RA, - 328) .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางทีเราอาจจะเข้าใจสิ่งที่นี้หมายถึง ถ้าเราพิจารณาว่า เราพบเพียงความว่างเปล่า โดยอาศัยลักษณะของเหล่านี้ dependently Co ที่มาสิ่ง นั่นคือ เราไม่สามารถดูได้โดยตรงในความว่างเปล่านั้น เราไม่สามารถหา .

ค่อนข้างขัดแย้งเพียงหนึ่งเดียวที่สามารถพบความว่างเปล่า ด้วยการค้นหา svabh อุบาสกและ ของบาง
วัตถุ และเมื่อไม่พบมัน มันเป็น , หลังจากทั้งหมด ,สิ่งที่ว่างเปล่า หมายความว่า มันขาด
svabh อุบาสก VA ของปรากฏการณ์ และดังนั้น มันเสมอ ความว่างเปล่านี้ หรือว่า
ที่เราพบและไม่เคยว่างเปล่า เป็นแยกอิสระทั้งปรากฏการณ์
การ์ฟิลด์ชี้ให้เห็นว่า " เข้าใจธรรมชาติของสิ่งสมบูรณ์สูงสุด
ขึ้นอยู่กับความเข้าใจ ปกติจริง . . . . . . . [ มัน ] เป็นเพียงความเข้าใจของพวกเขา
ลักษณะทั่วไปเป็นเพียงธรรมดา " ( 1995 , 299 ) .

ดังนั้นนี้หมายความว่า ปรมัตถ์ , ว่าง , เป็นปกติด้วย เพราะมันไม่สามารถพบมีอยู่อย่างอิสระ ดังนั้น แม้อุบาสกอุบาสก n G rjuna แนะนำสองความจริงที่แตกต่าง เขาจะมาเพื่อระบุตัวตนของพวกเขาและในความเป็นจริงทุกคู่สุดล้มลงในแบตเตอรี่ อุบาสกอุบาสก Y นาที่สำคัญคือตัวของ ซา ราṃ
s อุบาสกและนิพพาน แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจสิ่งที่หมายโดยนี้ การ์ฟิลด์ ชี้ให้เห็นว่า ความจริงแบบปรมัตถ์ เป็นองค์กรลักษณะเดียวกัน รู้สึก หรือรับรู้ในวิธีที่แตกต่างกัน ระบุว่ากฎอัยการศึกเป็นเรื่องปกติของเรา และ นิพพาน ถึงเมื่อเราได้เข้าใจในความจริงสูงสุดแล้วโลกเดียวกันมาก คือ นิพพาน หรือ กฎอัยการศึก ขึ้นอยู่กับมุมมองของเรา ( การ์ฟิลด์ )
1995324 328 )