the condition in which people lack

the condition in which people lack the minimum amount of income needed in order to maintain the average standard of living in the society in which they live. Relative poverty is considered the easiest way to measure the level of poverty in an individual country. Relative poverty is defined relative to the members of a society and, therefore, differs across countries. People are said to be impoverished if they cannot keep up with standard of living as determined by society.

Relative poverty also changes over time. As the wealth of a society increases, so does the amount of income and resources that the society deems necessary for proper conditions of living. For example, if you were a family of four (two adults and two children) living in America in 1963 with a yearly income less than $3,100, you would have been living in relative poverty. By 1992, this amount had increased to $14,228 a year.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เงื่อนไขในการที่คนขาดจำนวนเงินขั้นต่ำของรายได้ที่จำเป็นเพื่อรักษามาตรฐานเฉลี่ยของที่อยู่อาศัยในสังคมที่พวกเขาอาศัยอยู่ ความยากจนถือเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดในการวัดระดับของความยากจนในแต่ละประเทศ ความยากจนที่ถูกกำหนดให้มีความสัมพันธ์กับสมาชิกของสังคมและมีความแตกต่างกันทั่วประเทศ คนที่บอกว่าจะยากจนถ้าพวกเขาไม่สามารถให้ทันกับมาตรฐานการครองชีพที่กำหนดโดยสังคม. ยากจนญาติยังมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ในฐานะที่เป็นความมั่งคั่งที่เพิ่มขึ้นของสังคมดังนั้นไม่จำนวนของรายได้และทรัพยากรที่สังคมเห็นว่าจำเป็นสำหรับเงื่อนไขที่เหมาะสมของการใช้ชีวิต ตัวอย่างเช่นถ้าคุณเป็นครอบครัวของสี่ (สองผู้ใหญ่และเด็กสองคน) ที่อาศัยอยู่ในอเมริกาในปี 1963 ที่มีรายได้ประจำปีน้อยกว่า $ 3,100 คุณจะได้รับการอาศัยอยู่ในความยากจน โดยปี 1992 จำนวนนี้ได้เพิ่มขึ้นถึง $ 14,228 ต่อปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สภาพที่คนขาดจำนวนเงินขั้นต่ำของรายได้ที่จำเป็นเพื่อรักษามาตรฐานเฉลี่ยของการใช้ชีวิตในสังคมที่พวกเขาอาศัยอยู่ ความยากจนถือเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดเพื่อวัดระดับความยากจนในประเทศของแต่ละบุคคล ความยากจนสัมพัทธ์ หมายถึงเทียบกับสมาชิกของสังคม ดังนั้นจะข้ามประเทศคนที่บอกว่าจะอับจน ถ้าพวกเขาไม่สามารถให้ทันกับมาตรฐานของที่อยู่อาศัยตามที่กำหนดโดยสังคม

ญาติความยากจนก็เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา กับความมั่งคั่งของสังคมที่เพิ่มขึ้น ดังนั้น ปริมาณของรายได้และทรัพยากรที่สังคมเห็นว่าจำเป็นสำหรับเงื่อนไขที่เหมาะสมของการใช้ชีวิต ตัวอย่างเช่นถ้าคุณเป็นครอบครัว 4 คน ( ผู้ใหญ่ 2 คนและเด็ก 2 คน ) อาศัยอยู่ในอเมริกาในปี 1963 ที่มีรายได้น้อยกว่า $ 100 , คุณจะได้รับการอาศัยอยู่ในความยากจนสัมพัทธ์ โดย 1992 จำนวนนี้ได้เพิ่มขึ้นถึง $ 14228 ปี