Schmarsow was a highly innovative a

Schmarsow was a highly innovative art historian. He was the first to consider the spaces in buildings as an architectural elements. His description of buildings uses biological metaphors, making them appear as if they had psychological intent. Although he attacked Wölfflin and Gottfried Semper (q.v.) as reducing architecture to the "act of dressing," his methodology employs much of Semper's theory of architectural space through the inhabitor's use and axial orientation, extending them to painting and sculpture (Mallgrave). Schmarsow assigned the concept "painterly" (malerisch) to architecture as a way to explain the exuberances of the Baroque, a period of which he was one of the earliest to write about. Gombrich assessed Schmarsow as not a lucid thinker but one aware of theoretical problems. Like the classicist Hermann Usener (1834–1905) and cultural historian Karl Lamprecht (q.v.), he liked to speculate about origins. Strongly evolutionist in his thinking, he used the analogy for his 1907 paper on esthetics. According to him, the primary artistic impulses were mimicry (gesture) and sculpture, followed by architecture and music.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Schmarsow เป็นนักประวัติศาสตร์ศิลปะนวัตกรรมมากขึ้น เขาเป็นคนแรกพิจารณาช่องว่างในอาคารเป็นองค์ประกอบสถาปัตยกรรม คำอธิบายของอาคารใช้ชีวภาพคำอุปมาอุปมัย การปรากฏ เป็นถ้าพวกเขามีเจตนาทางจิตวิทยา ถึงแม้ว่าเขาโจมตี Wölfflin และ Gottfried Semper (q.v.) เป็นสถาปัตยกรรมที่ลดลงไป "พระราชบัญญัติการแต่งกาย" วิธีการของเขาใช้ของทฤษฎีของ Semper พื้นที่สถาปัตยกรรมผ่านใช้ของ inhabitor และการวางแนวแกน ขยายให้จิตรกรรมและประติมากรรม (Mallgrave) Schmarsow กำหนดในแนวคิด "painterly" (malerisch) กับสถาปัตยกรรมเป็นวิธีการ exuberances ของบาโร ระยะเวลาที่เขาเป็นหนึ่งในที่เก่าที่สุดในการเขียนอธิบายเกี่ยวกับ Gombrich ประเมิน Schmarsow เป็นไม่ thinker lucid แต่ตระหนักถึงปัญหาทฤษฎีหนึ่ง ชอบที่ classicist Usener มันน์ (1834 – 1905) และนักประวัติศาสตร์วัฒนธรรมคาร์ล Lamprecht (q.v.), เขาชอบการคาดคะเนเกี่ยวกับต้นกำเนิด ขอ evolutionist ในเขาคิด เขาใช้การเปรียบเทียบกระดาษเศษ ๆ เขาในสุขภาพผิวพรรณ ตามเขา แรงกระตุ้นศิลปะหลักถูก mimicry (รูปแบบ) และประติมากรรม ตาม ด้วยสถาปัตยกรรมและดนตรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Schmarsow เป็นนักประวัติศาสตร์ศิลป์นวัตกรรมสูง เขาเป็นคนแรกที่จะต้องพิจารณาช่องว่างในอาคารที่เป็นองค์ประกอบทางสถาปัตยกรรม คำอธิบายของเขาของอาคารใช้อุปมาทางชีวภาพทำให้พวกเขาดูราวกับว่าพวกเขามีความตั้งใจที่ทางจิตวิทยา แม้ว่าเขาจะโจมตีWölfflinและกอทท์ฟรี Semper (คิวโวลต์) การลดสถาปัตยกรรม "การกระทำของการแต่งกาย" วิธีการของเขามีพนักงานมากของทฤษฎี Semper ของพื้นที่สถาปัตยกรรมผ่านการใช้ inhabitor และการวางแนวแกนขยายพวกเขากับภาพวาดและประติมากรรม (Mallgrave) Schmarsow มอบหมายแนวคิด "painterly" (malerisch) สถาปัตยกรรมเป็นวิธีที่จะอธิบาย exuberances ของบาร็อคช่วงเวลาที่เขาเป็นหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดจะเขียนเกี่ยวกับ Gombrich ประเมิน Schmarsow ที่จะไม่คิดที่ชัดเจน แต่อย่างหนึ่งที่ตระหนักถึงปัญหาทางทฤษฎี เช่นเดียวกับแฮร์มันน์ข้ Usener (1834-1905) และวัฒนธรรมประวัติศาสตร์คาร์ล Lamprecht (คิวโวลต์) เขาชอบที่จะคาดเดาเกี่ยวกับต้นกำเนิด วิวัฒนาการอย่างยิ่งในความคิดของเขาที่เขาใช้ในการเปรียบเทียบสำหรับ 1907 กระดาษของเขาในความสวยงาม ตามที่เขาพูดแรงกระตุ้นศิลปะหลักมีการล้อเลียน (ท่าทาง) และประติมากรรมตามด้วยสถาปัตยกรรมและเพลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

schmarsow เป็นนักประวัติศาสตร์ศิลปะนวัตกรรมสูง เขาเป็นคนแรกที่จะต้องพิจารณาเป็นในอาคารเป็นองค์ประกอบทางสถาปัตยกรรม รายละเอียดของอาคารใช้อุปลักษณ์ทางชีวภาพ ทำให้มันปรากฏเป็นถ้าพวกเขามีเจตนาของจิต แม้ว่าเขาจะทำร้าย W ö lfflin กอทท์ฟรีดเซมเพอร์ ( และ q.v. ) ลดสถาปัตยกรรม " พระราชบัญญัติยศ" วิธีการของเขามีมากเสมอทฤษฎีของที่ว่างทางสถาปัตยกรรมผ่านการใช้งานของ inhabitor และแนวแกนการขยายพวกเขาจิตรกรรมและประติมากรรม ( mallgrave ) schmarsow กำหนดแนวคิดเกี่ยวกับจิตรกรหรือภาพวาด " ( malerisch ) สถาปัตยกรรมเป็นวิธีการอธิบาย exuberances ของบาร็อคระยะเวลาซึ่งเขาเป็นหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดที่จะเขียนเกี่ยวกับกอมบริช ประเมิน schmarsow เป็นชัดเจนนักแต่หนึ่งตระหนักถึงปัญหาทางทฤษฎี เช่น ผู้ที่ศึกษาวัฒนธรรมกรีกและโรมันโบราณแฮร์มันน์ usener ( 1834 ( 1905 ) และวัฒนธรรมของคาร์ลแลมเพรกต์ ( q.v. ) เขาชอบที่จะคาดการณ์เกี่ยวกับต้นกำเนิด ขอ evolutionist ในความคิดของเขา เขาใช้ความคล้ายคลึงของเขา 1907 กระดาษในสุนทรีย์ศาสตร์ . ตามเขา , หลักศิลปะกระตุ้นถูกล้อเลียน ( ท่าทาง ) และประติมากรรมตามด้วย
สถาปัตยกรรมและดนตรี