To model congestion at the bridge(s

To model congestion at the bridge(s) connecting the suburbs to
the core, we assume that the average private cost (APC) of congestion
is a convexly increasing and differentiable continuous function
of suburban population: t n 2 ð Þ, t 0ð Þ ¼ 0, t 0 n 2 ð Þ40, t 00 n 2 ð Þ40: The
total private cost of congestion is then n 2 t n 2 ð Þ, and the social marginal
cost (SMC) is therefore t n 2 ð Þþn 2 t 0 n 2 ð Þ: The term n 2 t 0 n 2 ð Þ is the
external cost of a trip imposed on all other trips. These functions
are shown in Fig. 2. The total externality is then n 2
2 t 0 n 2 ð Þ:
How is spatial equilibrium established in this simple core–
periphery setup? We assume zero costs of relocating residence
between the core and the suburbs. We assume that all worker-
consumers (hereafter just ‘‘workers’’) are identical in preferences
and initial endowments. Suppose that the strictly increasing and
strictly concave and differentiable (hence, continuous) utility
function of a worker is u x i ,h i ð Þ where x i is the amount of a
numeraire composite good if the workers locates at the core
(i¼1) or in the suburbs (i¼2). h i is the size of the private lot of
the worker again by residence location. Both goods are assumed to
be normal, that is ceteris paribus a worker will want to buy more
of each good as his income increases. Since relocation costs are
zero, workers would change residence location if they get higher
utility. An equilibrium allocation with location of some workers at
both the core and the suburbs results in equal utility: u x i ,h i ð Þ ¼ u:
A worker’s endowment is his labor assumed fixed at 1.
Suppose that labor is inelastically supplied in the labor market
of the core enabling the worker to produce y, and that in return
each worker receives labor income y (the wage rate is 1).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแออัดแบบที่สะพาน (s) การเชื่อมต่อชานเมืองไป
หลักเราสมมติว่าค่าใช้จ่ายส่วนตัวโดยเฉลี่ย (APC) จากความแออัด

เป็นฟังก์ชั่นที่เพิ่มขึ้นและ convexly differentiable อย่างต่อเนื่องของประชากรในเขตชานเมือง: TN 2 ðÞ, t-0D Þ¼ 0, 0 t n 2 ðÞ40, t-00 2 n ðÞ40:
ค่าใช้จ่ายส่วนตัวรวมของความแออัดแล้ว 2 n เทนเนสซี 2 ðÞและสังคมร่อแร่
ค่าใช้จ่าย (SMC) ดังนั้นจึงเป็นเรื่องเทนเนสซี 2 ðÞþn 2 0 t n 2 ðÞ: ระยะ 2 n 0 t n 2 ðÞเป็น
ค่าใช้จ่ายของการเดินทางภายนอกที่กำหนดในทุกทริปอื่น ๆ ฟังก์ชั่นเหล่านี้
ที่แสดงในมะเดื่อ 2 externality รวมแล้ว 2 n
2 T 0 2 n ðÞ:
วิธีการสมดุลเชิงพื้นที่ก่อตั้งขึ้นในปีนี้การติดตั้ง-core
ขอบง่าย? เราถือว่าเป็นศูนย์ค่าใช้จ่ายในการย้ายถิ่นที่อยู่
ระหว่างแกนกลางและชานเมืองเราคิดว่าทุกงาน
ผู้บริโภค (ต่อเพียงคนงาน'''') จะเหมือนกันในการตั้งค่าและมีพลัง
เริ่มต้น คิดว่ายูทิลิตี้อย่างเคร่งครัดที่เพิ่มขึ้นและ
อย่างเคร่งครัดเว้าและอนุพันธ์ (เพราะฉะนั้นอย่างต่อเนื่อง) ฟังก์ชัน
ของคนงานเป็น Uxi, hi ðÞที่ xi เป็นจำนวน
numeraire คอมโพสิตที่ดีถ้าตั้งคนงานที่หลัก
(i ¼ 1) หรือในเขตชานเมือง (i ¼ 2)hi คือขนาดของจำนวนมากของเอกชน
คนงานอีกครั้งโดยสถานที่ที่อยู่อาศัย สินค้าทั้งสองจะถือว่าเป็นปกติ
นั่นคือ ceteris paribus คนจะต้องการที่จะซื้อ
มากขึ้นของแต่ละดีขึ้นตามการเพิ่มรายได้ของเขา ตั้งแต่ค่าใช้จ่ายในการย้ายถิ่นฐานเป็นศูนย์
คนงานจะเปลี่ยนสถานที่ที่อยู่อาศัยถ้าพวกเขาได้รับประโยชน์ที่สูงขึ้น
การจัดสรรสมดุลกับที่ตั้งของพนักงานบางส่วนที่
ทั้งหลักและผลชานเมืองในยูทิลิตี้เท่ากับ: Uxi, hi ðÞ¼ U:
บริจาคของคนงานเป็นแรงงานของเขาสันนิษฐานว่าคงที่ 1
คิดว่าแรงงานที่จะถูกส่งไป inelastically ใน
ตลาดแรงงานของแกนช่วยให้คนงานไป. ผลิต y และในทางกลับกัน
คนงานแต่ละคนได้รับรายได้แรงงาน y (อัตราค่าจ้างคือ 1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแออัดแบบที่ bridge(s) เชื่อมต่อชานเมืองเพื่อ
หลัก เราคิดว่า ส่วนตัวเฉลี่ยต้นทุน (เอพีซี) ของแออัด
เป็นฟังก์ชันต่อเนื่องเพิ่มขึ้น convexly และ differentiable
ของประชากรชานเมือง: Þð n 2 t, t 0ð Þ¼ 0, Þ40 ð n 2 t 0, Þ40 ð n 2 t 00:
ต้นทุนเอกชนรวมแออัดอยู่แล้ว n 2 n 2 t ðÞและ marginal สังคม
ต้นทุน (SMC) จึง t n 2 ð Þþn 2 t 0 n 2 ðÞ: เป็นคำ n 2 t 0 n 2 ðÞ
เก็บต้นทุนภายนอกของการเดินทางท่องเที่ยวอื่น ๆ ทั้งหมด ฟังก์ชันเหล่านี้
ใน Fig. 2 ผลกระทบภายนอกที่รวมเป็น n แล้ว 2
Þð n 2 t 0 2:
วิธีสมดุลปริภูมิสำเร็จใน core– อย่างนี้
ยสปริงตั้งค่าหรือไม่ เราถือว่าศูนย์ต้นทุนของการย้ายเรสซิเดนซ์
ระหว่างแกนและชานเมือง เราสมมุติว่าทั้งหมดของผู้ปฏิบัติงาน-
ผู้บริโภค (โดยเพียงแค่ ''คน '') จะเหมือนกันในลักษณะ
สาธารณะกุศลเบื้องต้น สมมติว่า เพิ่มเคร่งครัด และ
เว้าอย่างเคร่งครัด และ differentiable (ดังนั้น ต่อเนื่อง) ยูทิลิตี้
u x i, h เป็นฟังก์ชันของผู้ปฏิบัติงานฉันðÞ x ฉันจำนวนการ
numeraire ดีผสมถ้าผู้ปฏิบัติงานที่ตั้งอยู่ใน core
(i¼1) หรือ ในชานเมือง (i¼2) h ฉันเป็นจำนวนมากส่วนตัว
ผู้ปฏิบัติงาน โดยอาศัยตำแหน่งอีก สินค้าทั้งสองจะถือว่ามี
เป็นปกติ ที่ ceteris paribus ผู้ปฏิบัติงานจะต้องการซื้อเพิ่มเติม
ของดีแต่ละเป็นรายได้ของเขาเพิ่มขึ้น เนื่องจากต้นทุนย้าย
ศูนย์ แรงงานจะเปลี่ยนเรสซิเดนซ์ที่ตั้งหากพวกเขาได้รับสูง
ยูทิลิตี้ การปันส่วนสมดุล ด้วยทำเลที่ตั้งของบางคนที่
หลักและผลลัพธ์ชานเมืองในยูทิลิตี้เท่า: u x i, h ฉันðÞ¼ u:
มอบเงินของผู้ปฏิบัติงานเป็นแรงงานของเขาถือว่า fixed ที่ 1.
สมมติว่า แรงงานจะกำหนดให้ inelastically ในตลาดแรงงาน
แกนที่เปิดใช้งานผู้ปฏิบัติงานผลิต y และที่กลับ
y รายได้แรงงาน (อัตราค่าจ้างคือ 1) ได้รับของผู้ปฏิบัติงานแต่ละ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในรุ่นคับคั่งที่สะพาน( S )การเชื่อมต่อที่เขตพื้นที่ชานเมืองเพื่อ
ซึ่งจะช่วยให้คอร์,เราจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบโดยเฉลี่ยแล้วส่วนตัวที่ราคา( apc )ของคับคั่ง
ซึ่งจะช่วยเป็น convexly differentiable อย่างต่อเนื่องและเป็นการเพิ่มฟังก์ชัน
ของเขตพื้นที่ชานเมืองประชากร: T N 2 กรรþ, T 0 ดอยอินทนนท์þสำหรับไฟฟ้ากระแสสลับ 0 , T 0 n 2 ดอยอินทนนท์ þ40 , T 00 N 2 กรร þ40 :
ซึ่งจะช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายทั้งหมดส่วนตัวของความแออัดมีแล้ว N 2 N 2 ดอยอินทนนท์þ,และสังคมริม
ต้นทุน( SMC )จึงเป็น T N 2 ดอยอินทนนท์ þþn 2 T 0 n 2 กรรþระยะสั้นที่ N 2 T 0 n 2 ดอยอินทนนท์þคือ
ภายนอก ค่าใช้จ่ายการเดินทางที่เรียกเก็บจากการเดินทางอื่นๆทั้งหมด ฟังก์ชั่นเหล่านี้
ซึ่งจะช่วยแสดงอยู่ในรูปที่ 2 . externality ที่มีจำนวนแล้ว N 2 ~ 2 T 0 n 2 ะþ:
ได้อย่างไรมี ดุลยภาพ แบบ Spatial จัดตั้งขึ้นในการตั้งค่าหลัก -
ขอบเรียบง่ายแห่งนี้ เราจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายของศูนย์การย้ายที่พัก
ระหว่างคอร์และพื้นที่ชานเมืองเราคาดว่าคนงาน -
ผู้บริโภค (ซึ่งจะอ้างถึงแค่"คนงาน")ทั้งหมดมีเหมือนกันในการตั้งค่า
และมีคุณสมบัติเบื้องต้น สมมุติว่าอย่างเคร่งครัดและเป็นการเพิ่ม
อย่างเคร่งครัดและเว้า differentiable (ดังนั้น,ต่อเนื่อง)ยูทิลิตี
ฟังก์ชันของคนงานมี U x I , i ะþที่ X I คือจำนวนของ
numeraire คอมโพสิตที่ดีหากได้คนงานพบที่ Core
( I เพล 1 )หรือในเขตพื้นที่ชานเมือง(ฉันเพล 2 )ผม H เป็นจำนวนมากขนาดนี้ในส่วนตัวของคนงาน
ซึ่งจะช่วยได้อีกครั้งโดยที่ตั้งที่ที่พัก สินค้าทั้งสองได้ตั้งสมมติฐานไว้ว่า
ซึ่งจะช่วยเป็นเรื่องปกติที่มี ceteris paribus คนงานคนหนึ่งจะมีความต้องการซื้อมากขึ้น
ของดีแต่ละครั้งเป็นการเพิ่มรายได้ของเขา นับตั้งแต่มี
ซึ่งจะช่วยลดค่าใช้จ่ายการย้ายศูนย์คนงานจะเปลี่ยนที่ตั้งที่ที่พักหากพวกเขาได้รับสูงกว่า
ยูทิลิตี การจัดสรรเข้าสู่จุดสมดุลที่พร้อมด้วยที่ตั้งที่มีคนงานบางคนที่
ตามมาตรฐานทั้งสองแกนหลักและพื้นที่ชานเมืองผลในเท่ากับยูทิลิตี: U X , I , i พอๆกันสำหรับไฟฟ้ากระแสสลับþ U :
คนงานของสะสมเป็นของเขาคาดว่าแรงงาน fixed ที่ 1 .
คิดว่าแรงงานคือ inelastically ให้มาอยู่ในที่ตลาดแรงงาน
ซึ่งจะช่วยในการเปิดใช้งานแกนหลักที่คนงานในการผลิต y ,และว่าในแต่ละคืน
ซึ่งจะช่วยคนงานได้รับรายได้แรงงาน Y (ที่อัตราค่าแรงคือ 1 )