G protein–coupled receptors (GPCRs)

G protein–coupled receptors (GPCRs), also known as seven-transmembrane domain receptors, 7TM receptors, heptahelical receptors, serpentine receptor, and G protein–linked receptors (GPLR), constitute a large protein family of receptors that sense molecules outside the cell and activate inside signal transduction pathways and, ultimately, cellular responses. Coupling with G proteins, they are called seven-transmembrane receptors because they pass through the cell membrane seven times.[2]

G protein–coupled receptors are found only in eukaryotes, including yeast, choanoflagellates,[3] and animals. The ligands that bind and activate these receptors include light-sensitive compounds, odors, pheromones, hormones, and neurotransmitters, and vary in size from small molecules to peptides to large proteins. G protein–coupled receptors are involved in many diseases, and are also the target of approximately 40% of all modern medicinal drugs.[4][5] Two of the United States's top five selling drugs (Hydrocodone and Lisinopril) act by targeting a G protein–coupled receptor.[6] The 2012 Nobel Prize in Chemistry was awarded to Brian Kobilka and Robert Lefkowitz for their work that was "crucial for understanding how G protein–coupled receptors function.".[7] There have been at least seven other Nobel Prizes awarded for some aspect of G protein–mediated signaling.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

G – ควบคู่โปรตีน receptors (GPCRs), รู้จักโดเมนเจ็ด transmembrane receptors, 7TM receptors, heptahelical receptors ตัวรับกลุ่มเซอร์เพนไทน์ และ G – ลิงค์โปรตีน receptors (GPLR), เป็นครอบครัวใหญ่โปรตีนของ receptors ที่รู้สึกโมเลกุลภายนอกเซลล์ และเรียกใช้ภายในทางเดินสัญญาณ transduction และ สุด ตอบรับโทรศัพท์มือถือ Coupling มีโปรตีน G พวกเขามักเรียก receptors เจ็ด transmembrane เนื่องจากพวกเขาส่งผ่านเยื่อเซลล์ครั้งที่ 7 [2]G – ควบคู่โปรตีน receptors พบเฉพาะใน eukaryotes รวมทั้งยีสต์ choanoflagellates, [3] และสัตว์ Ligands ที่ผูก และเรียกใช้ receptors เหล่านี้รวม ถึงสารประกอบที่ไวต่อแสง กลิ่น หลาก ฮอร์โมน neurotransmitters และแตกต่างกันในขนาดของโมเลกุลขนาดเล็กเปปไทด์กับโปรตีนขนาดใหญ่ G – ควบคู่โปรตีน receptors จะเกี่ยวข้องกับโรคมาก และยังมีเป้าหมายประมาณ 40% ของยาสมุนไพรที่ทันสมัยทั้งหมด [4] [5] สองของสหรัฐอเมริกาด้านบนห้าขายยาเสพติด (ไฮโดรโคโดนและ Lisinopril) ทำ โดยการกำหนดเป้าหมายตัวรับโปรตีน – ควบคู่ G เป็น [6] 2012 ตามรางวัลโนเบลสาขาเคมีได้รับรางวัล Kobilka ไบรอันและโรเบิร์ต Lefkowitz ทำงานที่ "สำคัญสำหรับการทำความเข้าใจวิธี G โปรตีน – ควบคู่ฟังก์ชัน receptors " [7] มีรางวัล โนเบลน้อย 7 อื่น ๆ รับบางด้านของ G – mediated โปรตีนตามปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

G โปรตีนคู่ (GPCRs) ยังเป็นที่รู้จักในฐานะผู้รับโดเมนเจ็ดรน, 7TM ผู้รับผู้รับ heptahelical, รับคดเคี้ยวและ G โปรตีนที่เชื่อมโยง (GPLR) เป็นครอบครัวโปรตีนที่มีขนาดใหญ่ของตัวรับว่ารู้สึกโมเลกุลนอกเซลล์ และเปิดใช้งานภายในทางเดินสัญญาณและท้ายที่สุดการตอบสนองของโทรศัพท์มือถือ การมีเพศสัมพันธ์กับโปรตีน G, พวกเขาจะเรียกผู้รับเจ็ดรนเพราะพวกเขาผ่านเยื่อหุ้มเซลล์เจ็ดครั้ง. [2] G โปรตีนตัวรับคู่จะพบได้เฉพาะในยูคาริโอรวมทั้งยีสต์ choanoflagellates [3] และสัตว์ แกนด์ที่ผูกและเปิดตัวรับเหล่านี้รวมถึงสารที่ไวต่อแสงกลิ่นฟีโรโมนฮอร์โมนและสารสื่อประสาทและแตกต่างกันในขนาดโมเลกุลขนาดเล็กที่จะเปปไทด์โปรตีนที่มีขนาดใหญ่ G โปรตีนคู่มีส่วนร่วมในโรคจำนวนมากและนอกจากนี้ยังมีเป้าหมายที่ประมาณ 40% ของยาที่ทันสมัยทั้งหมด. [4] [5] สองของด้านบนของสหรัฐอเมริกาห้ายาเสพติดขาย (Hydrocodone และ lisinopril) การกระทำโดยการกำหนดเป้าหมาย G รับโปรตีนควบคู่. [6] 2012 รางวัลโนเบลสาขาเคมีเป็นรางวัลให้กับไบรอัน Kobilka และโรเบิร์ตโควิสสำหรับการทำงานของพวกเขานั่นคือ "สิ่งสำคัญสำหรับการทำความเข้าใจวิธี G รับโปรตีนควบคู่ไปทำงาน.". [7] มีอย่างน้อย เจ็ดอื่น ๆ ที่ได้รับรางวัลรางวัลโนเบลสำหรับทุกแง่มุมของการส่งสัญญาณโปรตีนไกล่เกลี่ย G บาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โปรตีน - คู่ตัวรับ ( gpcrs ) หรือที่เรียกว่าเจ็ดเยื่อหุ้มเซลล์ตัวรับผู้รับ heptahelical , ตัวรับ , คดเคี้ยว , ตัวรับและโปรตีน–เชื่อมโยงตัวรับ ( gplr ) เป็นโปรตีนขนาดใหญ่ของครอบครัว receptors รู้สึกว่าโมเลกุลภายนอกเซลล์และเปิดใช้งานในเส้นทางการส่งสัญญาณ และ สุด การตอบสนองของเซลล์ คู่กับจีโปรตีนพวกเขาจะเรียกว่าเจ็ดทวารยาวเพราะพวกเขาผ่านเยื่อหุ้มเซลล์เจ็ดครั้ง . [ 2 ]

กรัมโปรตีนคู่ผู้รับ และพบเฉพาะในยูแคริโอต ได้แก่ ยีสต์ choanoflagellates , [ 3 ] และในสัตว์ ส่วนลิแกนด์ที่มัดและเปิดใช้งานตัวรับเหล่านี้รวมถึง light-sensitive สารประกอบกลิ่นฟีโรโมนฮอร์โมนและประสาทและแตกต่างกันไปในขนาดโมเลกุลเล็ก เปปไทด์ โปรตีนขนาดใหญ่ กรัม ) โปรตีนคู่ผู้รับจะเกี่ยวข้องกับหลายโรค และยังมีเป้าหมายประมาณ 40% ของยาเสพติดยาสมัยใหม่ทั้งหมด [ 4 ] [ 5 ] สองของสหรัฐอเมริกา อันดับ 1 ใน 5 ของการขายยา ( และไฮโดรโคโดนลิซิโนพริล ) แสดงโดยกำหนดเป้าหมายเป็นโปรตีน - คู่รีเซพเตอร์[ 6 ] 2012 รางวัลโนเบลสาขาเคมีได้รับรางวัลให้กับ ไบรอัน โคบิลก้า และ โรเบิร์ต เลฟโควิตซ์ สำหรับงานของพวกเขาว่าเป็น " ที่สำคัญสำหรับการทำความเข้าใจวิธีการโปรตีนคู่ผู้รับและฟังก์ชั่น . " [ 7 ] มีอย่างน้อยอีกเจ็ดรางวัลโนเบลรางวัลสำหรับบางด้านของจี–โปรตีนเพื่อส่งสัญญาณ