Meals were a problem. The cafeteria

Meals were a problem. The cafeteria was a large, noisy room with many long tables. Whom should I sit with? After getting my food, I had to balance the tray while looking for someone I knew. It was difficult for me to locate individuals in a crowd and to remember their names. I didn’t know the rules. Once I sat next to a girl and a boy who were eating together. I felt rejected when they finished eating, picked up their trays, and left. If there was a group of people whom I didn’t know and there was an empty seat, could I sit there? I dreaded eating alone, but his often happened.

It was difficult to complete the common tasks of student life. When I arrived at the bookstore, most of the books were sold out. At the meeting on registration, I couldn’t follow the instructions. When the meeting was about to break up, I asked a question about community government. I needed the information, but the inquiry was irrelevant to the previous discussion. The meeting was extended for about ten minutes. Probably, my classmates did not appreciate this.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาหารมีปัญหา โรงอาหารมีห้องพักขนาดใหญ่ เสียงดังกับตารางที่ยาวมาก ฉันควรนั่งที่ด้วย หลังจากรับอาหารของฉัน ฉันมีดุลถาดในขณะที่กำลังตามหาคนผมรู้ว่า มันยากสำหรับฉัน เพื่อค้นหาบุคคลในฝูงชน และ การจดจำชื่อของพวกเขา ฉันไม่รู้กฎ เมื่อฉันนั่งผู้หญิงและเด็กผู้ชายที่กินด้วยกัน ผมรู้สึกถูกปฏิเสธเมื่อพวกเขารับประทานอาหาร รับถาด และพวกซ้าย ถ้ามีกลุ่มคนที่ผมไม่ทราบ และมีนั่งว่าง สามารถฉันนั่งมีหรือไม่ ฉันกลัวกินคนเดียว แต่เขามักจะเกิดขึ้นก็ยากที่จะทำงานทั่วไปของนักเรียน เมื่อฉันมาถึงร้านหนังสือ หนังสือส่วนใหญ่ถูกขายออก ในการประชุมลงทะเบียน ฉันไม่สามารถทำตามคำแนะนำ เมื่อการประชุมเกี่ยวกับการ ฉันถามคำถามเกี่ยวกับรัฐบาลชุมชน ต้องการข้อมูล แต่คำถามที่ไม่เกี่ยวข้องกับการสนทนาก่อนหน้านี้ การประชุมถูกขยายประมาณสิบนาที คง เพื่อนร่วมชั้นของฉันไม่ได้ชื่นชมนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาหารเป็นปัญหา โรงอาหารที่มีขนาดใหญ่เป็นห้องที่มีเสียงดังมีโต๊ะยาวหลาย ผู้ที่ฉันควรจะนั่งด้วย? หลังจากที่ได้รับอาหารของฉันฉันมีเพื่อความสมดุลถาดขณะที่มองหาใครสักคนที่ผมรู้ว่า มันเป็นเรื่องยากสำหรับผมที่จะหาบุคคลในฝูงชนและจะจำชื่อของพวกเขา ผมไม่ทราบว่ากฎ เมื่อฉันนั่งถัดจากหญิงสาวและเด็กที่ได้รับการรับประทานอาหารร่วมกัน ผมรู้สึกปฏิเสธเมื่อพวกเขากินเสร็จหยิบถาดของพวกเขาและซ้าย ถ้ามีคนกลุ่มหนึ่งซึ่งผมไม่ทราบและมีที่นั่งว่างผมจะนั่งอยู่ที่นั่น? ผมหวั่นการรับประทานอาหารเพียงอย่างเดียว แต่เขามักจะเกิดขึ้น. มันเป็นเรื่องยากที่จะเสร็จสมบูรณ์งานทั่วไปในชีวิตของนักเรียน เมื่อฉันมาถึงที่ร้านหนังสือส่วนใหญ่ของหนังสือที่ถูกขายออก ในการประชุมเกี่ยวกับการลงทะเบียนที่ฉันไม่สามารถทำตามคำแนะนำ เมื่อการประชุมที่กำลังจะเลิกผมถามคำถามเกี่ยวกับรัฐบาลชุมชน ผมจำเป็นต้องมีข้อมูล แต่สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการสนทนาก่อนหน้านี้ ที่ประชุมได้ขยายประมาณสิบนาที อาจจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉันไม่ได้ขอขอบคุณที่นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารมีปัญหา โรงอาหารเป็นห้องที่มีโต๊ะยาวขนาดใหญ่ เสียงดังมาก คนที่จะนั่งด้วย ? หลังจากได้รับอาหารของฉัน ฉันมีความสมดุลถาดในขณะที่มองหาใครบางคนที่ผมรู้จัก มันเป็นเรื่องยากสำหรับฉันที่จะหาบุคคลในฝูงชนและจำชื่อของพวกเขา ผมไม่ได้รู้กฎ เมื่อฉันนั่งลงข้างๆ หญิงสาว และเด็กที่กินด้วยกันผมรู้สึกปฏิเสธเมื่อพวกเขากินเสร็จ หยิบถาด และด้านซ้าย หากมีกลุ่มบุคคล ที่ไม่รู้ว่ามีที่นั่งว่าง ฉันนั่งตรงนั้น ผมหวั่นๆกินคนเดียว แต่เขามักจะเกิดขึ้น

มันก็ยากที่จะเสร็จสมบูรณ์งานทั่วไปของชีวิตนักศึกษา เมื่อฉันมาถึงที่ร้าน ส่วนใหญ่ของหนังสือที่ขายหมดแล้ว ในการประชุมเกี่ยวกับการลงทะเบียนผมไม่สามารถทำตามคำแนะนำ เมื่อการประชุมกำลังจะเลิก ผมถามคำถามเกี่ยวกับ รัฐบาล ชุมชน ฉันต้องการข้อมูลสอบถามได้ แต่ไม่เกี่ยวข้องกับการอภิปรายก่อน ประชุมไปประมาณสิบนาที บางที เพื่อนร่วมชั้นของฉันไม่ได้ชื่นชมนี้