There is a crisis of legitimacy in

There is a crisis of legitimacy in our democracy. Parties fearful of standing for ideas, relentless media denigration of conventional politics making it uncool to vote for any of them, the rise of anti-politics as a voting option, failure to devolve effectively to use the talents of all the nations of the Union or to liberate independent local government, and national political institutions and Whitehall not fit for purpose. All place our democracy at greater risk than at any point in our lifetime.

Yet in our grossly over centralised politics all our hopes for change rest with its main beneficiary, the Prime Minister, the central and dominant political figure in the United Kingdom. He is the head of the Executive, the holder of the highest political office in the land and controls the agenda of the very institution—Parliament—that is meant to hold him to account. Yet like the monarch who lost his head, Charles I, he is neither directly elected by the people nor are his enormous powers legitimised in statute or constrained by a democratic separation of powers. Why would such an officeholder be interested in democratising such overweening power?

Many people may be surprised to discover that most of the powers exercised by the Prime Minister are not defined in statute and cannot be found in one place: they evolved rather than being consciously created. It is impossible to point to a single moment in history when the post came into being. Sir Robert Walpole, who became First Lord of the Treasury—a post which is now traditionally held by the Prime Minister—in 1721, is often thought of as the first Prime Minister. However, formal acknowledgement of the post’s existence was a lengthy process. The first mention of the Prime Minister in statute came with the Chequers Estate Act 1917. The Cabinet Manual, finally published in October 2011 after pressure from my Select Committee, contains the most comprehensive official account to date of the Prime Minister’s role and powers, but it is aimed at Ministers and civil servants rather than the public, and it has no statutory force.

The number of functions performed by the Prime Minister has increased in recent decades, including an increased role in policy making, driven by the development of 24-hour mass media, the increased importance of international bodies, and the lack of statutory constraints on Executive power.

The Political and Constitutional Reform Committee, which I chair, has just concluded an inquiry into whether there needs to be more clarity about the Prime Minister’s role and powers, and whether the checks and balances on those powers are sufficient. Our report was published on 24 June and is available on our website.

The Prime Minister’s enormous armoury includes so called prerogative powers: enormous unregulated powers which are exercised by the Prime Minister on behalf of the monarch. There is no agreed definition of what constitutes a prerogative power and no definitive list of the powers. Even the previous government’s own review of prerogative powers stated: “The scope of the royal prerogative power is notoriously difficult to determine.” The fact that the powers are not defined means that they are hard to scrutinise effectively.

Some prerogative powers have already been placed on a statutory footing proving it can be done. The Constitutional Reform and Governance Act 2010 introduced a new statutory basis for the management of the civil service, and a new parliamentary process for the ratification of treaties. The Fixed-term Parliaments Act 2011 abolished the prerogative power to dissolve Parliament. This, as Professor Robert Hazell pointed out in evidence to our inquiry, is a significant surrender of Prime Ministerial power.

But it does not go far enough. The Prime Minister must of course have powers to act in an emergency but there is no reason why these powers too can’t be clear in law. The process of transferring more prerogative powers to statute and making them subject to greater parliamentary oversight must continue. The Committee recently published four reports about the Prime Minister’s prerogative power to commit armed forces to conflict abroad. The report included a parliamentary resolution, to clarify the role of parliament in conflict decisions. I see this as an interim step to enshrining in law the need for the Prime Minister to consult before or after the event the House of Commons on the use of armed force abroad. I call again on the government to respond positively to this constructive proposal for placing one more Prime Ministerial power on a formal footing.

The Prime Minister’s role and powers as a whole, as opposed to individual prerogative powers, should be codified in statute. The UK is the odd one out in failing to define the role of the Chief Executive. International examples, and the examples of the First Ministers in the devolved administrations, demonstrate that setting out the basic structure of how the Prime Minister is appointed, and his or her broad functions, is achievable. In 2001, I drew up a Private Member’s Bill that did just that. A modified version of the Bill was included in the report, as an example of what could be done.

The Committee also looked at the Prime Minister’s accountability to Parliament and to the public. Prime Minister’s Questions for many shows parliament and politics at its worst, not just rowdy and immature but failing to have proper exchange or accountability, and short on outcomes and follow through. We concluded that the Liaison Committee—which is made up of the chairs of 33 House of Commons Select Committees and holds regular oral evidence sessions with the Prime Minister—has the potential to be a serious mechanism to hold the Prime Minster to account. I hope that it continues its attempts to improve its way of working by limiting the number of questioners and topics to enable the sessions to be more professional and relentless.

Not only do the people not directly elect the Prime Minister, his appointment is not even ratified by those who are elected. There is no formal process by which the House of Commons directly endorses the Prime Minister after a general election. Our report asked the government to consider whether there should be. We requested the government to consider the possibility of a ratification or “investiture” vote for the Prime Minister before he goes to the Queen. In my view, such a vote would result in a clearer line of accountability and would make it explicit that the Prime Minister commands the confidence of the majority of the House of Commons. After a general election, the Prime Minister Designate would be able to perform all the main functions including appointing ministers and instructing civil servants, but would not take the post of Prime Minister until he or she had been confirmed in the post by a vote of the House of Commons and subsequently appointed to the post by the monarch.

We also considered whether the Prime Minister should be directly elected by the people of the United Kingdom. My personal view is that this would considerably increase accountability and lead to a much clearer separation of powers. While acknowledging that the Prime Minister was unlikely to be directly elected in the near future, our report asked the Government to engage with this concept—commonplace in most democracies—and put its view on the record.

It is in everyone’s interests, including the Prime Minister’s, for the Office to be one of a plurality of legitimate independent political institutions with effective checks and balances and accountability mechanisms. Ultimately, this will lead to widely supported political institutions working together in partnership. And that must be good for everyone in the United Kingdom including a legitimate Prime Minister.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีวิกฤตความชอบธรรมในประชาธิปไตยของเราของ บุคคลที่น่ากลัวของความคิด การใส่สื่อ relentless ทั่วเมืองทำ uncool ลงคะแนนเสียงของพวกเขา ขึ้นป้องกันเมืองเป็นตัวเลือกลงคะแนนเสียง ความล้มเหลวการ devolve รายอย่างมีประสิทธิภาพ การใช้พรสวรรค์ของประชาชาติทั้งหมดของสหภาพ หรือปลดปล่อยอิสระ รัฐบาลท้องถิ่น และสถาบันการเมืองแห่งชาติ และไวท์ฮอลล์ที่ไม่เหมาะสมสำหรับวัตถุประสงค์ ทั้งหมดทำประชาธิปไตยของเราที่มีความเสี่ยงสูงกว่าจุดใดจุดหนึ่งในชีวิตของเราแต่ในเรา grossly ผ่านเมืองตุลาคม ความหวังของเราทั้งหมดสำหรับเปลี่ยนเหลือกับของหลักผู้รับผลประโยชน์ นายกรัฐมนตรี กลางและหลักทางการเมืองคิดในสหราชอาณาจักร เขาเป็นหัวหน้าผู้บริหาร เจ้าของสำนักงานทางการเมืองสูงสุดในแผ่นดิน และวาระการประชุมของสถาบันมากควบคุม – รัฐสภา – ที่ตั้งใจเก็บเขาบัญชี ยัง ต้องทุกข์ที่สูญหายศีรษะ ชาร์ลส์ เขาจะไม่เลือกตั้งโดยตรง โดยประชาชน ไม่มีอำนาจมหาศาลของเขา legitimised ในกฎหมาย หรือโดยแบ่งแยกอำนาจประชาธิปไตย ทำไม officeholder จะสนใจในอำนาจ overweening democratisingหลายคนอาจจะประหลาดใจที่พบส่วนใหญ่อำนาจสิทธิ โดยนายกรัฐมนตรีไม่ได้กำหนดไว้ในกฎหมาย และไม่พบใน: จะพัฒนาแทนที่จะสร้างกำลังสติได้ ไม่ชี้ไปครู่เดียวในประวัติศาสตร์เมื่อลงมาเป็น เซอร์โรเบิร์ตวอลโพล ที่กลายเป็นเจ้าแรกของธนารักษ์ — โพสต์ซึ่งประเพณีจัดขึ้น โดยนายกรัฐมนตรีซึ่งใน 1721 คือมักจะคิดว่า เป็นนายกรัฐมนตรีครั้งแรก อย่างไรก็ตาม ยอมรับอย่างเป็นทางการของการลงรายการบัญชีที่มีอยู่ถูกใช้เวลานาน การพูดถึงครั้งแรกของนายกรัฐมนตรีในกฎหมายมาพร้อมกับ Chequers ทรัพย์บัญญัติ 1917 บัญชีอย่างเป็นทางการมากที่สุดวันของนายกรัฐมนตรีบทบาทและอำนาจ ประกอบด้วยคู่มือตู้ สุดท้าย เผยแพร่ในเดือน 2011 ตุลาคมหลังจากกดดันจากคณะกรรมการเลือกของฉัน แต่มันมีวัตถุประสงค์ที่รัฐมนตรี และราชการ มากกว่าประชาชน และมีไม่บังคับตามกฎหมาย จำนวนฟังก์ชันที่ดำเนินการ โดยนายกรัฐมนตรีได้เพิ่มขึ้นในทศวรรษล่าสุด รวมทั้งมีบทบาทเพิ่มขึ้นในการทำนโยบาย ขับเคลื่อน ด้วยการพัฒนาของสื่อมวลชนตลอด 24 ชั่วโมง ความสำคัญที่เพิ่มขึ้นขององค์กรระหว่างประเทศ และไม่มีข้อจำกัดตามกฎหมายอำนาจบริหารการเมืองและคณะกรรมการปฏิรูปรัฐธรรมนูญ ซึ่งฉันเก้าอี้ มีเพียงสรุปการสอบถาม ว่ามีต้องมีความชัดเจนเพิ่มเติมเกี่ยวกับบทบาทและอำนาจของนายกรัฐมนตรี และไม่ ว่าการตรวจสอบและยอดดุลอำนาจเหล่านั้นจะพอ รายงานเผยแพร่เมื่อ 24 มิถุนายน และพร้อมใช้งานบนเว็บไซต์ของเรา รูแคบมหาศาลของนายกรัฐมนตรีรวมถึงสิ่งที่เรียกว่าอำนาจอำนาจ: มหาศาลวางอำนาจที่ใช้ โดยนายกรัฐมนตรีในนามของพระมหากษัตริย์ มีกำหนดไม่เห็นถึงองค์ประกอบกำลังอำนาจและไม่มีรายชื่อทั่วไปของอำนาจ แม้ก่อนหน้านี้รัฐบาลเองทบทวนอำนาจอำนาจที่ระบุ: "ขอบเขตของอำนาจที่พระราชอำนาจเป็นฉาวยากที่จะกำหนด" ความจริงที่ไม่มีอำนาจกำหนดหมายความว่าพวกเขายากที่จะ scrutinise ได้อย่างมีประสิทธิภาพ อำนาจบางอำนาจแล้วไว้บนเป็นหลักตามกฎหมายพิสูจน์สามารถทำ ปฏิรูปรัฐธรรมนูญและปกครองบัญญัติ 2010 แนะนำพื้นฐานตามกฎหมายใหม่ในการบริหารราชการพลเรือน และกระบวนการรัฐสภาใหม่สำหรับการให้สัตยาบันสนธิสัญญา บัญญัติคงคำ Parliaments 2011 ยุติอำนาจอำนาจในการยุบสภา นี้ ศาสตราจารย์โรเบิร์ต Hazell ชี้ออกในหลักฐานการสอบถามของเรา เป็นยอมจำนนสำคัญอำนาจนายกรัฐมนตรีต่างประเทศแต่มันไม่ไปไกลเพียงพอ นายกรัฐมนตรีต้องมีอำนาจที่จะดำเนินการในกรณีฉุกเฉินแน่นอน แต่มีเหตุผลทำไมอำนาจเหล่านี้มากเกินไปไม่มีความชัดเจนในกฎหมาย ต้องทำกระบวนการถ่ายโอนอำนาจอำนาจมากกว่าการกฎหมาย และทำให้พวกเขาอยู่ภายใต้การกำกับดูแลรัฐสภามากขึ้น เมื่อเร็ว ๆ นี้คณะกรรมการเผยแพร่รายงานสี่เกี่ยวกับนายกรัฐมนตรีอำนาจอำนาจกองทัพขัดแย้งต่างประเทศยอมรับ รายงานรวมรัฐสภาแก้ ชี้แจงบทบาทของรัฐสภาในการตัดสินข้อขัดแย้ง ฉันสามารถเห็นได้เป็นขั้นตอนการชั่วคราวเพื่อ enshrining ในกฎหมายต้องการนายกรัฐมนตรีเพื่อปรึกษาก่อน หรือ หลังเหตุการณ์สภาการใช้กองกำลังติดอาวุธต่างประเทศ ฉันเรียกอีกรัฐบาลตอบสนองข้อเสนอนี้สร้างสรรค์ในการวางอำนาจนายกรัฐมนตรีมากขึ้นหนึ่งในหลักทางบวกนายกรัฐมนตรีบทบาทและอำนาจทั้งหมด ตรงข้ามกับอำนาจแต่ละอำนาจ ควรจะ ประมวลกฎหมายสูงในกฎหมาย อังกฤษเป็นหนึ่งแปลกออกในการกำหนดบทบาทของผู้บริหารระดับสูง ตัวอย่างนานาชาติ และตัวอย่างของรัฐมนตรีแรกในจัดการส่วน แสดงที่ตั้งโครงสร้างพื้นฐานของวิธีการแต่งตั้งนายกรัฐมนตรี และเขา หรือเธอกว้างฟังก์ชัน จะทำได้ ในปีค.ศ. 2001 ฉันวาดค่าตั๋วของสมาชิกส่วนตัวที่ไม่เพียงแค่ว่า ปรับเปลี่ยนรายการถูกรวมในรายงาน เป็นตัวอย่างของสิ่งที่สามารถทำได้คณะกรรมการยังมองที่ความรับผิดชอบของนายกรัฐมนตรีต่อรัฐสภา และประชาชน ถามนายกรัฐมนตรีในหลายแสดงรัฐสภาและการเมืองที่เลวร้ายที่สุด ไม่เพียงมาก และ immature แต่ล้มเหลวจะมีอัตราแลกเปลี่ยนที่เหมาะสมหรือความรับผิดชอบ ความสั้นบนผลลัพธ์ และสาน เราสรุปที่กรรมการเดอะลิเอซัน — ซึ่งถูกสร้างขึ้นจากเก้าอี้ของ 33 สภาเลือกคณะ และเก็บเซสชันปกติปากกับนายกรัฐมนตรีซึ่งมีศักยภาพที่จะกลไกร้ายกุมมินสเตอร์นายกบัญชี หวังว่า มันยังคงความพยายามในการปรับปรุงวิธีการทำงาน โดยจำกัดจำนวน questioners และหัวข้อการเปิดใช้งานเซสชันที่เป็นมืออาชีพมากขึ้น และ relentlessไม่เพียงแต่ทำคนไม่ตรงเลือกนายกฯ นัดหมายของเขาจะไม่ได้สำคัญ โดยผู้ที่ได้รับการเลือกตั้ง ไม่มีกระบวนการอย่างเป็นทางการที่เฮาส์ออฟคอมมอนส์โดยตรง endorses นายกรัฐมนตรีหลังการเลือกตั้งทั่วไปได้ รายงานขอรัฐบาลต้องพิจารณาว่า ควรมี เราร้องขอรัฐบาลให้พิจารณาความเป็นไปได้ให้สัตยาบันหรือลงคะแนน "investiture" สำหรับนายกรัฐมนตรีก่อนที่จะเขาไปราชินี ดี เสียงดังกล่าวจะส่งผลให้เส้นชัดเจนของความรับผิดชอบ และจะทำให้มันชัดเจนว่า นายกรัฐมนตรีคำสั่งความมั่นใจของส่วนใหญ่ในสภา หลังการเลือกตั้งทั่วไป กำหนดเซิร์ฟนายกรัฐมนตรีจะต้องดำเนินการแต่งตั้งรัฐมนตรี และราชการสอนหลักทั้งหมดของฟังก์ชัน แต่จะไม่มีประกาศของนายกรัฐมนตรีจนกว่าเขาหรือเธอได้ยืนยันในการลงรายการบัญชี โดยการโหวตในสภา และแต่งตั้งมาเพื่อลงรายการบัญชี โดยทุกข์เรายังถือว่า นายกรัฐมนตรีควรจะได้โดยตรงเลือกคนของสหราชอาณาจักร มุมมองส่วนบุคคลของฉันอยู่ที่นี่จะมากเพิ่มความรับผิดชอบ และนำไปสู่การมากชัดเจนการแบ่งแยกอำนาจ ขณะจิตว่า นายกรัฐมนตรีไม่น่าจะได้รับเลือกโดยตรงในอนาคตอันใกล้ รายงานขอรัฐบาลการมีส่วนร่วมกับแนวคิดนี้ — เป็นธรรมดาในส่วนใหญ่เหมือน ๆ กันและมุมมองในเรกคอร์ด มันเป็นของทุกคนสนใจ รวมถึงนายกรัฐมนตรี สำนักงานจะได้ของถูกต้องตามกฎหมายสถาบันทางการเมืองอิสระมีประสิทธิภาพตรวจสอบยอดดุล และกลไกความรับผิดชอบอย่างใดอย่างหนึ่ง ในที่สุด นี้จะทำให้สถาบันทางการเมืองได้รับการสนับสนุนอย่างกว้างขวางที่ทำงานร่วมกัน และที่ต้องดีสำหรับทุกคนในสหราชอาณาจักรรวมทั้งนายกรัฐมนตรีถูกต้องตามกฎหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีวิกฤตความชอบธรรมในระบอบประชาธิปไตยของเราคือ ภาคีกลัวยืนสำหรับความคิดสื่ออย่างไม่หยุดยั้งการหมิ่นประมาทของการเมืองแบบเดิมทำให้เทห์ที่จะลงคะแนนเสียงสำหรับการใด ๆ ของพวกเขาเพิ่มขึ้นของการต่อต้านทางการเมืองเป็นตัวเลือกในการออกเสียงเลือกตั้งล้มเหลวที่จะตกมาอยู่อย่างมีประสิทธิภาพเพื่อใช้ความสามารถของทุกประเทศของสหภาพหรือ เพื่อปลดปล่อยรัฐบาลท้องถิ่นอิสระและระดับชาติและสถาบันทางการเมืองในกรุงลอนดอนไม่เหมาะสมกับวัตถุประสงค์ สถานที่ทั้งหมดระบอบประชาธิปไตยของเราที่มีความเสี่ยงสูงกว่าที่จุดในชีวิตของเราใด ๆ . แต่ในไม่มีการลดของเรามากกว่าการเมืองส่วนกลางหวังของเราสำหรับส่วนที่เหลือทั้งหมดการเปลี่ยนแปลงกับผู้รับผลประโยชน์หลักของนายกรัฐมนตรีการเมืองภาคกลางและที่โดดเด่นที่สุดในสหราชอาณาจักร เขาเป็นหัวหน้าของผู้บริหารผู้ถือตำแหน่งทางการเมืองที่สูงที่สุดในที่ดินและการควบคุมวาระการประชุมของสถาบันการศึกษามากรัฐสภาที่มีความหมายที่จะจับเขาไปยังบัญชี แต่เหมือนพระมหากษัตริย์ที่สูญเสียหัวของเขาชาร์ลเขาคือค่ารับการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชนไม่เป็นพลังมหาศาลของเขา legitimized ในพระราชบัญญัติหรือ จำกัด โดยแยกเป็นประชาธิปไตยของอำนาจ ทำไมดังกล่าวเจ้าหน้าที่จะสนใจในประชาธิปไตยอำนาจอวดดี? หลายคนอาจจะประหลาดใจที่พบว่าส่วนใหญ่ของผู้มีอำนาจใช้สิทธิตามที่นายกรัฐมนตรีไม่ได้กำหนดไว้ในกฎหมายและไม่สามารถพบได้ในสถานที่แห่งหนึ่งที่พวกเขาพัฒนามากกว่าที่ถูกสร้างขึ้นอย่างมีสติ . มันเป็นไปไม่ได้ที่จะชี้ไปที่ช่วงเวลาเดียวในประวัติศาสตร์เมื่อโพสต์เข้ามาเป็น เซอร์โรเบิร์ตวอล์ที่กลายเป็นครั้งแรกลอร์ดธนารักษ์โพสต์ซึ่งขณะนี้จัดขึ้นตามธรรมเนียมนายกรัฐมนตรีใน 1721, มักจะคิดว่าเป็นนายกรัฐมนตรีคนแรก แต่การรับรู้อย่างเป็นทางการของการดำรงอยู่ของการโพสต์เป็นกระบวนการที่มีความยาว กล่าวถึงครั้งแรกของนายกรัฐมนตรีในพระราชบัญญัติมาพร้อมกับพระราชบัญญัติอสังหาริมทรัพย์บ้านพักนายกรัฐมนตรี 1917 คณะรัฐมนตรีคู่มือการใช้งานที่ตีพิมพ์ในที่สุดในเดือนตุลาคม 2011 หลังจากแรงกดดันจากการเลือกคณะกรรมการของฉันมีบัญชีอย่างเป็นทางการที่ครอบคลุมมากที่สุดถึงวันที่ของบทบาทของนายกรัฐมนตรีและอำนาจ แต่ มันมีวัตถุประสงค์ที่รัฐมนตรีและข้าราชการมากกว่าประชาชนและจะมีผลบังคับใช้ตามกฎหมายไม่มี. จำนวนหน้าที่ดำเนินการตามที่นายกรัฐมนตรีได้เพิ่มขึ้นในช่วงทศวรรษที่ผ่านมารวมทั้งบทบาทที่เพิ่มขึ้นในการกำหนดนโยบายการขับเคลื่อนโดยการพัฒนา 24 ชั่วโมงสื่อมวลชนถึงความสำคัญที่เพิ่มขึ้นขององค์กรระหว่างประเทศและการขาดของข้อ จำกัด ตามกฎหมายเกี่ยวกับอำนาจบริหาร. การเมืองและรัฐธรรมนูญปฏิรูปคณะกรรมการซึ่งผมเก้าอี้เพิ่งสรุปสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเข้ามาไม่ว่าจำเป็นต้องมีความชัดเจนมากขึ้นเกี่ยวกับบทบาทของนายกรัฐมนตรี และอำนาจและไม่ว่าจะตรวจสอบและถ่วงดุลอำนาจเหล่านี้จะเพียงพอ รายงานของเราได้รับการตีพิมพ์เมื่อวันที่ 24 มิถุนายนและมีอยู่ในเว็บไซต์ของเรา. คลังอาวุธขนาดใหญ่ของนายกรัฐมนตรีรวมถึงการที่เรียกว่าอำนาจอภิสิทธิ์: อลหม่านอำนาจมหาศาลที่มีการใช้สิทธิตามที่นายกรัฐมนตรีในนามของพระมหากษัตริย์ ไม่มีความหมายที่ตกลงกันของสิ่งที่ถือว่าเป็นอำนาจสิทธิและไม่มีรายชื่อที่ชัดเจนของอำนาจคือ แม้การตรวจสอบตัวเองก่อนหน้านี้รัฐบาลของอำนาจอภิสิทธิ์กล่าวว่า ".. ขอบเขตของอำนาจพระราชอำนาจเป็นเรื่องยากที่ฉาวโฉ่ในการกำหนด" ความจริงที่อำนาจยังไม่ได้กำหนดหมายความว่าพวกเขาจะยากที่จะตรวจสอบการได้อย่างมีประสิทธิภาพบางอำนาจพระราชอำนาจได้รับการวาง บนเกาะตามกฎหมายพิสูจน์ก็สามารถทำได้ รัฐธรรมนูญและการปฏิรูปการกำกับดูแลพระราชบัญญัติ 2010 แนะนำพื้นฐานตามกฎหมายใหม่สำหรับการจัดการของข้าราชการพลเรือนและกระบวนการของรัฐสภาใหม่สำหรับการให้สัตยาบันสนธิสัญญา Parliaments ระยะคงที่ 2011 พระราชบัญญัติยกเลิกอำนาจพระราชอำนาจที่จะยุบสภา นี้เป็นศาสตราจารย์โรเบิร์ต Hazell ชี้ให้เห็นในหลักฐานที่จะสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมของเราคือการยอมแพ้ที่สำคัญของนายกรัฐมนตรีรัฐมนตรีพลังงาน. แต่ก็ไม่ได้ไปไกลพอ นายกรัฐมนตรีต้องแน่นอนมีอำนาจที่จะกระทำในกรณีฉุกเฉิน แต่มีเหตุผลที่ว่าทำไมอำนาจเหล่านี้มากเกินไปไม่สามารถจะมีความชัดเจนในกฎหมาย กระบวนการของการถ่ายโอนอำนาจของพระราชอำนาจมากขึ้นในกฎเกณฑ์และทำให้พวกเขาอยู่ภายใต้การกำกับดูแลของรัฐสภาจะต้องดำเนินการมากขึ้น คณะกรรมการเผยแพร่เมื่อเร็ว ๆ สี่รายงานเกี่ยวกับอำนาจพระราชอำนาจของนายกรัฐมนตรีที่จะกระทำกองกำลังติดอาวุธที่จะมีความขัดแย้งในต่างประเทศ รายงานรวมถึงมติของรัฐสภาเพื่อชี้แจงบทบาทของรัฐสภาในการตัดสินใจความขัดแย้ง ฉันเห็นนี้เป็นขั้นตอนระหว่างกาลให้แก่พระชนม์ในกฎหมายที่จำเป็นสำหรับการนายกรัฐมนตรีเพื่อให้คำปรึกษาก่อนหรือหลังเหตุการณ์สภาเกี่ยวกับการใช้กองกำลังติดอาวุธในต่างประเทศ ผมเรียกอีกครั้งในรัฐบาลที่จะตอบสนองเชิงบวกกับข้อเสนอที่สร้างสรรค์นี้สำหรับการวางหนึ่งอำนาจมากขึ้นนายกรัฐมนตรีบนเกาะอย่างเป็นทางการ. บทบาทของนายกรัฐมนตรีและอำนาจโดยรวมเมื่อเทียบกับอำนาจสิทธิของแต่ละบุคคลควรได้รับการปรับปรุงในพระราชบัญญัติ สหราชอาณาจักรเป็นหนึ่งแปลกออกไปในความล้มเหลวในการกำหนดบทบาทของประธานเจ้าหน้าที่บริหาร ตัวอย่างระหว่างประเทศและตัวอย่างของรัฐมนตรีเป็นครั้งแรกในการบริหารเงินทองที่แสดงให้เห็นว่าการตั้งโครงสร้างพื้นฐานของวิธีการที่นายกรัฐมนตรีได้รับการแต่งตั้งและฟังก์ชั่นในวงกว้างของเขาหรือเธอจะทำได้ ในปี 2001 ผมดึงขึ้นบิลส่วนตัวของสมาชิกที่ไม่เพียงแค่นั้น รุ่นล่าสุดของบิลถูกรวมอยู่ในรายงานที่เป็นตัวอย่างของสิ่งที่สามารถทำได้. คณะกรรมการยังมองไปที่ความรับผิดชอบของนายกรัฐมนตรีต่อรัฐสภาและประชาชน คำถามของนายกรัฐมนตรีสำหรับหลาย ๆ คนแสดงให้เห็นว่ารัฐสภาและการเมืองที่เลวร้ายที่สุดของมันไม่ได้เป็นเพียงนักเลงและอ่อน แต่ล้มเหลวที่จะมีการแลกเปลี่ยนที่เหมาะสมหรือความรับผิดชอบและสั้น ๆ เกี่ยวกับผลลัพธ์และปฏิบัติตามผ่าน เราได้ข้อสรุปว่าคณะกรรมการประสานงานซึ่งถูกสร้างขึ้นจากเก้าอี้ของ 33 สภาเลือกคณะกรรมการและถือการประชุมพยานบุคคลปกติกับนายกรัฐมนตรีมีศักยภาพที่จะเป็นกลไกที่ร้ายแรงที่จะถือนายกรัฐมนตรีไปยังบัญชี ผมหวังว่ามันยังคงพยายามที่จะปรับปรุงวิธีการของการทำงานโดยการ จำกัด จำนวนคนถามและหัวข้อเพื่อให้การประชุมเป็นมืออาชีพมากขึ้นอย่างไม่หยุดยั้งและ. ไม่เพียง แต่คนที่ไม่ได้โดยตรงเลือกนายกรัฐมนตรีได้รับการแต่งตั้งจะไม่เป็นที่ยอมรับแม้กระทั่ง โดยผู้ที่ได้รับการเลือกตั้ง ไม่มีกระบวนการอย่างเป็นทางการโดยที่สภาโดยตรงรับรองนายกรัฐมนตรีหลังจากที่มีการเลือกตั้งทั่วไป รายงานของเราขอให้รัฐบาลที่จะพิจารณาว่าควรจะมี เราขอให้รัฐบาลที่จะพิจารณาความเป็นไปได้ของการให้สัตยาบันหรือ "การลงทุน" ลงคะแนนให้นายกรัฐมนตรีก่อนที่เขาจะไปที่พระราชินี ในมุมมองของฉันเช่นการลงคะแนนจะส่งผลให้เป็นเส้นที่ชัดเจนของความรับผิดชอบและจะทำให้มันชัดเจนว่านายกรัฐมนตรีสั่งความเชื่อมั่นของคนส่วนใหญ่ของสภา หลังจากที่มีการเลือกตั้งทั่วไปที่นายกรัฐมนตรีกำหนดให้จะสามารถที่จะดำเนินการทั้งหมดรวมทั้งฟังก์ชั่นหลักของการแต่งตั้งรัฐมนตรีและข้าราชการสอน แต่จะไม่ใช้การโพสต์ของนายกรัฐมนตรีจนกว่าเขาหรือเธอได้รับการยืนยันในโพสต์จากการโหวตของ สภาและได้รับการแต่งตั้งภายหลังที่โพสต์โดยพระมหากษัตริย์. เราถือว่ายังว่านายกรัฐมนตรีควรจะได้รับการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชนของสหราชอาณาจักร มุมมองส่วนตัวของฉันอยู่ที่นี้มากจะเพิ่มความรับผิดชอบและนำไปสู่การแยกชัดเจนมากของผู้มีอำนาจ ขณะที่ยอมรับว่านายกรัฐมนตรีไม่น่าจะได้รับการเลือกตั้งโดยตรงในอนาคตอันใกล้นี้รายงานของเราถามว่ารัฐบาลจะมีส่วนร่วมกับเรื่องนี้แนวคิดเรื่องธรรมดามากที่สุดในระบอบประชาธิปไตยและการใส่มุมมองเกี่ยวกับการบันทึก. มันอยู่ในความสนใจของทุกคนรวมทั้งนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรีว่าการกระทรวงของสำนักงานให้เป็นหนึ่งในส่วนใหญ่ของสถาบันทางการเมืองที่ถูกต้องอิสระที่มีการตรวจสอบที่มีประสิทธิภาพและยอดคงเหลือและกลไกความรับผิดชอบ ท้ายที่สุดนี้จะนำไปสู่การสนับสนุนอย่างกว้างขวางสถาบันการเมืองการทำงานร่วมกันในการเป็นหุ้นส่วน และที่จะต้องดีสำหรับทุกคนในสหราชอาณาจักรรวมทั้งถูกต้องตามกฎหมายนายกรัฐมนตรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีภาวะวิกฤตของความชอบธรรมในระบอบประชาธิปไตยของเรา ฝ่ายที่กลัวการยืนความคิด , ความไม่เห็นด้วยสื่ออย่างไม่หยุดยั้งของการเมืองปกติ ทำให้ไม่ต้องโหวตเลย ลุกขึ้นต่อต้านการเมืองเป็นโหวตเลือก ความล้มเหลวในการถ่ายโอนได้อย่างมีประสิทธิภาพในการใช้ความสามารถของประเทศทั้งหมดของสหภาพ หรือปลดปล่อยท้องถิ่นอิสระและสถาบันการเมืองแห่งชาติและรัฐบาลอังกฤษไม่เหมาะกับวัตถุประสงค์ ทั้งหมดที่ระบอบประชาธิปไตยของเราที่มีความเสี่ยงมากกว่าที่จุดใด ๆในชีวิตของเรา . . .

ยังไม่ของเรามากกว่าส่วนกลางการเมืองทั้งหมดของเราหวังว่าเปลี่ยนส่วนที่เหลือกับผู้รับผลประโยชน์หลักของมัน , นายกรัฐมนตรี , กลางและเด่นการเมืองในสหราชอาณาจักร เขาคือหัวหน้าผู้บริหารผู้ถือสำนักงานสูงสุดทางการเมืองในที่ดิน และการควบคุมวาระของรัฐสภาเป็นสถาบันที่ต้องจับเขาบัญชี ยังเป็นพระมหากษัตริย์ที่สูญเสียหัวหน้าของเขาชาร์ลส์ผม เขาไม่ใช่คนที่มาจากการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน หรือพลังมหาศาลของเขา legitimised ในระเบียบหรือข้อ จำกัด โดยแยกเป็นประชาธิปไตยของพลังทำไมต้องเป็นผู้ดำรงตำแหน่งจะสนใจใน democratising พลังหยิ่งยโสแบบนั้น

หลายคนอาจจะประหลาดใจที่พบว่าส่วนใหญ่ของอำนาจใหม่ โดยนายกรัฐมนตรีไม่ได้กำหนดไว้ในระเบียบ และไม่สามารถพบได้ในสถานที่หนึ่ง : พวกเขาพัฒนามากกว่าการมีสติขึ้นมา มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสักครู่เดียวในประวัติศาสตร์เมื่อโพสต์เข้ามาได้เซอร์โรเบิร์ตวอลโพลผู้ได้เป็นองค์แรกของโพสต์ treasury-a ซึ่งเป็นประเพณีที่จัดขึ้นโดยนายกรัฐมนตรีใน 1721 , มักจะคิดเป็นนายกรัฐมนตรีคนแรก อย่างไรก็ตาม การยอมรับอย่างเป็นทางการของการดำรงอยู่ของการโพสต์คือ กระบวนการที่ยาวเกินไป แรกกล่าวถึงนายกฯ ในธรรมนูญมาพร้อมกับเช็คเคอร์อสังหาริมทรัพย์ทำ 1917 . คู่มือตู้ในที่สุดก็ตีพิมพ์ในตุลาคม 2011 หลังจากแรงกดดันจากคณะกรรมการคัดเลือก ประกอบด้วยเจ้าหน้าที่บัญชีที่ครอบคลุมมากที่สุดถึงวันที่บทบาทของนายกรัฐมนตรี และอำนาจ แต่ก็มีรัฐมนตรีและข้าราชการมากกว่าประชาชน และไม่มีกฎหมายบังคับ

จำนวนหน้าที่แสดง โดย นายกรัฐมนตรี ได้เพิ่มขึ้นในช่วงทศวรรษรวมถึงการเพิ่มบทบาทในการกำหนดนโยบาย ขับเคลื่อน โดยการพัฒนาสื่อมวลชน 24 ชั่วโมง เพิ่มความสำคัญขององค์กรระหว่างประเทศ และไม่มีข้อจำกัดตามกฎหมายอำนาจบริหารใน

การเมืองและคณะกรรมการปฏิรูปรัฐธรรมนูญ ซึ่งผมเก้าอี้ ได้สรุปการสอบสวนว่า มีความต้องการที่จะได้รับความชัดเจนมากขึ้นเกี่ยวกับบทบาทของนายกรัฐมนตรี รัฐและผู้มีอำนาจ