Obsessive-compulsive disorder (OCD)

Obsessive-compulsive disorder (OCD) often co-occurs with psychotic and bipolar disorders; this comorbidity complicates the clinical management of these condi- tions. In this population-based longitudinal and multi- generational family study, we examined the patterns of comorbidity, longitudinal risks, and shared familial risks between these disorders. Participants were individuals with a diagnosis of OCD (n = 19814), schizophrenia (n = 58 336), bipolar disorder (n = 48 180), and schizoaf- fective disorder (n = 14904) included in the Swedish Patient Register between January 1969 and December 2009; their first-, second-, and third-degree relatives; and population-matched (1:10 ratio) unaffected com- parison individuals and their relatives. The Swedish Prescribed Drug Register was used to control for the potential effect of medication in the longitudinal analy- ses. Individuals with OCD had a 12-fold increased risk of having a comorbid diagnosis of schizophrenia and a 13-fold increased risk of bipolar disorder and schizoaf- fective disorder. Longitudinal analyses showed that individuals first diagnosed with OCD had an increased risk for later diagnosis of all other disorders, and vice versa. The risk of bipolar disorder was reduced, but not eliminated, when the use of selective serotonin reuptake inhibitors was adjusted for. OCD-unaffected first-, sec- ond-, and third-degree relatives of probands with OCD had a significantly increased risk for all 3 disorders; the magnitude of this risk decreased as the genetic distance increased. We conclude that OCD is etiologically related to both schizophrenia spectrum and bipolar disorders. The results have implications for current gene-searching efforts and for clinical practice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรค obsessive-compulsive (OCD) มักร่วมเกิดกับ psychotic โรค bipolar comorbidity นี้ complicates การจัดการทางคลินิก tions เบาะ ๆ ว่าพวกเขาเหล่านี้ ในประชากรโดยระยะยาวและหลายคำครอบครัวศึกษา เราตรวจสอบรูปแบบของ comorbidity ความเสี่ยงระยะยาว และความเสี่ยงภาวะร่วมกันระหว่างโรคเหล่านี้ ผู้เข้าร่วมได้บุคคลที่ มีการวินิจฉัยของ OCD (n = 19814), โรคจิตเภท (n = 58 336), โรค bipolar (n = 48 180), และโรค schizoaf-fective (n = 14904) รวมอยู่ในสวีเดนผู้ป่วยทะเบียนระหว่างเดือน 1969 มกราคมและ 2552 ธันวาคม ญาติของพวกเขาแรก สอง- และที่สามองศา และจับ คู่การประชากร (1:10 อัตราส่วน) บุคคลยก com-parison และญาติ สวีเดนกำหนดยาลงทะเบียนใช้ควบคุมสำหรับผลของยาในระยะยาว analy ses อาจเกิดขึ้น บุคคลที่ มี OCD มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้น 12-fold มีการวินิจฉัยโรคจิตเภท comorbid และ 13-fold ความเสี่ยงของโรค bipolar และโรค schizoaf-fective วิเคราะห์ระยะยาวพบว่า บุคคลแรก วินิจฉัยกับ OCD มีความเสี่ยงสำหรับการวินิจฉัยโรคอื่น ๆ ทั้งหมด ในภายหลัง และในทางกลับกัน ความเสี่ยงของโรค bipolar ถูกลดลง แต่ไม่ ตัด เมื่อใช้ selective serotonin reuptake inhibitors ถูกปรับปรุงสำหรับ OCD-ยกแรก- sec ond- และที่สามองศาญาติของ probands กับ OCD มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญสำหรับโรค 3 ทั้งหมด ขนาดของความเสี่ยงนี้ลดลงเป็นระยะห่างทางพันธุกรรมที่เพิ่มขึ้น เราสรุปว่า OCD เป็น etiologically กับสเปกตรัมโรคจิตเภทและโรค bipolar ผลลัพธ์ได้ผล สำหรับปัจจุบันความพยายามค้นหายีน และคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครอบงำ (OCD) มักจะเกิดร่วมกับความผิดปกติท​​างจิตและขั้ว; comorbidity นี้มีความซับซ้อนการจัดการทางคลินิกของสภาวะเหล่านี้ ในการศึกษาครั้งนี้ครอบครัวประชากรตามยาวและหลาย generational เราตรวจสอบรูปแบบของการ comorbidity ความเสี่ยงระยะยาวและความเสี่ยงที่ใช้ร่วมกันระหว่างครอบครัวผิดปกติเหล่านี้ ผู้เข้าร่วมกิจกรรมเป็นบุคคลที่มีการวินิจฉัยโรค (ที่ n = 19,814) โรคจิตเภท (n = 58 336) โรคสองขั้ว (n = 48 180) และความผิดปกติของ fective schizoaf- (n = 14,904) รวมอยู่ในสวีเดนผู้ป่วยสมัครระหว่างมกราคม 1969 และธันวาคม 2009 ครั้งแรกของพวกเขาที่สองและญาติที่สามองศา; และจำนวนประชากรที่จับคู่ (อัตราส่วน 01:10) ได้รับผลกระทบบุคคลการเปรียบเทียบและญาติของพวกเขา สวีเดนยาสมัครกำหนดถูกใช้ในการควบคุมผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นของยาใน ses analy- ยาว บุคคลที่มีโรคมี 12 เท่าเพิ่มความเสี่ยงของการมีการวินิจฉัย comorbid โรคจิตเภทและ 13 เท่าเพิ่มความเสี่ยงของโรคสองขั้วและความผิดปกติ fective schizoaf- การวิเคราะห์ระยะยาวแสดงให้เห็นว่าบุคคลที่ได้รับการวินิจฉัยครั้งแรกกับโรคมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับการวินิจฉัยต่อมาของความผิดปกติอื่น ๆ และในทางกลับกัน ความเสี่ยงของโรคสองขั้วที่ถูกลดลง แต่ไม่ได้ตัดออกเมื่อใช้ serotonin เลือกเก็บโปรตีนที่ถูกปรับ โรค-ได้รับผลกระทบครั้งแรก, ชั่ว ond- และญาติที่สามของการศึกษาระดับปริญญา probands กับโรคมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญสำหรับทุกความผิดปกติ 3; ขนาดของความเสี่ยงนี้ลดลงเป็นระยะทางพันธุกรรมที่เพิ่มขึ้น เราสรุปได้ว่าเป็นโรคที่เกี่ยวข้องกับ etiologically ทั้งสเปกตรัมโรคจิตเภทและโรคสองขั้ว ผลมีผลกระทบต่อความพยายามในการค้นหายีนในปัจจุบันและการปฏิบัติทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มากที่สุดของเวลามากที่สุดของเวลามากที่สุดของเวลามากที่สุดของเวลามากที่สุดของเวลา