John Stringfellow, who had grown up

John Stringfellow, who had grown up in the lace and carriage building industries, had a real appreciation for machines, and most especially for steam engines. He became intimately familiar with the oddities of steam powerplants and demonstrated a remarkable ability at designing and building light steam engines. Within a short time after William S. Henson patented his design for the "ARIEL" Aerial Steam Carriage in 1842, John Stringfellow became his associate. It's possible that Henson went looking for someone skilled in steam engine design and fabrication and thus found Stringfellow, for Henson's skill was in engineering and design, not fabrication.

Along with Frederick Marriott and D. E. Colombine, Henson and Stringfellow incorporated the Aerial Transit Company in 1843, to build and operate a passenger-carrying version of the "ARIEL." Their first large model "ARIEL" failed to fly and they went on, over the course of almost two years, to construct a larger version with a 20 foot wing span. Between 1844 and 1847 Henson and Stringfellow made a series of attempts to fly their "ARIEL" models but they simply did not fly. In 1848 Henson left the enterprise and moved with his wife and family to the U.S., leaving Stringfellow to pursue aeronautical research on his own.

The first result of Stringfellow's efforts was the 1848 machine shown below, which was powered by two contra-rotating propellers driven by one of Stringfellow's powerful and lightweight steam engines. The first attempt to fly the 10 foot wing span machine took place indoors, and a lack of proper balance resulted in a failure and damage to the machine. The second attempt was a rather wonderful success, for the flying machine left a guide wire and flew straight and true for about 30 feet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จอห์น Stringfellow ซึ่งได้เติบโตขึ้นในลูกไม้และขนส่งอาคารอุตสาหกรรม เพิ่มค่าจริง สำหรับเครื่องจักร และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับเครื่องยนต์ไอน้ำได้ เขาจึงคุ้นเคยกับแสตมป์ตลกของ powerplants ไอน้ำกลายเป็น และแสดงความสามารถที่โดดเด่นที่การออกแบบ และสร้างเครื่องยนต์ไอน้ำแสง ภายในระยะเวลาอันสั้นหลังจาก William S. Henson จดสิทธิบัตรการออกแบบของไอน้ำขนส่งทางอากาศ "อาเรียล" ใน 1842 จอห์น Stringfellow เป็น ของรศ เป็นไปได้ที่ Henson ไปมองหาคนมีฝีมือในการออกแบบเครื่องจักรไอน้ำ และผลิต จึงพบ Stringfellow สำหรับทักษะของ Henson อยู่ในวิศวกรรม และออกแบบ ไม่ประดิษฐ์.

เฟรเดอริกแมริออทและ D. E. Colombine Henson และ Stringfellow รวม บริษัทขนส่งทางอากาศใน 1843 การสร้าง และดำเนินการ "ARIEL" รุ่นพกพาผู้โดยสาร รุ่นใหญ่ของพวกเขาแรก "อาเรียล" ล้มเหลวในการบินและจะไปใน ช่วงเวลาเกือบสองปี สร้างรูปกับระยะเท้า 20 ปีก 1844 และ 1847 Henson และ Stringfellow ทำชุดของความพยายามในการบินรุ่น "อาเรียล" ของพวกเขา แต่พวกเขาก็ยังไม่บิน ในปี 1848 แห่ง Henson องค์กรซ้าย และย้ายไปยังสหรัฐอเมริกา ออกจาก Stringfellow บริษัทวิจัยในตนกับภรรยาและครอบครัวของเขา

ผลแรกของความพยายามของ Stringfellow ถูกราคาเครื่องจักรปี 1848 แห่งที่แสดงอยู่ด้านล่าง ซึ่งถูกขับเคลื่อน โดยสองหมุนข้าม propellers ขับเคลื่อน โดยของ Stringfellow มีประสิทธิภาพ และน้ำหนักเบาเครื่องอบไอน้ำ ครั้งแรกบินเครื่องขยายปีกเท้า 10 เอาสถานที่ในร่ม และการขาดสมดุลส่งผลให้เกิดความล้มเหลวและความเสียหายเครื่อง ครั้งที่สองประสบความสำเร็จค่อนข้างดี สำหรับเครื่องบินซ้ายสายคู่มือ และบินตรง และจริงสำหรับประมาณ 30 ฟุต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จอห์นสตริงที่มีการเติบโตขึ้นมาในลูกไม้และอาคารอุตสาหกรรมสายการบินที่มีความกตัญญูที่แท้จริงสำหรับเครื่องและส่วนใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเครื่องยนต์ไอน้ำ เขาก็กลายเป็นสนิทสนมคุ้นเคยกับความแปลกประหลาดของ powerplants อบไอน้ำและแสดงให้เห็นถึงความสามารถที่โดดเด่นในการออกแบบและสร้างเครื่องยนต์ไอน้ำแสง ภายในระยะเวลาอันสั้นหลังจากที่วิลเลียมเอเฮนสันจดสิทธิบัตรการออกแบบของเขาสำหรับ "เอเรียล" การขนส่งทางอากาศไอน้ำใน 1842 จอห์นสตริงกลายเป็นเพื่อนร่วมงานของเขา เป็นไปได้ว่าเฮนสันไปมองหาคนที่มีฝีมือในการออกแบบรถจักรไอน้ำและการประดิษฐ์และจึงพบสตริงทักษะเฮนสันอยู่ในด้านวิศวกรรมและการออกแบบที่ไม่ได้ผลิตพร้อมกับเฟรเดอริแมริออทและ DE Colombine เฮนสันและสตริงรวม บริษัท ขนส่งทางอากาศใน 1843 การสร้างและการใช้งานรุ่นผู้โดยสารตามบัญชีของ "เอเรียล". แบบจำลองขนาดใหญ่ของพวกเขาครั้งแรก "เอเรียล" ไม่สามารถที่จะบินและพวกเขาไปในช่วงเวลาเกือบสองปีที่ผ่านมาในการสร้างภาพขนาดใหญ่ที่มีปีก 20 ฟุต ระหว่าง 1844 และ 1847 เฮนสันและสตริงที่ทำชุดของความพยายามที่จะบิน "เอเรียล" ของพวกเขารุ่น แต่พวกเขาก็ไม่ได้บิน ในปี 1848 เฮนสันออกจากองค์กรและย้ายไปอยู่กับภรรยาและครอบครัวของเขาไปยังสหรัฐอเมริกาออกจากสตริงที่จะไล่ตามการวิจัยเกี่ยวกับการบินของตัวเองของเขาเป็นครั้งแรกผลของความพยายามของสตริงถูกเครื่อง 1848 ดังต่อไปนี้ซึ่งได้รับการขับเคลื่อนโดยสองใบพัดหมุนตรงกันข้ามขับเคลื่อน โดยหนึ่งในสตริงที่มีประสิทธิภาพและมีน้ำหนักเบาเครื่องยนต์ไอน้ำ ความพยายามครั้งแรกที่จะบิน 10 ฟุตเครื่องปีกที่เกิดขึ้นในบ้านและการขาดความสมดุลที่เหมาะสมส่งผลให้เกิดความล้มเหลวและความเสียหายให้กับเครื่อง พยายามครั้งที่สองประสบความสำเร็จค่อนข้างยอดเยี่ยมสำหรับเครื่องที่บินออกจากลวดคู่มือและบินตรงและเป็นความจริงประมาณ 30 ฟุต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จอห์น สตริงเฟลโล , ที่เติบโตขึ้นในลูกไม้และอาคารอุตสาหกรรมการบิน มีความชื่นชมที่แท้จริงสำหรับเครื่องและมากที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเครื่องยนต์ไอน้ํา เขากลายเป็นวิสาสะคุ้นเคยกับ oddities ของไอน้ำและแสดงให้เห็นถึงความสามารถที่โดดเด่นทั้งหมดที่ออกแบบ และสร้างเครื่องยนต์ไออ่อน ภายในเวลาอันสั้นหลังจากที่วิลเลียมเอส.เฮนสันสิทธิบัตรการออกแบบของเขาสำหรับ " แอเรียล " มารุตอบรถม้าใน 1842 , จอห์น สตริงเฟลโลเป็นผู้ช่วยของเขา มันเป็นไปได้ว่า เฮนสัน ไปมองหาใครมีฝีมือในการออกแบบและการประดิษฐ์เครื่องจักรไอน้ำ และดังนั้นจึง พบสตริงเฟลโล , ทักษะที่ตั้งอยู่ในด้านวิศวกรรมและการออกแบบ ไม่ใช่การ

พร้อมกับสมเด็จ แมริออท ดี. อี. colombine และ ,เฮนสัน กับ สตริงเฟลโล Incorporated บริษัทขนส่งทางอากาศใน 1843 , การสร้างและใช้งานเป็นผู้โดยสารถือรุ่นของ " แอเรียล " นางแบบ " ขนาดใหญ่ครั้งแรกของแอเรียล " ล้มเหลวที่จะบินและพวกเขาไปในช่วงเวลาเกือบสองปี สร้างเป็นรุ่นที่มีขนาดใหญ่ มีเท้า 20 ปีกช่วงและระหว่าง 1844 1847 เฮนสัน กับ สตริงเฟลโลทำให้ชุดของความพยายามที่จะบิน " แอเรียล " รูปแบบ แต่พวกเขาก็ไม่ได้บิน ในค.ศ. 1848 เฮนสันออกจากองค์กร และย้ายไปอยู่กับภรรยาและครอบครัวของสหรัฐฯ กลับสตริงเฟลโลไล่วิจัยของเขาเอง

ผลแรกของความพยายามสตริงเฟลโล คือเครื่องที่แสดงด้านล่างที่ขับเคลื่อนโดยสองข้อหมุนใบพัดขับเคลื่อนโดยหนึ่งของสตริงเฟลโลคือที่มีประสิทธิภาพและเครื่องจักรไอน้ำที่มีน้ำหนักเบา ความพยายามครั้งแรกที่จะบิน 10 เท้าปีกช่วงเครื่องเอาสถานที่ในบ้าน และขาดความสมดุลที่เหมาะสมทำให้เกิดความล้มเหลวและความเสียหายให้กับเครื่อง ความพยายามครั้งที่สองสำเร็จค่อนข้างยอดเยี่ยมสำหรับเครื่องบินซ้ายคู่มือลวดและบินตรงและจริงประมาณ 30 ฟุต