While the implementation of equal p

While the implementation of equal pay has significantly reduced earnings differences
between men and women, gender income inequality still remains a global problem
(Blau and Kahn 1994; Katz and Autor 1999; Brainerd 2000). Globally, women earn 20%
to 30% less than men (Kossek et al. 2005). In France, the gap between men’s and women’s
pay stands at around 22% for those entering the labour market for the first time in the early
1990s, whereas this difference was 15% for people in the same situation in the late 1970s
(INSEE 2002). Gender wage inequality ranged from 10% to 54% in urban industries and
from 20% to 45.7% in the rural sector in the 1990s in China (Meng 1998; Gustaffson and Li
2000; Hughes and Maurer-Fazio 2002). The size of gender wage differential in China
is similar to that ofRussia and other developed counties (Blau andKahn 1994;Brainerd 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่การดำเนินการการจ่ายเงินเท่ากับได้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญแตกต่างรายได้ระหว่างชายและหญิง, ความไม่เท่าเทียมกันทางเพศรายได้ยังคงเป็นปัญหาระดับโลก (Blau และคาห์นปี 1994 แคทซ์และผู้เขียน 1999; เนิร์ด 2000) ทั่วโลกที่ผู้หญิงจะได้รับ 20% ถึง 30% น้อยกว่าผู้ชาย (Kossek et al. 2005) ในประเทศฝรั่งเศส, ช่องว่างระหว่างผู้ชายและผู้หญิงจ่ายอยู่ที่ประมาณ22% สำหรับผู้ที่เข้าสู่ตลาดแรงงานเป็นครั้งแรกในช่วงต้นปี1990 ในขณะที่ความแตกต่างนี้เป็น 15% สำหรับคนที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกันในปี 1970 (อินทรี 2002) . ความไม่เท่าเทียมกันค่าจ้างเพศตั้งแต่ 10% ถึง 54% ในอุตสาหกรรมในเมืองและจาก20% เป็น 45.7% ในภาคชนบทในปี 1990 ในประเทศจีน (เม้ง 1998; Gustaffson และหลี่2000 ฮิวจ์สและเรอร์โกฟาซิโอ-2002) ขนาดของความแตกต่างของค่าจ้างเพศในประเทศจีนจะคล้ายกับที่ ofRussia และมณฑลอื่น ๆ การพัฒนา (Blau andKahn 1994; เนิร์ด 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่การใช้จ่ายเท่ากันได้ลดลงอย่างมากจากความแตกต่าง
ระหว่างหญิงและชาย ความเหลื่อมล้ำของการกระจายรายได้ เพศยังคงเป็นปัญหาระดับโลก (
บลาวและคาน 1994 ; Katz และผู้เขียน 2542 ; เบรเนิร์ด 2000 ) ทั่วโลก , ผู้หญิงได้รับ 20 %
ถึง 30% น้อยกว่าผู้ชาย ( kossek et al . 2005 ) ในประเทศฝรั่งเศส , ช่องว่างระหว่างชายและหญิง
จ่ายอยู่ที่ประมาณ 22 % สำหรับผู้ที่เข้าสู่ตลาดแรงงานเป็นครั้งแรกในช่วงต้น
1990 ในขณะที่ความแตกต่างนี้ 15% สำหรับทุกคนในสถานการณ์เดียวกันในปลายทศวรรษ
( อินทรี 2002 ) ความไม่เสมอภาคค่าจ้างเพศอยู่ระหว่าง 10% ถึง 54% ในอุตสาหกรรมเขตเมือง
จาก 20% เป็นร้อยละ 45.7 ในภาคชนบทในทศวรรษ 1990 ในประเทศจีน ( เมิง 1998 ; gustaffson และ Li
2000 ; Hughes และเฟซีโอ้ เมาเร่อ 2002 )ขนาดของความแตกต่างของค่าจ้างเพศในประเทศจีน
คล้ายกับ ofrussia และอื่น ๆเขตพัฒนา ( บลาว andkahn 1994 ; เบรเนิร์ด 2000



)