Materials and methods2.1. The study

Materials and methods
2.1. The study area
Shenzhen region, at the central coastal area in southern
Guangdong Province, is the passageway from mainland
China to Hong Kong (Fig. 1). It has a total land area of
1948.69 km2. According to soil horizontal zonality, the
main soil types are yellow soil, red soil and lateritic red soil.
Moreover, Shenzhen was once a rural area, so types of soil
being used also include latosol, paddy soil, seashore sand
soil and saline soil. Vegetation covers 50–80% of the land
area. With tropical oceanic monsoon climate, the average
annual precipitation from 1952 to 1992 was 1882.8 mm, and
rainfall in the flood season from April to September made
up 84.5% of the annual total.
In Shenzhen region, there are 160 rivers, among which 13
rivers with drainage basin areas larger than 10 km2 and 5 river
basins larger than 100 km2. We selected Buji River Basin as
the study area. The upper reach of Buji River flows through

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัสดุและวิธีการ2.1.ศึกษาพื้นที่ภาคเซินเจิ้น ที่เมืองชายฝั่งทะเลภาคใต้Guangdong Province มีระเบียงจากแผ่นดินใหญ่จีนไป Hong Kong (Fig. 1) มีพื้นที่ทั้งหมดของ1948.69 km2 ตามดิน zonality แนวนอน การหลักดินชนิดมีดินสีเหลือง ดินแดง และดินลูกรังสีแดงนอกจากนี้ เซินเจิ้นเคยชนบท ชนิดของดินดังนั้นใช้รวม latosol ดินนา ทรายชายฝั่งทะเลดินและดิน saline พืชที่ครอบคลุม 50 – 80% ของแผ่นดินที่ตั้ง มีสภาพภูมิอากาศมรสุมเขตร้อนมหาสมุทร ค่าเฉลี่ยฝนปี 1952 ถึง 1992 ถูก 1882.8 มม. และปริมาณน้ำฝนในฤดูน้ำท่วมตั้งแต่เดือนเมษายนถึงกันยายนที่ทำค่า 84.5% ของยอดรวมประจำปีในเซินเจิ้น มีแม่น้ำ 160 หมู่ที่ 13แม่น้ำกับพื้นที่ลุ่มระบายน้ำมากกว่า 10 km2 และแม่น้ำ 5หน้ามีขนาดใหญ่กว่า 100 km2 เราเลือกลุ่มน้ำบูจิเป็นพื้นที่การศึกษา ขอบด้านบนของบูจิไหลผ่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัสดุและวิธีการ
2.1 พื้นที่การศึกษาเขตเซินเจิ้นที่บริเวณชายฝั่งทะเลภาคกลางในภาคใต้ของมณฑลกวางตุ้งเป็นทางเดินจากแผ่นดินใหญ่จีนฮ่องกง(รูปที่ 1). แต่ก็มีพื้นที่รวมทั้งสิ้น1,948.69 กิโลเมตร 2 ตามแนวนอน zonality ดินที่ดินประเภทหลักคือดินสีเหลืองสีแดงและดินดินลูกรังแดง. นอกจากนี้เซินเจิ้นครั้งหนึ่งเคยเป็นพื้นที่ชนบทดังนั้นชนิดของดินถูกนำมาใช้ ได้แก่ latosol ดินนาทรายชายทะเลดินและดินเค็ม พืชครอบคลุม 50-80% ของที่ดินในพื้นที่ ด้วยสภาพภูมิอากาศมรสุมในมหาสมุทรเขตร้อนเฉลี่ยประจำปีการเร่งรัด 1952-1992 เป็น 1,882.8 มิลลิเมตรและปริมาณน้ำฝนในฤดูน้ำหลากจากเมษายน-กันยายนทำขึ้น84.5% รวมประจำปี. ในเขตเซินเจิ้นมี 160 แม่น้ำอยู่ในหมู่ที่ 13 แม่น้ำ มีพื้นที่ลุ่มน้ำขนาดใหญ่กว่า 10 กิโลเมตร 2 และ 5 แม่น้ำแอ่งน้ำขนาดใหญ่กว่า100 กิโลเมตร 2 เราเลือก Buji ลุ่มน้ำเป็นพื้นที่ศึกษา การเข้าถึงบนของแม่น้ำ Buji ไหลผ่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัสดุและวิธีการ
2.1 . พื้นที่ศึกษา
เซินเจิ้นเขตในพื้นที่ชายฝั่งภาคกลางภาคใต้
มณฑลกวางตุ้งเป็นทางผ่านจากแผ่นดินใหญ่
จีนฮ่องกง ( รูปที่ 1 ) มันมีพื้นที่รวม
1948.69 ตารางกิโลเมตร . จากดิน zonality แนวนอน
ดินประเภทหลักเป็นดินสีเหลือง สีแดง และดินลูกรังดินสีแดงดิน
นอกจากนี้เซินเจิ้นเคยเป็นชนบท ดังนั้นชนิดของดิน
ถูกใช้ยังรวมถึงแลโทซอล ข้าวเปลือก ดินทราย
ชายทะเลและดินเค็ม พืชคลุม 50 – 80% ของพื้นที่

มีภูมิอากาศแบบมรสุมเขตร้อนในมหาสมุทร เฉลี่ยรายปีจากปี 1992 ด้วย

คือ 1882.8 มิลลิเมตร และปริมาณน้ำฝนในฤดูน้ำท่วมตั้งแต่เดือนเมษายนถึงกันยายน ทำให้
ขึ้น 84.5 % ของทั้งหมดปี .
ในเซินเจิ้น เขต มี 160 หมู่ที่ 13
แม่น้ำพื้นที่ลุ่มน้ำแม่น้ำที่มีพื้นที่ขนาดใหญ่กว่า 10 กิโลเมตร และ 5 ลุ่มน้ำ
ขนาดใหญ่กว่า 100 กิโลเมตร . เราเลือก Buji ลุ่มน้ำเป็น
พื้นที่ศึกษา บนไปของ Buji แม่น้ำไหลผ่าน