Nida has been a pioneer in the fiel

Nida has been a pioneer in the fields of translation theory and linguistics.

His Ph.D. dissertation, A Synopsis of English Syntax, was the first full-scale analysis of a major language according to the "immediate-constituent" theory. His textbook Morphology: The Descriptive Analysis of Words was one of the major works of American Structuralism. It remained the only thorough introduction to the field for decades and is still valuable for its many examples and exercises.

His most notable contribution to translation theory is Dynamic Equivalence, also known as Functional Equivalence. For more information, see "Dynamic and formal equivalence." Nida also developed the "componential-analysis" technique, which split words into their components to help determine equivalence in translation (e.g. "bachelor" = male + unmarried). This is, perhaps, not the best example of the technique, though it is the most well-known.

Nida's dynamic-equivalence theory is often held in opposition to the views of philologists who maintain that an understanding of the source text (ST) can be achieved by assessing the inter-animation of words on the page, and that meaning is self-contained within the text (i.e. much more focused on achieving semantic equivalence).

This theory, along with other theories of correspondence in translating, are elaborated in his essay Principles of Correspondence,[6] where Nida begins by asserting that given that "no two languages are identical, either in the meanings given to corresponding symbols or in the ways in which symbols are arranged in phrases and sentences, it stands to reason that there can be no absolute correspondence between languages. Hence, there can be no fully exact translations." [7] While the impact of a translation may be close to the original, there can be no identity in detail.

Nida then sets forth the differences in translation, as he would account for it, within three basic factors:

The nature of the message: in some messages the content is of primary consideration, and in others the form must be given a higher priority.
The purpose of the author and of the translator: to give information on both form and content; to aim at full intelligibility of the reader so he/she may understand the full implications of the message; for imperative purposes that aim at not just understanding the translation but also at ensuring no misunderstanding of the translation.
The type of audience: prospective audiences differ both in decoding ability and in potential interest.
Nida brings in the reminder that while there are no such things as "identical equivalents" in translating, what one must in translating seek to do is find the "closest natural equivalent". Here he identifies two basic orientations in translating based on two different types of equivalence: Formal Equivalence (F-E) and Dynamic Equivalence (D-E).

F-E focuses attention on the message itself, in both form and content. Such translations then would be concerned with such correspondences as poetry to poetry, sentence to sentence, and concept to concept. Such a formal orientation that typifies this type of structural equivalence is called a "gloss translation" in which the translator aims at reproducing as literally and meaningfully as possible the form and content of the original.

The principles governing an F-E translation would then be: reproduction of grammatical units; consistency in word usage; and meanings in terms of the source context.

D-E on the other hand aims at complete "naturalness" of expression. A D-E translation is directed primarily towards equivalence of response rather than equivalence of form. The relationship between the target language receptor and message should be substantially the same as that which existed between the original (source language) receptors and the message.

The principles governing a D-E translation then would be: conformance of a translation to the receptor language and culture as a whole; and the translation must be in accordance with the context of the message which involves the stylistic selection and arrangement of message constituents.

Nida and Lawrence Venuti have proved that translation studies is a much more complex discipline than may first appear, with the translator having to look beyond the text itself to deconstruct on an intra-textual level and decode on a referential level—assessing culture-specific items, idiom and figurative language to achieve an understanding of the source text and embark upon creating a translation which not only transfers what words mean in a given context, but also recreates the impact of the original text within the limits of the translator's own language system (linked to this topic: George Steiner, the Hermeneutic Motion, pragmatics, field, tenor, mode and the locutionary, illocutionary and perlocutionary). For example, a statement that Jesus "met" someone must be carefully translated into a language which distinguishes between "met for the first time", "met habitually" and simple "met".

Nida was once criticised for a controversial change in the Revised Standard Version Bible translation regarding the removal of the word "virgin" from Isaiah 7:14.[8] However, as Peter Thuesen's book In Discordance with the Scriptures points out, Nida was not actually a committee member for that project.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิด้าเป็นผู้บุกเบิกในด้านการแปลและทฤษฎีภาษาศาสตร์. เขาปริญญาเอก วิทยานิพนธ์, A เรื่องย่อของไวยากรณ์ภาษาอังกฤษเป็นวิเคราะห์เต็มรูปแบบครั้งแรกของภาษาที่สำคัญตาม "ทันที-รัฐธรรมนูญ" ทฤษฎี ตำราของเขาสัณฐานวิทยา: การวิเคราะห์คำบรรยายเป็นหนึ่งในผลงานที่สำคัญของชาวอเมริกันโครงสร้าง มันยังคงเป็นเพียงการแนะนำอย่างละเอียดเพื่อสนามสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาและยังคงมีคุณค่าสำหรับตัวอย่างจำนวนมากและการออกกำลังกาย. ผลงานที่โดดเด่นที่สุดของเขากับทฤษฎีการแปลเป็นสมดุลแบบไดนามิกยังเป็นที่รู้จักสมดุลการทำงาน สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมโปรดดูที่ "ไดนามิคและความเท่าเทียมกันอย่างเป็นทางการ." Nida ยังพัฒนา "componential วิเคราะห์เทคนิค" ซึ่งแยกคำเป็นส่วนประกอบของพวกเขาเพื่อช่วยตรวจสอบความเท่าเทียมกันในการแปล (เช่น "ตรี" = + ชายยังไม่ได้แต่งงาน) นี่คืออาจจะไม่ได้เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดของเทคนิคแม้ว่ามันจะเป็นที่รู้จักมากที่สุด. นิด้าของทฤษฎีแบบไดนามิกสมดุลมักจะถูกจัดขึ้นในความขัดแย้งกับมุมมองของ philologists ที่รักษาที่เข้าใจของข้อความต้นฉบับที่ (ST) สามารถ ทำได้โดยการประเมินการเคลื่อนไหวระหว่างกันของคำในหน้าและความหมายที่มีอยู่ในตัวเองอยู่ในข้อความ (เช่นเน้นมากขึ้นในการบรรลุความเท่าเทียมความหมาย). ทฤษฎีนี้พร้อมกับทฤษฎีอื่น ๆ ของการติดต่อในการแปลมีเนื้อหาใน การทดลองของเขาหลักการจดหมาย [6] ที่นิด้าเริ่มต้นโดยอ้างว่าได้รับว่า "ไม่มีสองภาษาเหมือนกันทั้งในความหมายที่กำหนดให้สัญลักษณ์ที่สอดคล้องกันหรือวิธีการที่สัญลักษณ์จะจัดในวลีและประโยคมันยืนเพื่อเหตุผล ที่จะต้องไม่มีการติดต่อระหว่างภาษาแน่นอน. ดังนั้นจะต้องไม่มีคำแปลที่ถูกต้องอย่างเต็มที่. " [7] ในขณะที่ผลกระทบของการแปลที่อาจจะใกล้เคียงกับเดิมที่จะมีตัวตนในรายละเอียดไม่มี. นิด้าแล้วกำหนดความแตกต่างในการแปลในขณะที่เขาจะบัญชีสำหรับมันภายในสามปัจจัยพื้นฐาน: ลักษณะของข้อความที่ ในบางข้อความเนื้อหาเป็นหลักของการพิจารณาและอื่น ๆ ในรูปแบบที่จะต้องได้รับความสำคัญสูง. วัตถุประสงค์ของการเขียนและการแปล: การให้ข้อมูลทั้งในรูปแบบและเนื้อหา เพื่อมุ่งที่ความเข้าใจของผู้อ่านอย่างเต็มรูปแบบเพื่อให้เขา / เธออาจเข้าใจความหมายเต็มรูปแบบของข้อความนั้น เพื่อวัตถุประสงค์ที่จำเป็นที่มีจุดมุ่งหมายที่ไม่ได้เป็นเพียงการทำความเข้าใจการแปล แต่ยังสร้างความมั่นใจความเข้าใจผิดของการแปล no. ชนิดของผู้ชม: ผู้ชมที่คาดหวังที่แตกต่างกันทั้งในความสามารถในการถอดรหัสและอยู่ในความสนใจที่มีศักยภาพ. นิด้านำในการแจ้งเตือนว่าในขณะที่ไม่มีสิ่งดังกล่าว ขณะที่ "เทียบเท่าเหมือนกัน" ในการแปลสิ่งหนึ่งต้องในการแปลพยายามที่จะทำคือการหา "เทียบเท่าธรรมชาติที่ใกล้เคียงที่สุด" ที่นี่เขาระบุสองแนวทางพื้นฐานในการแปลขึ้นอยู่กับทั้งสองประเภทที่แตกต่างกันของความเท่าเทียมกัน. อย่างเป็นทางการ Equivalence (FE) และสมดุลแบบไดนามิก (DE) FE มุ่งเน้นความสนใจในข้อความของตัวเองทั้งในรูปแบบและเนื้อหา แปลดังกล่าวก็จะเกี่ยวข้องกับจดหมายเช่นบทกวีบทกวีประโยคประโยคและแนวคิดแนวคิด เช่นการวางแนวทางอย่างเป็นทางการที่ typifies ชนิดของความสมดุลของโครงสร้างนี้เรียกว่า "การแปลกลอส" ซึ่งแปลมีจุดมุ่งหมายที่การทำซ้ำเป็นตัวอักษรและมีความหมายที่เป็นไปได้รูปแบบและเนื้อหาของเดิม. หลักการกำกับดูแลการแปล FE แล้วจะเป็น: การทำสำเนา หน่วยไวยากรณ์; ความสม่ำเสมอในการใช้คำ; และความหมายในแง่ของบริบทแหล่ง. DE ในมืออื่น ๆ มีจุดมุ่งหมายที่สมบูรณ์ "ธรรมชาติ" ของการแสดงออก แปล DE เป็นผู้กำกับที่มีต่อหลักความเท่าเทียมกันของการตอบสนองมากกว่าความเท่าเทียมกันของรูปแบบ ความสัมพันธ์ระหว่างการรับภาษาเป้าหมายและข้อความที่ควรจะเป็นอย่างมากเช่นเดียวกับสิ่งที่อยู่ระหว่างเดิม (ภาษาต้นฉบับ) ตัวรับและข้อความ. หลักการกำกับดูแลการแปล DE แล้วจะเป็น: ความสอดคล้องของการแปลภาษารับและวัฒนธรรม รวม; และการแปลจะต้องเป็นไปตามบริบทของข้อความที่เกี่ยวข้องกับการเลือกรูปแบบและการจัดองค์ประกอบข้อความ. นิด้าและลอว์เร Venuti ได้พิสูจน์ให้เห็นว่าการศึกษาการแปลเป็นวินัยที่ซับซ้อนมากขึ้นกว่าครั้งแรกอาจปรากฏมีนักแปลที่มีให้ดู เกินกว่าข้อความที่ตัวเองจะแยกแยะในระดับภายในต้นฉบับเดิมและถอดรหัสบนอ้างอิงระดับการประเมินรายการวัฒนธรรมเฉพาะสำนวนและภาษาที่เป็นรูปเป็นร่างเพื่อให้บรรลุความเข้าใจของข้อความแหล่งที่มาและเริ่มดำเนินการเมื่อการสร้างการแปลที่ไม่ได้ถ่ายโอนเฉพาะสิ่งที่คำหมายถึง ในบริบทที่กำหนด แต่ยังสร้างผลกระทบจากข้อความเดิมที่อยู่ในขอบเขตของระบบภาษาของนักแปลของ (เชื่อมโยงกับหัวข้อนี้: จอร์จสทิที่วิทยาเคลื่อนไหวเน้นข้อมูลอายุโหมดและ locutionary ที่ illocutionary และ perlocutionary ) ยกตัวอย่างเช่นคำว่าพระเยซู "ได้พบกับ" ใครบางคนจะต้องได้รับการแปลอย่างระมัดระวังเป็นภาษาที่แตกต่างระหว่าง "พบกันครั้งแรก" ที่ "พบเป็นปกติวิสัย" และเรียบง่าย "พบ". นิด้าถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นครั้งหนึ่งสำหรับการเปลี่ยนแปลงความขัดแย้งในปรับปรุง มาตรฐานฉบับแปลพระคัมภีร์เกี่ยวกับการกำจัดของคำว่า "บริสุทธิ์" จากอิสยาห์ 07:14. [8] แต่เป็นหนังสือของปีเตอร์ Thuesen ในความบาดหมางกันกับพระคัมภีร์ชี้ให้เห็นนิด้าไม่ได้จริงกรรมการสำหรับโครงการที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิดาเป็นผู้บุกเบิกในด้านของทฤษฎีการแปลและภาษาศาสตร์ .

ของเขา Ph.D . ปริญญานิพนธ์ เรื่องย่อของไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ คือ การวิเคราะห์เต็มรูปแบบครั้งแรกของภาษาหลักตามที่ " ทันที ส่วน " ทฤษฎี เขาตำราสัณฐานวิทยา : วิเคราะห์คำพูดเป็นหนึ่งในผลงานที่สำคัญของอเมริกา โครงสร้าง .เหลือเพียงอย่างละเอียดแนะนำสนามมานานหลายทศวรรษและยังคงมีคุณค่าสำหรับหลายตัวอย่างและแบบฝึกหัด

ผลงานเด่นที่สุดของเขากับทฤษฎีการแปลแบบไดนามิก ( หรือที่เรียกว่าการทํางาน สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม โปรดดูที่ " แบบไดนามิกและแบบเทียบเท่า " นิด้า " ยังได้พัฒนาเทคนิคการวิเคราะห์องค์ประกอบ " ,ซึ่งแยกคำที่เป็นส่วนประกอบเพื่อช่วยระบุค่าในการแปล ( เช่น " บัณฑิต " = ชายโสด ) มันอาจจะไม่ดีที่สุดตัวอย่างของเทคนิค แม้ว่าจะเป็นที่รู้จักมากที่สุด

นิด้าแบบไดนามิกสมมูลทฤษฎีมักจะจัดขึ้นในการต่อสู้กับมุมมองของ philologists ใครรักษาความเข้าใจของข้อความต้นฉบับ ( ST ) สามารถทำได้โดยการประเมินระหว่างภาพเคลื่อนไหวของคำบนหน้าเว็บ และความหมายนั้นเป็นแบบภายในข้อความ ( เช่นมากขึ้นมุ่งเน้นในการบรรลุความหมายเทียบเท่า ) .

ทฤษฎีนี้ ,พร้อมกับอีกทฤษฎีความสอดคล้องในการแปล จะอธิบายในบทความหลักของจดหมาย , [ 6 ] ที่นิด้า เริ่มต้น โดยยืนยันว่า ระบุว่า " ไม่มีสองภาษาเหมือนกัน เหมือนกันในความหมายให้กับสัญลักษณ์ที่สอดคล้องกันหรือวิธีการที่ใช้สัญลักษณ์เรียงกันเป็นวลีและประโยคมันยืนเพื่อเหตุผลที่สามารถมีไม่มีการติดต่อระหว่างภาษา ดังนั้น จะไม่มีการแปลอย่างแน่นอน . " [ 7 ] ในขณะที่ผลกระทบของการแปลอาจจะใกล้เคียงกับต้นฉบับ จะไม่มีเอกลักษณ์ในรายละเอียด

นิด้าแล้วชุดออกความแตกต่างในการแปล เช่นเขาจะบัญชีสำหรับมัน ภายในสามปัจจัยพื้นฐาน :

ธรรมชาติของ ข้อความ :ในบางข้อความที่เป็นเนื้อหาหลักของการพิจารณา และในอื่น ๆรูปแบบ จะต้องให้ความสำคัญที่สูงขึ้น .
วัตถุประสงค์ของผู้เขียน และผู้แปล : ให้ข้อมูลทั้งในรูปแบบและเนื้อหา เพื่อมุ่งเข้าใจเต็มของผู้อ่านเพื่อให้เขา / เธออาจเข้าใจความหมายเต็มของข้อความ ;สำหรับคำสั่งวัตถุประสงค์มุ่งไม่เพียง แต่เข้าใจ แต่ยังไม่แปลเพื่อความเข้าใจผิดของการแปล .
ประเภทของผู้ชม : ผู้ชมในอนาคตแตกต่างกันทั้งในความสามารถในการถอดรหัสและผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้น
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์นำในการเตือนว่าในขณะที่ไม่มีสิ่งดังกล่าวเป็น " เทียบเท่าเหมือนกัน " ในการแปลสิ่งหนึ่งที่ต้องแปลพยายามทำคือหา " ใกล้ธรรมชาติเทียบเท่า " ที่นี่เขาระบุสองประเภทพื้นฐานในการแปลขึ้นอยู่กับสองประเภทที่แตกต่างกันของการสมมูล : อย่างเป็นทางการ ( f-e ) และแบบเทียบเท่า ( d-e )

f-e มุ่งเน้นความสนใจในข้อความตัวเอง ทั้งรูปแบบและเนื้อหาการแปลดังกล่าวจะเกี่ยวข้องกับจดหมาย เช่น กวีนิพนธ์ บทกวี ประโยคต่อประโยค และแนวคิดแนวคิด เช่นเป็นทางการของการปฐมนิเทศที่ typifies โครงสร้างชนิดนี้เรียกว่า " แปล " เงาที่แปลมุ่งสร้างเป็นอักษรและมีความหมายที่สุด รูปแบบและเนื้อหาของเดิม

หลักการว่าด้วยการ f-e แปลแล้วจะเป็น : การสืบพันธุ์ของหน่วยทางไวยากรณ์ ; ความสอดคล้องในการใช้คำ และในแง่ของแหล่งที่มา บริบทความหมาย

d-e บนมืออื่น ๆมีวัตถุประสงค์ที่สมบูรณ์ " ธรรมชาติ " ของการแสดงออก เป็น d-e แปลกำกับหลักต่อการตอบสนองมากกว่าส่วนของแบบฟอร์มความสัมพันธ์ระหว่างภาษาเป้าหมายตัวรับและข้อความควรอย่างมากเหมือนกันซึ่งคงอยู่ระหว่างต้นฉบับ ( ภาษา ) ตัวรับและข้อความ

หลักการการปกครอง d-e แปลแล้วจะอัจฉริยะของการแปลรับภาษาและวัฒนธรรมเป็นทั้ง ;และการแปลต้องสอดคล้องกับบริบทของข้อความที่เกี่ยวข้องกับการเลือกรูปแบบและการจัดองค์ประกอบของข้อความ

สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์และลอว์เรนซ์ venuti ได้พิสูจน์แล้วว่า แปลเอกสารการศึกษาเป็นมากขึ้นซับซ้อนกว่าวินัยครั้งแรกอาจจะปรากฏขึ้นกับแปลต้องดูเกินข้อความตัวเองครั้งในระดับภายในข้อความและถอดรหัสในการพูดระดับการประเมินรายการที่เฉพาะเจาะจงวัฒนธรรม ภาษาและสำนวนที่ใช้เพื่อให้บรรลุความเข้าใจของข้อความต้นฉบับและเริ่มดำเนินการเมื่อการสร้างการแปลซึ่งไม่เพียง แต่การถ่ายโอนสิ่งที่หมายถึงคำพูดที่ระบุในบริบท