When I first started speaking, I ca

When I first started speaking, I can admit that I was nervous. I watched videos of my speeches and realized that I sounded AND looked nervous. There are times that no matter what you tell yourself to calm your concerns, it just doesn't work. Anxieties aren't always the easiest thing to quell. I realized that I was just more prone to tensions when I kicked off my presentations. I often couldn't stop the tensions, but I found that I could hide them. Playing up my emotions by really getting into the excitement of my story or working to honestly feel the disappointment I had experienced, I was able to mask the jitters. It's much easier to hide one emotion with another than it is to hide an emotion by suppressing it

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อฉันแรกเริ่มพูด ฉันสามารถยอมรับว่า ผมประสาท ดูวิดีโอของสุนทรพจน์ของฉัน และให้ฉันแต่เพียงแห่ง และดูประสาทที่รับรู้ มีเวลาที่ว่าที่คุณบอกตัวเองให้สงบความกังวลของคุณ ก็ไม่ทำ วิตกกังวลในช่วงไม่เสมอสิ่งง่ายที่สุดเพื่อ quell รับรู้ว่า ผมเป็นเพียงวัยความตึงเครียดผมเตะปิดงานนำเสนอของฉัน มักจะไม่สามารถหยุดความตึงเครียด แต่ฉันพบว่า ฉันไม่สามารถซ่อน เล่นค่าอารมณ์ของฉัน โดยการจริง ๆ เป็นความตื่นเต้นของฉันเรื่องราวหรือทำงานสุจริตอย่างรู้สึกผิดหวังที่ฉันมีประสบการณ์ ผมหน้ากาก jitters สามารถ จึงง่ายมากที่จะซ่อนอารมณ์หนึ่งกับอีกที่จะซ่อนอารมณ์ โดยเมื่อมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกที่ผมเริ่มพูดผมยอมรับว่าผมมีอาการทางประสาท ฉันดูวิดีโอของการกล่าวสุนทรพจน์ของฉันและตระหนักว่าฉันฟังและมองประสาท มีบางครั้งที่ไม่ว่าคุณจะบอกตัวเองเพื่อความสงบความกังวลของคุณมันก็ไม่ทำงาน ความวิตกกังวลไม่ได้เสมอสิ่งที่ง่ายที่สุดที่จะระงับ ผมรู้ว่าผมก็มีแนวโน้มที่จะจัดการกับความตึงเครียดเมื่อผมเตะออกนำเสนอของฉัน ฉันมักจะไม่สามารถหยุดความตึงเครียด แต่ฉันพบว่าฉันสามารถซ่อนพวกเขา เล่นได้ถึงอารมณ์ความรู้สึกของฉันโดยได้รับจริงๆเป็นความตื่นเต้นของเรื่องของฉันหรือการทำงานตรงไปตรงมาจะรู้สึกผิดหวังที่ผมเคยมีประสบการณ์ผมก็สามารถที่จะปกปิดความกระวนกระวายใจ มันง่ายมากที่จะซ่อนอารมณ์ความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกับอีกกว่าก็คือการซ่อนอารมณ์โดยการปราบปรามมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อฉันเริ่มพูด ผมยอมรับว่าผมเครียด ผมดูวิดีโอของสุนทรพจน์ของฉันและตระหนักว่าฉันฟังและดูกังวล มีบางครั้งที่ไม่ว่าสิ่งที่คุณบอกตัวเองให้สงบความกังวลของคุณ , มันไม่ทำงาน ความวิตกกังวลไม่ได้เสมอสิ่งที่ง่ายที่สุดที่จะระงับ . ฉันตระหนักว่าฉันได้เพียงแค่มีแนวโน้มที่จะตึงเครียดเมื่อฉันเตะปิดการนำเสนอของฉันฉันมักจะไม่สามารถหยุดความตึงเครียด แต่ฉันพบว่าฉันสามารถซ่อนพวกเขา การเล่นกับอารมณ์ของฉันจริงๆได้รับลงในความตื่นเต้นของเรื่องราว หรือทำงานอย่างสุจริต รู้สึก ผิดหวัง ผมมีประสบการณ์ ผมสามารถปกปิดแหละ มันง่ายมากที่จะซ่อนอารมณ์กันมากกว่าที่จะซ่อนอารมณ์ โดยการปราบปรามมัน