- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
?> Foreword 1 Beginning at the En
?> Foreword 1 Beginning at the End 2 The First Call 3 Little Worries 4 He Finally Meets Her 5 She Finally Meets Him 6 An Unusual Rehearsal 7 A Bromantic Barbecue 8 These Tears 9 His Dilemma 10 A Friend For Clarity 11 The Kiss 12 The Aftermath 13 A Friendly Visit? 14 Apology Gone Bad 15 The Outsiders 16 The Problem with Sleep 17 What now? 18 A Secret Spot 19 The Gift 20 Twas The Night Before Ch 21 Something Flutters 22 Not an update :) 23 Reality Bites. 24 Night Out 25 I've Never... 26 Another Step 27 Third Wheel 28 Meeting The Family 29 Of Dresses and Confessio 30 The First Hitch 31 Pretty Man 32 Tale of the Two Oppas 33 A Toast Between Men 34 This Love 35 Breakfast Banter 36 Bygones 37 The Rival? 38 A Surprise 39 A Harmless Bet 40 Secrets 41 One Cold Night 42 Crazy Thoughts 43 Faltering 44 No Middle Ground 45 Battle Scars
‘Where are you going?’
Min Ho just got back from Beijing and he was home for exactly fifteen minutes. The second he arrived, he went straight to his room to change. He was putting on his scarf, ready to leave, when his manager blocked the door.
‘I have to go, hyung,’ he told him impatiently.
His manager crossed his arms. ‘But you just arrived. Shouldn’t you be resting first?’
‘I had enough rest on the plane.’
He didn’t budge and instead looked at him with a blank expression. ‘What’s the rush?’
It was no use lying to the man. Ever since he found out that he and Shin Hye had been dating, he always saw through him. He knew when he was talking to Shin Hye; he knew when he was texting Shin Hye; he can even tell when he wasthinking about Shin Hye.
‘She’s not answering her phone. I’ve been trying since before the plane took off.’ He tapped his foot impetuously.
‘Maybe she has a schedule. Maybe she’s sleeping. Do you even know where you’re going?’
Min Ho stopped fidgeting and slumped his shoulders in resignation. He didn’t know where he was going. Where was he even going to find her? But still.
‘I’m sure she doesn’t have a schedule. She told me the other day that she only had a meeting at the agency this morning. It’s already…’ he looked at his watch, ‘2 o’clock.’
‘Do you know where she is? How are you going to meet her if you can’t contact her?’
Fair point. Min Ho gave up and walked to the couch. He lied down and covered his eyes with his arm. It wasn’t like him to be needy, but he hasn’t seen her in four days. And they didn’t exactly part on a high note the last time they saw each other. It was a good thing that he was working nonstop in China – it distracted him enough to forget that Shin Hye was thousands of miles away. But now that he was back, it irks him that he doesn’t even know where she is. She knows I’m going to be back today. Why isn’t she contacting me? He stared at his phone.
‘Ring, you stupid phone. RING!’
‘Aigoo. You’re not even a teenager,’ his manager muttered before sitting on the chair beside the couch. 'Besides, you should be more careful about meeting her now. You promised you wouldn't be so reckless anymore.'
Min Ho ignored him and stayed silent. He was still trying to think of where Shin Hye could be, or why she wasn't answering her phone. His manager turned on the television and browsed through the channels.
‘Oh, it’s Park Shin Hye,' his manager said.
Min Ho turned to his side and saw one of Shin Hye’s CFs on the TV screen. She was running around the city drinking soy milk looking bright and cheerful. He scoffed and looked away to stare at the ceiling. Does she even know how I excited I was that I had nothing else lined up today?
‘It’s Shin Hye again,’ his manager said after changing to another channel. He smirked at Min Ho. ‘Ahh, yeppeun-ah. Your girlfriend sure has a lot of CFs. Maybe she’s filming a CF right now, that’s why she won’t answer the phone.’
Min Ho glanced at the television and there she was, dancing and prancing around in dresses, like he was taunting her. He finally sat up. ‘She’s torturing me. It’s so obvious. I didn’t call her yesterday and she’s clearly trying to get back at me.’
His manager looked at him like he was crazy. ‘You’re crazy.’
Just then, Min Ho’s phone rang. His heart jumped at the sound and he looked down immediately to see the caller ID. His face sank as Il Woo’s face appeared on the screen. ‘Aish!’ He threw his phone at the edge of the couch and stood up. ‘I’m going to sleep, hyung. If Shin Hye calls, don’t pick up,’ he grumbled before walking to his room and closing the door.
‘Yeah right,’ his manager muttered under his breath before moving to the couch. He picked up Min Ho’s phone. 'OH! SHIN HYE'S CALLING!' He called out.
His manager could hear Min Ho shuffling in his room. He almost broke the door handle when he flung the door open. 'Eodie? Eodie?' He rushed to his manager and quickly grabbed his phone. When he saw nothing, he realized he'd been had. He pursed his lips and slowly looked at his manager, his eyes menacing.
The ahjussi stayed seated on the couch as he grinned naughtily. 'You're so whipped.'
'AISH!' Min Ho put the phone on the table. 'Don't tell me when she calls. She has to suffer, too.' He grumbled before he marched back into his room and closed the door a little more forcefully than usual.
HIs manager chuckled as he took Min Ho's phone again. He looked at the screen and the wallpaper was a photo of Kim Tan and Cha Eun Sang biting on the same donut. He made a sour face as if he’s seen something unpleasant. ‘Aigoo…’ he put the phone down and leaned his back on the chair before turning to watch the television again. ‘They're disgustingly cute.’
Shin Hye was the first one to arrive. Again. Whenever she met up with any of the guys, she’s always the first to arrive – she has no idea why she keeps going early knowing that's the case. She crossed her arms and frowned. She wanted to see Min Ho badly, but she made a promise and today was the only day their schedules aligned. Plus, she was very worried about Hong Ki and she hadn’t been able to see him since his accident.
As she waited, she wondered if Min Ho’s plane landed already. She instinctively reached for her bag to get her phone but she remembered that she didn’t have it. Arggh.
‘Shin Hye!’
She turned around and saw Geun Suk sauntering towards her. He was dressed in casual clothes – just a hoodie and jeans and his trademark swagger. She couldn't help but smile. She only saw him thrice all of last year and she didn’t realize that she actually missed hanging out with him. ‘Oppa!’
Before she can react, Geun Suk pulled her up from her seat and hugged her. He had a very loose idea of personal space, especially with her. It was a good thing that no one else was in the second floor of the café. It was a small and quaint place that she used to frequent with the guys when they were still fresh from filming ‘You’re Beautiful’. The owner already knew them and was always nice enough to make considerations for them to be comfortable.
‘You look really good, Shin Hye,’ Geun Suk smiled warmly as he took the seat in front of her.
‘Thanks,’ she replied shyly. Geun Suk can be very eccentric alright, but he always knew how to make girls blush. ‘You too, oppa. And you finally cut your hair! It looks great on you.’
‘I didn’t want to do it at first but you know, it was for the drama.’
Just then, a waitress came up and put two cups of coffee in front of them. Geun Suk gave her a cute wink as he thanked her, which sent her grinning as she headed back down. Shin Hye laughed.
‘I knew that Pretty Man role suited you,’ she said as she picked up her cup and sipped. ‘I honestly couldn’t imagine anybody else in that character.’
‘You watched it?’
‘Not everything but I caught a few episodes. When did you finish filming?’
‘Seven days ago,’ he replied as he slouched on his chair, crossing his legs. ‘I’m still tired, but I just had to see you.’ He had a mischievous glint in his eyes. Of course, that glint was always there. It was what made her young heart waver at one point.
‘Oppa, you can’t easily flirt with me anymore,’ she smiled.
He furrowed his brows, but the corner of his lips twitched. ‘It’s not flirting if I’m telling the truth. I really missed you.' He paused, before continuing. 'Besides, even if I am flirting, it never works on you anyway. That's why it's okay for me to keep doing it.' He chuckled.
Shin Hye laughed lightly and went on to take a sip again. She looked down, although she could feel Geun Suk staring at her.
‘You look different,’ he blurted out.
Shin Hye looked up, making a conscious effort to look innocent. ‘What do you mean?’
Geun Suk tilted his head and squinted his eyes. ‘You look… I don’t know, different. I mean, you’re looking more and more beautiful, that’s a given. But there’s something... I can't really point it out specifically…’ he trailed off.
Shin Hye squinted her eyes, too, as if willing him to finish his sentence. When he just continued staring at her, she finally spoke up. ‘You’re seeing things.’
‘Maybe,’ he answered. ‘But all I know is you’re the prettiest you’ve ever been. And that’s a compliment because you’ve always been pretty.’
She hissed. ‘Aigoo. If you’re going to just do this all afternoon, we might as well just go to Hong Ki now,’ she snapped. She looked at her watch before scanning the room. ‘Where’s Yong Hwa?’
‘He can't make it anymore,’ Geun Suk replied. ‘He said they have an emergency meeting at FNC. Something about their flight having to be moved earlier. He texted me a few hours ago. He didn’t text you?’
‘Ah, chincha? I carelessly left my phone at home this morning,’ she said. ‘Joon oppa offered to get it for me, but it seems like he’s stuck at the agency for now.’
‘Ahh,’ Geun Suk nodded his head. He got his phone from his pocket. ‘Do you need
‘Where are you going?’
Min Ho just got back from Beijing and he was home for exactly fifteen minutes. The second he arrived, he went straight to his room to change. He was putting on his scarf, ready to leave, when his manager blocked the door.
‘I have to go, hyung,’ he told him impatiently.
His manager crossed his arms. ‘But you just arrived. Shouldn’t you be resting first?’
‘I had enough rest on the plane.’
He didn’t budge and instead looked at him with a blank expression. ‘What’s the rush?’
It was no use lying to the man. Ever since he found out that he and Shin Hye had been dating, he always saw through him. He knew when he was talking to Shin Hye; he knew when he was texting Shin Hye; he can even tell when he wasthinking about Shin Hye.
‘She’s not answering her phone. I’ve been trying since before the plane took off.’ He tapped his foot impetuously.
‘Maybe she has a schedule. Maybe she’s sleeping. Do you even know where you’re going?’
Min Ho stopped fidgeting and slumped his shoulders in resignation. He didn’t know where he was going. Where was he even going to find her? But still.
‘I’m sure she doesn’t have a schedule. She told me the other day that she only had a meeting at the agency this morning. It’s already…’ he looked at his watch, ‘2 o’clock.’
‘Do you know where she is? How are you going to meet her if you can’t contact her?’
Fair point. Min Ho gave up and walked to the couch. He lied down and covered his eyes with his arm. It wasn’t like him to be needy, but he hasn’t seen her in four days. And they didn’t exactly part on a high note the last time they saw each other. It was a good thing that he was working nonstop in China – it distracted him enough to forget that Shin Hye was thousands of miles away. But now that he was back, it irks him that he doesn’t even know where she is. She knows I’m going to be back today. Why isn’t she contacting me? He stared at his phone.
‘Ring, you stupid phone. RING!’
‘Aigoo. You’re not even a teenager,’ his manager muttered before sitting on the chair beside the couch. 'Besides, you should be more careful about meeting her now. You promised you wouldn't be so reckless anymore.'
Min Ho ignored him and stayed silent. He was still trying to think of where Shin Hye could be, or why she wasn't answering her phone. His manager turned on the television and browsed through the channels.
‘Oh, it’s Park Shin Hye,' his manager said.
Min Ho turned to his side and saw one of Shin Hye’s CFs on the TV screen. She was running around the city drinking soy milk looking bright and cheerful. He scoffed and looked away to stare at the ceiling. Does she even know how I excited I was that I had nothing else lined up today?
‘It’s Shin Hye again,’ his manager said after changing to another channel. He smirked at Min Ho. ‘Ahh, yeppeun-ah. Your girlfriend sure has a lot of CFs. Maybe she’s filming a CF right now, that’s why she won’t answer the phone.’
Min Ho glanced at the television and there she was, dancing and prancing around in dresses, like he was taunting her. He finally sat up. ‘She’s torturing me. It’s so obvious. I didn’t call her yesterday and she’s clearly trying to get back at me.’
His manager looked at him like he was crazy. ‘You’re crazy.’
Just then, Min Ho’s phone rang. His heart jumped at the sound and he looked down immediately to see the caller ID. His face sank as Il Woo’s face appeared on the screen. ‘Aish!’ He threw his phone at the edge of the couch and stood up. ‘I’m going to sleep, hyung. If Shin Hye calls, don’t pick up,’ he grumbled before walking to his room and closing the door.
‘Yeah right,’ his manager muttered under his breath before moving to the couch. He picked up Min Ho’s phone. 'OH! SHIN HYE'S CALLING!' He called out.
His manager could hear Min Ho shuffling in his room. He almost broke the door handle when he flung the door open. 'Eodie? Eodie?' He rushed to his manager and quickly grabbed his phone. When he saw nothing, he realized he'd been had. He pursed his lips and slowly looked at his manager, his eyes menacing.
The ahjussi stayed seated on the couch as he grinned naughtily. 'You're so whipped.'
'AISH!' Min Ho put the phone on the table. 'Don't tell me when she calls. She has to suffer, too.' He grumbled before he marched back into his room and closed the door a little more forcefully than usual.
HIs manager chuckled as he took Min Ho's phone again. He looked at the screen and the wallpaper was a photo of Kim Tan and Cha Eun Sang biting on the same donut. He made a sour face as if he’s seen something unpleasant. ‘Aigoo…’ he put the phone down and leaned his back on the chair before turning to watch the television again. ‘They're disgustingly cute.’
Shin Hye was the first one to arrive. Again. Whenever she met up with any of the guys, she’s always the first to arrive – she has no idea why she keeps going early knowing that's the case. She crossed her arms and frowned. She wanted to see Min Ho badly, but she made a promise and today was the only day their schedules aligned. Plus, she was very worried about Hong Ki and she hadn’t been able to see him since his accident.
As she waited, she wondered if Min Ho’s plane landed already. She instinctively reached for her bag to get her phone but she remembered that she didn’t have it. Arggh.
‘Shin Hye!’
She turned around and saw Geun Suk sauntering towards her. He was dressed in casual clothes – just a hoodie and jeans and his trademark swagger. She couldn't help but smile. She only saw him thrice all of last year and she didn’t realize that she actually missed hanging out with him. ‘Oppa!’
Before she can react, Geun Suk pulled her up from her seat and hugged her. He had a very loose idea of personal space, especially with her. It was a good thing that no one else was in the second floor of the café. It was a small and quaint place that she used to frequent with the guys when they were still fresh from filming ‘You’re Beautiful’. The owner already knew them and was always nice enough to make considerations for them to be comfortable.
‘You look really good, Shin Hye,’ Geun Suk smiled warmly as he took the seat in front of her.
‘Thanks,’ she replied shyly. Geun Suk can be very eccentric alright, but he always knew how to make girls blush. ‘You too, oppa. And you finally cut your hair! It looks great on you.’
‘I didn’t want to do it at first but you know, it was for the drama.’
Just then, a waitress came up and put two cups of coffee in front of them. Geun Suk gave her a cute wink as he thanked her, which sent her grinning as she headed back down. Shin Hye laughed.
‘I knew that Pretty Man role suited you,’ she said as she picked up her cup and sipped. ‘I honestly couldn’t imagine anybody else in that character.’
‘You watched it?’
‘Not everything but I caught a few episodes. When did you finish filming?’
‘Seven days ago,’ he replied as he slouched on his chair, crossing his legs. ‘I’m still tired, but I just had to see you.’ He had a mischievous glint in his eyes. Of course, that glint was always there. It was what made her young heart waver at one point.
‘Oppa, you can’t easily flirt with me anymore,’ she smiled.
He furrowed his brows, but the corner of his lips twitched. ‘It’s not flirting if I’m telling the truth. I really missed you.' He paused, before continuing. 'Besides, even if I am flirting, it never works on you anyway. That's why it's okay for me to keep doing it.' He chuckled.
Shin Hye laughed lightly and went on to take a sip again. She looked down, although she could feel Geun Suk staring at her.
‘You look different,’ he blurted out.
Shin Hye looked up, making a conscious effort to look innocent. ‘What do you mean?’
Geun Suk tilted his head and squinted his eyes. ‘You look… I don’t know, different. I mean, you’re looking more and more beautiful, that’s a given. But there’s something... I can't really point it out specifically…’ he trailed off.
Shin Hye squinted her eyes, too, as if willing him to finish his sentence. When he just continued staring at her, she finally spoke up. ‘You’re seeing things.’
‘Maybe,’ he answered. ‘But all I know is you’re the prettiest you’ve ever been. And that’s a compliment because you’ve always been pretty.’
She hissed. ‘Aigoo. If you’re going to just do this all afternoon, we might as well just go to Hong Ki now,’ she snapped. She looked at her watch before scanning the room. ‘Where’s Yong Hwa?’
‘He can't make it anymore,’ Geun Suk replied. ‘He said they have an emergency meeting at FNC. Something about their flight having to be moved earlier. He texted me a few hours ago. He didn’t text you?’
‘Ah, chincha? I carelessly left my phone at home this morning,’ she said. ‘Joon oppa offered to get it for me, but it seems like he’s stuck at the agency for now.’
‘Ahh,’ Geun Suk nodded his head. He got his phone from his pocket. ‘Do you need
0/5000
? > Foreword 1 เริ่มต้นที่ 2 สิ้นสุดการเรียกครั้งแรก 3 น้อยกังวลเขา 4 สุดท้ายตรงกับ 5 ของเธอเธอก็พบเขา 6 การซ้อมปกติ 7 Bromantic มี Barbecue 8 9 นี้น้ำตาพร่ำ 10 เพื่อนสำหรับ 11 จูบ 12 ชมมิตรควันหลง 13 14 ขอโทษไปเสีย 15 บุคคลภายนอก 16 ปัญหานอน 17 อะไรขณะนี้ 18 A ลับจุด 19 ของขวัญ 20 Twas คืนก่อน Ch 21 สิ่ง Flutters 22 ไม่ปรับปรุง:) กัดจริง 23 ยาม 24 25 ฉันไม่... 26 ขั้นตอนอื่น 27 สามล้อ 28 ประชุมครอบครัว 29 ชุดและ Confessio 30 แรก Hitch 31 คนสวย 32 เรื่องของ Oppas สอง 33 A Toast ระหว่างผู้ชาย 34 รักนี้ 35 เช้าก็มุขตลก 36 37 คู่ต่อสู้หรือไม่ 38 ความประหลาดใจ 39 เป็นอันตรายเดิมพัน 40 41 ความลับหนึ่งคืน 42 บ้าความคิด Faltering 44 43 ไม่กลาง 45 รบรอยแผลเป็น
'คุณจะไปไหน"
โฮจิมินห์นาทีเพิ่งกลับจากปักกิ่ง และเขาบ้านว่าสิบห้านาที สองเขามา เขาไปถึงห้องพักเพื่อเปลี่ยน เขาถูกวางลงบนผ้าพันของเขา ปล่อย เมื่อผู้จัดการของเขาถูกบล็อคประตูพร้อม
"ฉันไป hyung เขาบอกเขา impatiently.
ผู้จัดการของเขาข้ามแผ่นดินของเขา ' แต่คุณมาถึง ไม่ควรคุณเป็นอย่างแรก?'
'ฉันได้พักผ่อนเพียงพอบนเครื่องบิน'
เขาไม่ขยับเขยื้อน และแทน มองเขากับนิพจน์ที่ว่างเปล่า 'สิ่ง'
มันไม่ใช้ที่นอนกับผู้ชาย ตั้งแต่ที่เขาพบว่า เขาและ Shin Hye ได้การเดท เขาเสมอเห็นผ่านเขา เขารู้ว่าเมื่อเขาได้พูดกับ Shin Hye เขารู้ว่าเมื่อเขา texting Shin Hye เขาสามารถจะบอกเมื่อเขา wasthinking เกี่ยวกับ Shin Hye ได้
"เธอไม่ตอบรับโทรศัพท์ของเธอ ฉันได้รับการพยายามตั้งแต่ก่อนเอาเครื่องบินออก " เขาเคาะเท้าของเขา impetuously.
' บางทีเธอมีกำหนดการ บางทีเธอจะนอน คุณจะรู้ที่คุณกำลังจะ?'
โฮจิมินห์นาทีหยุด fidgeting และ slumped ไหล่ของเขาในการลาออก เขาไม่รู้ว่าที่เขากำลัง ที่เขาได้ไปพบเธอหรือไม่ แต่ยัง
"ผมมั่นใจว่า เธอไม่มีเวลา เธอบอกฉันในวันอื่น ๆ ที่ว่า เธอเพียงแต่มีการประชุมในหน่วยงานที่เช้านี้ มันมีอยู่แล้ว...' เขาดูที่นาฬิกาของเขา, ' 2 โมง '
' คุณรู้ที่เธอเป็นอย่างไร อย่างไรคุณจะพบกับเธอถ้าคุณไม่สามารถติดต่อเธอได้อย่างไร '
แฟร์จุด นาทีโฮจิมินห์ได้ และเดินไปโซฟา เขาโกหกลง และปิดตาของเขา ด้วยแขนของเขา มันไม่ได้เหมือนเขาจะยากจน แต่เขาไม่เห็นเธอในวันที่ 4 และพวกเขาไม่ได้ว่าส่วนบนหมายเหตุสูงสุดท้ายเห็นกัน มันเป็นสิ่งดีที่เขาทำงานอยู่ในจีน nonstop – มันฟุ้งซ่านเขาพอจะลืมว่า Shin Hye เป็นพันไมล์ออกไป แต่หลังจากที่เขากลับ มัน irks เขาที่เขาไม่ได้รู้ที่เธอเป็น เธอรู้ว่า ฉันจะไปจะกลับมาวันนี้ ทำไมไม่เธอติดต่อฉันหรือไม่ เขาจ้องไปที่โทรศัพท์ของเขา
' แหวน คุณโง่โทรศัพท์ แหวน!'
" Aigoo คุณไม่ได้วัยรุ่น muttered ผู้จัดการของเขาก่อนที่จะนั่งบนเก้าอี้ข้างโซฟา ' นอก คุณควรจะระมัดระวังมากเกี่ยวกับประชุมเธอตอนนี้ คุณสัญญาว่า คุณจะไม่เสี่ยงดังนั้นอีกต่อไป '
โฮจิมินห์นาทีละเว้นเขา และดีเงียบ เขายังคงพยายามคิดซึ่งเป็น Shin Hye หรือทำไมเธอไม่ตอบรับโทรศัพท์ของเธอ เขาจัดการเปิดโทรทัศน์ และเรียกช่อง
' โอ้ มัน Park Shin Hye ผู้จัดการของเขาว่า
โฮจิมินห์นาทีหันไปด้านข้างของเขา และเห็น Shin Hye CFs หนึ่งบนหน้าจอทีวี เธอทำงานที่นี่ดื่มนมถั่วเหลืองดูสดใส และร่าเริง เขา scoffed และมองไปมองเพดาน ไม่เธอได้รู้ว่าฉันตื่นเต้นผมว่า ผมมีอะไรอื่น ตั้งเรียงรายวันนี้?
' นั้น Shin Hye อีก ผู้จัดการของเขาว่า หลังจากเปลี่ยนไปช่องอื่น เขา smirked ที่หมินทร์ ' ตื่นเต้น yeppeun-อา แฟนของคุณมีจำนวนมากของ CFs แน่ บางทีเธอจะถ่ายทำการ CF ขณะนี้ ที่ทำไมเธอไม่รับโทรศัพท์ '
นาทีโฮ glanced ที่เครื่องรับโทรทัศน์ และมี เธอ เต้นรำ และ prancing สถานในชุด เช่นเขาถูก taunting เธอ เขาก็นั่งขึ้น ' เธอถูกทรมานฉันนั้น เป็นที่ชัดเจนดังนั้น ฉันไม่ได้เรียกเธอเมื่อวานนี้ และเธอชัดเจนพยายามที่จะกลับมาที่ผม '
ผู้จัดการของเขามองเขาเหมือนบ้า 'คุณกำลังบ้า'
เพียงแล้ว รางโทรศัพท์นาทีโฮจิมินห์ หัวใจของเขาไปที่เสียง และเขาดูลงทันทีเมื่อต้องการดูรหัสผู้เรียก หน้าจมเป็นอิลวูของหน้าปรากฏบนหน้าจอ 'Aish ' เขาโยนโทรศัพท์ของเขาที่ขอบโซฟา แล้วลุกขึ้นยืน ' ฉันจะไปนอน hyung ถ้า Shin Hye ไม่รับ เขา grumbled ก่อนเดินไปห้องพัก และปิดประตู
' ใช่ขวา' ผู้จัดการของเขา muttered ภายใต้ลมหายใจของเขาก่อนที่จะย้ายไปโซฟา เขาเบิกค่าโทรศัพท์นาทีโฮจิมินห์ ' OH ชิน HYE ของเรียก!' เขาเรียกว่าออกได้
ผู้จัดการของเขาอาจได้ยินโฮจิมินห์นาทีสลับในห้องของเขาได้ เขาเกือบจะยากจนจับประตูเมื่อเขาส่วนใหญ่ประตูเปิด ' Eodie Eodie ?' เขาวิ่งไปจัดการเขา และคว้าโทรศัพท์ของเขาได้อย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเห็นอะไร เขารู้เขาก็รับได้ เขา pursed ของเขาริมฝีปาก และช้ามองผู้จัดการของเขา เขาตา menacing.
ahjussi ที่อยู่นั่งบนโซฟาเขา grinned naughtily 'คุณกำลังจึงได้พัดเอา'
'AISH ' นาทีโฮวางโทรศัพท์บนโต๊ะ ' อย่าบอกฉันเมื่อเธอเรียก เธอมีทุกข์ร้อน เกินไป.' เขา grumbled เขาเดินกลับเข้าไปในห้องของเขา และปิดประตูประที่น้อยกว่าปกติ
ผู้จัดการของเขาเบา ๆ เป็นเขาเอาโทรศัพท์นาทีโฮจิมินห์อีกครั้ง เขามองที่หน้าจอ และรูปพื้นหลังเป็นภาพของ Kim ตาลและชะอำ Eun ร้องเสียดสีบนโดนัทเหมือนกัน เขาทำหน้าเปรี้ยวประหนึ่งว่าเขาได้เห็นสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ '... Aigoo"เขาวางโทรศัพท์ลง และก็เอนหลังบนเก้าอี้ของเขาก่อนเปิดดูรายการโทรทัศน์อีกครั้ง 'พวกเขากำลังน่ารัก disgustingly'
Shin Hye เป็นคนแรกที่จะมาถึง อีกครั้ง เมื่อเธอได้พบกับผู้ชาย เธออยู่เสมอครั้งแรกถึง – เธอมีความคิดทำไมเธอจะไปรู้ว่าต้นเป็นกรณี เธอข้ามแขน และ frowned เธออยากเห็นโฮจิมินห์นาทีเลว แต่เธอทำสัญญา และวันนี้เป็นวันเดียวที่จัดตารางเวลาของตน พลัส เธอกังวลมากเกี่ยวกับ Hong Ki และเธอไม่ได้ได้ดูเขาตั้งแต่อุบัติเหตุของเขา
เธอรอ เธอสงสัยว่า ถ้า เครื่องบินโฮจิมินห์นาทีที่ดินเรียบร้อย เธอถึง instinctively สำหรับกระเป๋าของเธอได้รับโทรศัพท์ของเธอ แต่เธอจำได้ว่า เธอไม่มี Arggh.
'ชิน Hye '
เธอหันไปรอบ ๆ และเห็น Geun Suk sauntering ต่อเธอ เขาได้แต่งตัวในเสื้อผ้าสบาย ๆ – เพียง hoodie และกางเกงยีนส์ และสแวกเกอร์เครื่องหมายการค้าของเขา เธอไม่สามารถช่วย แต่ยิ้ม เธอเท่านั้นเห็นเขาเลยทุกปี และเธอไม่รู้ว่า เธอจะไม่มีห้อยออกกับเขา 'Oppa '
ก่อนเธอสามารถตอบสนอง Geun Suk ดึงเธอขึ้นจากที่นั่งของเธอ และ hugged เธอ เขามีพื้นที่ส่วนบุคคล ความหลวมมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเธอ มันเป็นสิ่งดีที่ไม่มีใครในชั้นอื่น ๆ มันเป็นสถานที่ขนาดเล็ก และแหล่งที่เธอใช้บ่อยกับคนเมื่อพวกเขาติดจากการถ่ายทำ 'คุณกำลังสวย' เจ้าของรู้ว่าพวกเขา และดีเสมอเพียงพอให้พิจารณาการสบายแล้ว
' คุณดูจริง ๆ ดี Shin Hye' Geun Suk ยิ้มอย่างอบอุ่น ตามเขาได้นั่งด้านหน้า her.
'ขอบคุณ' เธอตอบกลับ shyly Geun Suk สามารถหลุดโลกมากครับ แต่เขารู้วิธีการทำสาวหน้าแดงเสมอ ' คุณมากเกินไป oppa และสุดท้ายตัดเส้นผมของคุณ มันดูดีกับคุณ '
'ไม่อยากจะทำในตอนแรก แต่คุณ ทราบ แนะนำละครเรื่อง'
แล้วเพียง พนักงานเสิร์ฟมา และใส่สองถ้วยกาแฟหน้าพวกเขา Geun Suk ให้เธออดน่ารักเขาขอบคุณเธอ การส่งเธอ grinning เป็นเธอหัวกลับลง Hye ชินหัวเราะ
'ผมรู้ว่า คนสวยบทบาทเหมาะสมคุณ เธอกล่าวว่า เธอรับถ้วยของเธอ และ sipped 'ฉันสุจริตอย่างไม่คิดใครอื่นในให้'
'คุณดูมัน '
' ไม่ใช่ทุกอย่าง แต่ผมจับไม่กี่ตอน เมื่อได้คุณเสร็จสิ้นการถ่ายทำ? "
'เจ็ดวันที่ผ่านมา เขาตอบขณะที่เขา slouched บนเก้าอี้ของเขา ข้ามขาของเขา 'ฉันยังเหนื่อย แต่ฉันเพิ่งได้ดูคุณ' เขามี glint ซนในสายตาของเขา แน่นอน glint ที่ได้จะมี มันเป็นสิ่งที่ทำให้หัวใจของเธออ่อนพลิ้วไหวที่จุดหนึ่งได้
'Oppa คุณไม่ได้จีบฉันอีก' เธอยิ้ม
เขา furrowed ผู้ชมของเขา แต่มุมของริมฝีปากของเขา twitched ' มันไม่ได้เจ้าชู้ถ้าฉันบอกความจริง ฉันพลาดจริง ๆ คุณ ' เขาหยุดชั่วคราว ก่อน ' นอก แม้ว่าฉันเจ้าชู้ ไม่เคยทำงานกับคุณหรือ นั่นคือเหตุผลก็ไม่เป็นไรจะเก็บไว้ทำ ' เขาเบา ๆ
Shin Hye หัวเราะเบา ๆ และก็เดินไปขึ้นจิบอีกครั้ง เธอมองลง แม้ว่าเธออาจรู้สึก Geun Suk จ้องเธอ
'คุณดูแตกต่าง เขา blurted ออก
Hye ชินที่มองขึ้น ที่ทำความพยายามมีสติดูบริสุทธิ์ "ไม่คุณหมายถึงอะไร"
Geun Suk ยืดศีรษะ และ squinted ตา ' คุณดู... ฉันไม่รู้ แตกต่างกัน ผมหมายถึง คุณกำลังมองหามากขึ้นและความสวยงาม ที่กำหนด แต่มีบางสิ่งบางอย่าง... ฉันไม่สามารถจริง ๆ ชี้มันโดยเฉพาะ...' เขา trailed off.
Shin Hye squinted ตาของเธอ เกินไป ว่ายินดีที่เขาจะจบประโยคของเขาได้ เขาเพียงยังคงจ้องเธอ เธอก็พูดขึ้น 'คุณจะมองเห็น'
'ที เขาตอบ " แต่ฉันรู้ว่า เป็นคุณสวยที่สุดคุณเคยได้รับทั้งหมด และที่เป็นการชมเชยเนื่องจากคุณได้รับเสมอสวย '
เธอ hissed " Aigoo ถ้าคุณกำลังจะทำนี้ช่วงบ่ายทั้งหมด เราอาจเป็นเพียงไปกับ Hong Ki เธอจัดชิด เธอมองที่นาฬิกาของเธอก่อนที่จะสแกนห้อง 'Yong Hwa '
'เขาไม่ทำมันอีกต่อไป Geun Suk ตอบกลับ ' เขากล่าวว่า พวกเขามีการประชุมฉุกเฉิน FNC บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเที่ยวบินของพวกเขาต้องย้ายไปก่อนหน้านี้ เขา texted ฉันกี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เขาไม่ได้ข้อความคุณ? "
'Ah chincha ลวก ๆ ทิ้งโทรศัพท์ของฉันที่บ้านเช้านี้ ก็ 'Joon oppa เสนอจะได้รับสำหรับฉัน แต่ดูเหมือนเขาติดอยู่ที่หน่วยงานในขณะนี้'
'ตื่นเต้น Geun Suk nodded ศีรษะของเขา เขาได้รับโทรศัพท์ของเขาจากกระเป๋าของเขา ' คุณต้องการ
'คุณจะไปไหน"
โฮจิมินห์นาทีเพิ่งกลับจากปักกิ่ง และเขาบ้านว่าสิบห้านาที สองเขามา เขาไปถึงห้องพักเพื่อเปลี่ยน เขาถูกวางลงบนผ้าพันของเขา ปล่อย เมื่อผู้จัดการของเขาถูกบล็อคประตูพร้อม
"ฉันไป hyung เขาบอกเขา impatiently.
ผู้จัดการของเขาข้ามแผ่นดินของเขา ' แต่คุณมาถึง ไม่ควรคุณเป็นอย่างแรก?'
'ฉันได้พักผ่อนเพียงพอบนเครื่องบิน'
เขาไม่ขยับเขยื้อน และแทน มองเขากับนิพจน์ที่ว่างเปล่า 'สิ่ง'
มันไม่ใช้ที่นอนกับผู้ชาย ตั้งแต่ที่เขาพบว่า เขาและ Shin Hye ได้การเดท เขาเสมอเห็นผ่านเขา เขารู้ว่าเมื่อเขาได้พูดกับ Shin Hye เขารู้ว่าเมื่อเขา texting Shin Hye เขาสามารถจะบอกเมื่อเขา wasthinking เกี่ยวกับ Shin Hye ได้
"เธอไม่ตอบรับโทรศัพท์ของเธอ ฉันได้รับการพยายามตั้งแต่ก่อนเอาเครื่องบินออก " เขาเคาะเท้าของเขา impetuously.
' บางทีเธอมีกำหนดการ บางทีเธอจะนอน คุณจะรู้ที่คุณกำลังจะ?'
โฮจิมินห์นาทีหยุด fidgeting และ slumped ไหล่ของเขาในการลาออก เขาไม่รู้ว่าที่เขากำลัง ที่เขาได้ไปพบเธอหรือไม่ แต่ยัง
"ผมมั่นใจว่า เธอไม่มีเวลา เธอบอกฉันในวันอื่น ๆ ที่ว่า เธอเพียงแต่มีการประชุมในหน่วยงานที่เช้านี้ มันมีอยู่แล้ว...' เขาดูที่นาฬิกาของเขา, ' 2 โมง '
' คุณรู้ที่เธอเป็นอย่างไร อย่างไรคุณจะพบกับเธอถ้าคุณไม่สามารถติดต่อเธอได้อย่างไร '
แฟร์จุด นาทีโฮจิมินห์ได้ และเดินไปโซฟา เขาโกหกลง และปิดตาของเขา ด้วยแขนของเขา มันไม่ได้เหมือนเขาจะยากจน แต่เขาไม่เห็นเธอในวันที่ 4 และพวกเขาไม่ได้ว่าส่วนบนหมายเหตุสูงสุดท้ายเห็นกัน มันเป็นสิ่งดีที่เขาทำงานอยู่ในจีน nonstop – มันฟุ้งซ่านเขาพอจะลืมว่า Shin Hye เป็นพันไมล์ออกไป แต่หลังจากที่เขากลับ มัน irks เขาที่เขาไม่ได้รู้ที่เธอเป็น เธอรู้ว่า ฉันจะไปจะกลับมาวันนี้ ทำไมไม่เธอติดต่อฉันหรือไม่ เขาจ้องไปที่โทรศัพท์ของเขา
' แหวน คุณโง่โทรศัพท์ แหวน!'
" Aigoo คุณไม่ได้วัยรุ่น muttered ผู้จัดการของเขาก่อนที่จะนั่งบนเก้าอี้ข้างโซฟา ' นอก คุณควรจะระมัดระวังมากเกี่ยวกับประชุมเธอตอนนี้ คุณสัญญาว่า คุณจะไม่เสี่ยงดังนั้นอีกต่อไป '
โฮจิมินห์นาทีละเว้นเขา และดีเงียบ เขายังคงพยายามคิดซึ่งเป็น Shin Hye หรือทำไมเธอไม่ตอบรับโทรศัพท์ของเธอ เขาจัดการเปิดโทรทัศน์ และเรียกช่อง
' โอ้ มัน Park Shin Hye ผู้จัดการของเขาว่า
โฮจิมินห์นาทีหันไปด้านข้างของเขา และเห็น Shin Hye CFs หนึ่งบนหน้าจอทีวี เธอทำงานที่นี่ดื่มนมถั่วเหลืองดูสดใส และร่าเริง เขา scoffed และมองไปมองเพดาน ไม่เธอได้รู้ว่าฉันตื่นเต้นผมว่า ผมมีอะไรอื่น ตั้งเรียงรายวันนี้?
' นั้น Shin Hye อีก ผู้จัดการของเขาว่า หลังจากเปลี่ยนไปช่องอื่น เขา smirked ที่หมินทร์ ' ตื่นเต้น yeppeun-อา แฟนของคุณมีจำนวนมากของ CFs แน่ บางทีเธอจะถ่ายทำการ CF ขณะนี้ ที่ทำไมเธอไม่รับโทรศัพท์ '
นาทีโฮ glanced ที่เครื่องรับโทรทัศน์ และมี เธอ เต้นรำ และ prancing สถานในชุด เช่นเขาถูก taunting เธอ เขาก็นั่งขึ้น ' เธอถูกทรมานฉันนั้น เป็นที่ชัดเจนดังนั้น ฉันไม่ได้เรียกเธอเมื่อวานนี้ และเธอชัดเจนพยายามที่จะกลับมาที่ผม '
ผู้จัดการของเขามองเขาเหมือนบ้า 'คุณกำลังบ้า'
เพียงแล้ว รางโทรศัพท์นาทีโฮจิมินห์ หัวใจของเขาไปที่เสียง และเขาดูลงทันทีเมื่อต้องการดูรหัสผู้เรียก หน้าจมเป็นอิลวูของหน้าปรากฏบนหน้าจอ 'Aish ' เขาโยนโทรศัพท์ของเขาที่ขอบโซฟา แล้วลุกขึ้นยืน ' ฉันจะไปนอน hyung ถ้า Shin Hye ไม่รับ เขา grumbled ก่อนเดินไปห้องพัก และปิดประตู
' ใช่ขวา' ผู้จัดการของเขา muttered ภายใต้ลมหายใจของเขาก่อนที่จะย้ายไปโซฟา เขาเบิกค่าโทรศัพท์นาทีโฮจิมินห์ ' OH ชิน HYE ของเรียก!' เขาเรียกว่าออกได้
ผู้จัดการของเขาอาจได้ยินโฮจิมินห์นาทีสลับในห้องของเขาได้ เขาเกือบจะยากจนจับประตูเมื่อเขาส่วนใหญ่ประตูเปิด ' Eodie Eodie ?' เขาวิ่งไปจัดการเขา และคว้าโทรศัพท์ของเขาได้อย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเห็นอะไร เขารู้เขาก็รับได้ เขา pursed ของเขาริมฝีปาก และช้ามองผู้จัดการของเขา เขาตา menacing.
ahjussi ที่อยู่นั่งบนโซฟาเขา grinned naughtily 'คุณกำลังจึงได้พัดเอา'
'AISH ' นาทีโฮวางโทรศัพท์บนโต๊ะ ' อย่าบอกฉันเมื่อเธอเรียก เธอมีทุกข์ร้อน เกินไป.' เขา grumbled เขาเดินกลับเข้าไปในห้องของเขา และปิดประตูประที่น้อยกว่าปกติ
ผู้จัดการของเขาเบา ๆ เป็นเขาเอาโทรศัพท์นาทีโฮจิมินห์อีกครั้ง เขามองที่หน้าจอ และรูปพื้นหลังเป็นภาพของ Kim ตาลและชะอำ Eun ร้องเสียดสีบนโดนัทเหมือนกัน เขาทำหน้าเปรี้ยวประหนึ่งว่าเขาได้เห็นสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ '... Aigoo"เขาวางโทรศัพท์ลง และก็เอนหลังบนเก้าอี้ของเขาก่อนเปิดดูรายการโทรทัศน์อีกครั้ง 'พวกเขากำลังน่ารัก disgustingly'
Shin Hye เป็นคนแรกที่จะมาถึง อีกครั้ง เมื่อเธอได้พบกับผู้ชาย เธออยู่เสมอครั้งแรกถึง – เธอมีความคิดทำไมเธอจะไปรู้ว่าต้นเป็นกรณี เธอข้ามแขน และ frowned เธออยากเห็นโฮจิมินห์นาทีเลว แต่เธอทำสัญญา และวันนี้เป็นวันเดียวที่จัดตารางเวลาของตน พลัส เธอกังวลมากเกี่ยวกับ Hong Ki และเธอไม่ได้ได้ดูเขาตั้งแต่อุบัติเหตุของเขา
เธอรอ เธอสงสัยว่า ถ้า เครื่องบินโฮจิมินห์นาทีที่ดินเรียบร้อย เธอถึง instinctively สำหรับกระเป๋าของเธอได้รับโทรศัพท์ของเธอ แต่เธอจำได้ว่า เธอไม่มี Arggh.
'ชิน Hye '
เธอหันไปรอบ ๆ และเห็น Geun Suk sauntering ต่อเธอ เขาได้แต่งตัวในเสื้อผ้าสบาย ๆ – เพียง hoodie และกางเกงยีนส์ และสแวกเกอร์เครื่องหมายการค้าของเขา เธอไม่สามารถช่วย แต่ยิ้ม เธอเท่านั้นเห็นเขาเลยทุกปี และเธอไม่รู้ว่า เธอจะไม่มีห้อยออกกับเขา 'Oppa '
ก่อนเธอสามารถตอบสนอง Geun Suk ดึงเธอขึ้นจากที่นั่งของเธอ และ hugged เธอ เขามีพื้นที่ส่วนบุคคล ความหลวมมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเธอ มันเป็นสิ่งดีที่ไม่มีใครในชั้นอื่น ๆ มันเป็นสถานที่ขนาดเล็ก และแหล่งที่เธอใช้บ่อยกับคนเมื่อพวกเขาติดจากการถ่ายทำ 'คุณกำลังสวย' เจ้าของรู้ว่าพวกเขา และดีเสมอเพียงพอให้พิจารณาการสบายแล้ว
' คุณดูจริง ๆ ดี Shin Hye' Geun Suk ยิ้มอย่างอบอุ่น ตามเขาได้นั่งด้านหน้า her.
'ขอบคุณ' เธอตอบกลับ shyly Geun Suk สามารถหลุดโลกมากครับ แต่เขารู้วิธีการทำสาวหน้าแดงเสมอ ' คุณมากเกินไป oppa และสุดท้ายตัดเส้นผมของคุณ มันดูดีกับคุณ '
'ไม่อยากจะทำในตอนแรก แต่คุณ ทราบ แนะนำละครเรื่อง'
แล้วเพียง พนักงานเสิร์ฟมา และใส่สองถ้วยกาแฟหน้าพวกเขา Geun Suk ให้เธออดน่ารักเขาขอบคุณเธอ การส่งเธอ grinning เป็นเธอหัวกลับลง Hye ชินหัวเราะ
'ผมรู้ว่า คนสวยบทบาทเหมาะสมคุณ เธอกล่าวว่า เธอรับถ้วยของเธอ และ sipped 'ฉันสุจริตอย่างไม่คิดใครอื่นในให้'
'คุณดูมัน '
' ไม่ใช่ทุกอย่าง แต่ผมจับไม่กี่ตอน เมื่อได้คุณเสร็จสิ้นการถ่ายทำ? "
'เจ็ดวันที่ผ่านมา เขาตอบขณะที่เขา slouched บนเก้าอี้ของเขา ข้ามขาของเขา 'ฉันยังเหนื่อย แต่ฉันเพิ่งได้ดูคุณ' เขามี glint ซนในสายตาของเขา แน่นอน glint ที่ได้จะมี มันเป็นสิ่งที่ทำให้หัวใจของเธออ่อนพลิ้วไหวที่จุดหนึ่งได้
'Oppa คุณไม่ได้จีบฉันอีก' เธอยิ้ม
เขา furrowed ผู้ชมของเขา แต่มุมของริมฝีปากของเขา twitched ' มันไม่ได้เจ้าชู้ถ้าฉันบอกความจริง ฉันพลาดจริง ๆ คุณ ' เขาหยุดชั่วคราว ก่อน ' นอก แม้ว่าฉันเจ้าชู้ ไม่เคยทำงานกับคุณหรือ นั่นคือเหตุผลก็ไม่เป็นไรจะเก็บไว้ทำ ' เขาเบา ๆ
Shin Hye หัวเราะเบา ๆ และก็เดินไปขึ้นจิบอีกครั้ง เธอมองลง แม้ว่าเธออาจรู้สึก Geun Suk จ้องเธอ
'คุณดูแตกต่าง เขา blurted ออก
Hye ชินที่มองขึ้น ที่ทำความพยายามมีสติดูบริสุทธิ์ "ไม่คุณหมายถึงอะไร"
Geun Suk ยืดศีรษะ และ squinted ตา ' คุณดู... ฉันไม่รู้ แตกต่างกัน ผมหมายถึง คุณกำลังมองหามากขึ้นและความสวยงาม ที่กำหนด แต่มีบางสิ่งบางอย่าง... ฉันไม่สามารถจริง ๆ ชี้มันโดยเฉพาะ...' เขา trailed off.
Shin Hye squinted ตาของเธอ เกินไป ว่ายินดีที่เขาจะจบประโยคของเขาได้ เขาเพียงยังคงจ้องเธอ เธอก็พูดขึ้น 'คุณจะมองเห็น'
'ที เขาตอบ " แต่ฉันรู้ว่า เป็นคุณสวยที่สุดคุณเคยได้รับทั้งหมด และที่เป็นการชมเชยเนื่องจากคุณได้รับเสมอสวย '
เธอ hissed " Aigoo ถ้าคุณกำลังจะทำนี้ช่วงบ่ายทั้งหมด เราอาจเป็นเพียงไปกับ Hong Ki เธอจัดชิด เธอมองที่นาฬิกาของเธอก่อนที่จะสแกนห้อง 'Yong Hwa '
'เขาไม่ทำมันอีกต่อไป Geun Suk ตอบกลับ ' เขากล่าวว่า พวกเขามีการประชุมฉุกเฉิน FNC บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเที่ยวบินของพวกเขาต้องย้ายไปก่อนหน้านี้ เขา texted ฉันกี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เขาไม่ได้ข้อความคุณ? "
'Ah chincha ลวก ๆ ทิ้งโทรศัพท์ของฉันที่บ้านเช้านี้ ก็ 'Joon oppa เสนอจะได้รับสำหรับฉัน แต่ดูเหมือนเขาติดอยู่ที่หน่วยงานในขณะนี้'
'ตื่นเต้น Geun Suk nodded ศีรษะของเขา เขาได้รับโทรศัพท์ของเขาจากกระเป๋าของเขา ' คุณต้องการ
การแปล กรุณารอสักครู่..
?> Foreword 1 Beginning at the End 2 The First Call 3 Little Worries 4 He Finally Meets Her 5 She Finally Meets Him 6 An Unusual Rehearsal 7 A Bromantic Barbecue 8 These Tears 9 His Dilemma 10 A Friend For Clarity 11 The Kiss 12 The Aftermath 13 A Friendly Visit? 14 Apology Gone Bad 15 The Outsiders 16 The Problem with Sleep 17 What now? 18 A Secret Spot 19 The Gift 20 Twas The Night Before Ch 21 Something Flutters 22 Not an update :) 23 Reality Bites. 24 Night Out 25 I've Never... 26 Another Step 27 Third Wheel 28 Meeting The Family 29 Of Dresses and Confessio 30 The First Hitch 31 Pretty Man 32 Tale of the Two Oppas 33 A Toast Between Men 34 This Love 35 Breakfast Banter 36 Bygones 37 The Rival? 38 A Surprise 39 A Harmless Bet 40 Secrets 41 One Cold Night 42 Crazy Thoughts 43 Faltering 44 No Middle Ground 45 Battle Scars
‘Where are you going?’
Min Ho just got back from Beijing and he was home for exactly fifteen minutes. The second he arrived, he went straight to his room to change. He was putting on his scarf, ready to leave, when his manager blocked the door.
‘I have to go, hyung,’ he told him impatiently.
His manager crossed his arms. ‘But you just arrived. Shouldn’t you be resting first?’
‘I had enough rest on the plane.’
He didn’t budge and instead looked at him with a blank expression. ‘What’s the rush?’
It was no use lying to the man. Ever since he found out that he and Shin Hye had been dating, he always saw through him. He knew when he was talking to Shin Hye; he knew when he was texting Shin Hye; he can even tell when he wasthinking about Shin Hye.
‘She’s not answering her phone. I’ve been trying since before the plane took off.’ He tapped his foot impetuously.
‘Maybe she has a schedule. Maybe she’s sleeping. Do you even know where you’re going?’
Min Ho stopped fidgeting and slumped his shoulders in resignation. He didn’t know where he was going. Where was he even going to find her? But still.
‘I’m sure she doesn’t have a schedule. She told me the other day that she only had a meeting at the agency this morning. It’s already…’ he looked at his watch, ‘2 o’clock.’
‘Do you know where she is? How are you going to meet her if you can’t contact her?’
Fair point. Min Ho gave up and walked to the couch. He lied down and covered his eyes with his arm. It wasn’t like him to be needy, but he hasn’t seen her in four days. And they didn’t exactly part on a high note the last time they saw each other. It was a good thing that he was working nonstop in China – it distracted him enough to forget that Shin Hye was thousands of miles away. But now that he was back, it irks him that he doesn’t even know where she is. She knows I’m going to be back today. Why isn’t she contacting me? He stared at his phone.
‘Ring, you stupid phone. RING!’
‘Aigoo. You’re not even a teenager,’ his manager muttered before sitting on the chair beside the couch. 'Besides, you should be more careful about meeting her now. You promised you wouldn't be so reckless anymore.'
Min Ho ignored him and stayed silent. He was still trying to think of where Shin Hye could be, or why she wasn't answering her phone. His manager turned on the television and browsed through the channels.
‘Oh, it’s Park Shin Hye,' his manager said.
Min Ho turned to his side and saw one of Shin Hye’s CFs on the TV screen. She was running around the city drinking soy milk looking bright and cheerful. He scoffed and looked away to stare at the ceiling. Does she even know how I excited I was that I had nothing else lined up today?
‘It’s Shin Hye again,’ his manager said after changing to another channel. He smirked at Min Ho. ‘Ahh, yeppeun-ah. Your girlfriend sure has a lot of CFs. Maybe she’s filming a CF right now, that’s why she won’t answer the phone.’
Min Ho glanced at the television and there she was, dancing and prancing around in dresses, like he was taunting her. He finally sat up. ‘She’s torturing me. It’s so obvious. I didn’t call her yesterday and she’s clearly trying to get back at me.’
His manager looked at him like he was crazy. ‘You’re crazy.’
Just then, Min Ho’s phone rang. His heart jumped at the sound and he looked down immediately to see the caller ID. His face sank as Il Woo’s face appeared on the screen. ‘Aish!’ He threw his phone at the edge of the couch and stood up. ‘I’m going to sleep, hyung. If Shin Hye calls, don’t pick up,’ he grumbled before walking to his room and closing the door.
‘Yeah right,’ his manager muttered under his breath before moving to the couch. He picked up Min Ho’s phone. 'OH! SHIN HYE'S CALLING!' He called out.
His manager could hear Min Ho shuffling in his room. He almost broke the door handle when he flung the door open. 'Eodie? Eodie?' He rushed to his manager and quickly grabbed his phone. When he saw nothing, he realized he'd been had. He pursed his lips and slowly looked at his manager, his eyes menacing.
The ahjussi stayed seated on the couch as he grinned naughtily. 'You're so whipped.'
'AISH!' Min Ho put the phone on the table. 'Don't tell me when she calls. She has to suffer, too.' He grumbled before he marched back into his room and closed the door a little more forcefully than usual.
HIs manager chuckled as he took Min Ho's phone again. He looked at the screen and the wallpaper was a photo of Kim Tan and Cha Eun Sang biting on the same donut. He made a sour face as if he’s seen something unpleasant. ‘Aigoo…’ he put the phone down and leaned his back on the chair before turning to watch the television again. ‘They're disgustingly cute.’
Shin Hye was the first one to arrive. Again. Whenever she met up with any of the guys, she’s always the first to arrive – she has no idea why she keeps going early knowing that's the case. She crossed her arms and frowned. She wanted to see Min Ho badly, but she made a promise and today was the only day their schedules aligned. Plus, she was very worried about Hong Ki and she hadn’t been able to see him since his accident.
As she waited, she wondered if Min Ho’s plane landed already. She instinctively reached for her bag to get her phone but she remembered that she didn’t have it. Arggh.
‘Shin Hye!’
She turned around and saw Geun Suk sauntering towards her. He was dressed in casual clothes – just a hoodie and jeans and his trademark swagger. She couldn't help but smile. She only saw him thrice all of last year and she didn’t realize that she actually missed hanging out with him. ‘Oppa!’
Before she can react, Geun Suk pulled her up from her seat and hugged her. He had a very loose idea of personal space, especially with her. It was a good thing that no one else was in the second floor of the café. It was a small and quaint place that she used to frequent with the guys when they were still fresh from filming ‘You’re Beautiful’. The owner already knew them and was always nice enough to make considerations for them to be comfortable.
‘You look really good, Shin Hye,’ Geun Suk smiled warmly as he took the seat in front of her.
‘Thanks,’ she replied shyly. Geun Suk can be very eccentric alright, but he always knew how to make girls blush. ‘You too, oppa. And you finally cut your hair! It looks great on you.’
‘I didn’t want to do it at first but you know, it was for the drama.’
Just then, a waitress came up and put two cups of coffee in front of them. Geun Suk gave her a cute wink as he thanked her, which sent her grinning as she headed back down. Shin Hye laughed.
‘I knew that Pretty Man role suited you,’ she said as she picked up her cup and sipped. ‘I honestly couldn’t imagine anybody else in that character.’
‘You watched it?’
‘Not everything but I caught a few episodes. When did you finish filming?’
‘Seven days ago,’ he replied as he slouched on his chair, crossing his legs. ‘I’m still tired, but I just had to see you.’ He had a mischievous glint in his eyes. Of course, that glint was always there. It was what made her young heart waver at one point.
‘Oppa, you can’t easily flirt with me anymore,’ she smiled.
He furrowed his brows, but the corner of his lips twitched. ‘It’s not flirting if I’m telling the truth. I really missed you.' He paused, before continuing. 'Besides, even if I am flirting, it never works on you anyway. That's why it's okay for me to keep doing it.' He chuckled.
Shin Hye laughed lightly and went on to take a sip again. She looked down, although she could feel Geun Suk staring at her.
‘You look different,’ he blurted out.
Shin Hye looked up, making a conscious effort to look innocent. ‘What do you mean?’
Geun Suk tilted his head and squinted his eyes. ‘You look… I don’t know, different. I mean, you’re looking more and more beautiful, that’s a given. But there’s something... I can't really point it out specifically…’ he trailed off.
Shin Hye squinted her eyes, too, as if willing him to finish his sentence. When he just continued staring at her, she finally spoke up. ‘You’re seeing things.’
‘Maybe,’ he answered. ‘But all I know is you’re the prettiest you’ve ever been. And that’s a compliment because you’ve always been pretty.’
She hissed. ‘Aigoo. If you’re going to just do this all afternoon, we might as well just go to Hong Ki now,’ she snapped. She looked at her watch before scanning the room. ‘Where’s Yong Hwa?’
‘He can't make it anymore,’ Geun Suk replied. ‘He said they have an emergency meeting at FNC. Something about their flight having to be moved earlier. He texted me a few hours ago. He didn’t text you?’
‘Ah, chincha? I carelessly left my phone at home this morning,’ she said. ‘Joon oppa offered to get it for me, but it seems like he’s stuck at the agency for now.’
‘Ahh,’ Geun Suk nodded his head. He got his phone from his pocket. ‘Do you need
‘Where are you going?’
Min Ho just got back from Beijing and he was home for exactly fifteen minutes. The second he arrived, he went straight to his room to change. He was putting on his scarf, ready to leave, when his manager blocked the door.
‘I have to go, hyung,’ he told him impatiently.
His manager crossed his arms. ‘But you just arrived. Shouldn’t you be resting first?’
‘I had enough rest on the plane.’
He didn’t budge and instead looked at him with a blank expression. ‘What’s the rush?’
It was no use lying to the man. Ever since he found out that he and Shin Hye had been dating, he always saw through him. He knew when he was talking to Shin Hye; he knew when he was texting Shin Hye; he can even tell when he wasthinking about Shin Hye.
‘She’s not answering her phone. I’ve been trying since before the plane took off.’ He tapped his foot impetuously.
‘Maybe she has a schedule. Maybe she’s sleeping. Do you even know where you’re going?’
Min Ho stopped fidgeting and slumped his shoulders in resignation. He didn’t know where he was going. Where was he even going to find her? But still.
‘I’m sure she doesn’t have a schedule. She told me the other day that she only had a meeting at the agency this morning. It’s already…’ he looked at his watch, ‘2 o’clock.’
‘Do you know where she is? How are you going to meet her if you can’t contact her?’
Fair point. Min Ho gave up and walked to the couch. He lied down and covered his eyes with his arm. It wasn’t like him to be needy, but he hasn’t seen her in four days. And they didn’t exactly part on a high note the last time they saw each other. It was a good thing that he was working nonstop in China – it distracted him enough to forget that Shin Hye was thousands of miles away. But now that he was back, it irks him that he doesn’t even know where she is. She knows I’m going to be back today. Why isn’t she contacting me? He stared at his phone.
‘Ring, you stupid phone. RING!’
‘Aigoo. You’re not even a teenager,’ his manager muttered before sitting on the chair beside the couch. 'Besides, you should be more careful about meeting her now. You promised you wouldn't be so reckless anymore.'
Min Ho ignored him and stayed silent. He was still trying to think of where Shin Hye could be, or why she wasn't answering her phone. His manager turned on the television and browsed through the channels.
‘Oh, it’s Park Shin Hye,' his manager said.
Min Ho turned to his side and saw one of Shin Hye’s CFs on the TV screen. She was running around the city drinking soy milk looking bright and cheerful. He scoffed and looked away to stare at the ceiling. Does she even know how I excited I was that I had nothing else lined up today?
‘It’s Shin Hye again,’ his manager said after changing to another channel. He smirked at Min Ho. ‘Ahh, yeppeun-ah. Your girlfriend sure has a lot of CFs. Maybe she’s filming a CF right now, that’s why she won’t answer the phone.’
Min Ho glanced at the television and there she was, dancing and prancing around in dresses, like he was taunting her. He finally sat up. ‘She’s torturing me. It’s so obvious. I didn’t call her yesterday and she’s clearly trying to get back at me.’
His manager looked at him like he was crazy. ‘You’re crazy.’
Just then, Min Ho’s phone rang. His heart jumped at the sound and he looked down immediately to see the caller ID. His face sank as Il Woo’s face appeared on the screen. ‘Aish!’ He threw his phone at the edge of the couch and stood up. ‘I’m going to sleep, hyung. If Shin Hye calls, don’t pick up,’ he grumbled before walking to his room and closing the door.
‘Yeah right,’ his manager muttered under his breath before moving to the couch. He picked up Min Ho’s phone. 'OH! SHIN HYE'S CALLING!' He called out.
His manager could hear Min Ho shuffling in his room. He almost broke the door handle when he flung the door open. 'Eodie? Eodie?' He rushed to his manager and quickly grabbed his phone. When he saw nothing, he realized he'd been had. He pursed his lips and slowly looked at his manager, his eyes menacing.
The ahjussi stayed seated on the couch as he grinned naughtily. 'You're so whipped.'
'AISH!' Min Ho put the phone on the table. 'Don't tell me when she calls. She has to suffer, too.' He grumbled before he marched back into his room and closed the door a little more forcefully than usual.
HIs manager chuckled as he took Min Ho's phone again. He looked at the screen and the wallpaper was a photo of Kim Tan and Cha Eun Sang biting on the same donut. He made a sour face as if he’s seen something unpleasant. ‘Aigoo…’ he put the phone down and leaned his back on the chair before turning to watch the television again. ‘They're disgustingly cute.’
Shin Hye was the first one to arrive. Again. Whenever she met up with any of the guys, she’s always the first to arrive – she has no idea why she keeps going early knowing that's the case. She crossed her arms and frowned. She wanted to see Min Ho badly, but she made a promise and today was the only day their schedules aligned. Plus, she was very worried about Hong Ki and she hadn’t been able to see him since his accident.
As she waited, she wondered if Min Ho’s plane landed already. She instinctively reached for her bag to get her phone but she remembered that she didn’t have it. Arggh.
‘Shin Hye!’
She turned around and saw Geun Suk sauntering towards her. He was dressed in casual clothes – just a hoodie and jeans and his trademark swagger. She couldn't help but smile. She only saw him thrice all of last year and she didn’t realize that she actually missed hanging out with him. ‘Oppa!’
Before she can react, Geun Suk pulled her up from her seat and hugged her. He had a very loose idea of personal space, especially with her. It was a good thing that no one else was in the second floor of the café. It was a small and quaint place that she used to frequent with the guys when they were still fresh from filming ‘You’re Beautiful’. The owner already knew them and was always nice enough to make considerations for them to be comfortable.
‘You look really good, Shin Hye,’ Geun Suk smiled warmly as he took the seat in front of her.
‘Thanks,’ she replied shyly. Geun Suk can be very eccentric alright, but he always knew how to make girls blush. ‘You too, oppa. And you finally cut your hair! It looks great on you.’
‘I didn’t want to do it at first but you know, it was for the drama.’
Just then, a waitress came up and put two cups of coffee in front of them. Geun Suk gave her a cute wink as he thanked her, which sent her grinning as she headed back down. Shin Hye laughed.
‘I knew that Pretty Man role suited you,’ she said as she picked up her cup and sipped. ‘I honestly couldn’t imagine anybody else in that character.’
‘You watched it?’
‘Not everything but I caught a few episodes. When did you finish filming?’
‘Seven days ago,’ he replied as he slouched on his chair, crossing his legs. ‘I’m still tired, but I just had to see you.’ He had a mischievous glint in his eyes. Of course, that glint was always there. It was what made her young heart waver at one point.
‘Oppa, you can’t easily flirt with me anymore,’ she smiled.
He furrowed his brows, but the corner of his lips twitched. ‘It’s not flirting if I’m telling the truth. I really missed you.' He paused, before continuing. 'Besides, even if I am flirting, it never works on you anyway. That's why it's okay for me to keep doing it.' He chuckled.
Shin Hye laughed lightly and went on to take a sip again. She looked down, although she could feel Geun Suk staring at her.
‘You look different,’ he blurted out.
Shin Hye looked up, making a conscious effort to look innocent. ‘What do you mean?’
Geun Suk tilted his head and squinted his eyes. ‘You look… I don’t know, different. I mean, you’re looking more and more beautiful, that’s a given. But there’s something... I can't really point it out specifically…’ he trailed off.
Shin Hye squinted her eyes, too, as if willing him to finish his sentence. When he just continued staring at her, she finally spoke up. ‘You’re seeing things.’
‘Maybe,’ he answered. ‘But all I know is you’re the prettiest you’ve ever been. And that’s a compliment because you’ve always been pretty.’
She hissed. ‘Aigoo. If you’re going to just do this all afternoon, we might as well just go to Hong Ki now,’ she snapped. She looked at her watch before scanning the room. ‘Where’s Yong Hwa?’
‘He can't make it anymore,’ Geun Suk replied. ‘He said they have an emergency meeting at FNC. Something about their flight having to be moved earlier. He texted me a few hours ago. He didn’t text you?’
‘Ah, chincha? I carelessly left my phone at home this morning,’ she said. ‘Joon oppa offered to get it for me, but it seems like he’s stuck at the agency for now.’
‘Ahh,’ Geun Suk nodded his head. He got his phone from his pocket. ‘Do you need
การแปล กรุณารอสักครู่..
อะไร ? > ทำไมคำนำ 1 เริ่มต้นที่ตอนจบ 2 สายแรก 3 กังวลเล็กน้อย 4 ในที่สุดเขาก็พบกับ ของเธอเธอพบกับเขา 6 ปกติซ้อม 7 บาร์บีคิว bromantic 8 น้ำตา 9 ของเขาไม่ 10 เพื่อนเพื่อความชัดเจน 11 12 13 จูบ ควันหลง มิตรเยี่ยม ? 14 ขอโทษไปแล้ว เลว 15 คนนอก 16 ปัญหานอน 17 อะไรตอนนี้ ?18 เป็น จุดลับ 19 ของขวัญ 20 คืนก่อน CH 21 อย่างตื่นเต้น 22 ไม่ปรับปรุง : ) 23 กัดจริง . กลางคืนออก 25 ผมไม่เคย . . . . . . . 26 ขั้นตอนอื่น 27 ส่วนเกิน 28 มีนัดกับครอบครัว 29 ชุดและ confessio 30 คนแรก ปม 31 ผู้ชายน่ารัก 32 เรื่องของสองพี่ 33 ดื่มระหว่างผู้ชาย 34 นี้รัก 35 36 37 อาหารเช้าสัพยอกไป คู่แข่ง ? 38 เซอร์ไพรส์ 39 ไม่เป็นอันตรายเดิมพัน 40 ความลับ 41 1 คืน เย็น 42 ความคิดบ้า 43 1 ไม่กลาง 45 ต่อสู้แผลเป็น
' ที่ไหนคุณจะไป ? '
มินโฮเพิ่งกลับจากปักกิ่ง และเขาก็กลับบ้านกันสิบห้านาที ทันทีที่เขามาถึง เขาก็ตรงไปที่ห้องของเขาเปลี่ยนไป เขาใส่ผ้าพันคอของเขา พร้อมที่จะปล่อย เมื่อผู้จัดการของเขาถูกปิดกั้น ประตู . . .
" ต้องไป พี่เขาบอกว่า ใจร้อน
ผู้จัดการของเขาไขว้แขนของเขา แต่ท่านเพิ่งมาถึง คุณควรต้องพักผ่อนก่อน '
' ฉันได้พักผ่อนให้เพียงพอบนเครื่องบิน "
เขาไม่ได้ขยับเขยื่อนและแทนที่จะมองเขาด้วยสีหน้าว่างเปล่า . ' เกิดอะไรเหรอ ? '
มันไม่ใช้การโกหกผู้ชาย ตั้งแต่เขาได้พบว่าเขาและชินเฮได้คบกัน เขามักจะเห็นผ่านเขา เขารู้ว่าเมื่อเขาคุยกับชินเฮ เขารู้ว่าเมื่อเขาส่งข้อความหาชินเฮ เขาสามารถบอกได้เมื่อเขา wasthinking อะไรเกี่ยวกับชินเฮ
เธอไม่รับโทรศัพท์ ผมพยายามตั้งแต่ก่อนที่เครื่องบินจะขึ้นบิน เขาเคาะเท้าของเขาลำพอง .
'maybe เธอมีตาราง บางทีเธออาจจะกำลังหลับอยู่ คุณรู้มั้ยว่าคุณกำลังจะไปไหน '
มินโฮหยุด fidgeting และทรุดตัวไหล่ในการลาออก เขาทำไมไม่ไหมรู้ เขาจะไปที่ไหน ที่เขาจะไปหาเธอ ไหม
แต่ก็ฉันแน่ใจว่าเธอไม่ได้มีตารางเวลา เธอบอกฉันวันนั้นที่เธอมีประชุมที่บริษัท เมื่อเช้านี้ มันก็ . . . . . . . ' เขามองดูนาฬิกา , นาฬิกา 2 ' '
' คุณรู้มั้ยว่าเธออยู่ที่ไหน ? วิธีการที่คุณจะตอบสนองถ้าคุณติดต่อเธอไม่ได้เลย '
ก็ถูก ทำไมมินโฮให้ลุกขึ้นและเดินไปที่โซฟา เขานอนและปกคลุมดวงตาของเขาด้วยแขนของเขามันไม่ได้เหมือนเขาจะยากจน แต่เขาไม่ได้เจอเธอในอีกสี่วัน และพวกเขาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในหมายเหตุสูง ครั้งสุดท้ายที่เจอกัน มันเป็นสิ่งที่ดี ที่เขากำลังทำดุ๊กดิ๊กในประเทศจีน–มันฟุ้งซ่านเขามากพอที่จะลืมว่าชินเฮเป็นพันไมล์ แต่ตอนนี้เขาได้กลับมา มัน irks เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเธออยู่ที่ไหนอะไรที่เธอรู้ ฉันต้องกลับวันนี้แล้ว ทำไมเธอถึงไม่ติดต่อฉัน ทำไมเขาจ้องโทรศัพท์ของเขา . . . . . .
'ring ไอ้โทรศัพท์ แหวน ! '
'aigoo . คุณไม่ใช่วัยรุ่น ' ผู้จัดการของเขาพึมพำก่อนที่จะนั่งบนเก้าอี้ข้างๆโซฟา’ นอกจากนี้ คุณควรจะระมัดระวังมากขึ้นเกี่ยวกับการประชุมของเธอตอนนี้ คุณสัญญาว่าคุณจะไม่สะเพร่าอีก '
มินโฮไม่สนใจเขา และอยู่เงียบๆเขายังพยายามที่จะคิดที่ชินเฮอาจจะ หรือ ทำไมเธอไม่รับโทรศัพท์ ผู้จัดการเขาเปิดโทรทัศน์และเรียกดูผ่านช่อง
โอ้ ปาร์คชินเฮ ' ผู้จัดการเขาบอกว่า
มินโฮหันไปข้างเขาเห็นหนึ่งของชินเฮเป็นโฆษณาบนจอ ทีวี เธอวิ่งรอบเมืองดื่มนมถั่วเหลืองดูสดใสและร่าเริงเขาไม่เชื่อแล้วหันกลับไปจ้องเพดาน ไหมเธอรู้ว่าฉันตื่นเต้น ฉันว่าไม่มีอะไรเรียงรายในวันนี้ ?
มันชินเฮอีก ' ผู้จัดการของเขากล่าวว่าหลังจากเปลี่ยนไปช่องอื่น เขาแสยะยิ้มที่มินโฮ ' อ่า yeppeun อ่า แฟนว่าของคุณมีมากของงานโฆษณา บางทีเธอกำลังถ่ายโฆษณาอยู่ตอนนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่รับโทรศัพท์ . . .
มินโฮดูโทรทัศน์ และที่นั่นเธอ เต้น และเดินไปรอบ ๆในชุด เหมือนกับว่าเขากำลังเยาะเย้ยเธอ ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นนั่ง . ' เธอกำลังทรมานฉัน มันชัดเจนอยู่แล้ว ฉันไม่ได้โทรหาเธอเมื่อวาน และเธอก็พยายามที่จะได้รับกลับมาที่ฉัน . '
ผู้จัดการของเขามองเขาเหมือนเขาบ้า ' เจ้าบ้า '
แล้วโทรศัพท์ของมินโฮดังขึ้นหัวใจที่เพิ่มขึ้นและเสียงเขาดูลงทันที ที่เห็นใบหน้าของเขาจมเป็นโทร ID หน้าอิลวูที่ปรากฏบนหน้าจอ ' เฮ้อ ! เขาโยนมือถือของเขาที่ขอบเก้าอี้ แล้วลุกขึ้นยืน ' ฉันกำลังจะนอน พี่ ถ้าชินเฮ โทรมาไม่รับ เขาก็ยังบ่นก่อนที่จะเดินเข้าห้องของตนและปิดประตู
'yeah ใช่ไหม' ผู้จัดการของเขาพึมพำภายใต้ลมหายใจของเขา ก่อนที่จะย้ายมาที่โซฟา รึเปล่า เขาหยิบโทรศัพท์ของมินโฮ’ โอ้ ! ชินเฮเรียก ! เขาเรียก
ผู้จัดการของเขาได้ยินมินโฮพล่ามในห้องของเขา เขาเกือบจะพังประตู เมื่อเขาเหวี่ยงประตูเปิด . . . eodie ? eodie ? เขารีบวิ่งไปที่ผู้จัดการของเขา และรีบคว้าโทรศัพท์ของเขา เมื่อเขาเห็นอะไร เขารู้สึกว่าเขาจะเคยเขา pursed ริมฝีปาก แล้วค่อยๆมองผู้จัดการของเขา ดวงตาของเขาน่ากลัว
ลุงอยู่นั่งอยู่บนโซฟา เขายิ้มจนเห็นฟัน ความซุกซน . . . คุณจะได้ชัยชนะ 'aish ' '
! มินโฮวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ . . . อย่าบอกนะว่า ตอนที่เธอโทรมา เธอจะต้องเป็นทุกข์เหมือนกัน เขาก็ยังบ่นก่อนจะเดินกลับเข้าห้องและปิดประตูหน่อย
แรงกว่าปกติผู้จัดการของเขา หัวเราะขณะที่เขาเอาโทรศัพท์ของมินโฮอีกครั้ง เค้ามองที่หน้าจอ และวอลเปเปอร์รูปคิม ตัน ชาอึนซังโดนโดนัทเหมือนกัน เขาทำหน้าเปรี้ยว ถ้าเค้าเห็นอะไรที่ไม่พึงประสงค์ ' เฮ้อ . . . . . . . ' เขาวางโทรศัพท์ลงและพิงหลังบนเก้าอี้ก่อนจะหันไปดูทีวีอีกครั้ง ' พวกเขา ' น่ารังเกียจ น่ารัก
อะไรไหมชินเฮเป็นคนแรกที่จะมาถึง อีกครั้ง เมื่อใดก็ตามที่เธอได้เจอกับใด ๆของพวกเธอมักจะมาถึงก่อน–เธอมีความคิด เหตุผลที่เธอจะไปแต่เช้า ไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ เธอไขว้แขนเธอและขมวดคิ้ว . เธออยากเห็นมินโฮมากๆ แต่เธอสัญญา และวันนี้เป็นเพียงวันของพวกเขาตารางการจัดชิด บวกกับเธอเป็นกังวลมาก เกี่ยวกับ ฮงกี เธอไม่ได้เจอเขาตั้งแต่เขาเกิดอุบัติเหตุ
เธอเฝ้ารอ เธอสงสัยว่าถ้าเครื่องบินของมินโฮลงจอดแล้ว เธอสัญชาตญาณถึงกระเป๋าของเธอได้รับโทรศัพท์ของเธอ แต่เธอก็จำได้ว่าเธอไม่ได้มี อะไรอ๊าก
'shin เฮ ! '
เธอหันไปรอบ ๆและเห็นกึนซอก sauntering ต่อเธอเขาแต่งตัวในเสื้อผ้าสบาย ๆ ( แค่เสื้อฮู้ดและกางเกงยีนส์และวางท่าเครื่องหมายการค้าของเขา เธอไม่สามารถช่วย แต่รอยยิ้ม เธอเห็นเขาเพียงสามของปีที่ผ่านมา เธอไม่ได้ตระหนักว่าแท้จริงแล้วเธอไม่ได้ไปไหนมาไหนกับเขา ' พี่คะ ! '
ก่อนที่เธอจะสามารถตอบสนอง กึนซอกดึงเธอขึ้นจากที่นั่งของเธอและกอดเธอ เขามีความคิดที่หลวมมากของพื้นที่ส่วนบุคคล โดยเฉพาะกับเธอมันเป็นสิ่งที่ดีที่ไม่มีใครในชั้นสองของร้านกาแฟ . มันเป็นสถานที่เล็ก ๆและแปลกตา ที่เธอใช้บ่อยกับพวกเมื่อพวกเขายังคงสดจากการถ่ายทำ ' สวย ' เจ้าของรู้จักพวกเขา และเป็นเสมอดีเพียงพอที่จะทำให้การพิจารณาพวกเขาจะสบาย
คุณดูดีจริงๆ ชินเฮ' จางกึนซอกยิ้มอย่างอบอุ่นเขาเอาที่นั่งในด้านหน้าของเธอ 'thanks
" เธอตอบอายๆ กึนซอกสามารถมากผิดปกติก็ได้ แต่เขารู้วิธีที่จะทำให้หญิงสาวหน้าแดง ' พี่เหมือนกันนะ และคุณก็ตัด มันดูเหมาะกับคุณ "
ฉันก็ไม่อยากจะทำมันในตอนแรก แต่คุณรู้มั้ย มันเป็นละครค่ะ '
จากนั้นพนักงานเสิร์ฟมาใส่กาแฟสองถ้วยในด้านหน้าของพวกเขา กึนซอกให้เธอขยิบตาน่ารัก เช่น เขาขอบคุณเธอ ที่ส่งเธอยิ้มขณะที่เธอมุ่งหน้ากลับลง ชินเฮหัวเราะ
" รู้บทบาทผู้ชายน่ารักเหมาะกับคุณ " เธอพูดขณะที่เธอหยิบแก้วของเธอและจิบ . ' ผมไม่คิดว่าใครในตัวละครที่ '
" ดู ? '
ไม่ทุกอย่าง แต่ผมจับไม่กี่ตอน เมื่อคุณเสร็จสิ้นการถ่ายทำ ? '
'seven วันก่อน ' เขาตอบ เขาโก่งบนเก้าอี้ของเขาข้ามขาของเขา ' ผมยังเหนื่อย แต่ผมก็เห็นคุณ เขามีแววซุกซนในดวงตาของเขา แน่นอน แววว่าอยู่ที่นั่นเสมอ . มันคือสิ่งที่ทำให้หัวใจหนุ่มของเธอลังเลที่จุดหนึ่ง
'oppa , คุณสามารถได้อย่างง่ายดายไม่จีบฉันอีกต่อไป' เธอยิ้ม
เขามีรอยย่นคิ้วของเขา แต่มุมปากของเขากระตุก " ไม่ได้เจ้าชู้ ถ้าฉันพูดความจริง ฉันคิดถึงคุณจริงๆ เขาหยุดเสียก่อน . . . นอกจากนี้ แม้ว่าฉันไหมเป็นไหม เจ้าชู้ ไม่เคยทำงานกับคุณอยู่ดี มันโอเคสำหรับฉันที่จะทำมัน เขาหัวเราะ
ชินเฮหัวเราะเบาๆและเดินขึ้นจิบอีกครั้ง เธอมองลงไปถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกกึนซอกจ้องเธอ รึเปล่า
" ดูแตกต่างกัน " เขาพูดโพล่งออกมา
ชินเฮเงยหน้าขึ้นทำให้ความพยายามมีสติดูไร้เดียงสา ' คุณหมายถึงอะไร ? '
กึนซอกเอียงศีรษะของเขา squinted ของเขาและดวงตา คุณดู . . . . . . . ไม่รู้สิ แตกต่างกัน ผมหมายถึง คุณกำลังมองหามากขึ้นและสวยงามมากขึ้นนั่นแหละ แต่มันมีบางอย่าง . . . . . . .ฉันไม่สามารถพูดออกมาโดยเฉพาะ . . . . . . . ' เขา trailed ปิด
ชินเฮ squinted ที่ดวงตาของเธอ เหมือนกัน เช่น ถ้าต้องการให้เขาจบประโยคของเขา เมื่อเขายังจ้องเธอ ในที่สุดเธอก็พูดออกมา คุณจะเห็นสิ่งต่างๆ 'maybe
' ' เขาตอบ แต่ทั้งหมดที่ผมรู้คือ คุณน่ารักที่สุดที่คุณเคยได้รับ และนั่นเป็นคำชม เพราะคุณก็น่ารักเสมอ . . .
เธอ hissed . ' เฮ้อถ้าคุณกำลังจะทำตอนบ่าย เราก็แค่ไปที่ฮงกีแล้ว ' เธอระเบิดอารมณ์ออกมา เธอมองดูนาฬิกาของเธอก่อนการสแกนที่ห้อง ' ยงฮวาอยู่ไหน ? '
เขาจะไม่ทำมันอีกแล้ว ' กึนซอกตอบ เขาบอกว่ามีประชุมด่วน ที่สมาชิก . เรื่องเที่ยวบินของพวกเขาต้องถูกย้ายก่อนหน้านี้ เขาส่งข้อความมาหลายชั่วโมงแล้ว เขาไม่ได้ส่งข้อความหาคุณ ? ' 'ah
,ฉะ ? ฉันเผลอทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน เช้านี้ ' , ' เธอกล่าว ' พี่จุนเสนอที่จะได้รับมันสำหรับฉัน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในสำนักงานตอนนี้ '
'ahh ' กึนซอกพยักหน้า . เขาได้รับโทรศัพท์จากกระเป๋าของเขา คุณต้องการ
' ที่ไหนคุณจะไป ? '
มินโฮเพิ่งกลับจากปักกิ่ง และเขาก็กลับบ้านกันสิบห้านาที ทันทีที่เขามาถึง เขาก็ตรงไปที่ห้องของเขาเปลี่ยนไป เขาใส่ผ้าพันคอของเขา พร้อมที่จะปล่อย เมื่อผู้จัดการของเขาถูกปิดกั้น ประตู . . .
" ต้องไป พี่เขาบอกว่า ใจร้อน
ผู้จัดการของเขาไขว้แขนของเขา แต่ท่านเพิ่งมาถึง คุณควรต้องพักผ่อนก่อน '
' ฉันได้พักผ่อนให้เพียงพอบนเครื่องบิน "
เขาไม่ได้ขยับเขยื่อนและแทนที่จะมองเขาด้วยสีหน้าว่างเปล่า . ' เกิดอะไรเหรอ ? '
มันไม่ใช้การโกหกผู้ชาย ตั้งแต่เขาได้พบว่าเขาและชินเฮได้คบกัน เขามักจะเห็นผ่านเขา เขารู้ว่าเมื่อเขาคุยกับชินเฮ เขารู้ว่าเมื่อเขาส่งข้อความหาชินเฮ เขาสามารถบอกได้เมื่อเขา wasthinking อะไรเกี่ยวกับชินเฮ
เธอไม่รับโทรศัพท์ ผมพยายามตั้งแต่ก่อนที่เครื่องบินจะขึ้นบิน เขาเคาะเท้าของเขาลำพอง .
'maybe เธอมีตาราง บางทีเธออาจจะกำลังหลับอยู่ คุณรู้มั้ยว่าคุณกำลังจะไปไหน '
มินโฮหยุด fidgeting และทรุดตัวไหล่ในการลาออก เขาทำไมไม่ไหมรู้ เขาจะไปที่ไหน ที่เขาจะไปหาเธอ ไหม
แต่ก็ฉันแน่ใจว่าเธอไม่ได้มีตารางเวลา เธอบอกฉันวันนั้นที่เธอมีประชุมที่บริษัท เมื่อเช้านี้ มันก็ . . . . . . . ' เขามองดูนาฬิกา , นาฬิกา 2 ' '
' คุณรู้มั้ยว่าเธออยู่ที่ไหน ? วิธีการที่คุณจะตอบสนองถ้าคุณติดต่อเธอไม่ได้เลย '
ก็ถูก ทำไมมินโฮให้ลุกขึ้นและเดินไปที่โซฟา เขานอนและปกคลุมดวงตาของเขาด้วยแขนของเขามันไม่ได้เหมือนเขาจะยากจน แต่เขาไม่ได้เจอเธอในอีกสี่วัน และพวกเขาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในหมายเหตุสูง ครั้งสุดท้ายที่เจอกัน มันเป็นสิ่งที่ดี ที่เขากำลังทำดุ๊กดิ๊กในประเทศจีน–มันฟุ้งซ่านเขามากพอที่จะลืมว่าชินเฮเป็นพันไมล์ แต่ตอนนี้เขาได้กลับมา มัน irks เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเธออยู่ที่ไหนอะไรที่เธอรู้ ฉันต้องกลับวันนี้แล้ว ทำไมเธอถึงไม่ติดต่อฉัน ทำไมเขาจ้องโทรศัพท์ของเขา . . . . . .
'ring ไอ้โทรศัพท์ แหวน ! '
'aigoo . คุณไม่ใช่วัยรุ่น ' ผู้จัดการของเขาพึมพำก่อนที่จะนั่งบนเก้าอี้ข้างๆโซฟา’ นอกจากนี้ คุณควรจะระมัดระวังมากขึ้นเกี่ยวกับการประชุมของเธอตอนนี้ คุณสัญญาว่าคุณจะไม่สะเพร่าอีก '
มินโฮไม่สนใจเขา และอยู่เงียบๆเขายังพยายามที่จะคิดที่ชินเฮอาจจะ หรือ ทำไมเธอไม่รับโทรศัพท์ ผู้จัดการเขาเปิดโทรทัศน์และเรียกดูผ่านช่อง
โอ้ ปาร์คชินเฮ ' ผู้จัดการเขาบอกว่า
มินโฮหันไปข้างเขาเห็นหนึ่งของชินเฮเป็นโฆษณาบนจอ ทีวี เธอวิ่งรอบเมืองดื่มนมถั่วเหลืองดูสดใสและร่าเริงเขาไม่เชื่อแล้วหันกลับไปจ้องเพดาน ไหมเธอรู้ว่าฉันตื่นเต้น ฉันว่าไม่มีอะไรเรียงรายในวันนี้ ?
มันชินเฮอีก ' ผู้จัดการของเขากล่าวว่าหลังจากเปลี่ยนไปช่องอื่น เขาแสยะยิ้มที่มินโฮ ' อ่า yeppeun อ่า แฟนว่าของคุณมีมากของงานโฆษณา บางทีเธอกำลังถ่ายโฆษณาอยู่ตอนนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่รับโทรศัพท์ . . .
มินโฮดูโทรทัศน์ และที่นั่นเธอ เต้น และเดินไปรอบ ๆในชุด เหมือนกับว่าเขากำลังเยาะเย้ยเธอ ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นนั่ง . ' เธอกำลังทรมานฉัน มันชัดเจนอยู่แล้ว ฉันไม่ได้โทรหาเธอเมื่อวาน และเธอก็พยายามที่จะได้รับกลับมาที่ฉัน . '
ผู้จัดการของเขามองเขาเหมือนเขาบ้า ' เจ้าบ้า '
แล้วโทรศัพท์ของมินโฮดังขึ้นหัวใจที่เพิ่มขึ้นและเสียงเขาดูลงทันที ที่เห็นใบหน้าของเขาจมเป็นโทร ID หน้าอิลวูที่ปรากฏบนหน้าจอ ' เฮ้อ ! เขาโยนมือถือของเขาที่ขอบเก้าอี้ แล้วลุกขึ้นยืน ' ฉันกำลังจะนอน พี่ ถ้าชินเฮ โทรมาไม่รับ เขาก็ยังบ่นก่อนที่จะเดินเข้าห้องของตนและปิดประตู
'yeah ใช่ไหม' ผู้จัดการของเขาพึมพำภายใต้ลมหายใจของเขา ก่อนที่จะย้ายมาที่โซฟา รึเปล่า เขาหยิบโทรศัพท์ของมินโฮ’ โอ้ ! ชินเฮเรียก ! เขาเรียก
ผู้จัดการของเขาได้ยินมินโฮพล่ามในห้องของเขา เขาเกือบจะพังประตู เมื่อเขาเหวี่ยงประตูเปิด . . . eodie ? eodie ? เขารีบวิ่งไปที่ผู้จัดการของเขา และรีบคว้าโทรศัพท์ของเขา เมื่อเขาเห็นอะไร เขารู้สึกว่าเขาจะเคยเขา pursed ริมฝีปาก แล้วค่อยๆมองผู้จัดการของเขา ดวงตาของเขาน่ากลัว
ลุงอยู่นั่งอยู่บนโซฟา เขายิ้มจนเห็นฟัน ความซุกซน . . . คุณจะได้ชัยชนะ 'aish ' '
! มินโฮวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ . . . อย่าบอกนะว่า ตอนที่เธอโทรมา เธอจะต้องเป็นทุกข์เหมือนกัน เขาก็ยังบ่นก่อนจะเดินกลับเข้าห้องและปิดประตูหน่อย
แรงกว่าปกติผู้จัดการของเขา หัวเราะขณะที่เขาเอาโทรศัพท์ของมินโฮอีกครั้ง เค้ามองที่หน้าจอ และวอลเปเปอร์รูปคิม ตัน ชาอึนซังโดนโดนัทเหมือนกัน เขาทำหน้าเปรี้ยว ถ้าเค้าเห็นอะไรที่ไม่พึงประสงค์ ' เฮ้อ . . . . . . . ' เขาวางโทรศัพท์ลงและพิงหลังบนเก้าอี้ก่อนจะหันไปดูทีวีอีกครั้ง ' พวกเขา ' น่ารังเกียจ น่ารัก
อะไรไหมชินเฮเป็นคนแรกที่จะมาถึง อีกครั้ง เมื่อใดก็ตามที่เธอได้เจอกับใด ๆของพวกเธอมักจะมาถึงก่อน–เธอมีความคิด เหตุผลที่เธอจะไปแต่เช้า ไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ เธอไขว้แขนเธอและขมวดคิ้ว . เธออยากเห็นมินโฮมากๆ แต่เธอสัญญา และวันนี้เป็นเพียงวันของพวกเขาตารางการจัดชิด บวกกับเธอเป็นกังวลมาก เกี่ยวกับ ฮงกี เธอไม่ได้เจอเขาตั้งแต่เขาเกิดอุบัติเหตุ
เธอเฝ้ารอ เธอสงสัยว่าถ้าเครื่องบินของมินโฮลงจอดแล้ว เธอสัญชาตญาณถึงกระเป๋าของเธอได้รับโทรศัพท์ของเธอ แต่เธอก็จำได้ว่าเธอไม่ได้มี อะไรอ๊าก
'shin เฮ ! '
เธอหันไปรอบ ๆและเห็นกึนซอก sauntering ต่อเธอเขาแต่งตัวในเสื้อผ้าสบาย ๆ ( แค่เสื้อฮู้ดและกางเกงยีนส์และวางท่าเครื่องหมายการค้าของเขา เธอไม่สามารถช่วย แต่รอยยิ้ม เธอเห็นเขาเพียงสามของปีที่ผ่านมา เธอไม่ได้ตระหนักว่าแท้จริงแล้วเธอไม่ได้ไปไหนมาไหนกับเขา ' พี่คะ ! '
ก่อนที่เธอจะสามารถตอบสนอง กึนซอกดึงเธอขึ้นจากที่นั่งของเธอและกอดเธอ เขามีความคิดที่หลวมมากของพื้นที่ส่วนบุคคล โดยเฉพาะกับเธอมันเป็นสิ่งที่ดีที่ไม่มีใครในชั้นสองของร้านกาแฟ . มันเป็นสถานที่เล็ก ๆและแปลกตา ที่เธอใช้บ่อยกับพวกเมื่อพวกเขายังคงสดจากการถ่ายทำ ' สวย ' เจ้าของรู้จักพวกเขา และเป็นเสมอดีเพียงพอที่จะทำให้การพิจารณาพวกเขาจะสบาย
คุณดูดีจริงๆ ชินเฮ' จางกึนซอกยิ้มอย่างอบอุ่นเขาเอาที่นั่งในด้านหน้าของเธอ 'thanks
" เธอตอบอายๆ กึนซอกสามารถมากผิดปกติก็ได้ แต่เขารู้วิธีที่จะทำให้หญิงสาวหน้าแดง ' พี่เหมือนกันนะ และคุณก็ตัด มันดูเหมาะกับคุณ "
ฉันก็ไม่อยากจะทำมันในตอนแรก แต่คุณรู้มั้ย มันเป็นละครค่ะ '
จากนั้นพนักงานเสิร์ฟมาใส่กาแฟสองถ้วยในด้านหน้าของพวกเขา กึนซอกให้เธอขยิบตาน่ารัก เช่น เขาขอบคุณเธอ ที่ส่งเธอยิ้มขณะที่เธอมุ่งหน้ากลับลง ชินเฮหัวเราะ
" รู้บทบาทผู้ชายน่ารักเหมาะกับคุณ " เธอพูดขณะที่เธอหยิบแก้วของเธอและจิบ . ' ผมไม่คิดว่าใครในตัวละครที่ '
" ดู ? '
ไม่ทุกอย่าง แต่ผมจับไม่กี่ตอน เมื่อคุณเสร็จสิ้นการถ่ายทำ ? '
'seven วันก่อน ' เขาตอบ เขาโก่งบนเก้าอี้ของเขาข้ามขาของเขา ' ผมยังเหนื่อย แต่ผมก็เห็นคุณ เขามีแววซุกซนในดวงตาของเขา แน่นอน แววว่าอยู่ที่นั่นเสมอ . มันคือสิ่งที่ทำให้หัวใจหนุ่มของเธอลังเลที่จุดหนึ่ง
'oppa , คุณสามารถได้อย่างง่ายดายไม่จีบฉันอีกต่อไป' เธอยิ้ม
เขามีรอยย่นคิ้วของเขา แต่มุมปากของเขากระตุก " ไม่ได้เจ้าชู้ ถ้าฉันพูดความจริง ฉันคิดถึงคุณจริงๆ เขาหยุดเสียก่อน . . . นอกจากนี้ แม้ว่าฉันไหมเป็นไหม เจ้าชู้ ไม่เคยทำงานกับคุณอยู่ดี มันโอเคสำหรับฉันที่จะทำมัน เขาหัวเราะ
ชินเฮหัวเราะเบาๆและเดินขึ้นจิบอีกครั้ง เธอมองลงไปถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกกึนซอกจ้องเธอ รึเปล่า
" ดูแตกต่างกัน " เขาพูดโพล่งออกมา
ชินเฮเงยหน้าขึ้นทำให้ความพยายามมีสติดูไร้เดียงสา ' คุณหมายถึงอะไร ? '
กึนซอกเอียงศีรษะของเขา squinted ของเขาและดวงตา คุณดู . . . . . . . ไม่รู้สิ แตกต่างกัน ผมหมายถึง คุณกำลังมองหามากขึ้นและสวยงามมากขึ้นนั่นแหละ แต่มันมีบางอย่าง . . . . . . .ฉันไม่สามารถพูดออกมาโดยเฉพาะ . . . . . . . ' เขา trailed ปิด
ชินเฮ squinted ที่ดวงตาของเธอ เหมือนกัน เช่น ถ้าต้องการให้เขาจบประโยคของเขา เมื่อเขายังจ้องเธอ ในที่สุดเธอก็พูดออกมา คุณจะเห็นสิ่งต่างๆ 'maybe
' ' เขาตอบ แต่ทั้งหมดที่ผมรู้คือ คุณน่ารักที่สุดที่คุณเคยได้รับ และนั่นเป็นคำชม เพราะคุณก็น่ารักเสมอ . . .
เธอ hissed . ' เฮ้อถ้าคุณกำลังจะทำตอนบ่าย เราก็แค่ไปที่ฮงกีแล้ว ' เธอระเบิดอารมณ์ออกมา เธอมองดูนาฬิกาของเธอก่อนการสแกนที่ห้อง ' ยงฮวาอยู่ไหน ? '
เขาจะไม่ทำมันอีกแล้ว ' กึนซอกตอบ เขาบอกว่ามีประชุมด่วน ที่สมาชิก . เรื่องเที่ยวบินของพวกเขาต้องถูกย้ายก่อนหน้านี้ เขาส่งข้อความมาหลายชั่วโมงแล้ว เขาไม่ได้ส่งข้อความหาคุณ ? ' 'ah
,ฉะ ? ฉันเผลอทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน เช้านี้ ' , ' เธอกล่าว ' พี่จุนเสนอที่จะได้รับมันสำหรับฉัน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในสำนักงานตอนนี้ '
'ahh ' กึนซอกพยักหน้า . เขาได้รับโทรศัพท์จากกระเป๋าของเขา คุณต้องการ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- เป็นแฟนฉันไหม
- I have headaches with the description, y
- วันสงกราน
- As well
- This kind of shit is disgusting
- แกเป็นคนดี
- ı am not one of them but what is your pr
- I think It is located at the time and op
- อยากเตือนคุณให้ระมัดระวัง
- ฉันอาจจะไม่ได้ท่องเที่ยวทางทะเลหรือเรือส
- i see so now are you at your home
- พูดริงๆ
- And did you want to go tp CM or did u wa
- I'm not engaged
- ร้านสะดวกซื้อ
- ฉันเชื่อ
- ฉันปวดหัวกับการอธิบายให้คุณเข้าใจยากกว่า
- ฉันชอบทำอาหาร
- ช่วงนี้ที่ประเทศไทยเป็นช่วงวันหยุดเทศกาล
- เพราะที่ผ่านมาชีวิตของฉันได้เจอแต่เรื่อง
- ที่ต้องจากคุณไป
- จริงหรือ
- คืนนี้ฉันจะออกไปเที่ยวเวลากลางคืน
