3.2.2. In situ testsIn parallel wit

3.2.2. In situ tests
In parallel with the ex situ experiments, the normal operation of the SBR process was monitored. The results obtained with the use of the two different carbon source are summarised in Table 2. In Period I, OFMSW FL was added and in Period II combined PS & OFMSW FL was added. Fig. 3a shows the evolution of the influent ammonium concentration and the ammonium and nitrite concentration
in the treated effluent during the scSBR operation. In the first seven days of the SBR operation ammonium removal was relatively low (67.6 ± 14.3%) and the treated effluent contained 18.5 ± 9.5 mgNH4-N L1. Consequently, during days 1–7 the treated effluent did not meet the limit of 10 mgN L1 in terms of the nitrogen concentration required for the discharge of treated effluent
into sensitive water recipients for municipal WWTPs serving a population equivalent higher than 100,000 (Directive 91/271/EEC). Since only some of the ammonium was oxidised to nitrite, there
was enough PHA stored to completely remove them. The low nitritation was attributed to the addition of carbon source and the low DO (1.5 mg L1) resulting in a lag phase of nitritation at the beginning of the aerobic phase.

In order to improve the nitritation rate, the aerobic phase length was increased from 130 min to 160 min after day 7. As a result of this change, ammonium oxidation to nitrite increased and was on average 93.4 ± 5.25% after the first 7 days. During days 15–35, the influent ammonium concentration increased resulting in an increase of nitrite in the treated effluent. Nevertheless, the total nitrogen concentration in the treated effluent was always below 10 mgN L1. Nitrogen removal progressively improved from 57% at day 7 to 98% at day 40 due to higher denitritation. During days 35–75, the nitrite concentration in the treated effluent was below 4
mgN L1 and ammonium concentration was below 7 mgN L1 in almost all measurements. The ratio of the duration of the feast and famine period was calculated based on the rate of VFA removal. The selection of the PHA storing biomass is favoured by applying feast to famine duration ratios below 0.6(Albuquerque et al., 2010); in this case the selection was promoted by feast/famine duration ratio of 0.08 ± 0.04, based on VFA calculation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2.2. In situ ทดสอบในขนานกับ ex ทดลองทำเหมือง การทำงานของกระบวนการ SBR ถูกตรวจสอบ ผลลัพธ์ที่ได้ มีการใช้แหล่งคาร์บอนที่แตกต่างกันสองที่สรุปไว้ในตารางที่ 2 ในระยะเวลาที่ฉัน OFMSW FL เพิ่ม และในระยะ II รวม PS & OFMSW FL ถูก รูป 3a แสดงวิวัฒนาการของ influent แอมโมเนียความเข้มข้นและความเข้มข้นของแอมโมเนียและไนไตรท์ในน้ำบำบัดในระหว่างการดำเนินการ scSBR ในวันเจ็ดของแอมโมเนียดำเนินงาน SBR กำจัดเป็นค่อนข้างต่ำ (67.6 ± 14.3%) และการบำบัดน้ำทิ้งอยู่ 18.5 ± 9.5 mgNH4-N L 1 ดังนั้น ในระหว่างวันที่ 1 – 7 น้ำรักษาไม่เป็นไปตามขีดจำกัดของกจ 10 L 1 ในแง่ของความเข้มข้นของไนโตรเจนที่จำเป็นสำหรับการปล่อยน้ำที่บำบัดเป็นผู้รับน้ำสำคัญสำหรับเทศบาล WWTPs ให้บริการประชากรเทียบเท่าสูงกว่า 100,000 (Directive 91/271/EEC) ตั้งแต่ของแอมโมเนียถูก oxidised ไตรท์ มีพอผาถูกเก็บจะเอาพวกเขา Nitritation ต่ำถูกนำมาประกอบกับการเติมแหล่งคาร์บอนและทำต่ำ (1.5 mg L 1) ในขั้นตอนความล่าช้าของ nitritation ที่จุดเริ่มต้นของระยะแอโรบิกเพื่อปรับปรุงราคา nitritation ความยาวระยะแอโรบิกเพิ่มจาก 130 นาทีเป็น 160 นาทีวัน 7 เป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงนี้ ออกซิเดชันของแอมโมเนียกับไนไตรท์เพิ่ม และแก้ไขบนเฉลี่ย 93.4 ± 5.25% หลังจาก 7 วันแรก ในระหว่างวันที่ 15 – 35, influent แอมโมเนียความเข้มข้นเพิ่มขึ้นส่งผลให้มีของไนไตรท์ในน้ำบำบัด อย่างไรก็ตาม ความเข้มข้นปริมาณไนโตรเจนในน้ำบำบัดแก้ไขเสมอด้านล่าง 10 กจ L 1 ไนโตรเจนเพิ่มขึ้นจาก 57% วัน 7 98% ทุกทีวันที่ 40 เนื่องจาก denitritation ที่สูงขึ้น ในช่วง 35 – 75 ความเข้มข้นของไนไตรท์ในน้ำบำบัดถูกล่าง 4กจ L 1 และแอมโมเนียความเข้มข้นได้ต่ำกว่า 7 กจ L 1 ในเกือบทุกวัด อัตราส่วนของระยะเวลาของรอบระยะเวลาอดอยากและฉลองถูกคำนวณจากอัตราการกำจัด VFA การเลือกผาเก็บชีวมวลเป็นที่โปรดปรานของใช้งานฉลองกับอัตราส่วนของระยะเวลาอดอยากต่ำกว่า 0.6 (อัลบูเกอร์กี et al. 2010); ในกรณีนี้ การเลือกรับการเลื่อน โดยอัตราส่วนระยะเวลางานเลี้ยง/อดอยาก± 0.08 0.04 ตามการคำนวณ VFA

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2.2 ในการทดสอบแหล่งกำเนิด
ในแบบคู่ขนานกับการทดลองแหล่งกำเนิดอดีตการดำเนินงานปกติของกระบวนการ SBR คือการตรวจสอบ ผลที่ได้มีการใช้แหล่งคาร์บอนสองที่แตกต่างกันมีรายละเอียดในตารางที่ 2 ในช่วงเวลาที่ฉัน OFMSW ฟลอริด้าถูกเพิ่มเข้ามาและในช่วงเวลาที่สองรวม PS & OFMSW ฟลอริด้าถูกเพิ่มเข้ามา มะเดื่อ. 3a แสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการของความเข้มข้นของแอมโมเนียมอิทธิพลและแอมโมเนียมไนไตรท์และความเข้มข้น
ในน้ำทิ้งได้รับการรักษาในระหว่างการดำเนิน scSBR ในเจ็ดวันแรกของการกำจัดแอมโมเนียมดำเนินการบำบัดค่อนข้างต่ำ (67.6 ± 14.3%) และได้รับการรักษาน้ำทิ้งที่มีอยู่ 18.5 ± 9.5 mgNH4-NL 1 ดังนั้นในระหว่างวันที่ 1-7 น้ำทิ้งได้รับการปฏิบัติไม่เป็นไปตามขีด จำกัด 10 มก L? 1 ในแง่ของความเข้มข้นของไนโตรเจนที่จำเป็นสำหรับการปล่อยน้ำทิ้งได้รับการรักษา
ออกเป็นผู้รับน้ำที่มีความสำคัญสำหรับการให้บริการในเขตเทศบาลเมือง WWTPs ประชากรเทียบเท่าสูงกว่า 100,000 (Directive 91/271 / EEC) ตั้งแต่เพียงบางส่วนของแอมโมเนียมที่ถูกออกซิไดซ์เป็นไนไตรท์มี
ก็เพียงพอ PHA ที่เก็บไว้จะเอาพวกเขา nitritation ต่ำเป็นผลมาจากการเพิ่มขึ้นของแหล่งคาร์บอนและไม่ต่ำ (1.5 มิลลิกรัม L? 1) ที่เกิดขึ้นในขั้นตอนการล่าช้าของ nitritation ที่จุดเริ่มต้นของเฟสแอโรบิก.

เพื่อที่จะปรับปรุงอัตรา nitritation ความยาวเฟสแอโรบิกเป็น เพิ่มขึ้นจาก 130 นาที 160 นาทีหลังจากวันที่ 7 อันเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงนี้เกิดออกซิเดชันแอมโมเนียมไนไตรท์ที่เพิ่มขึ้นและเป็นเฉลี่ย 93.4 ± 5.25% หลังจาก 7 วันแรก ในช่วงวันที่ 15-35, ความเข้มข้นของแอมโมเนียมอิทธิพลที่เพิ่มขึ้นส่งผลให้เกิดการเพิ่มขึ้นของไนไตรท์ในน้ำทิ้งได้รับการรักษาที่ แต่ความเข้มข้นของไนโตรเจนในน้ำทิ้งได้รับการรักษาก็มักจะต่ำกว่า 10 มก L? 1 กำจัดไนโตรเจนที่ดีขึ้นมีความก้าวหน้าจาก 57% ในวันที่ 7 98% ในวันที่ 40 เนื่องจาก denitritation สูง ในช่วงวันที่ 35-75, ความเข้มข้นของไนไตรท์ในน้ำทิ้งได้รับการรักษาต่ำกว่า 4
มก L 1 และความเข้มข้นของแอมโมเนียต่ำกว่า 7 มก L? 1 ในเกือบทุกวัด อัตราส่วนของระยะเวลาของการจัดงานเลี้ยงและความอดอยากงวดที่คำนวณตามอัตราของการกำจัด VFA การเลือกของ PHA จัดเก็บชีวมวลเป็นที่ชื่นชอบโดยการใช้งานฉลองอัตราส่วนระยะเวลาการกันดารอาหารดังต่อไปนี้ 0.6 (อัลเบอร์เค et al, 2010.); ในกรณีนี้การเลือกรับการเลื่อนตำแหน่งโดยอัตราส่วนระยะเวลาการจัดงานเลี้ยง / อดอยาก 0.08 ± 0.04 ตามการคำนวณ VFA

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2.2 . ในการทดสอบฟิล์มในแบบคู่ขนานกับ ex situ การทดลอง , การดำเนินงานปกติของกระบวนการบำบัดคือการติดตาม ผลที่ได้จากการใช้แหล่งคาร์บอนที่แตกต่างกันสองจะสรุปในตารางที่ 2 ในช่วงเวลาที่ผม ofmsw FL ก็เพิ่ม และในช่วงที่ 2 รวม PS & ofmsw FL คือเพิ่ม รูปที่ 3 แสดงวิวัฒนาการของความเข้มข้นของแอมโมเนีย แอมโมเนีย และไนไตรท์ ความเข้มข้นของน้ำเสียเข้าระบบ และในการรักษาน้ำในช่วง scsbr การดําเนินงาน ในเจ็ดวันแรกของการทำงานบำบัดน้ำกำจัดค่อนข้างต่ำ ( ส่วน± 14.3 % ) และการรักษาน้ำทิ้งบรรจุ 18.5 ± mgnh4-n 9.5 ภาษาไทย ดังนั้น ในระหว่างวันที่ 1 – 7 การรักษาน้ำทิ้งไม่ตรงกับขีด จำกัด ของ 10 leptolepis L1 ในแง่ของปริมาณความเข้มข้นที่จำเป็นสำหรับการการบำบัดลงในน้ำที่อ่อนไหวสำหรับผู้รับบริการเทียบเท่าเทศบาล wwtps ประชากรสูงกว่า 100000 ( Directive 91 / 271 / EEC ) ตั้งแต่เพียงบางส่วนของแอมโมเนียเป็นไนไตรท์ มีให้หมด ,คือผาพอเก็บไว้เพื่อลบพวกเขา การ nitritation ต่ำประกอบกับเพิ่มของแหล่งคาร์บอนและต่ำ ( 1.5 มก. L1 ) ส่งผลให้ lag phase ของ nitritation ที่จุดเริ่มต้นของขั้นตอนแอโรบิก .เพื่อปรับปรุง nitritation เท่ากัน ความยาว 130 นาทีแอโรบิกเฟสเพิ่มขึ้นจาก 160 นาทีหลังจากวันที่ 7 ผลของการเปลี่ยนแปลงนี้ แอมโมเนีย ไนไตรท์ และมีการเพิ่มขึ้นเฉลี่ย 93.4 ± 5.25% หลัง 7 วันแรก ระหว่างวันที่ 15 – 35 , ความเข้มข้นของแอมโมเนียเพิ่มขึ้นตามลำดับ ซึ่งเป็นผลมาจากการเพิ่มขึ้นของไนไตรท์ในการรักษาน้ำทิ้ง อย่างไรก็ตาม ปริมาณไนโตรเจนทั้งหมดในการรักษาน้ำทิ้งอยู่ด้านล่าง 10 leptolepis l1 . การกำจัดไนโตรเจน มีความก้าวหน้าเพิ่มขึ้นจาก 57 ในวันที่ 7 ถึง 98% ในวันที่ 40 เนื่องจากการสูงขึ้น denitritation . ระหว่างวันที่ 22 – 75 , ไนไตรท์ ความเข้มข้นในการรักษาน้ำทิ้งด้านล่าง 4และความเข้มข้นของแอมโมเนีย leptolepis L1 L1 ล่าง 7 leptolepis ในวัดเกือบทั้งหมด อัตราส่วนของระยะเวลาของการเลี้ยงและทุพภิกขันดรกัปคำนวณตามอัตราการลดลง . การเลือกของผาจัดเก็บชีวมวลเป็นที่ชื่นชอบโดยใช้ระยะเวลาเลี้ยงถึงความอดอยากต่อด้านล่าง 0.6 ( อัล et al . , 2010 ) ; ในกรณีนี้การส่งเสริมอาหารงานเลี้ยง / ระยะเวลาอัตรา 0.08 ± 0.04 , ตามการคำนวณง่าย .