I have studied up on Descartes' phi

I have studied up on Descartes' philosophy of Dualist Interactism, where mind and body are separate entities, but entangled in the reality that the Self experiences. Does the mind control the body, or does the body control the mind? Michael believes that the mind is the true entity of the Self, existing in the External World, but perceiving through the body within the Internal World... the one which my senses pick up on right now. I asked if I could see the External World before death. Michael responded with "To see is a contradictory statement. To feel is the term you want. You won't have eyes in the External World, so you will have to see with your mind. Eyes are physical things in the Internal World, disguised as a false perceptual thing that gathers vision for the brain... To truely see would be to dream".

I wonder if Michael refers to his oblivion as his own personal Hell? I'm afraid to ask, as I'm expecting the response to be "This is my personal Hell". What lies beyond, perhaps, cannot be fathomed by the human mind... could it be that scary? I wouldn't want to die either!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันมีโดดของ Descartes ปรัชญา Dualist Interactism ร่างกายและจิตแยกตี แต่ในความเป็นจริงที่ตนเองเกี่ยว ไม่จิตใจควบคุมร่างกาย หรือไม่ควบคุมร่างกายจิตใจ ไมเคิลเชื่อว่า จิตใจเป็นเอนทิตีที่เป็นจริงของตนเอง ที่มีอยู่ในโลกภายนอก แต่ perceiving ผ่านร่างกายในโลกภายใน... หนึ่งที่เลือกขึ้นในความรู้สึกของฉันขณะนี้ ถามถ้า ไม่เห็นโลกภายนอกก่อนตาย ไมเคิลตอบสนองกับ "เพื่อดูเป็นรายงานขัดแย้ง ใจเป็นคำที่คุณต้องการ คุณจะไม่มีตาในโลกภายนอก ดังนั้นคุณจะต้องดูใจของคุณ ตาเป็นสิ่งมีอยู่จริงในโลกภายใน ปลอมแปลงเป็นสิ่ง perceptual เท็จที่รวบรวมวิสัยทัศน์สมอง... อย่างแท้จริงดูจะฝัน"

หวังว่า ถ้า ไมเคิลถึงให้อภัยเขาเป็นนรกส่วนตัวของเขาเอง ฉันกลัวที่จะถาม ตามที่ฉันคาดหวังการตอบสนองเป็น "ที่นี่คือนรกของฉันส่วนบุคคล" สิ่งที่อยู่นอกเหนือจาก บางที ไม่สามารถ fathomed โดยจิตใจมนุษย์...มันอาจจะเป็นที่น่ากลัว ไม่ต้องการตายอย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมได้ศึกษาเกี่ยวกับปรัชญา Descartes 'ของ dualist Interactism ที่จิตใจและร่างกายเป็นหน่วยงานที่แยกจากกัน แต่เข้าไปพัวพันในความเป็นจริงว่าประสบการณ์ของตนเอง ไม่ใจควบคุมร่างกายหรือไม่ร่างกายควบคุมจิตใจได้หรือไม่ ไมเคิลเชื่อว่ามีความคิดเป็นนิติบุคคลที่แท้จริงของตัวเองที่มีอยู่ในโลกภายนอก แต่การรับรู้ผ่านร่างกายภายในโลกภายใน ... หนึ่งที่ความรู้สึกของฉันได้รับในตอนนี้ ฉันถามว่าฉันจะได้เห็นโลกภายนอกก่อนที่จะตาย ไมเคิลตอบด้วย "หากต้องการดูเป็นคำสั่งที่ขัดแย้งกัน. เพื่อให้รู้สึกว่าเป็นคำที่คุณต้องการ. คุณจะไม่ได้มีตาในโลกภายนอกเพื่อให้คุณจะต้องมองเห็นได้ด้วยใจของคุณ. ตาเป็นสิ่งที่ทางกายภาพในโลกภายในปลอม เป็นสิ่งที่รับรู้ที่ผิดพลาดที่รวบรวมวิสัยทัศน์สำหรับสมอง ... เพื่ออย่างแท้จริงเห็นจะเป็นความฝัน " ฉันสงสัยว่าไมเคิลหมายถึงการให้อภัยของเขาเป็นนรกส่วนตัวของเขาเอง ฉันกลัวที่จะขอให้เป็นฉันคาดหวังว่าการตอบสนองที่จะ "นี่คือนรกส่วนบุคคลของฉัน" สิ่งที่อยู่นอกเหนือการอาจจะไม่สามารถ fathomed โดยจิตใจมนุษย์ ... มันอาจเป็นไปได้ว่าน่ากลัว ฉันจะไม่ต้องการที่จะตายทั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมได้ศึกษาถึงปรัชญาของ Descartes ' ร่างกาย interactism ที่จิตใจและร่างกายเป็นนิติบุคคลที่แยกต่างหาก แต่ตกอยู่ในความจริงที่ตนเองประสบ ไม่ควบคุมจิตใจ ร่างกาย หรือ จะ ควบคุม ร่างกาย จิตใจ ไมเคิลเชื่อว่าจิตใจเป็นนิติบุคคลที่แท้จริงของตนเองที่มีอยู่ในโลกภายนอก แต่การรับรู้ทางร่างกายภายในโลกภายใน . . . . . . .หนึ่งที่สติของฉันรับในตอนนี้ ฉันถามว่าฉันได้เห็นโลกภายนอก ก่อนที่จะตาย ไมเคิลตอบ " ดูเป็นประโยคที่ขัดแย้งกัน รู้สึกว่าเป็นคำที่คุณต้องการ คุณจะไม่ต้องมองเห็นโลกภายนอก ดังนั้น คุณจะต้องเจอกับจิตใจของคุณ ตาเป็นสิ่งที่ทางกายภาพในโลกภายใน ปลอมตัวเป็นเท็จที่รับรู้สิ่งที่รวบรวมวิสัยทัศน์สำหรับสมอง . . . . . . .ให้มันดูที่จะฝัน "

ฉันว่าไมเคิลหมายถึงการให้อภัยของเขาเป็นนรกส่วนตัวของเขาเอง ฉันกลัวที่จะถาม ฉันคิดว่าการเป็น " นรกชัดๆ " ส่วนตัวของฉัน สิ่งที่อยู่นอกเหนืออาจไม่สามารถหยั่งความลึกได้ด้วยจิตใจของมนุษย์ . . . . . . . มันอาจจะน่ากลัว ? ผมไม่อยากตายเหมือนกัน