Left our beautiful Piedmonte villag

Left our beautiful Piedmonte village and the little friends we had made.

Set off to drive the 150kms to Lucca. It came highly recommended and in the past we had read a bit and it sounded beautiful.

There were a few omens on the way… Only 150kms but it took 5 and a half hours… We had it all, sheer drops around mountains, hair pin bends, tunnel-100 meter stretch-tunnel-100 meter stretch and so on, lost count of the tunnels after about 40! ; nose to tail traffic on motorway following 2 x 3 car and motorbike accidents. Only good thing is that Italian drivers don’t really do the rubber neck thing to see what happened, they are all in far too much of a hurry to let anything slow them down.

3 small people in the back of Da Van were pretty good – apart from the mandatory spells of gouging and squealing from the two girls (and towards the end Duncan and me too!). Hormonal, tired, hungry and hot – and to top it all a walled city (naturelle!) where you park 400m away from your accommodation, dragging your 3 small children, luggage and your by now fatter than ever arses to your room on the 3rd floor… mamma Mia.

Duncs is possibly the hungriest of us all and in all fairness the most tired after the driving. We check in and then walk out onto a very typical Italian windy cobbled street. It seems okay and full of character…. We get to the Antiteatro (big round area, too tired to explain…)’ lots of restaurants, sun shining, so all good. Duncs leaves us sitting in a nondescript cafe (we argued over which one!) and says please order me anything to eat and a cold beer! He then has to dash back to car after realising all his valuables are in it – except sadly the car is even further away now in a long term car park. (Incase you’re wondering yes this is apparently my fault).

We are all a wee bit ratty, kids by now foaming at the mouth they are so tired and hungry. Eventually we get given menus, in English (boo hoo now I have to stop pretending I’m Italiano!) we look at it and George and I look at one another and decide lets go! It’s not quite eggs, chips and peas but it’s not far off. So the little gastro snobs we have become we ignore the instructions of Don Duncan in search of what we were hoping for confident that he will be happy we saved him from this.

It gets worse, we leave the cafe and I tell the kids they can have a gelati … Of course as they have barely eaten all day! The Herbert serving answers me in English -English pinglish. We are surrounded by American and English accents – not really what we had got used to in the last couple of weeks! Ha ha, turns out lots of tourists are loving Lucca! I give myself a mini slap round the chops, two weeks in a village does not one Italian nor ban anyone else from enjoying it! Although I sort of get why the French resented Peter Mayle now …

And then just when I am convinced my stupid momentary lapses of judgement are all in a previous life…. I agree when George and Sophie ask if they can look around a few shops by themselves for 10 minutes. I’ll wait here for Daddy! As I stand with Millie in her stroller under a medieval gate it hits me that wasn’t donee artist call. Neither of them is wearing a watch!. 5 minutes lapses, then 10. I’m literally gagging with worry now…

You guessed it, Duncan has reappeared, he has his wallet, a heavy bag, red hot face and stumbling like Jesus at the 9th station, from sitting in the car for so long! I want to laugh because I’m so nervous so instead I cry. Once he realizes the children are ‘missing in a foreign very busy hot city, because their mother i a numpty’ his anger at me for not just ordering food vanishes. Its pretty clear he would now like to strangle me for being so vague… I cannot speawhen he says which shop are they in? Which way did they go? I have to confess I don’t know.

It all ended well… Thank you whoever was looking after us. Duncan grabs the stroller from me and marches off. I stand there like a limp biscuit wanting to rewind 20 minutes when i had a family intact! A few minutes later they all reappear, George and Sophie were looking at gifts for their friends…. I found us a little Pizzeria down a side street with a bit more authenticity, we all ate well, Duncs and I drank a couple of litres of vino rossi and even got to sit outside on the balcony and chat about the last couple of weeks …

Things were looking up… Until the bastardos mosquito decided to buzz around us from 3 am!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากหมู่บ้าน Piedmonte ที่สวยงามของเราและเรามีเพื่อนน้อยตั้งปิดขับ 150kms ลุคกา มาแนะ และในอดีต เรามีอ่านบิต และได้แต่เพียงแห่งสวยงามมีลางบอกเหตุบางอย่างมา... เท่า 150kms ก็เอา 5 และครึ่งชั่วโมง... เราได้มันหยดทั้งหมด เลี่ยงสถานภูเขา จัดฟันขาผม ยืดยืดอุโมงค์-100 เมตรอุโมงค์-100 เมตร และบน สูญหายจำนวนอุโมงค์หลังประมาณ 40 !; ซันกับหางจราจรบนมอเตอร์เวย์ต่ออุบัติเหตุทางรถยนต์และมอเตอร์ไซค์ 2 x 3 สิ่งดีคือ ว่า โปรแกรมควบคุมที่อิตาลีจริง ๆ ไม่สิ่งคอยางเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ในมากเกินไปของรีบให้อะไรที่ทำให้ช้าลงคนเล็ก 3 ด้านหลังของรถตู้ดาถูกดีสวย – จาก spells บังคับ gouging และ squealing จากสองสาว (จน ถึงสิ้นสุดดันแคนและฉันเกินไป!) ฮอร์โมน เหนื่อย หิว และ ร้อน – และสุดแต่เมือง (naturelle) ที่คุณจอด 400 เมตรห่างจากที่พักของคุณ ลากเด็กเล็กของคุณ 3 กระเป๋า และของคุณ โดย fatter ขณะนี้กว่าที่เคย arses กับห้องพักบนชั้น 3... mamma MiaDuncs คือ อาจจะ hungriest ของเราทั้งหมด และเหนื่อยที่สุดยุติธรรมทั้งหมดหลังจากการขับขี่ เราเช็คอิน และเดินออกไปมากทั่วไปอิตาลีวินดี้ cobbled ถนน เหมือนไร และเด็ดขาด... เราไป Antiteatro (ใหญ่รอบบริเวณ เหนื่อยเกินกว่าจะอธิบาย...)' ซันมาย ส่องแสง ดีมาก Duncs ปล่อยให้เรานั่งในร้านกาแฟ nondescript (เราโต้เถียงผ่านใด) และกล่าวว่า โปรดสั่งฉันอะไรกินและเบียร์ แล้วเขาได้ไปอย่างรวดเร็วกลับไปที่รถหลังจากเหยื่อทั้งหมดที่มีของเขาอยู่ในนั้น – ยกเว้นเศร้ารถกำลังเพิ่มเติมจากจอดรถระยะยาว (อินเตอร์คุณสงสัยใช่นี้จะเห็นได้ชัดว่าความผิดของฉัน)เรามีทั้งหมดวีบิต ratty เด็ก โดยมีฟองขณะ ที่พวกเขาจะเหนื่อย และหิวมาก ในที่สุดเราได้รับเมนู ภาษาอังกฤษ (boo ฮูตอนนี้ต้องหยุดอ้างฉัน Italiano) เราดูได้ และจอร์จและดูกัน และตัดสินใจให้ไป ไม่ใช่ไข่ ชิป และถั่ว แต่ไม่ไกล เพื่อ snobs gastro น้อยที่เราเป็น เราไม่สนใจคำแนะนำของดอนดันแคนในการค้นหาสิ่งที่เราได้หวังสำหรับมั่นใจว่า เขาจะมีความสุขเราบันทึกเขาจากนี้มันลม ทิ้งคาเฟ่ และฉันบอกเด็กที่พวกเขาได้เป็น gelati ... แน่นอนเท่าที่ทราบแทบไม่กินทุกวัน เฮอร์เบิร์ตบริการคำตอบของฉันภาษาอังกฤษ-ภาษาอังกฤษ pinglish เราถูกล้อมรอบ ด้วยสำเนียงอเมริกันและอังกฤษ – แนะอะไรเราก็ได้ใช้ในคู่สุดท้ายของสัปดาห์ ฮา ฮา เปิดออกของนักท่องเที่ยวรักลุคกา ผมให้ตัวเองขนาดเล็กรอบชิ้นการ slap สองสัปดาห์ในหมู่บ้านไม่ไม่หนึ่งอิตาลี หรือบ้านคนอื่นจากนั้นเพลิดเพลินกับ แม้ว่าฉันเรียงลำดับของ รับทำไมฝรั่งเศส resented Mayle ปีเตอร์ขณะนี้...แล้ว เพียงเมื่อฉัน convinced lapses อับฉันโง่ของการตัดสินทั้งหมดในชีวิตก่อนหน้านี้... ฉันยอมรับเมื่อจอร์จและโซฟีถามถ้า พวกเขาสามารถดูไม่กี่ร้านเอง 10 นาที ฉันจะรอที่นี่พ่อ ขณะที่ผมยืนกับ Millie ในเธอเข็นใต้ประตูยุคกลาง มันฮิตฉันที่ไม่ได้เรียกศิลปิน donee ไม่ได้สวมใส่นาฬิกา lapses 5 นาที 10 แล้ว ฉันกำลังแท้จริง gagging กับกังวลตอนนี้...คุณเดา ดันแคนได้ reappeared เขามีของเขากระเป๋าสตางค์ กระเป๋าหนัก ใบหน้าร้อนแดงและสะดุดเหมือนพระเยซูที่สถานี 9 จากนั่งรถนานมาก อยากจะหัวเราะ เพราะฉันประสาทดังนั้นจึงแทน ฉันร้องไห้ เมื่อเขาตระหนักถึงโดยเฉพาะเด็กที่ ' สูญหายในต่างประเทศมากอุ่นเมือง เนื่องจากพวกเขาย่าฉัน numpty ' หายไปความโกรธของเขาที่ฉันไม่ได้เป็นเพียงการสั่งซื้ออาหาร ล้างความสวยตอนนี้อยากจะ strangle ฉันสำหรับการคลุมเครือดังนั้น... เขากล่าวว่า ที่ร้านมีพวกเขาใน speawhen ไม่ฉัน พวกเขาได้ไป ดิฉันก็ไม่ทราบทั้งหมดสิ้นสุดกัน... ขอขอบคุณคุณผู้ถูกดูแลของเรา ดันแคน grabs เข็นจากฉัน และ marches ปิด ฉันยืนมีเช่นขนม limp ที่อยากกรอ 20 นาทีเมื่อมีครอบครัวเหมือนเดิม ไม่กี่นาทีต่อมาพวกเขาทั้งหมดปรากฏขึ้นอีก จอร์จและโซฟีถูกมองที่ของขวัญสำหรับเพื่อนของพวกเขา... พบเราร้านพิชซ่าน้อยลงด้านถนน ด้วยเล็กน้อยแท้ เรากินดี Duncs และฉันดื่มกี่ลิตรซซิวิโน และจะได้ลองนั่งบนระเบียง และสนทนาเกี่ยวกับสองสัปดาห์...สิ่งค้นหา... จนกว่ายุง bastardos ตัดสินใจที่จะ buzz รอบ ๆ เรา 3 กำลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ออกจากหมู่บ้าน Piedmonte ที่สวยงามของเราและเพื่อนเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราได้ทำ. ตั้งออกไปขับรถ 150kms ไป Lucca มันมาขอแนะนำและในอดีตที่ผ่านมาเราได้อ่านบิตและมันฟังดูสวยงาม. มีลางบอกเหตุในทางไม่กี่ได้ ... เพียง 150kms แต่มันต้องใช้เวลา 5 ชั่วโมงครึ่ง ... เรามีมันทุกหยดเลี่ยงรอบภูเขาผมกิ๊บติดผม โค้งอุโมงค์ 100 เมตรยืดอุโมงค์ 100 เมตรยืดและอื่น ๆ นับการสูญเสียของอุโมงค์หลังจากนั้นประมาณ 40! ; จมูกการจราจรบนทางด่วนหางต่อไป 2 x 3 และอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซด์ เพียง แต่สิ่งที่ดีคือว่าคนขับอิตาลีไม่ได้จริงๆทำสิ่งที่คอยางที่จะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นพวกเขาทั้งหมดในที่ห่างไกลมากเกินไปของรีบร้อนที่จะปล่อยให้อะไรช้าลง. 3 คนเล็ก ๆ ในด้านหลังของดาแวนเป็นที่ดีงาม - นอกเหนือจากคาถาบังคับของแซะและซัดทอดจากสองสาว (และต่อท้ายดันแคนและฉันเกินไป!) ฮอร์โมนเหนื่อยหิวและร้อน - และด้านบนมันทั้งหมดกำแพงเมืองที่คุณจอด 400 เมตรจากที่พักของคุณลากเด็ก 3 ขนาดเล็กของคุณ, กระเป๋าเดินทางของคุณและตอนนี้อ้วนขึ้นกว่าที่เคยประเมินไปที่ห้องของคุณในวันที่ 3 (Naturelle!) ชั้น ... แม่ Mia. Duncs อาจจะเป็น hungriest ของเราทุกคนและในความเป็นธรรมทั้งหมดเหนื่อยมากที่สุดหลังจากที่ขับรถ เราตรวจสอบในแล้วเดินออกไปยังปกติมากอิตาเลียนถนนที่ปูด้วยหินมีลมแรง ดูเหมือนว่าไม่เป็นไรและเต็มไปด้วยตัวละคร ... เราได้รับการ Antiteatro (พื้นที่ทรงกลมขนาดใหญ่เหนื่อยเกินไปที่จะอธิบาย ... ) 'ร้านอาหารอีกมากมายที่ดวงอาทิตย์ส่องแสงดังนั้นสิ่งที่ดี Duncs ใบเรานั่งอยู่ในร้านกาแฟที่อึมครึม (เราเป็นที่ถกเถียงกันมากกว่าที่หนึ่ง!) และกล่าวว่ากรุณาสั่งฉันอะไรจะกินและเบียร์เย็น! จากนั้นเขาก็จะต้องรีบกลับไปที่รถหลังจากที่รู้ของมีค่าทั้งหมดของเขาอยู่ในนั้น - ยกเว้นเศร้ารถแม้จะอยู่ไกลออกไปในตอนนี้ที่จอดรถระยะยาว (ในกรณีที่คุณสงสัยใช่นี้เห็นได้ชัดว่าเป็นความผิดของฉัน). เราทุกบิตวีเต็มไปด้วยหนู, เด็กโดยขณะนี้น้ำลายฟูมปากพวกเขาจะเหนื่อยและหิว ในที่สุดเราได้รับจากเมนูภาษาอังกฤษ (หุยฮาฮูตอนนี้ฉันต้องหยุดแกล้งฉัน Italiano!) เรามองไปที่มันและจอร์จและฉันมองไปที่อีกคนหนึ่งและตัดสินใจที่จะช่วยให้ไป! มันไม่ไข่ค่อนข้างชิปและถั่ว แต่ก็ไม่ไกล ดังนั้น snobs ระบบทางเดินเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราได้กลายเป็นที่เราไม่สนใจคำแนะนำของดอนดันแคนในการค้นหาสิ่งที่เรากำลังหวังให้มั่นใจว่าเขาจะมีความสุขที่เราช่วยเขาจากนี้. จะได้รับที่เลวร้ายยิ่งเราออกจากร้านกาแฟและผมบอกเด็กที่พวกเขาสามารถ มี Gelati ... แน่นอนที่พวกเขาได้กินแทบจะทุกวัน! เฮอร์เบิร์ให้บริการตอบฉันในภาษาอังกฤษภาษาอังกฤษ pinglish เราถูกล้อมรอบด้วยสำเนียงอเมริกันและอังกฤษ - ไม่ได้จริงๆสิ่งที่เราเคยได้ใช้ในคู่สุดท้ายของสัปดาห์! ฮ่าจะเปิดออกจำนวนมากของนักท่องเที่ยวที่มีความรัก Lucca! ผมให้ตัวเองตบมินิสับรอบสองสัปดาห์ในหมู่บ้านไม่ได้หนึ่งในอิตาลีหรือห้ามคนอื่นจากความสุขกับมัน! ถึงแม้ว่าผมจะได้รับการจัดเรียงของเหตุผลที่ฝรั่งเศสไม่พอใจปีเตอร์ Mayle ตอนนี้ ... แล้วก็เมื่อฉันเชื่อว่านาคชั่วขณะของฉันโง่ของการตัดสินที่มีทั้งหมดในชีวิตก่อนหน้า ... ผมเห็นด้วยเมื่อจอร์จและโซฟีถามว่าพวกเขาสามารถมองไปรอบ ๆ ร้านค้าไม่กี่ด้วยตัวเองเป็นเวลา 10 นาที ฉันจะรอที่นี่เพื่อพ่อ! ขณะที่ผมยืนอยู่กับมิลลี่ในรถเข็นของเธอภายใต้ยุคกลางประตูมันกระทบผมว่าก็ไม่ได้บริจาคโทรศิลปิน ทั้งของพวกเขาจะสวมใส่นาฬิกา !. นาค 5 นาทีแล้ว 10. ฉันแท้จริง gagging ด้วยความเป็นห่วงตอนนี้ ... คุณ guessed มันดันแคนได้กลับมาเขามีกระเป๋าสตางค์ของเขา, ถุงหนักใบหน้าร้อนแดงและสะดุดเหมือนพระเยซูที่สถานีที่ 9 จากการนั่งอยู่ในรถ เป็นเวลานาน! ฉันต้องการที่จะหัวเราะเพราะฉันตื่นเต้นมากดังนั้นแทนที่จะฉันร้องไห้ เมื่อเขาตระหนักว่าเด็กเป็น 'ขาดหายไปในต่างประเทศที่ยุ่งมาก ๆ เมืองร้อนเพราะแม่ของพวกเขา ia numpty' ความโกรธของเขาที่ผมไม่ได้เป็นเพียงสั่งอาหารหายตัวไป สวยใสของมันตอนนี้เขาอยากจะบีบคอฉันด้วยสำหรับการคลุมเครือดังนั้น ... ฉันไม่สามารถ speawhen เขาบอกว่าที่พวกเขาอยู่ในร้าน? ซึ่งวิธีที่พวกเขาไม่ไป? ผมต้องยอมรับว่าผมไม่ทราบ. ทุกอย่างจบลงด้วยดี ... ขอบคุณใครก็ตามที่กำลังมองตามเรา ดันแคนคว้ารถเข็นจากฉันและเดินออกไป ฉันยืนอยู่ตรงนั้นเช่นบิสกิตปวกเปียกอยากจะย้อนกลับ 20 นาทีเมื่อฉันมีครอบครัวเหมือนเดิม! ไม่กี่นาทีต่อมาพวกเขาทั้งหมดเกิดขึ้นอีกครั้งจอร์จและโซฟีกำลังหาที่ของขวัญสำหรับเพื่อนของพวกเขา ... ผมพบว่าเราเพียงเล็กน้อย Pizzeria ลงข้างถนนที่มีความถูกต้องมากขึ้นอีกนิดเราทุกคนกินดี Duncs และฉันดื่มสองลิตร rossi เหล้าและยังได้นั่งข้างนอกบนระเบียงและพูดคุยเกี่ยวกับคู่สุดท้ายของสัปดาห์ ... สิ่งที่ถูกมองขึ้น ... จนยุง Bastardos ตัดสินใจที่จะฉวัดเฉวียนรอบตัวเราจาก 03:00!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ออกจากหมู่บ้าน piedmonte ของเราสวยงามและน้อยเพื่อนเราทำให้

ตั้งปิดเพื่อขับ 150kms เพื่อค้นหา . มาแนะนำ และ ในอดีตเราได้อ่านบิตและเสียงสวย

มีไม่กี่ลางบอกเหตุระหว่างทาง . . . . . . . 150kms เท่านั้น แต่ใช้เวลา 5 ชั่วโมงครึ่ง . . . . . . . เรามันทุกหยดจางๆรอบภูเขา , ปิ่นปักผมโค้ง ,เครื่องวัดเครื่องวัด tunnel-100 stretch-tunnel-100 ยืดและอื่น ๆ นับจากอุโมงค์หลังประมาณ 40 ; จมูกการจราจรบนทางหลวงพิเศษดังต่อไปนี้หาง 2 x 3 รถและอุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์ แต่สิ่งที่ดีคือไดรเวอร์อิตาลีไม่ยางคอสิ่งเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาทั้งหมดในมากเกินไปของรีบปล่อยเลยช้า

3 คนขนาดเล็กในด้านหลังของรถตู้สวยดี–ดา นอกเหนือจากสกิลบังคับของแซะแล้วก็ร้องจากสองสาว ( และในตอนท้าย ดันแคน และผมด้วย ! ) . ฮอร์โมน เหนื่อย หิว – และด้านบนมันทั้งหมดที่เวียง และร้อน ( naturelle ! ) ที่คุณปาร์ค 400 เมตร ห่างจากที่พักของคุณลาก 3 ลูกเล็กที่เก็บและตอนนี้อ้วนขึ้นกว่าเดิม arses ห้องบนชั้น . . . . . . . 3 duncs Mamma Mia .

อาจจะ hungriest ของเราทั้งหมด และ ในความเป็นธรรมทั้งหมดที่สุดเหนื่อยจากการขับรถ . เราตรวจสอบแล้วเดินออกสู่ทั่วไปอิตาเลียนมากๆลมแรง cobbled ถนน มันโอเค และเต็มไปด้วยตัวละคร . . . . . . . เราได้รับการ antiteatro ( พื้นที่ใหญ่รอบเหนื่อยเกินกว่าจะอธิบาย . . . . . . . ) ' มากมายของร้านอาหารดวงอาทิตย์ส่องแสง ดังนั้นดี duncs ใบเรานั่งอยู่ในร้านกาแฟอึมครึม ( เราโต้เถียงกันซึ่งหนึ่ง ! ) และบอกว่าช่วยอะไรให้ผมกินกับเบียร์เย็นๆ เขาก็ต้องรีบกลับไปที่รถ หลังจากตระหนักของมีค่าทั้งหมดของเขาอยู่ในนั้น ( ยกเว้นเศร้ารถยังห่างไกลอยู่ระยะยาวที่จอดรถ ( กรณีที่คุณสงสัยครับ เห็นได้ชัดว่าเป็นความผิดของฉัน )

เราก็หงุดหงิดนิดหน่อย วี๊เด็กแล้วน้ำลายฟูมปาก จะเหนื่อย และหิว ในที่สุดเราได้รับประทานเมนูภาษาอังกฤษ ( บูฮูตอนนี้ฉันต้องหยุดแกล้งฉัน Italiano ) เราดูแล้ว จอร์จ และ ผมมองอีกแบบหนึ่ง และตัดสินใจไป มันไม่เหมือนไข่ มันฝรั่งทอดและถั่วแต่ก็ไม่ไกลดังนั้นน้อยระบบทางเดินอาหาร snobs เราได้เป็นเราไม่สนใจคำแนะนำของนายดันแคนในการค้นหาสิ่งที่เราต้องการให้มั่นใจว่า เขาจะมีความสุข เราช่วยเขาจากนี้

มันแย่ เราออกจากร้าน ผมบอกเด็ก ๆที่พวกเขาสามารถมีการเจลาติ . . . . . . แน่นอนที่พวกเขาแทบจะไม่ได้กินอะไรเลยวัน โดยเฮอร์เบิร์ให้ตอบผมในภาษาอังกฤษ - ภาษาอังกฤษ pinglish .เราถูกล้อมรอบด้วยสำเนียงอังกฤษและอเมริกัน และไม่ใช่สิ่งที่เราต้องใช้ในคู่สุดท้ายของสัปดาห์ ฮ่า ฮ่า ปรากฏว่านักท่องเที่ยวจำนวนมากชอบลุคกา ! ผมให้ตัวเองมิตบรอบสับ สองสัปดาห์ในบ้านไม่ได้หนึ่งอิตาลี หรือบ้านคนอื่นจากสนุก ! แม้ว่าฉันจะได้รับเหตุผลที่ฝรั่งเศสไม่พอใจปีเตอร์เมลแล้ว . . . . . . .

แล้วพอผมเชื่อว่าพลั้งเผลอโง่ของฉันชั่วขณะของการตัดสินที่มีทั้งหมดในชีวิตก่อนหน้า . . . . . . . ผมเห็นด้วย เมื่อจอร์จและโซฟีถามถ้า พวกเขาสามารถมองไปรอบ ๆไม่กี่ร้านเอง เป็นเวลา 10 นาที ผมจะนั่งรอพ่อ ขณะที่ฉันยืนอยู่กับมิลลี่ในรถเข็นของเธอภายใต้ยุคประตูฮิตผมไม่เสร็จสิ้นศิลปินโทร พวกเขาไม่ได้ใส่นาฬิกาข้อมือ 5 นาทีหมด แล้ว 10ฉันหมาย gagging ด้วยความกังวล ตอนนี้ . . . . . . .

คุณ guessed มันดันแคนได้ปรากฏตัว เขามีกระเป๋าตังค์ กระเป๋าหนัก ร้อนแดง ใบหน้า และสะดุดเหมือนพระเยซูที่สถานีที่ 9 จากการนั่งรถนาน ! ฉันอยากจะหัวเราะ เพราะผมตื่นเต้นดังนั้นแทนที่จะฉันร้องไห้ เมื่อเขาตระหนักว่าเด็กเป็น ' หายไปในต่างประเทศยุ่งมากร้อนเมืองเพราะแม่ผมเป็นเจ้าโง่ ' ความโกรธของเขาที่ฉัน ไม่ใช่แค่สั่งอาหารหายไป สวย ใส เขาขอบีบคอฉันทำตัวคลุมเครือ . . . . . . . ผมไม่สามารถ speawhen เขาบอกว่าร้านที่พวกเขาอยู่ใน ? เขาไปทางไหน ฉันต้องสารภาพว่าผมก็ไม่รู้

มันก็จบลงด้วยดี . . . . . . . ขอบคุณคนที่ดูแลเรา ดันแคนคว้ารถเข็นจากฉันและเดินออกไปฉันยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนไม่มีแรงบิสกิตอยากย้อนกลับไป 20 นาทีเมื่อฉันได้เป็นครอบครัวเหมือนเดิม ! ไม่กี่นาทีต่อมาพวกเขาทั้งหมดอีกครั้ง จอร์จ กับ โซเฟีย ที่มองหาของขวัญสำหรับเพื่อนของพวกเขา . . . . . . . ผมเจอน้อย Pizzeria ข้างถนนกับบิตมากกว่าความถูกต้อง เรากินจุduncs และฉันดื่มสองลิตร วีโน่ รอสซี่ และ ได้นั่งที่ระเบียงด้านนอก และพูดคุยเกี่ยวกับคู่สุดท้ายของสัปดาห์ . . . . . . .

สิ่งที่มองหา . . . . จน bastardos ยุงตัดสินใจฉวัดเฉวียนรอบตัวเราตั้งแต่ตี 3 !