The English language, like all lang

The English language, like all languages, traces its ultimate ancestry to a time predating the written word. Since history relies heavily on written documents as records of the past, it follows logically that the roots of language must be prehistoric. This fact makes it much more difficult to pin down the development of English's earliest linguistic ancestors. However, thanks to some stunning work by philologists and linguists, we can actually trace the history of languages in Europe far into the remote past--possibly as far back as 5,000 BCE. This background will lead to the growth of what we call "Anglo-Saxon English" in the fifth-century CE, which in turn will become Middle English after the Norman Invasion of 1066, and then give us Modern English in the Renaissance. For the purpose of simplicity, I will divide our discussion into several parts:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาอังกฤษ ทุกภาษา เช่นร่องรอยของบรรพบุรุษที่ดีที่สุดเวลาลต้าลายลักษณ์อักษร ประวัติอาศัย heavily บนเอกสารเป็นลายลักษณ์อักษรเป็นบันทึกของอดีต ดังนั้นเหตุผลที่ต้องมีรากของภาษาก่อนประวัติศาสตร์ ข้อเท็จจริงนี้ทำให้ยากมากการปักการพัฒนาทางภาษาบรรพบุรุษเก่าแก่ที่สุดของอังกฤษ อย่างไรก็ตาม ด้วยงานสวยงามตามมาและภาษาศาสตร์ เราสามารถจริงติดตามประวัติของภาษาในยุโรปในอดีตไกล - อาจจะย้อนกลับไป 5,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช พื้นหลังนี้จะนำไปสู่การเติบโตของสิ่งที่เราเรียก "ชาวแองโกลภาษาอังกฤษ" ในศตวรรษที่ห้า CE ซึ่งจะกลายเป็น ภาษาอังกฤษยุคกลางหลังจากการรุกรานของนอร์มันของ 1066 และจากนั้น ให้เราภาษาอังกฤษสมัยใหม่ในยุคเรเนสซองส์ ฉันจะแบ่งเราสนทนาเป็นหลายส่วนเพื่อความเรียบง่าย :

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาอังกฤษเช่นทุกภาษามีร่องรอยของวงศ์ตระกูลที่ดีที่สุดในการเวลา predating คำที่เขียน ตั้งแต่ประวัติศาสตร์อาศัยอย่างหนักในเอกสารที่เขียนเป็นบันทึกที่ผ่านมาก็มีเหตุผลดังต่อไปนี้ว่ารากของภาษาที่จะต้องเป็นยุคก่อนประวัติศาสตร์ ความจริงเรื่องนี้ทำให้มันมากขึ้นยากที่จะขาลงการพัฒนาของบรรพบุรุษของภาษาที่เก่าแก่ที่สุดของอังกฤษ แต่ด้วยการทำงานบางอย่างสวยงามโดย philologists นักภาษาศาสตร์และเราสามารถจริงติดตามประวัติศาสตร์ของภาษาในยุโรปไกลในอดีตที่ผ่านมาระยะไกล - อาจจะไกลกลับเป็น 5,000 คริสตศักราช พื้นหลังนี้จะนำไปสู่​​การเจริญเติบโตของสิ่งที่เราเรียกว่า "แองโกลแซกซอนภาษาอังกฤษ" ใน CE ศตวรรษที่ห้าซึ่งในทางกลับกันจะกลายเป็นภาษาอังกฤษยุคกลางหลังจากที่นอร์แมนบุก 1066 และจากนั้นให้เราเป็นภาษาอังกฤษสมัยใหม่ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา สำหรับวัตถุประสงค์ของความเรียบง่ายที่ผมจะแบ่งการสนทนาของเราออกเป็นหลายส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาอังกฤษ เป็นภาษา ร่องรอยของที่ดีที่สุดของเวลา predating เขียนคำ ตั้งแต่ประวัติศาสตร์อาศัยอย่างหนักในเขียนเอกสารเป็นบันทึกของอดีต มันคือเหตุผลที่รากของภาษานั้นต้องเป็นยุคก่อนประวัติศาสตร์ ข้อเท็จจริงนี้ทำให้มันยากมากที่จะปักลงพัฒนาการภาษาอังกฤษเร็วภาษาบรรพบุรุษ อย่างไรก็ตาม ขอบคุณที่บางและสวยงามทำงานโดย philologists นักภาษาศาสตร์เราจริงสามารถติดตามประวัติของภาษาในยุโรปจนผ่านระยะไกล -- อาจจะเท่าที่ 5000 ปี พื้นหลังนี้จะนำไปสู่การเจริญเติบโตของสิ่งที่เราเรียกว่า " แองโกลแซ็กซอนอังกฤษ " ในศตวรรษที่ห้า CE ซึ่งจะกลายเป็นภาษาอังกฤษกลางหลังจากที่นอร์มันรุกราน 1066 และจากนั้นให้เราภาษาอังกฤษสมัยใหม่ในยุค . สำหรับวัตถุประสงค์ของความเรียบง่าย เราจะแบ่งการอภิปรายออกเป็นหลายส่วน