In an effort to examine whether gov

In an effort to examine whether government ownership of protected areas is necessary for improving forest density, Hayes and Ostrom (47) compared the rating of forest density (on a five-point scale shown in Table 1) assigned to a forest of a protected park or other property regime by the forester or ecologist who had completed supervising the forest mensuration of trees, shrubs, and groundcover conducted in a random sample of forest plots. This ranking rates the vegetation density of the forest in comparison to the normally observed density for the ecological zone within which
the forest is located, thus generating a measure of forest condition that is comparable across different ecological regions. We analyzed 163 forests located in the countries listed above, of which 76 were government-owned forests that were legally designated as protected forests and 87 were public, private, and community-owned forested lands used for diverse purposes. As shown in Table 1, no statistical difference exists between the forest densities related to officially designated protected areas contrasted with other property regimes. Thus, other institutional and tenure arrangements can work as well as government-owned protected areas in the maintenance of vegetation density.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในความพยายามที่จะตรวจสอบว่ารัฐบาลเป็นเจ้าของพื้นที่คุ้มครองเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการปรับปรุงความหนาแน่นของป่าไม้, เฮย์สและออสตรอม (47) เมื่อเทียบกับคะแนนของความหนาแน่นของป่า (ในระดับห้าจุดที่แสดงในตารางที่ 1) ได้รับมอบหมายให้ป่าของสวนสาธารณะที่มีการป้องกัน ระบอบการปกครองหรือทรัพย์สินอื่น ๆ โดยป่าไม้หรือนิเวศวิทยาที่เพิ่งเสร็จสิ้นการกำกับดูแลคณิตป่าไม้ของต้นไม้พุ่มไม้และ groundcover ดำเนินการในตัวอย่างที่สุ่มจากแปลงป่า อัตราการจัดอันดับนี้ความหนาแน่นของพืชของป่าในการเปรียบเทียบกับความหนาแน่นที่สังเกตได้ตามปกติสำหรับโซนภายในซึ่งระบบนิเวศ
ป่าไม้ตั้งอยู่จึงสร้างวัดของสภาพป่าที่เทียบได้ทั่วทุกภูมิภาคของระบบนิเวศที่แตกต่างกัน เราวิเคราะห์ 163 ป่าที่อยู่ในประเทศที่กล่าวข้างต้นที่ 76 เป็นป่าที่รัฐบาลเป็นเจ้าของที่ถูกต้องตามกฎหมายกำหนดให้เป็นป่าคุ้มครองและ 87 เป็นรัฐเอกชนและชุมชนที่เป็นเจ้าของดินแดนป่ามาใช้เพื่อวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกัน ดังแสดงในตารางที่ 1 ไม่มีความแตกต่างทางสถิติอยู่ระหว่างความหนาแน่นของป่าไม้ที่เกี่ยวข้องกับการกำหนดพื้นที่คุ้มครองอย่างเป็นทางการเมื่อเปรียบเทียบกับระบอบทรัพย์สินอื่น ๆ ดังนั้นการเตรียมการสถาบันและดำรงตำแหน่งอื่น ๆ ที่สามารถทำงานได้เช่นเดียวกับการป้องกันพื้นที่ที่รัฐบาลเป็นเจ้าของในการบำรุงรักษาของความหนาแน่นของพืช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในความพยายามที่จะศึกษาว่า รัฐบาลเป็นเจ้าของพื้นที่ป้องกันเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อเพิ่มความหนาแน่นป่า เฮย์ และที่ตั้ง ( 47 ) เปรียบเทียบคะแนนของความหนาแน่นป่าไม้ ( ใน 5 ระดับที่แสดงในตารางที่ 1 ) ได้รับมอบหมายให้คุ้มครองป่าของสวนสาธารณะหรือระบอบทรัพย์สินอื่นโดยเจ้าหน้าที่ป่าไม้ หรือ นิเวศวิทยาที่สมบูรณ์ดูแลป่า การวัดขนาดของต้นไม้ พุ่มไม้แล้วทำการสุ่มตัวอย่างพืชคลุมดินในแปลงปลูกป่า การจัดอันดับนี้ อัตราความหนาแน่นของพืชพรรณของป่าในการเปรียบเทียบกับปกติสังเกตความหนาแน่นสำหรับนิเวศวิทยาเขตภายในซึ่ง
ป่าอยู่ จึงสร้างวัดจากสภาพป่าที่เปรียบข้ามภูมิภาคในระบบนิเวศที่แตกต่างกัน เราวิเคราะห์ 163 ป่าตั้งอยู่ในประเทศที่ระบุไว้ข้างต้นซึ่งเป็นป่าที่ 76 - เจ้าของตามกฎหมายคุ้มครองป่าไม้และเขต 87 คือ ภาครัฐ ภาคเอกชน และชุมชนเป็นเจ้าของป่า ที่ดินที่ใช้เพื่อวัตถุประสงค์ที่หลากหลาย ดังแสดงในตารางที่ 1 ไม่มีความแตกต่างทางสถิติระหว่างป่าหนาแน่น เกี่ยวข้องกับทางเขตพื้นที่คุ้มครองขัดกับระบอบทรัพย์สินอื่น ดังนั้นการจัดตำแหน่งและสถาบันอื่น ๆสามารถทำงานเป็นซอฟต์แวร์การป้องกันพื้นที่ในการรักษาความหนาแน่นของพืช